القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}↵↵↵' به '{{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}} ')
    جز (جایگزینی متن - '↵↵↵\{\{کاربردهای\sدیگر\|(.*)\s\(ابهام\sزدایی\)\}\}' به ' {{کاربردهای دیگر|$1 (ابهام زدایی)}}')
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}
    }}
    {{کاربردهای دیگر|قاموس (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر|قاموس (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر|اصطلاحات (ابهام زدایی)}}
    {{کاربردهای دیگر|اصطلاحات (ابهام زدایی)}}

    نسخهٔ ‏۷ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۱

    القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا
    القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا
    پدیدآورانابوجیب، سعدی (نویسنده)
    عنوان‌های دیگرلغه و اصطلاحا
    ناشردار الفکر
    مکان نشردمشق - سوریه
    سال نشر1408 ق
    چاپ2
    موضوعفقه - اصطلاح‌ها و تعبیرها فقه - واژه ‌نامه‌ها
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏147‎‏/‎‏2‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ق‎‏2
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    القاموس الفقهي لغة و اصطلاحاً تأليف استاد سعدى ابوجيب، از منظرى لغوى و اصطلاحى به بيان معناى الفاظ و اصطلاحات فقهى پرداخته است.

    ترتيب نگارش الفاظ و اصطلاحات به صورت الفبايى بوده و الفاظ مترادف به صورت ارجاعى شناسانده شده‌اند.

    انگیزه تأليف

    هدف، معرفى كليه الفاظ و اصطلاحات مربوط به ابواب مختلف فقهى جهت استفاده فقه‌پژوهان از كليه مذاهب فقهى شيعه و اهل سنت است.

    ساختار

    نویسنده كليه افعال، اسما و مصادر مربوط به فقه را به ترتيب حروف الفبا تبويب كرده و ديدگاه‌هاى فقهى مذاهب اربعه اهل سنت و شيعه زيدى و اثنا عشرى را در مورد اين الفاظ و كاربرد فقهى آنها منعكس كرده است.

    گزارش محتوا

    نویسنده، كليه الفاظ و اصطلاحات مورد نظر را كه برگرفته از آيات قرآن، روايات و لغت عربى مربوط به عصر جاهليت است گردآورى نموده و به ترتيب حروف الفبا ابتدا از نظر لغوى و سپس از ديدگاه اصطلاح فقهى معنى كرده است.

    وى ديدگاه‌هاى مفسران و فقها در مورد اصطلاح مورد نظر را نيز منعكس و ريشه‌هاى لغوى و اصطلاحى آنها را استخراج نموده است.

    نگارنده، در تلاش است تعريفى مشترك از لغات و اصطلاحات فقهى بنا بر مسلك فقهاى حنبلى، حنفى، شافعى، مالكى، جعفرى (اثنا عشرى)، زيدى و اباضى ارائه كند و موارد اختلافى را بيان ننمايد. در صورتى كه اقوال در يك لفظ و اصطلاح متعدد باشد با ذكر قايل و مذهب فقهيش، اقوال را بيان نموده و از تعصب مذهبى پرهيز مى‌كند. وى ابتدا ريشه اصلى و فعلى كلمه را بيان مى‌دارد و سپس افعال را بر اسما مقدم كرده و شاهد مثال‌هاى خود را از آيات، روايات و اشعار جاهليت همراه با ذكر سند و آدرس آنها مطرح مى‌كند.