رأي الحاذق في رواية حريز عن الصادق(عليه‌السلام): تفاوت میان نسخه‌ها
جز ({{امام صادق علیه‌السلام}}) |
جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی') برچسب: برگردانده‌شده |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
نویسنده در ابتدای کتاب، به این موضوع اشاره دارد که در خلال بررسی شرح حال و زندگی‌نامه حزیر بن عبدالله و عبدالله بن مسکان، به روایتی در [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال کشی]]، به سند صحیح از محمد بن مسعود از محمد بن نصیر از محمد بن عیسی برخورد نموده است که در آن، یونس بن عبدالرحمن ادعا دارد حریز بن عبدالله جز یک حدیث یا دو حدیث، از [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] روایت نکرده است. متن روایت چنین است: «لم يسمع حريز بن عبدالله من أبي‌عبدالله(ع) إلا حديثا أو حديثين وكذلك عبدالله بن مسكان لم يسمع إلا حديثه من أدرك المشعر فقد أدرك الحج و كان من أروی أصحاب أبي‌عبدالله(ع)»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5-7</ref>. | نویسنده در ابتدای کتاب، به این موضوع اشاره دارد که در خلال بررسی شرح حال و زندگی‌نامه حزیر بن عبدالله و عبدالله بن مسکان، به روایتی در [[اختيار معرفة الرجال (تصحیح مصطفوی)|رجال کشی]]، به سند صحیح از محمد بن مسعود از محمد بن نصیر از محمد بن عیسی برخورد نموده است که در آن، یونس بن عبدالرحمن ادعا دارد حریز بن عبدالله جز یک حدیث یا دو حدیث، از [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] روایت نکرده است. متن روایت چنین است: «لم يسمع حريز بن عبدالله من أبي‌عبدالله(ع) إلا حديثا أو حديثين وكذلك عبدالله بن مسكان لم يسمع إلا حديثه من أدرك المشعر فقد أدرك الحج و كان من أروی أصحاب أبي‌عبدالله(ع)»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص5-7</ref>. | ||
وی در ادامه، با ذکر اقوال بزرگانی همچون محقق [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] در «[[منتقی الجمان في الأحاديث الصحاح و الحسان|المنتقی]]»<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>، [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله خویی]]<ref>ر.ک: همان</ref> و [[سیستانی، سید علی|آیت‌الله سیستانی]]<ref>ر.ک: همان، ص9</ref> پیرامون مطلب یادشده، به تحلیل، بررسی و نقد آن پرداخته و به روایاتی از حریز بن عبدالله و عبدالله بن مسکان، که در کتب بزرگانی همچون [[کلینی، محمد بن یعقوب|کلینی]]، [[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]]، به طرق مختلف روایت شده، اشاره نموده است. | وی در ادامه، با ذکر اقوال بزرگانی همچون محقق [[ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین|صاحب معالم]] در «[[منتقی الجمان في الأحاديث الصحاح و الحسان|المنتقی]]»<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>، [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله خویی]]<ref>ر.ک: همان</ref> و [[سیستانی، سید علی|آیت‌الله سیستانی]]<ref>ر.ک: همان، ص9</ref> پیرامون مطلب یادشده، به تحلیل، بررسی و نقد آن پرداخته و به روایاتی از حریز بن عبدالله و عبدالله بن مسکان، که در کتب بزرگانی همچون [[کلینی، محمد بن یعقوب|کلینی]]، [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|شیخ صدوق]]، به طرق مختلف روایت شده، اشاره نموده است. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||
نسخهٔ ۲۶ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۳
| رأي الحاذق في رواية حريز عن الصادق(عليه‌السلام) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ابوالحسن، علی (نویسنده) |
| ناشر | دار المحجة البيضاء |
| مکان نشر | لبنان - بيروت |
| سال نشر | [--13] |
| چاپ | چاپ اول |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ح5ر2 / 114 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رأي الحاذق في رواية حريز عن الصادق(ع)، اثر سید علی حسین ابوالحسن، رساله‌ای است کوتاه و مختصر پیرامون روایت حریز بن عبدالله از امام صادق(ع). حریز بن عبداللّه سجستانی، فقیه و محدث امامی قرن دوم و اولین فقیه شیعی سیستانی در اسلام است که شیخ طوسی در رجال، وی را در ردیف مصنفان بزرگ شیعه به حساب آورده است.
ساختار
کتاب، فاقد مقدمه بوده و مطالب بدون تبویب و فصل‌بندی خاصی، ارائه شده است.
منابع کتاب
نویسنده در نگارش رساله حاضر، از کتب فراوانی استفاده کرده است که از جمله آنها، عبارتند از: «الاستبصار»، «الإمامة و التبصرة»، «اختيار معرفة الرجال»، «أمالي الصدوق»، «أمالي الطوسي» و «بصائر الدرجات»[۱].
گزارش محتوا
نویسنده در ابتدای کتاب، به این موضوع اشاره دارد که در خلال بررسی شرح حال و زندگی‌نامه حزیر بن عبدالله و عبدالله بن مسکان، به روایتی در رجال کشی، به سند صحیح از محمد بن مسعود از محمد بن نصیر از محمد بن عیسی برخورد نموده است که در آن، یونس بن عبدالرحمن ادعا دارد حریز بن عبدالله جز یک حدیث یا دو حدیث، از امام صادق(ع) روایت نکرده است. متن روایت چنین است: «لم يسمع حريز بن عبدالله من أبي‌عبدالله(ع) إلا حديثا أو حديثين وكذلك عبدالله بن مسكان لم يسمع إلا حديثه من أدرك المشعر فقد أدرك الحج و كان من أروی أصحاب أبي‌عبدالله(ع)»[۲].
وی در ادامه، با ذکر اقوال بزرگانی همچون محقق صاحب معالم در «المنتقی»[۳]، آیت‌الله خویی[۴] و آیت‌الله سیستانی[۵] پیرامون مطلب یادشده، به تحلیل، بررسی و نقد آن پرداخته و به روایاتی از حریز بن عبدالله و عبدالله بن مسکان، که در کتب بزرگانی همچون کلینی، شیخ صدوق، به طرق مختلف روایت شده، اشاره نموده است.
وضعیت کتاب
کتاب، فاقد فهرست مطالب بوده و فهرست منابع مورد استفاده مؤلف، در انتهای آن آمده و در پاورقی‌ها، به ذکر منابع پرداخته شده است[۶].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.