پندهای امام صادق(ع) به ره‌جویان صادق: تفاوت میان نسخه‌ها
| (۴۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | |||
| تصویر =NUR20130J1.jpg | |||
| عنوان =پندهای امام صادق(ع) به ره جويان صادق | |||
| | | عنوان‌های دیگر = | ||
| | |||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
| | | پدیدآوران = | ||
[[نادری قمی، محمدمهدی]] (تحقیق و نگارش) | |||
[[مصباح یزدی، محمدتقی]] (نویسنده) | |||
|زبان | |||
| زبان =فارسی | |||
| کد کنگره =BP 45/2 /م6پ9 | |||
| موضوع = | |||
احادیث شیعه | |||
جعفر بن محمد(ع)، امام ششم، 80 - 148ق. - احادیث | |||
جعفر بن محمد(ع)، امام ششم، 80 - 148ق. - کلمات قصار | |||
|ناشر | |||
| ناشر = | |||
مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره)، مرکز انتشارات | |||
| مکان نشر =قم - ایران | |||
| سال نشر = 1389 ش | |||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE20130AUTOMATIONCODE | |||
| چاپ =2 | |||
| شابک =978-964-411-334-5 | |||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =20130 | |||
| کتابخوان همراه نور =20130 | |||
| کد پدیدآور = | |||
| پس از = | |||
| پیش از = | |||
}} | |||
'''پندهاى امام صادق(ع) به ره‌جويان صادق''' اثر فارسى [[مصباح یزدی، محمدتقی|آيت‌الله محمدتقى مصباح يزدى]]، با تحقيق و نگارش [[نادری قمی، محمدمهدی|محمد مهدى نادرى قمى]]، شرح و توضيح مبسوط حديثى گران‌بهايى از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، خطاب به عبدالله بن جندب است كه در آن، بسيارى از مباحث و موضوعات اخلاقى مانند محاسبه نفس، آخرت‌طلبی، دنیاگرایی و آثار گفتارها و رفتارهای انسان‌ها بر يكديگر و... توضیح داده شده است. | |||
نویسنده معتقد است اين يك دستور اخلاقى است كه مؤمنان نبايد به محض اين كه خطايى از برادران دينى خود مشاهده كردند، با آنها قطع رابطه كرده و ايشان را منحرف، غيرقابل هدايت و اهل جهنم بدانند. | |||
در این کتاب، بخشى از مباحث درس‌هاى اخلاق در جمع طلاب حوزه علمیه قم طى سال‌هاى 1376 تا 1378ش مطرح و منتشر شده است. | |||
== ساختار== | |||
كتاب با مقدمه ناشر در اشاره به لزوم يافتن راهبر و راهنما براى رهروان راه حقيقت آغاز و مطالب در قالب بيست‌وهشت درس، ارائه گرديده است. | |||
كتاب، جز مجموعه مشكات بوده كه بازتوليد نگاشته‌ها و آثارى است كه در گذشته، در قالب‌هاى متفاوتى منتشر شده‌اند. | |||
جعفر | هر يك از مطالب اين كتاب، گنجى گران‌قدر و توشه‌اى تمام ناشدنى است و [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] در اين حديث، مطالبى بسيار مفيد و ارزنده را بيان فرموده‌اند كه قطعاً براى كسانى كه در مسير خودسازى و سير و سلوك و تقرب الى الله گام برمى‌دارند، مى‌تواند بسيار راه‌گشا باشد. | ||
== گزارش محتوا== | |||
در درس اول، ضمن اشاره به اينكه تقرب به خداوند، گرايش فطرى انسان بوده و پيروى از اهل‌بيت(ع) راه رسيدن به عرفان حقيقى است، بزرگ‌ترين خطر تهديد كننده سالك و ويژگى‌هاى دوستان اهل‌بيت(ع) كه عبارت است از عظمت آخرت در آنان، پر نور بودن دل آنها، اجتناب از دنياگرايى و انس با خدا، بيان شده است. | |||
