یوسفیان، نعمت‌الله

نام	یوسفیان، نعمت‌الله
نام‌های دیگر
نام پدر
متولد
محل تولد	روستاى گيلوان از توابع شهرستان خلخال
رحلت
اساتید	امام خمينى آيت‌الله گلپايگانى آيت‌الله اشتهاردى آيت‌الله وجدانى بنى‌فضل صالحى مازندرانى مكارم شيرازى ربانى گلپايگانى تبريزى فاضل لنكرانى
برخی آثار	اخلاق پزشکی شخصیت و دیدگاه‌های فقهی امام خمینی قدس‌سره فقه سازمانی
کد مؤلف	AUTHORCODE04705AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، یوسفیان (ابهام زدایی) را ببینید.

نعمت‌الله يوسفيان (متولد خلخال)، نویسنده، محقق، دانش‌آموخته حوزه علمیه قم

ولادت

در روستاى گيلوان از توابع شهرستان خلخال در خانواده‌اى مذهبى ديده به جهان گشود.

تحصیلات

در كودكى وارد مكتب‌خانه مرحوم «امير توكلى» كه مردى با تقوا و متدين بود، شد و قرآن كريم را نزد او آموخت. كلاس اول ابتدايى را در روستا خواند و پس از آن به شهر «ماسال» از توابع استان گيلان مهاجرت كرد و دبستان، راهنمايى و دبيرستان را در همان‌جا ادامه داد و ديپلم را در رشته علوم تجربى گرفت.

پس از اخذ ديپلم، در سال 1359 به قم آمد و در حوزه علمیه قم مشغول به تحصيل شد، دروس مقدماتى حوزه را در مدرسه «امام صادق(ع)» و «رسول اكرم(ص)»، نزد اساتيدى همچون حجج اسلام آقايان مقداديان، رازينى، ظهيرى، طالقانى، فتوحى و... فراگرفت. در سال 1365، اولين سال برگزارى امتحانات حوزه به صورت كتبى، در امتحانات عمومى حوزه در پايه پنجم شركت كرد و با اخذ رتبه اول قبول شد و مشمول عنايات و تشويقات حضرات آيات عظام مانند: امام خمينى(ره)، آيت‌الله گلپايگانى و... قرار گرفت. از آن پس نيز همچنان با علاقه‌اى وافر به تحصيل علوم اسلامى ادامه مى‌داد.

دروس سطح را از محضر استاد: سيد احمد خاتمى، صالحى افغانى، آيت‌الله اشتهاردى، آيت‌الله وجدانى، استاد بنى‌فضل، استاد مصطفى اعتمادى، استاد پايانى، طاهر، شمس، صالحى مازندرانى و ديگران بهره‌مند شد.

دروس خارج را از محضر آيات عظام: مكارم شيرازى، فاضل لنكرانى، تبريزى و... استفاده كرد. مدتى از درس تفسير آيت‌الله جوادى آملى استفاده كردند. دروس عقلى را نزد آيت‌الله ممدوحى، سبحانى و ربانى گلپايگانى فراگرفت. در طول تحصيل، تهذيب نفس را فراموش نكرده و از درس اخلاق آيت‌الله مشكينى و آيت‌الله مظاهرى بهره‌مند گرديد.

وى در سال 1373 در امتحانات ويژه سطح چهار حوزه در قسمت مدارج علمى شركت كرد و پس از قبولى در امتحانات، مشغول به تأليف رساله علمى درباره (قاعده لاضرر) شد و در تاريخ 1375/1/29 موفق به ارائه آن شد كه پس از بررسى هيأت داوران، مورد تقدير قرار گرفت.^[۱]