شعرانی، عبدالوهاب بن احمد
| نام | شعرانی، عبدالوهاب بن احمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | احمد |
| متولد | 1493 م |
| محل تولد | مصر |
| رحلت | 973 ق یا 1565 م |
| اساتید | جلال‌الدين سيوطی |
| برخی آثار | البحر المورود فی المواثیق و العهود |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00788AUTHORCODE |
عبدالوهاب بن احمد بن على حنفى شعرانى (898- 973ق)، مكنى به ابومحمد، مشهور به شعرانی، عالم، فقیه، محدث، شافعی، از علماى متصوفه است.[۱].
ولادت
در سال 898ق.[۲] در قلقشنده مصر متولد شد.
مذهب
او را حنفى مى‌گويند، چون منسوب به محمد بن حنفيه بود، به او «شعرانی» یا «شعراوی» گفته‌اند به جهت این‌که پدرش اهل «ساقیة أبی شعرة» در منطقه منوفیه مصر بود.[۳]
مشایخ
- شمس‌الدين دواخلي
- شمس‌الدين سمانودي
- إمام شهاب‌الدين مسيري
- نورالدين محلي
- جلال‌الدين سيوطی
- شهاب‌الدين رملی
- زكريا أنصاري
وفات
ايشان در سال 973ق در قاهره وفات يافت.[۴]
آثار
پاره‌اى از آثار وى عبارتند از:
- الدر المنثور فى زبد العلوم المشهور؛
- لواقح الانوار فى طبقات الاخيار؛
- اليواقيت و الجواهر فى بيان عقايد الاكابر؛
- القواعد الكشفية؛
- الكواكب الشاهق؛
- آداب الصحبة؛
- البحر المورود فى المواثيق و العهود؛
- ردع الفقراء عن دعوى الولاية الكبرى؛
- الميزان الكبرى؛
- الميزان الخضرية.
در كتاب‌هاى او تمام علايم پيش از قيامت كه شارع مقدس به ما اطلاع داده است، موجود است. وى قائل است كه بايد همگى در پيش از روز قيامت واقع گردد؛ مانند ظهور مهدى، درآمدن دجال و نزول عيسى(ع) و... حتى اگر يك روز از عمر دنيا باقى نمانده باشد بايد اينها واقع گردد.[۵]
عبدالوهاب بن احمد شعرانی را باید یکی از مهم‌ترین مدافعان محیی‌الدین ابن عربی (متوفای 638ق) دانست. او کتاب‌های مهمی در دفاع از ابن عربی و تحت تأثیر او نگاشته است که از مهم‌ترین آنها می‌توان به «الیواقیت و الجواهر»، و «الکبریت الاحمر» اشاره کرد. شایان ذکر است شعرانی در این آثار با توجه به چارچوب تصوف شریعت مدارانه خود، سراغ عقاید ابن عربی رفته و آنچه را که به نظرش مخالف شریعت می‌آمده، دسیسه دشمنان ابن عربی دانسته و او را از آنها مبرّا کرده است، در بعضی موارد ابن عربی را از عقایدی مانند حلول، اتحاد، توحید ابلیس و برتری ولایت بر نبوت مبرا داشته است. او با دفاعی که از ابن عربی به عمل آورده، مانع طعن و تکفیر وی از طرف معاندانش شده است.[۶]
پانویس
- ↑ مناوى، محمد عبدالرؤوف، الکواکب الدریة فى تراجم السادة الصوفیة، محقق: جادر، محمد ادیب، ج 3، ص 392، بیروت، دار الصادر، چاپ اول، 1999م؛ حسنی ادریسی، محمد عَبْد الحَیّ، فهرس الفهارس و الأثبات و معجم المعاجم و المشیخات و المسلسلات، محقق: عباس، إحسان، ج 2، ص 1079، بیروت، دار الغرب الإسلامی، چاپ دوم، 1982م
- ↑ فهرس الفهارس و الأثبات و معجم المعاجم و المشیخات و المسلسلات، ج 2، ص 1079
- ↑ ملیجى شعرانى شافعى، محمد بن عبدالرحمن، مناقب القطب الربانى للسید عبدالوهاب الشعرانى، محقق: ابوالیزید المهدى، جودة محمد، نصار، محمد عبدالقادر، ص 48، قاهره، الدار الجودیة، چاپ اول، 2005م
- ↑ فهرس الفهارس و الأثبات و معجم المعاجم و المشیخات و المسلسلات، ج 2، ص 1080
- ↑ ر.ک: شعرانى، عبدالوهاب، الیواقیت و الجواهر فى بیان عقائد الأکابر، ج 2، ص 561، بیروت، دار احیاء التراث العربى، مؤسسة التاریخ العربى، چاپ اول، 1418ق
- ↑ ر.ک: اشرف امامی، علی، شرفایی مرغکی، محسن، دیدگاه‌های عبدالوهاب شعرانی درباره آراء محیی‌الدین ابن عربی، نشریه علمی - پژوهشی فلسفه و کلام (مطالعات اسلامی)، ص 9 – 30، بهار و تابستان 1391ش
وابسته‌ها
البحر المورود فی المواثیق و العهود
الکوکب الشاهق في الفرق بين المريد الصادق و غير الصادق
هادي الحائرين إلی رسوم أخلاق العارفين
لواقح الأنوار القدسیة المنتقاة من الفتوحات المکیة
ردع الفقراء عن دعوی الولاية الكبری
الدرر و اللمع في بيان الصدق في الزهد و الورع
موازين القاصرين من شيوخ و مريدين و يليه المنح السنية علي الوصية المتبولية
المیزان الذریة المبینة لعقائد الفرق العلیة
الأنوار القدسیة في معرفة قواعد الصوفیة
الأجوبة المرضية عن أئمة الفقهاء و الصوفية
الجواهر و الدرر مما استفاده سيدي عبدالوهاب الشعراني من شيخه سيدي علي الخواص
مختصر تذکرة الإمام السویدي في الطب
تطهیر اهل الزوایا من خبائث الطوایا
لواقح الأنوار القدسیة في بیان العهود المحمدیة
الیواقیت و الجواهر في بیان عقائد الأکابر
الجوهر المصون و السر المرقوم فيما تنتجه الخلوة من الأسرار و العلوم
القواعد الکشفیة الموضحة لمعاني الصفات الإلهیة
المنح السنية علي الوصية المتبولية
الکبريت الأحمر في بيان علوم الشيخ الأکبر
الأخلاق المتبولية المفاضة من الحضرة المحمدية
القول المبین في الرد عن الشیخ محیی‌الدین
الدرر و اللمع في بيان الصدق في الزهد و الورع
طلای سرخ، گزارشی از انديشه‌های عارف نامدار ابن عربی در فتوحات مکيه