صحیفه سجادیه منظوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|ترجمه صحیفه سجادیه (ابهام زدایی)}} | |||
'''صحیفه سجادیه منظوم'''، ترجمه منظوم فارسی صحیفه کامله سجادیه به قلم [[ملائی علمداری، حسین|حسین ملایی علمداری]] (متولد 1311ش) ملقب به ناهی است. | '''صحیفه سجادیه منظوم'''، ترجمه منظوم فارسی صحیفه کامله سجادیه به قلم [[ملائی علمداری، حسین|حسین ملایی علمداری]] (متولد 1311ش) ملقب به ناهی است. | ||
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۹
| صحیفه سجادیه منظوم | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ملائی علمداری، حسین (شاعر) |
| ناشر | احرار |
| مکان نشر | ايران - تبريز |
| سال نشر | 1387ش. |
| چاپ | چاپ يکم |
| شابک | 978-964-976-029-6 |
| موضوع | علي بن حسين (ع)، امام چهارم، 38 - 94ق. - صحيفه سجاديه - شعر
شعر فارسي - قرن 14 شعر مذهبي - قرن 14 |
| زبان | فارسي |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | ع 8 4ت / 267/1 BP |
صحیفه سجادیه منظوم، ترجمه منظوم فارسی صحیفه کامله سجادیه به قلم حسین ملایی علمداری (متولد 1311ش) ملقب به ناهی است.
ساختار
کتاب با مقدمه نویسنده آغاز گردیده، پس از آن ابتدا مقدمه فیض‌الاسلام به نظم درآمده و سپس متن صحیفه سجادیه در 8600 بیت به نظم کشیده شده است.
نویسنده علاوه بر ترجمه منظوم، ترجمه منثور فقرات ادعیه را نیز در خلال ابیات متذکر شده است.
گزارش محتوا
نویسنده در مقدمه کتاب، با کمال تواضع به نظم درآوردن صحیفه را هنر نداسته، بلکه هنر اصلی را از آن امام زین‌العابدین(ع) دانسته که کلمات را ابداع فرموده است: «اگر بنده حقیر بالفرض این مجموعه را به زبان شعر و نظم نوشته‌ام و کلمات و عبارات را به رشته تألیف درآورده‌ام، چندان هنرمندی نکرده‌ام که قابل استقبال و تحسین باشد، بلکه هنر و هنرمندی مال آن امام بزرگوار(ع) باشد که کلمات را ابداع فرموده و به رشته تحریر و تدوین درآورده که همچون معجزه در میان انجمن‌ها و در لابه‌لای سخن‌ها می‌درخشد که گفته‌اند: «كلام الإمام إمام الكلام» که مانند درر منظومه و منشآت مصفوفه در سطور کتاب جا گرفته و شاهدان و ناظران را به تماشا خوانده که مستشفی را شفا می‌بخشد و مستکفی را بی‌نیاز می‌گرداند»[۱].
مبنای شرح و ترجمه صحیفه سجادیه، ترجمه سید علی‌نقی فیض‌الاسلام چاپ سال 1357 بوده است.
نویسنده، این کتاب را در مدت دو سال به رشته نظم کشیده و در سال 1381 به اتمام رسانده است[۲].
کتاب، حاوی حدود 8600 بیت شعر در وزن معمولاً «بلبلی برگ گلی خوش‌رنگ در منقار داشت» می‌باشد که آن را در ادبیات عروض، رمل مثمن محذوف می‌گویند[۳].
نویسنده گاه اشعاری را از خود بر دعا افزوده است که با عباراتی چون «اشعاری از ناهی مزید بر این دعای مبارکه» تذکر داده است[۴].
امام زین‌العابدین(ع) در صحیفه سجادیه فراوان بر خاتم انبیاء محمد مصطفی(ع) و اهل بیت طاهرینش(ع) صلوات می‌فرستد:
| بر روان شامخ ختم رسالت مصطفی(ص) | تهنیت اعطا نما و وصف ممدوح از سما | |
| انبیا را خاتم است و مرسلین را میر ناب | بی‌وجودش کل عالم غرق سوگ و اضطراب | |
| اهل بیتش را روا دار این مدیحه با سلام | طیبین و طاهرینند این عزیزان مستدام[۵] |
دعای نوزدهم از دعاهای آن امام بزرگوار هنگام درخواست باران بعد از خشک‌سالی که آن را بعد از یکی از نمازهای شبانه‌روزی می‌خوانند و بهتر از همه نماز استسقاء می‌باشد که کیفیت آن در کتب فقه وارد است:
| دست بردار آسمان ای شیخ و شاب بردبار | بلکه ایزد را به رحم آری و رأفت بر صغار | |
| بار الها أسقنا الغيث ز باب رحمتت | رأفتت را بیشتر فرما و بذل نعمتت[۶] |
وضعیت کتاب
فهرست مطالب در ابتدای کتاب ذکر شده است. معانی برخی الفاظ و اشاراتی که در ابیات به آیات و روایات شده، در پاورقی‌ها ارائه شده است. آنچه که در پرانتز، آکولاد و یا کروشه ذکر شده، حمل بر تشریح می‌شوند[۷].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.