کربن، هانری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'لالدين' به 'لالدين') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۴۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02681.jpg|بندانگشتی|کربن، هانری]] | [[پرونده:NUR02681.jpg|بندانگشتی|کربن، هانری]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |کربن، هانری | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | کربن، هانری | ||
ک‍رب‍ی‍ن، ه‍ن‍ری | ک‍رب‍ی‍ن، ه‍ن‍ری | ||
ک‍ورب‍ان، ه‍ن‍ری | ک‍ورب‍ان، ه‍ن‍ری | ||
Henry Corbin | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" | | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1903 م | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |فرانسه | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1979 م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[ماسینیون، لویی|لويى ماسينيون]] | ||
ادموند هوسرل | |||
اميل بريه | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[رسالة أصوات أجنحة جبريل للسهروردي مع شرح لها]] | ||
[[جامع الحکمتین]] | [[جامع الحکمتین]] | ||
[[ | [[مجموعه مصنفات شیخ اشراق]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02681AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''هانرى كربن''' (۱۹۰۳ – ۱۹۷۸م) فیلسوف، شیعه‌شناس، استاد مطالعات اسلامی و ایران‌شناس فرانسوی و از نخستین متفکران و محققان اروپایی است که به تتبعات وسیع در تشیع پرداخت و عرفان و تفکر ایرانی اسلامی بویژه شیعی را به غرب شناساند. | |||
== ولادت == | |||
در چهاردهم آوریل 1903 در پاریس متولد شد. | |||
== | ==تحصیلات== | ||
در دوران كودكى آموزش‌هاى مذهب كاتوليك را آموخت. سپس به مدرسه علوم مسيحى رفت و به نهضت پروتستان علاقه‌مند شد. وى براى ادامه تحصيل به دانشگاه سوربن رفت و در سال 1925م ليسانس گرفت. يك سال بعد، گواهى‌نامه عالى فلسفه و در سال 1928م ديپلم تتبعات عالى دانشگاه پاريس و سرانجام در سال 1929م، ديپلم مدرسه السنه شرقى پاريس را اخذ نمود. در همين سال‌ها با زبان‌هاى عربى، فارسى و پهلوى آشنا شد. | در دوران كودكى آموزش‌هاى مذهب كاتوليك را آموخت. سپس به مدرسه علوم مسيحى رفت و به نهضت پروتستان علاقه‌مند شد. وى براى ادامه تحصيل به دانشگاه سوربن رفت و در سال 1925م ليسانس گرفت. يك سال بعد، گواهى‌نامه عالى فلسفه و در سال 1928م ديپلم تتبعات عالى دانشگاه پاريس و سرانجام در سال 1929م، ديپلم مدرسه السنه شرقى پاريس را اخذ نمود. در همين سال‌ها با زبان‌هاى عربى، فارسى و پهلوى آشنا شد. | ||
وى از شاگردان فيلسوفان بزرگى از جمله ادموند هوسرل، ارنست كاسيرر، اميل بريه، اتين ژيلسون و لويى ماسينيون بوده‌است. همچنين او نخستين مترجم آثار مارتين هايدگر به فرانسوى است. | وى از شاگردان فيلسوفان بزرگى از جمله ادموند هوسرل، ارنست كاسيرر، اميل بريه، اتين ژيلسون و [[ماسینیون، لویی|لويى ماسينيون]] بوده‌است. همچنين او نخستين مترجم آثار مارتين هايدگر به فرانسوى است. | ||
