اعوانی، غلامرضا
غلامرضا اعوانى (متولد 1321ش)، فیلسوف، استاد سابق گروه فلسفهٔ دانشگاه شهید بهشتی، عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران و چهره ماندگار فلسفه کشور در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، رئیس سابق مؤسسهٔ پژوهشی حکمت و فلسفهٔ ایران
| نام | اعوانی، غلامرضا |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1321ش |
| محل تولد | سمنان |
| رحلت | |
| اساتید | محمدرضا قمشه‌اى
پروفسور ايزوتسو |
| برخی آثار | حکمت و هنر معنوی (مجموعه مقالات) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01331AUTHORCODE |
ولادت
در 5 اسفندماه سال 1321 در سمنان به دنيا آمد.
تحصیلات
وى در كودكى راهى مكتب‌خانه شد تا خواندن و نوشتن، قرائت قرآن و آداب را بياموزد.
سپس به مدرسه علاء‌الدوله رفت و دوران ابتدايى به سبک جديد را پشت سر گذاشت. اعوانى در دبيرستان به تحصيل در رشته ادبى پرداخت و در عين حال از مطالعه دروس دينى نيز غافل نبود.
در سال 1340 با اخذ مدرک ديپلم دبيرستان، به دليل كسب رتبه ممتازى از دانشگاه آمریکايى بيروت بورس دريافت كرد و به آن دانشگاه رفت و در دوران تحصيل به فلسفه اسلامى علاقه‌مند شد.
اعوانى پس از بازگشت به ایران در آزمون فوق ليسانس دانشگاه تهران پذيرفته شد و تز خود را با عنوان «وجودشناسى از ديدگاه كانت و ملا صدرا» نوشت.
پس از خاتمه در سال 1347 در آزمون دكتراى همين دانشگاه شركت كرد و در سال 1355 از رساله خود با عنوان «عقل و نفس در فلسفه افلوطين و تأثير آن در فيلسوفان مسلمان و خاصه حكمت اشراق» دفاع كرد.
دكتر اعوانى در تهران، علاوه بر تحصيلات رسمى و دانشگاهى، نزد علمايى چون آقاى محمدى، آقاى محمدرضا قمشه‌اى و مرحوم جلوه، درس‌هایى را به سبک قديم، آموخت. همچنين در «انجمن فلسفه ایران» كه هم‌اكنون «مؤسسه پژوهشى حكمت و فلسفه ایران» نام دارد، در محضر پروفسور ايزوتسو و پروفسور هانرى كوربن، شاگردى كرد.
وى در سال 1349 در دانشگاه شهيد بهشتى به تدريس فلسفه مشغول شد و از سال 1363 رياست انجمن حكمت و فلسفه را بر عهده گرفت. دكتر غلامرضا اعوانى بر زبان‌هاى انگليسى، عربى، فرانسوى مسلط است و با زبان‌هاى يونانى، لاتين قديم و آلمانى آشنايى دارد.
برخى از افتخارات دكتر غلامرضا اعوانى
- استاد ممتاز دانشگاه شهيد بهشتى (1372)؛
- استاد برگزيده همايش نخست چهره ماندگار در عرصه علم و فرهنگ (1380)؛
- استاد افتخارى دانشگاه جديدالتأسيس بين‌المللى چين از سال 1383؛
- استاد و پژوهشگر منتخب دانشگاه هواژونگ چين (به مدت سه سال) از 1383.
آثار
پاره‌اى از آثار وى، اعم از تأليف و ترجمه و تحقيق عبارت است از:
- بررسى آرا و آثار افلوطين؛
- ترجمه تاريخ فلسفه غرب؛
- اعلام النبوة ابوحاتم رازى، به عربى؛
- حكمت و هنر معنوى؛
- مجموعه مقالات در سه بخش؛
- اسفار اربعه ملا صدرا.