موسوعة مصطلحات علم المنطق عند العرب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'اصطلاحات (ابهام زدایی)' به 'اصطلاحات (ابهام‌زدایی)') |
||
| (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR01717J1.jpg | |||
| عنوان =موسوعة مصطلحات علم المنطق عند العرب | |||
| عنوان‌های دیگر = | |||
| پدیدآوران = | |||
[[دغیم، سمیح]] (نویسنده) | |||
| | |||
| | |||
[[جهامی، جیرار]] ( | [[جهامی، جیرار]] (نویسنده) | ||
[[عجم، رفیق]] ( | [[عجم، رفیق]] (نویسنده) | ||
[[جبر، فرید]] ( | [[جبر، فرید]] (نویسنده) | ||
| زبان =عربی | |||
|زبان | | کد کنگره =BC 9 /م8 | ||
| موضوع = | |||
زبان عربی - واژه‌نامه‌ها - انگلیسی | |||
|کد کنگره | |||
|موضوع | |||
زبان عربی - | زبان عربی - واژه‌نامه‌ها - فرانسه | ||
منطق - | منطق - اصطلاحها و تعبیرها | ||
منطق - | منطق - واژه‌نامه‌ها - انگلیسی | ||
منطق - | منطق - واژه‌نامه‌ها - فرانسه | ||
| ناشر = | |||
|ناشر | مکتبة لبنان ناشرون | ||
| مکان نشر =بیروت - لبنان | |||
| سال نشر = 1375 ش یا 1996 م | |||
|مکان نشر | |||
|سال نشر | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01717AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =1 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =01717 | |||
| کتابخوان همراه نور =01717 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
{{کاربردهای دیگر|اصطلاحات (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''موسوعة مصطلحات علم المنطق عند العرب''' مولّفان فريد جبر، رفيق عجم، سميع دغيم، جيرارجهامى. | '''موسوعة مصطلحات علم المنطق عند العرب''' مولّفان فريد جبر، رفيق عجم، سميع دغيم، جيرارجهامى. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
اين مجموعه در يك مقدّمه پنج صفحه‌اى و سه بخش، تدوين شده است. در مقدّمه از اهميّت علم منطق، توجهات مناطقه عرب، هدف موسوعة منطقى و امتيازات آن، سخن رفته است. | اين مجموعه در يك مقدّمه پنج صفحه‌اى و سه بخش، تدوين شده است. در مقدّمه از اهميّت علم منطق، توجهات مناطقه عرب، هدف موسوعة منطقى و امتيازات آن، سخن رفته است. | ||
بخش اوّل، روش تحقيق موسوعة است كه عبارت است از: الف- تنظيم مضامين مصطلحات. ب- نظم مصطلحات در موسوعة و تنظيم آنها. ج- آوردن منابع و مصادر از قبيل منطق [[ارسطو]]، ايساغوجى فرفوريوس، حدود المنطق ابن بهريز، منطق فارابى، كتاب الحروف فارابى، كتاب الالفاظ المستعملة فى المنطق فارابى، منطق ابن زرعة، منطق شفاء | بخش اوّل، روش تحقيق موسوعة است كه عبارت است از: الف- تنظيم مضامين مصطلحات. ب- نظم مصطلحات در موسوعة و تنظيم آنها. ج- آوردن منابع و مصادر از قبيل منطق [[ارسطو]]، ايساغوجى فرفوريوس، حدود المنطق ابن بهريز، منطق فارابى، كتاب الحروف فارابى، كتاب الالفاظ المستعملة فى المنطق فارابى، منطق ابن زرعة، منطق شفاء بوعلى سينا، اشارات و تنبيهات ابن سينا، منطق المشرقين ابن سينا، كتاب التحصيل [[بهمنیار بن مرزبان|بهمنيار]]، مقاصد الفلاسفة