وى بعدها، نزد لويى ماسينيون رفت و نسخه‌اى از كتاب «حكمة الاشراق» سهروردى را از او دريافت كرد. اين كار تاثير روحى فراوانى بر كربن نهاد و او را راهى شرق نمود. نخستين مقاله‌اش در نشريه بررسى‌هاى فلسفى، درباره يكى از آثار سهروردى به طبع رسيد و اولين اثر مستقل او به زبان فرانسه، در خصوص سهروردى، در سال 1939م تحت عنوان «سهروردى مؤسس حكمت اشراق» چاپ شد. | وى بعدها، نزد [[ماسینیون، لویی|لويى ماسينيون]] رفت و نسخه‌اى از كتاب «حكمة الاشراق» [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] را از او دريافت كرد. اين كار تاثير روحى فراوانى بر كربن نهاد و او را راهى شرق نمود. نخستين مقاله‌اش در نشريه بررسى‌هاى فلسفى، درباره يكى از آثار [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]] به طبع رسيد و اولين اثر مستقل او به زبان فرانسه، در خصوص سهروردى، در سال 1939م تحت عنوان «سهروردى مؤسس حكمت اشراق» چاپ شد. | ||
كربن مدت‌ها رياست انستيتو فرانسه و ايران را عهده‌دار بود و به همت او، مشاهيرى چون | كربن مدت‌ها رياست انستيتو فرانسه و ايران را عهده‌دار بود و به همت او، مشاهيرى چون [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردى]]، روزبهان و ملاصدرا براى جامعه علمى و فرهنگى اروپا به نام‌هايى آشنا مبدل گرديد. در جهانى كه برخورد ميان فرهنگ‌هاى گوناگون، پيوسته با شكاف‌هاى بيشتر مواجه مى‌شد، وى نمونه‌اى از تلاش فوق‌العاده براى تفاهم بود. | ||
كربن را بايد فيلسوف و مفسر حكمت معنوى شيعه ناميد. مطالعات او در آثار عرفانى، لطف و جذبه وصف‌ناپذيرى به آثارش بخشيده است. كربن خود در اين باره مى‌گويد: پرورش من از آغاز فلسفى بود. به همين دليل، نه به معناى دقيق كلمه متخصص زبان و فرهنگ آلمانى هستم و نه مستشرق؛ فيلسوفى رهروام به هر ديارى كه راهبرم شوند. اگر چه در اين سير و سلوك از فرايبورگ، تهران و اصفهان سر درآورده‌ام؛ اما اين شهرها از نظر من، مدينه‌هاى تمثيلى‌اند؛ منازلى نمادين از راه و سفرى هميشگى و پايدار. | كربن را بايد فيلسوف و مفسر حكمت معنوى شيعه ناميد. مطالعات او در آثار عرفانى، لطف و جذبه وصف‌ناپذيرى به آثارش بخشيده است. كربن خود در اين باره مى‌گويد: پرورش من از آغاز فلسفى بود. به همين دليل، نه به معناى دقيق كلمه متخصص زبان و فرهنگ آلمانى هستم و نه مستشرق؛ فيلسوفى رهروام به هر ديارى كه راهبرم شوند. اگر چه در اين سير و سلوك از فرايبورگ، تهران و اصفهان سر درآورده‌ام؛ اما اين شهرها از نظر من، مدينه‌هاى تمثيلى‌اند؛ منازلى نمادين از راه و سفرى هميشگى و پايدار.<ref>سخنان ايراد شده در سمينار پيرامون آثار هانرى كربن، انجمن ايران شناسى فرانسه در ايران، ص18</ref> | ||
وى مدت 25 سال به ايران آمد و با متفكرينى هچون [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]]، [[آشتیانی، جلال‌الدین|سيد جلال‌الدين آشتيانى]]، مهدى الهى قمشه‌اى، سيد كاظم عصار و سيد حسين نصر به گفتگو درباره فلسفه اسلامى، به خصوص حكمت صدرايى پرداخت. | وى مدت 25 سال به ايران آمد و با متفكرينى هچون [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]]، [[آشتیانی، سید جلال‌الدین|سيد جلال‌الدين آشتيانى]]، مهدى الهى قمشه‌اى، سيد كاظم عصار و [[نصر، سید حسین|سيد حسين نصر]] به گفتگو درباره فلسفه اسلامى، به خصوص حكمت صدرايى پرداخت. | ||
