الدرر و اللمع في بيان الصدق في الزهد و الورع
| الدرر و اللمع في بيان الصدق في الزهد و الورع | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شعرانی، عبدالوهاب بن احمد (نویسنده)
مزیدی، احمد فرید (محقق) نصار، محمد عبدالقادر (محقق) |
| ناشر | دارة الکرز للنشر و التوزيع |
| مکان نشر | مصر - قاهره |
| سال نشر | 2005م. |
| چاپ | چاپ یکم |
| شابک | 977-6165-09-6 |
| موضوع | زهد اخلاق اسلامی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ش6د4 / 250/5 BP |
الدرر و اللمع في بيان الصدق في الزهد و الورع، اثر عبدالوهاب شعرانی، کتابی است در تعریف زهد و ورع و اشاره به اهمیت آن در خودسازی و سیر و سلوک که با تحقیق احمد فرید مزیدی و محمد عبدالقادر فصار منتشر شده است.
نویسنده، زهد در دنیا و تورع در امور دنیوی مانند خوردن، نوشیدن، طرز پوشش و... را اصلی‌ترین عامل اصلاح قلوب بندگان دانسته و معتقد است اصلاح شیوه و سبک زندگی انسان، ممکن نسیت مگر به‌واسطه زهد و ورع؛ زیرا اجابت دعا، فقط از طریق استفاده از خوراک و پوشاک حلال حاصل شده و صفای قلوب به‌وسیله زهد و ورع صادقانه در حضور علام الغیوب تحصیل می‌شود؛ ازاین‌رو در کتاب حاضر، به این موضوع مهم، پرداخته است[۱].
محققان در آغاز کتاب، مقدمه‌ای را نگاشته‌اند که در آن ابتدا معنای لغوی و اصطلاحی زهد و ورع تشریح و توضیح داده شده و سپس، ضمن اشاره به برخی از اخباری که به معنای این دو واژه اشاره و به آن تشویق یا امر نموده‌اند، مانند قول شیخ ضیاءالدین احمد بن مصطفی کمشخانوی نقشبندی مجددی خالدی[۲] و شمس‌الدین ابیاری صنهاجی[۳]، به بیان سخن برخی از بزرگان همچون یحیی بن معاذ، شبلی، سری بن مغلس و ابوبکر محمد بن علی کتانی پیرامون ورع و متورعین پرداخته شده است[۴].
نویسنده در مقدمه، کتاب خود را اثر نفیسی معرفی نموده که به بیان صدق در زهد و ورع اختصاص یافته است[۵].
او در ادامه ضمن نام بردن از بزرگانی همچون برهان‌الدین بن ابی‌شریف، عبدالحق سنباطی، برهان‌الدین طرابلسی، شهاب‌الدین شیشینی حنبلی، ابوالحسن غمری، علی نورالدین شونی، امین‌الدین امام غمری، نورالدین مرصفی، ابوالسعود جارحی، تاج‌الدین ذاکر، محمد عدل و... و معرفی ایشان به‌عنوان علمای عامل و نمونه‌های بارزی از زاهدان و ورعان[۶]، با استفاده از سخنان این بزرگان، به تعریف زهد و ورع و بیان نمونه‌هایی از آن در زندگی شخصی خود و سایر علما، پرداخته است.
از جمله ویژگی‌های کتاب، علاوه بر تخریج احادیث و آثار مذکور در آن، عبارت است از ترجمه، شرح حال و توثیق برخی از اعلام مذکور در آن توسط محققان[۷].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه‌ها و متن کتاب.