غزالى، معيار العلم غزالى، محك النظر فى المنطق غزالى، القسطاص المستقيم غزالى، المستصفى غزالى، البصائر النصيريّه ساوى، تلخيص منطق [[ارسطو]] [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]]، لباب الاشارات رازى، شرح اشارات [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]]، شرح رساله شمسيه قزوينى، مختصر فى علم المنطق سنوسى، السلّم المرونق فى المنطق اخضرى د- آوردن اسماء مناطقه در موسوعة ه- ذكر اسم كتاب و مؤلّف به صورت رمز. | ||
بخش دوّم، نمايش نظام يافته اصطلاحات است كه صفحات 1 تا 1110 را به خود اختصاص داده است. در اين بخش اصطلاحات منطقى به ساده‌ترين شيوه الفبايى به نمايش گذاشته شده است. بدين ترتيب مى‌توان با دانستن يك اصطلاح به جايگاه آن در اين علم پى برد. در اين‌جا مناسب است به چند نمونه از اصطلاحات منطقى بر اساس حروف الفباء اشاره كنيم: 1- اجزاى ماهيّت: در عقل، جنس و فصل و در خارج، مادّه و صورت است. 2- برهان حقيقى: آن است كه يقينى بوده و ضرورت داشته باشد و هيچ وقت تغيير پيدا نكند. 3- تجربيات: آن است كه از مجموع عقل و حس حاصل مى‌شود. 4- ثبوت: چيزى است كه از آن به صدق تعبير مى‌شود. 5- جسم: چيزى است كه داراى ابعاد ثلاثه باشد. 6- حركت: انواع حركت شش قسم است: تكوّن، فساد، نمو، نقص، استحاله و تغيّر به مكان. حركت، به طور مطلق در مقابل سكون است. 7- خطابه: در نظر [[ارسطو]] خطابه مبتنى بر مبادى كلّى است و [[ارسطو]] آن را به عنوان كلام مقنع تعريف كرده است. 8- دلالت: بر سه قسم است: مطابقى، تضمّنى و التزامى 9- ذات: به معنى خود و عين شىء است. گفته‌اند: ذات شىء و عين شىء. لفظ منسوب به ذات، ذاتى است. ذات، اعمّ از شخص است. 10- رسم: در اصطلاح منطقيان در مقابل حد است و به دو قسم تام و ناقص تقسيم مى‌شود. 11- زمان: به نظر [[ارسطو]] زمان مقدار حركت فلك اعظم است، زيرا زمان در زيادت و نقصان متفاوت است. بنا بر اين كميت است و چون جوهر فرد محال است، زمان نمى‌تواند كم منفصل باشد. 12- سفسطه: قياسى است مركبّ از وهميات كه مقصود از آن در غلط انداختن دشمن و اسكات اوست. 13- شرط: عبارت است از مقدّم قضيّه شرطيه و نيز شرط به قولى اطلاق مى‌شود كه صدق قول ديگر متوقف بر آن است، به نحوى كه اگر اوّلى كاذب باشد دوّمى نيز كاذب خواهد بود. 14- صناعت جدل: جدل، قياسى است كه مقدّمات آن از مشهورات و مسلمات فراهم آمده باشد و مقصود از آن يكى الزام و اسكات خصم است و ديگرى آگاه كردن كسى كه به درك مقدمات برهان قادر نيست. 15- ضدّ: به معناى مخالف و منافى است و دو ضدّ عبارت از دو صفت مختلف است كه در پى يك‌ديگر وارد موضوع واحد شوند و با هم جمع نشوند، مانند سفيدى و سياهى. 16- طبع: عبارت است از سرشتى كه انسان بر آن آفريده شده است. 17- ظنّ: عبارت است از يكى از طرفين شك همراه با رجحان. 18- عرض: داراى دو معناست: عرض در مقابل جوهر و عرض در مقابل ماهيّت. 19- غايت: چيزى است كه وجود شىء براى آن است و به آخرين حدّى اطلاق مى‌شود كه عقل نزد آن توقف مى‌كند. 20- فصل: كلى ذاتى است كه به نوع تحت يك جنس، در جواب «آن كدام است» اطلاق مى‌شود. 21- قياس: در منطق عبارت است از قول مؤلّف از اقوال كه وقتى پذيرفته شود، ذاتاً قول ديگرى از آن لازم مى‌آيد. 22- كلّى: مفهومى است كه تصور آن مانع از اين نباشد كه افراد زيادى در آن مشترك باشند. 