وى وقتى آوازه عرفان و فلسفه [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]] را شنيد، شيفته عظمت علمى، كمالات معنوى و فضايل اين حكيم وارسته گرديد. از اين رو وقتى كه به منظور شناخت تشيع، سالى چند ماه از پاريس به ايران مى‌آمد و در اين سرزمين به پژوهش در مورد مذهب شيعه مى‌پرداخت، توسط برخى از اساتيد دانشگاه، از محضر [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]] تقاضا نمود كه به وى كمك كند. آن فيلسوف عالى مقام كه از | وى وقتى آوازه عرفان و فلسفه [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] را شنيد، شيفته عظمت علمى، كمالات معنوى و فضايل اين حكيم وارسته گرديد. از اين رو وقتى كه به منظور شناخت تشيع، سالى چند ماه از پاريس به ايران مى‌آمد و در اين سرزمين به پژوهش در مورد مذهب شيعه مى‌پرداخت، توسط برخى از اساتيد دانشگاه، از محضر [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] تقاضا نمود كه به وى كمك كند. آن فيلسوف عالى مقام كه از فعالیت‌های علمى و اشتياق معنوى اين محقق با خبر بود، خواسته‌اش را اجابت كرد و با وجود كهن سالى و ضعف مزاج، هر دو هفته يك بار از قم به تهران مى‌آمد تا در جلسه‌اى علمى به سؤالات كربن پاسخ دهد و معارف و حقايق گران‌بهاى تشيع را در اختيار او و عده‌اى از استادان دانشگاه قرار دهد و بدين وسيله شناخت صحيح شيعه، براى جهان غرب، توسط هانرى كربن هموار گرديد. | ||
در محفلى كه حلقه اصحاب تاويل نام داشت، ديدار منظم اين دو شخصيت صورت مى‌گرفت. با وجود مشكل زبانى به وسيله ترجمه، ارتباط و گفت و گو ميان آن دو بزرگوار برقرار مى‌شد. كربن مصاحبه‌هاى متعددى طى سال‌هاى 1337 و 1338ش با [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبايى]] درباره عقايد، تعاليم و تاريخ تشيع به عمل آورد. | در محفلى كه حلقه اصحاب تاويل نام داشت، ديدار منظم اين دو شخصيت صورت مى‌گرفت. با وجود مشكل زبانى به وسيله ترجمه، ارتباط و گفت و گو ميان آن دو بزرگوار برقرار مى‌شد. كربن مصاحبه‌هاى متعددى طى سال‌هاى 1337 و 1338ش با [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبايى]] درباره عقايد، تعاليم و تاريخ تشيع به عمل آورد. | ||
كربن عقيده داشت كه راه يافتن به عالم معنويت شيعى، كارى سهل و آسان نمى‌باشد؛ زيرا تشيع حرم معرفت باطنى اسلام است و از ويژگى‌هاى آن احساس شرمى وافر در قبال | كربن عقيده داشت كه راه يافتن به عالم معنويت شيعى، كارى سهل و آسان نمى‌باشد؛ زيرا تشيع حرم معرفت باطنى اسلام است و از ويژگى‌هاى آن احساس شرمى وافر در قبال مسائل دينى، متانت و وزانتى است كه وقتى مخاطب يقين حاصل كرده باشد، بند از نقاب مى‌گشايد. | ||