در اين روايت، [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] ابتدا هشدار مى‌دهند كسانى كه در مسير صحيحى قرار مى‌گيرند و مى‌خواهند راه درست خداشناسى را طى كنند، بايد توجه داشته باشند كه خطرات بسيارى در پيش رويشان وجود دارد. به نظر نویسنده طرح اين نكته از سوى امام در ابتداى اين روايت، براى توجه دادن به اين نكته است كه گرچه خداوند ايمان به خود را در دل ما قرار داده و در ميان مذاهب نيز مذهب اهل‌بيت(ع) را انتخاب كرده و ظاهراً راه خود را يافته‌ايم، اما از يك نكته نبايد غفلت كنيم و آن اينكه راحت طلبى و تنبلى، هميشه در انسان وجود دارد و همين موجب مى‌شود كه انسان وقتى به جايى مى‌رسد، تصور كند ديگر مشكلى نداشته و كار تمام است، در حالى كه اگر خوب بينديشد، مى‌بينيد كه تازه اول مشكل است؛ هر قدر انسان در نردبان تكامل بالاتر مى‌رود، سقوطش خطرناك‌تر مى‌شود. | |||
در درس دوم و سوم، به لزوم محاسبه نفس اشاره شده است. امام(ع) در اين روايت به اين نكته اشاره فرموده‌اند كه هر كس افتخار انتساب به مكتب ما را دارد و از معرفت اسلام بهره‌مند مى‌باشد، وظيفه دارد در هر شبانه روز نسبت به اعمال خود محاسبه‌اى داشته باشد. به عبارت ديگر، هر كس بايد از خودش حساب بكشد؛ اگر ديد كارهاى خوبى انجام داده، از خدا بخواهد كه توفيق زيادتى آن كارها را به او مرحمت كند و اگر ديد لغزشى از وى سر زده، استغفار كند تا در قيامت مبتلا به خزى و رسوايى نشود. | |||
در درس چهارم، از نگاه مؤمن به دنيا نگريسته شده است. نویسنده معتقد است اگر در مواعظ پيامبر و اهل‌بيت(ع) دقت كنيم، خواهيم ديد كه يكى از مسائل محورى و مهمى كه زياد بر آن تكيه شده و درباره آن مطالب گوناگونى بيان گرديده است، مسأله «توجه به آخرت» و «پرهيز از دل باختگى در برابر دنيا» است. | |||
امام(ع) در اين بخش از روايت، به شيوه بيانىِ قرآن كريم، به عبدالله بن جندب مى‌فرمايد: «خوشا به حال كسى كه نسبت به كافران حسرت نخورد براى آنچه از نعمت‌هاى دنيا و زيورهاى آن به ايشان داده شده است! خوشا به حال كسى كه آخرت را برگزيد و در راه آن كوشش نمود! خوشا به حال آن كه آرزوهاى دروغين فريبش نداد!» | |||
در درس پنجم، تأثيرات گفتارى و رفتارى انسان‌ها بر يكديگر بررسى شده است. نویسنده معتقد است همه انسان‌ها در زندگى اجتماعى خود به صورت‌هاى گوناگون، بر يكديگر آثارى مطلوب يا غير مطلوب مى‌گذارند كه بيشتر اين تأثيرها، از راه گفتار و درصد كم‌ترى نيز از راه رفتار مى‌باشد. | |||
درس ششم، در مقام توضيح ايمان حقيقى و آثار آن است؛ آثارى كه مى‌توان از راه آنها مؤمن حقيقى را شناخت. به نظر نویسنده، اسلام ظاهرى و ايمان دو مقوله متفاوت هستند. اسلام ظاهرى فقط ملاك احكام ظاهرى اجتماعى است و موجب سعادت اخروى نمى‌شود. | |||
وى معتقد است اسلام ظاهرى كه با اقرار به شهادتين حاصل مى‌شود، در صورتى است كه فرد -هرچند در ظاهر- به لوازم شهادتين ملتزم باشد. بنابراین اگر كسى شهادتين را گفت ولى به معاد اقرار نكرد و آن را قبول نداشت، قطعاً كافر است و حتى اسلام ظاهرى هم ندارد. وى تصور برخى كه معتقدند اقرار به شهادتين موجب اسلام مى‌شود و اسلام موجب نجات است، گرچه فرد اقرار به برخى از اصول و ضروريات اسلام مانند پذيرش و اقرار به معاد نداشته باشد را از نقص معرفت نسبت به مسائل و معارف اسلامى‌دانسته است. | |||
در درس هفتم، جهل در فرهنگ اسلامى، مورد بررسى قرار گرفته است. امام(ع) در اين فراز از سخن خود مى‌فرمايند: از ديرباز، بنيان جهل و نادانى قوى گرديده، بازارش رونق گرفته، پايه‌هايش محكم شده و ريشه دوانده است. آن حضرت، يكى از عوامل رونق‌دهنده بازار جهل و تحكيم آن را اين امر مى‌دانند كه دين خدا به بازى گرفته شده است، آن چنان كه حتى كسانى كه علم خود را وسيله تقرّب به خدا قرار داده‌اند نيز مقصد و نيتشان خدايى نيست و دنبال غير او هستند. حضرت اين‌گونه افراد را با وصف ستم‌پيشگان معرفى مى‌كند. | |||