23- لِم: از نظر لغوى؛ يعنى براى چه؟ و طلب سؤال از علت و سبب حكم به واسطه لِم؛ يعنى حكم و واسطه در آن خواسته مى‌شود. 24- ماهيّت: چيزى است كه در جواب ماهو گفته مى‌شود. 25- ناطق: يعنى حيوانى كه داراى نفس دراكه باشد. 26- واسطه: بر دو قسم است: واسطه در عروض و واسطه در ثبوت. 27- يقين: تصديق جازم است كه مطابق و ثابت است. | بخش دوّم، نمايش نظام يافته اصطلاحات است كه صفحات 1 تا 1110 را به خود اختصاص داده است. در اين بخش اصطلاحات منطقى به ساده‌ترين شيوه الفبايى به نمايش گذاشته شده است. بدين ترتيب مى‌توان با دانستن يك اصطلاح به جايگاه آن در اين علم پى برد. در اين‌جا مناسب است به چند نمونه از اصطلاحات منطقى بر اساس حروف الفباء اشاره كنيم: 1- اجزاى ماهيّت: در عقل، جنس و فصل و در خارج، مادّه و صورت است. 2- برهان حقيقى: آن است كه يقينى بوده و ضرورت داشته باشد و هيچ وقت تغيير پيدا نكند. 3- تجربيات: آن است كه از مجموع عقل و حس حاصل مى‌شود. 4- ثبوت: چيزى است كه از آن به صدق تعبير مى‌شود. 5- جسم: چيزى است كه داراى ابعاد ثلاثه باشد. 6- حركت: انواع حركت شش قسم است: تكوّن، فساد، نمو، نقص، استحاله و تغيّر به مكان. حركت، به طور مطلق در مقابل سكون است. 7- خطابه: در نظر [[ارسطو]] خطابه مبتنى بر مبادى كلّى است و [[ارسطو]] آن را به عنوان كلام مقنع تعريف كرده است. 8- دلالت: بر سه قسم است: مطابقى، تضمّنى و التزامى 9- ذات: به معنى خود و عين شىء است. گفته‌اند: ذات شىء و عين شىء. لفظ منسوب به ذات، ذاتى است. ذات، اعمّ از شخص است. 10- رسم: در اصطلاح منطقيان در مقابل حد است و به دو قسم تام و ناقص تقسيم مى‌شود. 11- زمان: به نظر [[ارسطو]] زمان مقدار حركت فلك اعظم است، زيرا زمان در زيادت و نقصان متفاوت است. بنا بر اين كميت است و چون جوهر فرد محال است، زمان نمى‌تواند كم منفصل باشد. 12- سفسطه: قياسى است مركبّ از وهميات كه مقصود از آن در غلط انداختن دشمن و اسكات اوست. 13- شرط: عبارت است از مقدّم قضيّه شرطيه و نيز شرط به قولى اطلاق مى‌شود كه صدق قول ديگر متوقف بر آن است، به نحوى كه اگر اوّلى كاذب باشد دوّمى نيز كاذب خواهد بود. 14- صناعت جدل: جدل، قياسى است كه مقدّمات آن از مشهورات و مسلمات فراهم آمده باشد و مقصود از آن يكى الزام و اسكات خصم است و ديگرى آگاه كردن كسى كه به درك مقدمات برهان قادر نيست. 15- ضدّ: به معناى مخالف و منافى است و دو ضدّ عبارت از دو صفت مختلف است كه در پى يك‌ديگر وارد موضوع واحد شوند و با هم جمع نشوند، مانند سفيدى و سياهى. 16- طبع: عبارت است از سرشتى كه انسان بر آن آفريده شده است. 17- ظنّ: عبارت است از يكى از طرفين شك همراه با رجحان. 