به نظر كربن، تشيع در حكم معناى درونى اسلام است كه اين باطن از نخست و به طور كامل، همان تعاليمى است كه از امامان به پيروانشان و از آن‌ها به ديگران انتقال يافته است. بشريت بدون وجود اين خلفاى الهى، قادر به ادامه حيات نيست؛ خواه از اين امر آگاه و يا غافل باشد. در مذهب شيعه، تنها با تكيه و پيوند ميان ولايت و امامت و تفسيرهاى ظاهرى و باطنى، پيامبرشناسى ظهور يافته كه از يك سو به تفسير ظاهر شريعت و از سوى ديگر به تاويل آن محدود مى‌گردد. | به نظر كربن، تشيع در حكم معناى درونى اسلام است كه اين باطن از نخست و به طور كامل، همان تعاليمى است كه از امامان به پيروانشان و از آن‌ها به ديگران انتقال يافته است. بشريت بدون وجود اين خلفاى الهى، قادر به ادامه حيات نيست؛ خواه از اين امر آگاه و يا غافل باشد. در مذهب شيعه، تنها با تكيه و پيوند ميان ولايت و امامت و تفسيرهاى ظاهرى و باطنى، پيامبرشناسى ظهور يافته كه از يك سو به تفسير ظاهر شريعت و از سوى ديگر به تاويل آن محدود مى‌گردد. | ||
| خط ۶۷: | خط ۷۴: | ||
كربن مى‌گويد: با سيماى امام دوازدهم(عج) است كه تشيع نهانى‌ترين سر خود را به ما عرضه مى‌كند و اين موضوع بر تارك كاخ رفيع الهيات و حكمت معنوى نشسته است. | كربن مى‌گويد: با سيماى امام دوازدهم(عج) است كه تشيع نهانى‌ترين سر خود را به ما عرضه مى‌كند و اين موضوع بر تارك كاخ رفيع الهيات و حكمت معنوى نشسته است. | ||
==وفات== | |||
وی سرانجام در ۷ ژوئیه ۱۹۷۸ میلادی در سن ۷۵ سالگی در پاریس فرانسه درگذشت. | |||
== آثار== | == آثار== | ||
ارض ملكوت از ايران مزدايى تا ايران شيعى: كالبد انسان در روز رستاخيز، الشيعه الاثنا عشريه، المشاعر، المقدمات من كتاب نص النصوص فى شرح فصوص الحكم، تاريخ فلسفه اسلامى، جامع | ارض ملكوت از ايران مزدايى تا ايران شيعى: كالبد انسان در روز رستاخيز، الشيعه الاثنا عشريه، المشاعر، المقدمات من كتاب نص النصوص فى شرح فصوص الحكم، تاريخ فلسفه اسلامى، جامع الأسرار و منبع الأنوار، رساله فى اعتقاد الحكماء، روابط حكمت اشراق و فلسفه ايران باستان، روابط حكمت اشراق و فلسفه ايران باستان، عبهر العاشقين، شرح شطحيات شامل گفتارهاى شورانگيز و رمزى صوفيان، اسلام ايرانى، فلسفه ايرانى و فلسفه تطبيقى، كتاب جامع الحكمتين، مجموعه مصنفات [[سهروردی، یحیی بن حبش|شيخ اشراق]] و... | ||
==پانویس== | |||
<references/> | |||
== منابع == | ==منابع مقاله== | ||
پايگاه اطلاع‌رسانى حوزه نت. | پايگاه اطلاع‌رسانى حوزه نت. | ||
{{شیعه‌شناسی}} | |||
{{خاورشناسان}} | |||
== وابسته‌ها == | == وابسته‌ها == | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
| خط ۸۶: | خط ۹۶: | ||
[[رسالة أصوات أجنحة جبريل للسهروردي مع شرح لها]] | [[رسالة أصوات أجنحة جبريل للسهروردي مع شرح لها]] | ||
[[جامع الحکمتین]] | [[جامع الحکمتین]] | ||
[[ارض ملکوت: کالبدان در روز رستاخیز از ایران مزدایی تا ایران شیعی]] | |||
[[مجموعه مصنفات شیخ اشراق]] | |||
[[المقدمات من كتاب نص النصوص في شرح فصوص الحكم]] | |||
[[جامع الأسرار و منبع الأنوار]] | |||
[[یونگ، آیین بودا و تجسد سوفیا]] | |||
[[ | [[سفر و پیام آور: ایران و فلسفه]] | ||
[[ | [[آیین جوانمردی]] | ||
[[ | [[رسایل جوانمردان]] | ||
[[الشیعه الاثنا عشریه]] | [[الشیعه الاثنا عشریه]] | ||
| خط ۹۹: | خط ۱۱۹: | ||
