شرح أسماء الله الحسنی (زروق): تفاوت میان نسخه‌ها
(+++) |
(←وابسته‌ها: +) |
||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
[[رده:الهیات (توحید)]] | [[رده:الهیات (توحید)]] | ||
[[رده:تصوف و عرفان]] | [[رده:تصوف و عرفان]] | ||
[[رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال]] | |||
[[رده:مقالات آبان 01 خردمند]] | [[رده:مقالات آبان 01 خردمند]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده1]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | [[رده:مقالات بازبینی نشده2]] | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۸
| شرح أسماء الله الحسنی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | زروق، احمد بن احمد (نویسنده) یوسف احمد (محقق) |
| ناشر | دارالکتب العلمیة |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1428ق. = 2007م. |
| چاپ | یکم |
| موضوع | خداشناسی عرفانی |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ز4ش4 / 219/9 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شرح أسماء الله الحسنی (زروق)، نوشته محدّث مالکی و صوفی مغربی قرن نهم هجری قمری؛ احمد بن احمد برنسی فاسی مشهور به زَرُّوق (846 - 899ق.) در موضوع خداشناسی روایی عرفانی که به ضمیمه کتاب دیگرش در همین موضوع به نام شرح منظومة الدمیاطي لخواصّ أسماء الله منتشر شده است.
شرح أسماء الله الحسنی
احمد بن احمد زَرُّوق روایت "انّ لله تسعة و تسعون اسماً مَن أحصاها دخل الجنّةَ." را صحیح دانسته ولی تفسیر 99 اسم داشتن را به معنای انحصار اسماء و صفات الهی در آن عدد انکار کرده و تفسیر صحیح را عبارت از حصر پاداش بهشت برای دانستن آن تعداد از اسماء الله الحسنی دانسته است. [۱] او مطالبش را هماهنگ با روایت 99 اسم، با اسم جلاله الله آغاز کرده [۲]و با اسم صبور پایان داده است. [۳]
زَرُّوق پایان نگارش کتاب شرح أسماء الله الحسنی را در سال 1277هجری قمری ثبت کرده است. [۴] نویسنده در خاتمه افزوده که بیشتر مطالب مربوط به آثار اسماء و صفات الهی را از دو کتاب؛ کیمیاء السعادة نوشته ابن عربی و کتابی به همین نام از ابوالعباس بونی استفاده کرده است. [۵]
زَرُّوق همسو با گرایش عرفانیش آموزش را ناقص شمرده و فتح و إلهام را برتر از آن دانسته [۶] و تأکید کرده که این اثر نه برای صرف دانایی بلکه برای سیر و سلوک الی الله فراهم شده است. [۷]
شرح منظومة الدمیاطي لخواصّ أسماء الله
کتاب ضمیمه که در متن نسخه حاضر به اسم خواصّ نظم الشیخ نورالدین الدمیاطي شرح الإمام احمد بن احمد بن محمد بن عیسی البرنسي الفاسي المعروف بزروق نامیده شده[۸]، شرحی در مورد خواصّ و آثار اسماء و صفات الهی مطرح شده در منظومه عرفانی نورالدین دمیاطی برای بهره‌مندی عملی در دعا و اصلاح و حلّ مشکلات است. [۹]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- متن کتاب