تدوين القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'شيعيان' به 'شیعیان ') |
جز (جایگزینی متن - '== ساختار ==' به '==ساختار==') |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
'''تدوين القرآن'''، از آثار [[کورانی، علی|على كورانى عاملى]] (از علماى معاصر)، در پاسخ به شبهه تحريف قرآن به زبان عربى نوشته شده است. | '''تدوين القرآن'''، از آثار [[کورانی، علی|على كورانى عاملى]] (از علماى معاصر)، در پاسخ به شبهه تحريف قرآن به زبان عربى نوشته شده است. | ||
== ساختار == | ==ساختار== | ||
مطالب كتاب در يازده بخش پس از مقدمه مؤلف تدوين شده است. | مطالب كتاب در يازده بخش پس از مقدمه مؤلف تدوين شده است. | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۰۹
| تدوین القرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | کورانی، علی (نويسنده) |
| ناشر | دار القرآن الکريم |
| مکان نشر | قم - ایران |
| چاپ | 1 |
| موضوع | قرآن - تاریخ
قرآن - تحریف قرآن - جمع و گردآوری |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 72/4 /ک9ت4 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
تدوين القرآن، از آثار على كورانى عاملى (از علماى معاصر)، در پاسخ به شبهه تحريف قرآن به زبان عربى نوشته شده است.
ساختار
مطالب كتاب در يازده بخش پس از مقدمه مؤلف تدوين شده است.
هدف اصلى اين كتاب پرداختن به ميزان صحت و سقم نسبت تحريف قرآن به شیعیان است؛ بدين جهت پس از بررسى اصل اتّهام به پاسخ نقضى و حلى آن مى‌پردازد.
گزارش محتوا
مؤلف پس از اشاره به اشكال گوناگون ادعاى دشمنان مبنى بر تحريف قرآن، اساس اشكالات را پنج محور مى‌داند:
- ادعاى نقص قرآن؛
- ادعاى افزوده شدن به قرآن؛
- ادعاى تعدد متن اصلى قرآن و اينكه قرآن از طرف خداوند به يك وجه نازل نشده است؛
- ادعاى نزول معناى قرآن؛ يعنى آنچه نازل شده معنايى است كه مى‌توانيم براى آن الفاظ مختلفى قرار دهيم؛
- بعضى اساسا اين مطلب را كه آنچه نزد ما موجود است همان قرآن نازل‌شده از طرف خداوند است را انكار نموده‌اند.[۱]
وى به نوعى ديگر از تحريف، به نام «تحريف معنوى يا تأويلى» اشاره مى‌كند. پس از آن به طرح مسائل اصل كتاب مى‌پردازند و ريشه اين نسبت ناروا به شیعیان را كه از سوى عده‌اى از وهابى‌مسلكان وارد شده، حضور تفكر والاى امامت در جامعه اسلامى كه تهديدى براى منافع دشمنان است دانسته و بعد از ارائه عقايد يكى از نويسندگان وهابى به نام «احسان ظهير» مى‌نويسد: «... از طرفى علماى شيعه در مورد اصالت قرآن ادله زيادى دارند. شيخ صدوق، مفيد، سيد مرتضى، شيخ طوسى، طبرى و صدها تن از بزرگان شيعه، همگى قائل به اعجاز و عدم تحريف قرآن هستند». مؤلف در جواب مستشكل كه مى‌گويد: «شيعه به‌دروغ مدعى عدم تحريف شده و در حقيقت تقيه مى‌كند»، مى‌فرمايد: «تقيه روش عقلى، شرعى و مستند به قرآن بوده كه شيعه هرگاه در اقليت قرار مى‌گرفتند با آن روش خود را از خطرات حفظ مى‌نمودند».[۲]
اگر كسى به ديده انصاف در روايات شيعه و سنى بنگرد، درمى‌يابد كه اعتقاد شیعیان به حفظ قرآن از تحريف، بسيار قوى‌تر از اهل سنت بوده و مطالبى در روايات اهل سنت هست كه بهت‌آور و غير قابل توجيه است. در ادامه به اعتقاد شيعه مبنى بر امانت گران‌سنگ بودن قرآن و سنت رسول خدا(ص) در بين مردم اشاره و با بررسى تاريخ اسلام، آغاز انحراف را عمل كردن برخلاف سنت با طرح شعار «حسبنا كتاب الله» و تثبيت موقعيت ديگران كه توانستند جو عمومى را به نفع خود تغيير دهند، مى‌داند و پس از بيان اقدامات بعدى اينها در كنار گذاشتن قرآن تدوين‌شده على(ع)، وادار كردن على و فاطمه(ع) به تسليم در برابر حكومت و ساير خيانت‌ها، اين وقايع را مضمون پيشگويى پيامبر(ص) مى‌داند كه فرمودند: «نبينيم كسى بر تخت تكيه بزند و امر و نهى مرا بشنود و بگويد آن را در كتاب خدا پيدا نكرديم».[۳]
ايشان پس از مردود دانستن علت ممانعت خليفه اول و دوم از جمع‌آورى احاديث پيامبر(ص)، احاديثى در جواز كتابت و نقل حديث آورده و معتقدند انگيزه واقعى اينها جلوگيرى از احياى نقش اهل‌بيت و افشاگرى‌هاى سوابق كفار و منافقان بوده است.[۴]
نگارنده، معتقد است اگر كسى بخواهد در مورد معتقدان به تحريف كتاب الهى بررسى كند ابتدا بايد به خود اهل سنّت مراجعه كند؛ بدين جهت رواياتى از خليفه دوم نقل كرده كه مبين عقايد او در تحريف قرآن است.[۵]
وى پس از بررسى جايگاه يهوديان در ميان اعراب و ارتباط خليفه دوم با يهوديان و علاقه او به شنيدن اخبار آنان، روحيات او را به گواهى تاريخ متأثر از يهوديان مى‌داند. كعب الاحبار، بزرگ يهوديان يمن جايگاه خاصى نزد وى داشته است.[۶]
فصل پايانى كتاب درباره صفات قرآن از زبان پيامبر و ائمه و نيز خلفا مى‌باشد.
با توجه به اينكه هركس به مقدار فهم خود سخن مى‌گويد. در اين فصل مؤلف در صدد بررسى سخنان دو خليفه اوّل و سپس سخنان رسول خدا(ص) و اهل‌بيت معصومش(ع) هست تا تفاوت اين دو گروه آشكار شود و سره از ناسره شناخته گردد.
تمام آنچه درباره قرآن از دو خليفه اول و دوم به دست ما رسيده است، تنها دو روايت است؛ اما در مقابل، اهل‌بيت پيامبر(ع) كه معدن بى‌پايان علم الهى هستند، از آنها فراوان درباره قرآن، روايت نقل شده است.
از امام صادق(ع) روايت نقل شده است كه مى‌فرمايند: «خداوند تبارك و تعالى در قرآن بيان هر چيزى را قرار داده است؛ تا آنجا كه هيچ‌يك از نيازهاى بندگان را در آن ترك نكرده است؛ به‌طورى‌كه هيچ‌كس نمى‌تواند بگويد: كاش فلان چيز در قرآن نازل شده بود، بلكه حتما آن در قرآن وارد شده است».[۷]و در جاى ديگر مى‌فرمايند: «هر چيزى بايد به كتاب و سنت برگردد و هر حديثى كه با قرآن و كتاب خدا موافقت نداشته باشد، مزخرف و باطل است» و...[۸]
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در ابتدا و فهرست منابع طبق حروف الفبا در آخر آمده است. آدرس روايات و منابع درون‌متنى مى‌باشد.
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.