[[شرح شطحیات]] | [[شرح شطحیات]] | ||
[[الخيال الخلاق في تصوف ابن عربي]] | |||
[[مجموعه رسائل مشهور به کتاب الانسان الکامل]] | [[مجموعه رسائل مشهور به کتاب الانسان الکامل]] | ||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۲۸: | ||
[[مقدمه بر المشاعر صدرالمتألهین شیرازی (ملاصدرا)]] | [[مقدمه بر المشاعر صدرالمتألهین شیرازی (ملاصدرا)]] | ||
[[تاریخ فلسفه اسلامی]] | [[تاریخ فلسفه اسلامی (هانری کربن)]] | ||
[[المشاعر]] | [[المشاعر]] | ||
| خط ۱۱۳: | خط ۱۳۵: | ||
[[عن الاسلام فی ایران مشاهد روحیه و فلسفیه]] | [[عن الاسلام فی ایران مشاهد روحیه و فلسفیه]] | ||
[[مقالات هانری کربن (مجموعه‌ای از مقالات به زبان فارسی)]] | [[مقالات هانری کربن (مجموعه‌ای از مقالات به زبان فارسی)]] | ||
| خط ۱۲۲: | خط ۱۴۲: | ||
[[انسان نورانی در تصوف ايرانی]] | [[انسان نورانی در تصوف ايرانی]] | ||
[[منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران: از عصر | [[منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران: از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر]] | ||
[[تخیل خلاق در عرفان ابن عربی]] | [[تخیل خلاق در عرفان ابن عربی]] | ||
[[المقدمات من | [[المقدمات من كتاب نص النصوص في شرح فصوص الحكم]] | ||
[[جامع الأسرار و منبع الأنوار]] | [[جامع الأسرار و منبع الأنوار]] | ||
[[انسان نورانی در تصوف ایرانی]] | [[انسان نورانی در تصوف ایرانی]] | ||
| خط ۱۳۶: | خط ۱۵۶: | ||
[[ابن سینا و دور اندیشی شهودی او]] | [[ابن سینا و دور اندیشی شهودی او]] | ||
[[ | [[چشم‌اندازهای معنوی و فلسفی اسلام ایرانی]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:خاورشناسان]] | |||
[[رده:فیلسوفان]] | |||
[[رده:استادان دانشگاه]] | |||
[[رده:شاگردان ماسینیون]] | |||
[[رده:مصححان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۲
| نام | کربن، هانری |
|---|---|
| نام‌های دیگر | کربن، هانری
ک‍رب‍ی‍ن، ه‍ن‍ری ک‍ورب‍ان، ه‍ن‍ری Henry Corbin |
| نام پدر | |
| متولد | 1903 م |
| محل تولد | فرانسه |
| رحلت | 1979 م |
| اساتید | لويى ماسينيون
ادموند هوسرل اميل بريه |
| برخی آثار | رسالة أصوات أجنحة جبريل للسهروردي مع شرح لها |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02681AUTHORCODE |
هانرى كربن (۱۹۰۳ – ۱۹۷۸م) فیلسوف، شیعه‌شناس، استاد مطالعات اسلامی و ایران‌شناس فرانسوی و از نخستین متفکران و محققان اروپایی است که به تتبعات وسیع در تشیع پرداخت و عرفان و تفکر ایرانی اسلامی بویژه شیعی را به غرب شناساند.
ولادت
در چهاردهم آوریل 1903 در پاریس متولد شد.
تحصیلات
در دوران كودكى آموزش‌هاى مذهب كاتوليك را آموخت. سپس به مدرسه علوم مسيحى رفت و به نهضت پروتستان علاقه‌مند شد. وى براى ادامه تحصيل به دانشگاه سوربن رفت و در سال 1925م ليسانس گرفت. يك سال بعد، گواهى‌نامه عالى فلسفه و در سال 1928م ديپلم تتبعات عالى دانشگاه پاريس و سرانجام در سال 1929م، ديپلم مدرسه السنه شرقى پاريس را اخذ نمود. در همين سال‌ها با زبان‌هاى عربى، فارسى و پهلوى آشنا شد.