18- عرض: داراى دو معناست: عرض در مقابل جوهر و عرض در مقابل ماهيّت. 19- غايت: چيزى است كه وجود شىء براى آن است و به آخرين حدّى اطلاق مى‌شود كه عقل نزد آن توقف مى‌كند. 20- فصل: كلى ذاتى است كه به نوع تحت يك جنس، در جواب «آن كدام است» اطلاق مى‌شود. 21- قياس: در منطق عبارت است از قول مؤلّف از اقوال كه وقتى پذيرفته شود، ذاتاً قول ديگرى از آن لازم مى‌آيد. 22- كلّى: مفهومى است كه تصور آن مانع از اين نباشد كه افراد زيادى در آن مشترك باشند. 23- لِم: از نظر لغوى؛ يعنى براى چه؟ و طلب سؤال از علت و سبب حكم به واسطه لِم؛ يعنى حكم و واسطه در آن خواسته مى‌شود. 24- ماهيّت: چيزى است كه در جواب ماهو گفته مى‌شود. 25- ناطق: يعنى حيوانى كه داراى نفس دراكه باشد. 26- واسطه: بر دو قسم است: واسطه در عروض و واسطه در ثبوت. 27- يقين: تصديق جازم است كه مطابق و ثابت است. | ||
بخش سوّم: فهارس: در اين بخش، نخست، فهرست موضوعى واژگان و ريشه‌هاى آنها ذكر شده، سپس معادل فرانسوى و انگليسى هر كدام از آنها آورده شده است. | بخش سوّم: فهارس: در اين بخش، نخست، فهرست موضوعى واژگان و ريشه‌هاى آنها ذكر شده، سپس معادل فرانسوى و انگليسى هر كدام از آنها آورده شده است. | ||
{{فرهنگ اصطلاحات}} | |||
{{منطق}} | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۲
| موسوعة مصطلحات علم المنطق عند العرب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | دغیم، سمیح (نویسنده)
جهامی، جیرار (نویسنده) عجم، رفیق (نویسنده) جبر، فرید (نویسنده) |
| ناشر | مکتبة لبنان ناشرون |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1375 ش یا 1996 م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | زبان عربی - واژه‌نامه‌ها - انگلیسی
زبان عربی - واژه‌نامه‌ها - فرانسه منطق - اصطلاحها و تعبیرها منطق - واژه‌نامه‌ها - انگلیسی منطق - واژه‌نامه‌ها - فرانسه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BC 9 /م8 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
موسوعة مصطلحات علم المنطق عند العرب مولّفان فريد جبر، رفيق عجم، سميع دغيم، جيرارجهامى.
گزارش محتوا
اين مجموعه در يك مقدّمه پنج صفحه‌اى و سه بخش، تدوين شده است. در مقدّمه از اهميّت علم منطق، توجهات مناطقه عرب، هدف موسوعة منطقى و امتيازات آن، سخن رفته است.
بخش اوّل، روش تحقيق موسوعة است كه عبارت است از: الف- تنظيم مضامين مصطلحات. ب- نظم مصطلحات در موسوعة و تنظيم آنها. ج- آوردن منابع و مصادر از قبيل منطق ارسطو، ايساغوجى فرفوريوس، حدود المنطق ابن بهريز، منطق فارابى، كتاب الحروف فارابى، كتاب الالفاظ المستعملة فى المنطق فارابى، منطق ابن زرعة، منطق شفاء بوعلى سينا، اشارات و تنبيهات ابن سينا، منطق المشرقين ابن سينا، كتاب التحصيل بهمنيار، مقاصد الفلاسفة غزالى، معيار العلم غزالى، محك النظر فى المنطق غزالى، القسطاص المستقيم غزالى، المستصفى غزالى، البصائر النصيريّه ساوى، تلخيص منطق ارسطو ابن رشد، لباب الاشارات رازى، شرح اشارات خواجه نصيرالدين طوسى، شرح رساله شمسيه قزوينى، مختصر فى علم المنطق سنوسى، السلّم المرونق فى المنطق اخضرى د- آوردن اسماء مناطقه در موسوعة ه- ذكر اسم كتاب و مؤلّف به صورت رمز.
