فرهنگ بیست هزار مثل و حکمت و اصطلاح: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - 'مقدمه نويس' به 'مقدمه‌نويس')
    خط ۶: خط ۶:
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[عظیمی، صادق]] (نويسنده)
    [[عظیمی، صادق]] (نويسنده)
    [[محقق، مهدی]] (مقدمه نويس)
    [[محقق، مهدی]] (مقدمه‌نويس)
    |زبان
    |زبان
    | زبان = فارسی
    | زبان = فارسی

    نسخهٔ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۴

    فرهنگ بیست هزار مثل و حکمت و اصطلاح
    فرهنگ بیست هزار مثل و حکمت و اصطلاح
    پدیدآورانعظیمی، صادق (نويسنده) محقق، مهدی (مقدمه‌نويس)
    ناشرموسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران - دانشگاه مک گیل
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشر1382ش
    چاپ1
    شابک964-5552-25-7
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ع۶ف۴ 3996 PIR
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    فرهنگ بیست‌هزار مثل و حکمت و اصطلاح، مجموعه‌ای است گران‌بها و ارزشمند از بیست‌هزار مثل، حکمت و اصطلاح شیرین پارسی که توسط صادق عظیمی، گردآوری و تدوین و با پیشگفتار و مقاله‌ای از مهدی محقق، به چاپ رسیده است.

    از جمله ویژگی‌های کتاب، آن است که در توضیح و تفسیر مثل‌ها و اصطلاحات و موارد به‌کاربردن آن‌ها در اثر حاضر، با رعایت اختصار، کوشیده شده است که به ساده‌ترین رویه و با متداول‌ترین واژه‌ها، نوشته شود. نویسنده، معتقد است شعرها و گفته‌های سخنوران، به‌اندازه‌ای صریح و روان و و زیبا و روشن است که احتیاج به توضیح و تفسیر ندارد[۱].

    شیوه کار، به این صورت است که آن مصراع از بیت که جنبه مثل یا اندرز دارد، با حروف درشت در آغاز سطر نوشته شده و مصراع دیگر، با حروف ریز در داخل پرانتز قرار گرفته و به دنبال آن گذارده شده است. چنانچه قسمت داخل پردانتز، مصراع اول بیت باشد، پس از آن، سه نقطه گذارده شده است؛ مانند:

    آنچه استاد ازل گفت بگو می‌گویم (در پس آینه طوطی صفتم داشته‌اند...)حافظ

    و اگر قسمت درون پرانتز، مصراع دوم بیت باشد، پیش از آن سه نقطه گذارده شده است:

    توانا بود هرکه دانا بود (... ز دانش دل پیر برنا بود)فردوسی

    چنانچه تمامی یک بیت جنبه مثل یا اندرز دارد، هر دو مصراع با حروف درشت و بدون پرانتز، به چاپ رسیده است:

    بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند[۲](سعدی)

    برخی دیگر از ویژگی‌های کتاب، به شرح زیر می‌باشد:

    1. داستان‌ها به زبان ساده و به‌طور فشرده، آن‌طور که گردآورنده، آنها را دیده یا شنیده است، نوشته شده و چه‌بسا پاره‌ای از آنها، به شیوه‌های دیگر گفته یا شنیده شده باشد.
    2. درباره شعرهای خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی، آنچه در دیوان حافظ استاد پرویز ناتل خانلری آمده است، به نام ایشان ذکر شده و در مورد اشعار و ابیات و اندرزهای سعدی، از نسخه‌های گلستان و بوستان محمدعلی فروغی، استفاده شده است.
    3. در مورد دیگر شاعران و سخنوران، در صورت اختلاف بین متن‌های مختلف، از نظر علی‌اکبر دهخدا و احمد بهمنیار، پیروی شده است[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: شیوه کار، ص37
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    شیوه کار.

    وابسته‌ها