وى از شاگردان فيلسوفان بزرگى از جمله ادموند هوسرل، ارنست كاسيرر، اميل بريه، اتين ژيلسون و لويى ماسينيون بوده‌است. همچنين او نخستين مترجم آثار مارتين هايدگر به فرانسوى است.
وى بعدها، نزد لويى ماسينيون رفت و نسخه‌اى از كتاب «حكمة الاشراق» سهروردى را از او دريافت كرد. اين كار تاثير روحى فراوانى بر كربن نهاد و او را راهى شرق نمود. نخستين مقاله‌اش در نشريه بررسى‌هاى فلسفى، درباره يكى از آثار سهروردى به طبع رسيد و اولين اثر مستقل او به زبان فرانسه، در خصوص سهروردى، در سال 1939م تحت عنوان «سهروردى مؤسس حكمت اشراق» چاپ شد.
كربن مدت‌ها رياست انستيتو فرانسه و ايران را عهده‌دار بود و به همت او، مشاهيرى چون سهروردى، روزبهان و ملاصدرا براى جامعه علمى و فرهنگى اروپا به نام‌هايى آشنا مبدل گرديد. در جهانى كه برخورد ميان فرهنگ‌هاى گوناگون، پيوسته با شكاف‌هاى بيشتر مواجه مى‌شد، وى نمونه‌اى از تلاش فوق‌العاده براى تفاهم بود.
كربن را بايد فيلسوف و مفسر حكمت معنوى شيعه ناميد. مطالعات او در آثار عرفانى، لطف و جذبه وصف‌ناپذيرى به آثارش بخشيده است. كربن خود در اين باره مى‌گويد: پرورش من از آغاز فلسفى بود. به همين دليل، نه به معناى دقيق كلمه متخصص زبان و فرهنگ آلمانى هستم و نه مستشرق؛ فيلسوفى رهروام به هر ديارى كه راهبرم شوند. اگر چه در اين سير و سلوك از فرايبورگ، تهران و اصفهان سر درآورده‌ام؛ اما اين شهرها از نظر من، مدينه‌هاى تمثيلى‌اند؛ منازلى نمادين از راه و سفرى هميشگى و پايدار.[۱]
وى مدت 25 سال به ايران آمد و با متفكرينى هچون علامه طباطبايى، سيد جلال‌الدين آشتيانى، مهدى الهى قمشه‌اى، سيد كاظم عصار و سيد حسين نصر به گفتگو درباره فلسفه اسلامى، به خصوص حكمت صدرايى پرداخت.
وى وقتى آوازه عرفان و فلسفه علامه طباطبايى را شنيد، شيفته عظمت علمى، كمالات معنوى و فضايل اين حكيم وارسته گرديد. از اين رو وقتى كه به منظور شناخت تشيع، سالى چند ماه از پاريس به ايران مى‌آمد و در اين سرزمين به پژوهش در مورد مذهب شيعه مى‌پرداخت، توسط برخى از اساتيد دانشگاه، از محضر علامه طباطبايى تقاضا نمود كه به وى كمك كند. آن فيلسوف عالى مقام كه از فعالیت‌های علمى و اشتياق معنوى اين محقق با خبر بود، خواسته‌اش را اجابت كرد و با وجود كهن سالى و ضعف مزاج، هر دو هفته يك بار از قم به تهران مى‌آمد تا در جلسه‌اى علمى به سؤالات كربن پاسخ دهد و معارف و حقايق گران‌بهاى تشيع را در اختيار او و عده‌اى از استادان دانشگاه قرار دهد و بدين وسيله شناخت صحيح شيعه، براى جهان غرب، توسط هانرى كربن هموار گرديد.