بخش دوّم، نمايش نظام يافته اصطلاحات است كه صفحات 1 تا 1110 را به خود اختصاص داده است. در اين بخش اصطلاحات منطقى به ساده‌ترين شيوه الفبايى به نمايش گذاشته شده است. بدين ترتيب مى‌توان با دانستن يك اصطلاح به جايگاه آن در اين علم پى برد. در اين‌جا مناسب است به چند نمونه از اصطلاحات منطقى بر اساس حروف الفباء اشاره كنيم: 1- اجزاى ماهيّت: در عقل، جنس و فصل و در خارج، مادّه و صورت است. 2- برهان حقيقى: آن است كه يقينى بوده و ضرورت داشته باشد و هيچ وقت تغيير پيدا نكند. 3- تجربيات: آن است كه از مجموع عقل و حس حاصل مى‌شود. 4- ثبوت: چيزى است كه از آن به صدق تعبير مى‌شود. 5- جسم: چيزى است كه داراى ابعاد ثلاثه باشد. 6- حركت: انواع حركت شش قسم است: تكوّن، فساد، نمو، نقص، استحاله و تغيّر به مكان. حركت، به طور مطلق در مقابل سكون است. 7- خطابه: در نظر ارسطو خطابه مبتنى بر مبادى كلّى است و ارسطو آن را به عنوان كلام مقنع تعريف كرده است. 8- دلالت: بر سه قسم است: مطابقى، تضمّنى و التزامى 9- ذات: به معنى خود و عين شىء است. گفته‌اند: ذات شىء و عين شىء. لفظ منسوب به ذات، ذاتى است. ذات، اعمّ از شخص است. 10- رسم: در اصطلاح منطقيان در مقابل حد است و به دو قسم تام و ناقص تقسيم مى‌شود. 11- زمان: به نظر ارسطو زمان مقدار حركت فلك اعظم است، زيرا زمان در زيادت و نقصان متفاوت است. بنا بر اين كميت است و چون جوهر فرد محال است، زمان نمى‌تواند كم منفصل باشد. 12- سفسطه: قياسى است مركبّ از وهميات كه مقصود از آن در غلط انداختن دشمن و اسكات اوست. 13- شرط: عبارت است از مقدّم قضيّه شرطيه و نيز شرط به قولى اطلاق مى‌شود كه صدق قول ديگر متوقف بر آن است، به نحوى كه اگر اوّلى كاذب باشد دوّمى نيز كاذب خواهد بود. 14- صناعت جدل: جدل، قياسى است كه مقدّمات آن از مشهورات و مسلمات فراهم آمده باشد و مقصود از آن يكى الزام و اسكات خصم است و ديگرى آگاه كردن كسى كه به درك مقدمات برهان قادر نيست. 15- ضدّ: به معناى مخالف و منافى است و دو ضدّ عبارت از دو صفت مختلف است كه در پى يك‌ديگر وارد موضوع واحد شوند و با هم جمع نشوند، مانند سفيدى و سياهى. 16- طبع: عبارت است از سرشتى كه انسان بر آن آفريده شده است. 17- ظنّ: عبارت است از يكى از طرفين شك همراه با رجحان. 18- عرض: داراى دو معناست: عرض در مقابل جوهر و عرض در مقابل ماهيّت. 19- غايت: چيزى است كه وجود شىء براى آن است و به آخرين حدّى اطلاق مى‌شود كه عقل نزد آن توقف مى‌كند. 20- فصل: كلى ذاتى است كه به نوع تحت يك جنس، در جواب «آن كدام است» اطلاق مى‌شود. 21- قياس: در منطق عبارت است از قول مؤلّف از اقوال كه وقتى پذيرفته شود، ذاتاً قول ديگرى از آن لازم مى‌آيد. 22- كلّى: مفهومى است كه تصور آن مانع از اين نباشد كه افراد زيادى در آن مشترك باشند. 23- لِم: از نظر لغوى؛ يعنى براى چه؟ و طلب سؤال از علت و سبب حكم به واسطه لِم؛ يعنى حكم و واسطه در آن خواسته مى‌شود. 24- ماهيّت: چيزى است كه در جواب ماهو گفته مى‌شود. 25- ناطق: يعنى حيوانى كه داراى نفس دراكه باشد. 26- واسطه: بر دو قسم است: واسطه در عروض و واسطه در ثبوت. 27- يقين: تصديق جازم است كه مطابق و ثابت است.
بخش سوّم: فهارس: در اين بخش، نخست، فهرست موضوعى واژگان و ريشه‌هاى آنها ذكر شده، سپس معادل فرانسوى و انگليسى هر كدام از آنها آورده شده است.