ترجمه قرآن (الهی قمشه‌ای)
| ترجمه قرآن (الهی قمشه‌ای) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | الهی قمشه‌ای، مهدی (نویسنده) |
| ناشر | فاطمه الزهراء |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1380 ش |
| چاپ | 2 |
| موضوع | قرآن - ترجمه‌ها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 59/66 /الف7 1380 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ترجمه قرآن (الهى قمشه‌اى)، از جمله ترجمه‌هاى فارسى معاصر به قلم ميرزا مهدى الهى قمشه‌اى است كه تا مدت‌ها گوى سبقت را از ديگر ترجمه‌ها ربوده بود.[۱]دو ترجمه قمشه‌اى و عبدالحسين آيتى آغازگر عصر ترجمه روان و نسبتا آزاد قرآن كريم به فارسى بوده‌اند.[۲]الهى قمشه‌اى در تأسيس شيوه ترجمه امروزين و راحت و روان قرآن كريم (به نثر معيار و معاصر و روز) سهمى فراموش‌نشدنى دارد.[۳]
استادولى در مقاله‌اى برخى از ويژگى‌هاى اين ترجمه را برشمرده است. وى ابتدا به سه ويژگى مثبت اين ترجمه اشاره مى‌كند:
- اخلاص و صفاى باطن مترجم كه بى‌شك در عبارات اين ترجمه تأثير نهاده و نورانيت خاصى بدان بخشيده و خواننده را در مواردى تحت تأثير قرار مى‌دهد؛
- قلم روان و انشاى سليس مترجم كه فهم عبارات آن را آسان كرده است؛
- همان‌گونه‌كه از نامش پيداست داراى خلاصة التفسير است و توضيحات كوتاه ميان پرانتزى مفيدى دارد كه فهم آيه را روشن مى‌سازد.
وى سپس تأكيد مى‌كند كه ويژگى‌هاى منفى اين ترجمه نيز اندك نيست. از جمله اين ويژگى‌هاست: بى‌دقتى و سرسرى كار كردن، ضعف ادبى، آميختگى متن و شرح، نقل به معنى، افتادگى‌ها، نقص ويرايش، اجمال و تفصيل‌ها.[۴]
بهاءالدين خرمشاهى از جمله افرادى است كه بر ترجمه قمشه‌اى نقد نوشته است. وى در ابتداى مقاله‌اش مى‌نويسد: «نگارنده اين سطور، سى سال مى‌گذرد كه با اين ترجمه انس دارد و تا چندى پيش، نسبت به آن ترجمه، مانند اكثر اهل كتاب، حسن ظنى داشت؛ تا اينكه به دليل اشتغال به ترجمه قرآن كريم، ترجمه‌هاى قديم و جديد را به‌دقت بررسى و با متن مقدس قرآن مقابله كرد. شايد براى اهل نظر و قرآن‌پژوهان تعجب‌آور باشد كه عرض كنم، ترجمه مرحوم قمشه‌اى در عين آنكه مقبول‌ترين ترجمه قرآن در عصر جديد بوده است، چه‌بسا پراشتباه‌ترين ترجمه هم بوده است». وى مطرح كردن سهوالقلم‌ها و اشتباهات و اغلاط اين ترجمه را به قصد پيرايش و ويرايش آن، از نظر دينى و علمى بر ذمه خود فرض دانسته و در چند ماه بررسى نقادانه اين ترجمه حدود دويست صفحه يادداشت تهيه كرده است.[۵]
وى پس از بررسى 20 مورد از ترجمه‌ها چنين مى‌نويسد: «گفتنى است كه موارد درست و بى‌اشكال، در ترجمه مورد بحث بسيار است و اگر از افزوده‌هاى تفسيرى صرف نظر كنيم، نثر ترجمه در غالب موارد دلنشين و مفهوم است. شايد خوب باشد كه چند كلمه‌اى درباره اين افزوده‌هاى تفسيرى بگويم. اين افزوده‌ها در ترجمه مرحوم قمشه‌اى نه جزو ترجمه محسوب مى‌گردد، نه تفسير به معناى عادى و عرفى آن است؛ زيرا به‌صورت مزجى است و خواننده بايد بسيار فحل و فارس در ادبيت و عربیت باشد تا با مقابله دقيق و مداوم در هر آيه‌اى و بلكه در هر جمله‌اى بتواند آنچه را قرآنى است، از آنچه توضيحى و تفسيرى و افزوده مترجم محترم است، بازشناسد و فرق بگذارد. بلى، اگر مترجم دانشور مى‌توانستند افزون‌هاى خود را در داخل قلاب يا پرانتز بياورند، كارى بود كارستان، ولى چنين كارى نكرده‌اند و اين ترجمه زير بار اين عيب و ايراد نمى‌تواند كمر راست كند».[۶]
در انتها چنان‌كه خرمشاهى مى‌نويسد: مترجم از اصول علمى و نظرى ترجمه چندان كه بايد و شايد (در مقايسه با كسانى چون شادروان پاينده يا آقاى عبدالمحمد آیتی يا ديگران كه مترجمان حرفه‌اى و پركار بوده‌اند) باخبر نبوده است؛ چنان‌كه ما فقط به سه مورد آن اشاره كرديم و آنها را به‌اختصار تكرار مى‌كنيم:
- مزج شرح و تفسير با ترجمه؛
- عطف مترادفين و قلم‌گردانى‌هاى غير لازم؛
- تغيير ساختار و قالب واحدهاى دستور زبانى.[۷]
پانویس
- ↑ استادولی، حسین، ص148
- ↑ خرمشاهى، بهاءالدين، 1379، ص8
- ↑ همان، ص20
- ↑ استادولی، حسین، ص149 - 150
- ↑ خرمشاهى، بهاءالدين، 1372، ص14
- ↑ همان، ص17 - 18
- ↑ خرمشاهى، بهاءالدين، 1379، ص20 - 21
منابع مقاله
- استادولی، حسین، «گزارشى از ويرايش جديد و كامل ترجمه قرآن شادروان مهدى الهى قمشه‌اى»، پايگاه مجلات تخصصى نور، نشريه:بينات، زمستان 1374، شماره 8.
- خرمشاهى، بهاءالدين، «درباره ترجمه شادروان الهى قمشه‌اى از قرآن كريم»، پايگاه مجلات تخصصى نور، نشريه: وقف ميراث جاويدان، پاييز 1372، شماره 3.
- خرمشاهى، بهاءالدين، «ترجمه شادروان مهدى الهى قمشه‌اى»، پايگاه مجلات تخصصى نور، نشريه: ترجمان وحى، شهريور 1379، شماره 7.