در محفلى كه حلقه اصحاب تاويل نام داشت، ديدار منظم اين دو شخصيت صورت مى‌گرفت. با وجود مشكل زبانى به وسيله ترجمه، ارتباط و گفت و گو ميان آن دو بزرگوار برقرار مى‌شد. كربن مصاحبه‌هاى متعددى طى سال‌هاى 1337 و 1338ش با علامه طباطبايى درباره عقايد، تعاليم و تاريخ تشيع به عمل آورد.
كربن عقيده داشت كه راه يافتن به عالم معنويت شيعى، كارى سهل و آسان نمى‌باشد؛ زيرا تشيع حرم معرفت باطنى اسلام است و از ويژگى‌هاى آن احساس شرمى وافر در قبال مسائل دينى، متانت و وزانتى است كه وقتى مخاطب يقين حاصل كرده باشد، بند از نقاب مى‌گشايد.
به نظر كربن، تشيع در حكم معناى درونى اسلام است كه اين باطن از نخست و به طور كامل، همان تعاليمى است كه از امامان به پيروانشان و از آن‌ها به ديگران انتقال يافته است. بشريت بدون وجود اين خلفاى الهى، قادر به ادامه حيات نيست؛ خواه از اين امر آگاه و يا غافل باشد. در مذهب شيعه، تنها با تكيه و پيوند ميان ولايت و امامت و تفسيرهاى ظاهرى و باطنى، پيامبرشناسى ظهور يافته كه از يك سو به تفسير ظاهر شريعت و از سوى ديگر به تاويل آن محدود مى‌گردد.
كربن مى‌گويد: با سيماى امام دوازدهم(عج) است كه تشيع نهانى‌ترين سر خود را به ما عرضه مى‌كند و اين موضوع بر تارك كاخ رفيع الهيات و حكمت معنوى نشسته است.
وفات
وی سرانجام در ۷ ژوئیه ۱۹۷۸ میلادی در سن ۷۵ سالگی در پاریس فرانسه درگذشت.
آثار
ارض ملكوت از ايران مزدايى تا ايران شيعى: كالبد انسان در روز رستاخيز، الشيعه الاثنا عشريه، المشاعر، المقدمات من كتاب نص النصوص فى شرح فصوص الحكم، تاريخ فلسفه اسلامى، جامع الأسرار و منبع الأنوار، رساله فى اعتقاد الحكماء، روابط حكمت اشراق و فلسفه ايران باستان، روابط حكمت اشراق و فلسفه ايران باستان، عبهر العاشقين، شرح شطحيات شامل گفتارهاى شورانگيز و رمزى صوفيان، اسلام ايرانى، فلسفه ايرانى و فلسفه تطبيقى، كتاب جامع الحكمتين، مجموعه مصنفات شيخ اشراق و...
پانویس
- ↑ سخنان ايراد شده در سمينار پيرامون آثار هانرى كربن، انجمن ايران شناسى فرانسه در ايران، ص18
منابع مقاله
پايگاه اطلاع‌رسانى حوزه نت.
وابسته‌ها
رسالة أصوات أجنحة جبريل للسهروردي مع شرح لها
ارض ملکوت: کالبدان در روز رستاخیز از ایران مزدایی تا ایران شیعی
المقدمات من كتاب نص النصوص في شرح فصوص الحكم
الخيال الخلاق في تصوف ابن عربي
مجموعه رسائل مشهور به کتاب الانسان الکامل
مقدمه بر المشاعر صدرالمتألهین شیرازی (ملاصدرا)
تاریخ فلسفه اسلامی (هانری کربن)
روابط حکمت اشراق و فلسفه ایران باستان
عن الاسلام فی ایران مشاهد روحیه و فلسفیه
مقالات هانری کربن (مجموعه‌ای از مقالات به زبان فارسی)
مکاتبات هانری کربن و ولاديمير ايوانف (1326 - 1345 / 1966 - 1947)
منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران: از عصر میرداماد و میرفندرسکی تا زمان حاضر
المقدمات من كتاب نص النصوص في شرح فصوص الحكم
فلسفه اسلامی در ایران؛ قرن 17 و 18 میلادی