درس هشتم، به بيان ثمرات استقامت در دين‌دارى اختصاص يافته است. امام(ع) در اين فراز از روايت مى‌فرمايند: اى پسر جندب، اگر شیعیان ما استقامت داشته باشند (يعنى به وظايف دينى‌شان درست عمل كنند و به آنچه معتقدند، پاى‌بند باشند و در پيروى ما از راه صحيح خارج نشوند) فرشتگان با آنان مصافحه مى‌كنند و ابرها بر سرشان سايه مى‌اندازند و از بالاى سر و زير پا برایشان روزى مى‌فرستد و هيچ درخواستى از خدا نمى‌كنند، مگر اين كه به آنها عطا مى‌كند.در درس نهم، شرط نجات‌بخش بودن ولايت اهل‌بيت(ع) بيان گرديده است. در ادامه روايت، امام(ع) مؤمنان را از بدگويى نسبت به شیعیان بر حذر داشته و به ايشان سفارش مى‌كند كه حتى اگر برخى از شیعیان گناه‌كار باشند، جز سخن خير، چيز ديگرى درباره آنها نگويند، بلكه با خضوع و خشوع و التماس، دعا كنند كه خداوند به آنها توفيق دهد تا گناهان‌شان را ترك و توبه كنند تا مشمول آمرزش حق تعالى قرار گيرند. | |||
نویسنده معتقد است اين يك دستور اخلاقى است كه مؤمنان نبايد به محض اين كه خطايى از برادران دينى خود مشاهده كردند، با آنها قطع رابطه كرده و ايشان را منحرف، غيرقابل هدايت و اهل جهنم بدانند. | |||
امام(ع) در بخشى از روايت كه در درس دهم آمده است، به ابن جندب، نجات يافتگان از عذاب الهى را كسانى معرفى مى‌كند كه خوف و رجاى حقيقى و متعادل در دل‌هايشان وجود دارد. | |||
در | درس يازدهم، در مورد شادى از ديدگاه اسلام مى‌باشد. نویسنده پس از اشاره به چند نمونه از رواياتى كه در اين زمينه وارد شده و توضيح آنها، به اين نتيجه رسيده است كه جاى هيچ‌گونه شكى نيست كه از نظر اهل‌بيت(ع) شاد كردن مؤمنان كارى بسيار پسنديده و بلكه بالاترين عبادات است اما به اعتقاد وى، درباره اين مطلب سؤالات و ابهاماتى وجود داشته و گاهى هم اشتباهاتى شده و برداشت‌ها و نتيجه‌هاى نادرستى گرفته شده است، لذا در اين درس، به بررسى و توضيح اين امر پرداخته است. | ||
دام‌هاى شيطان، برحذر بودن از چند كاستى اخلاقى، پاداش‌هايى بزرگ براى شیعیان واقعى، شيعه از منظر [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]]، گناه مغفور و نيكى مقبول، راه رسيدن به جوار الهى، چند نكته و سفارش اخلاقى، عاقل برحذر از تملق جاهل، رابطه مؤمن با دنيا و ماديات، رابطه مؤمن با مؤمنان ديگر، نماز مقبول و آثار آن از جمله عناوين ساير دروس مى‌باشد. | |||
در | == وضعيت كتاب== | ||
فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده و پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع اختصاص يافته است. | |||
== منابع مقاله== | |||
مقدمه و متن كتاب. | |||
{{امام صادق علیه‌السلام}} | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[جامی از زلال کوثر]] | |||
[[مصباح الشريعة]] | |||
[[مصباح الشريعة|مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة در تزكيه نفس و حقايق و معارف الهى]] | |||
[[مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة منسوب به امام جعفر صادق عليه‌السلام]] | |||
[[الإمام الصادق عليه‌السلام]] | |||
[[الإمام الصادق و المذاهب الأربعة]] | |||
[[امام صادق(ع) و مذاهب چهارگانه (ترجمه)]] | |||
[[الأخلاق عند الإمام الصادق عليه‌السلام]] | |||
[[الفكر التربوي الإسلامي عند الإمام جعفر بن محمد الصادق]] | |||
[[توحید المفضل]] | |||
[[مسند الإمام الصادق أبي‌عبدالله جعفر بن محمد عليهماالسلام]] | |||
[[مناهج أنوار المعرفة في شرح مصباح الشریعة و مفتاح الحقیقة]] | |||
[[منهج‌اليقين (شرح نامه امام صادق علیه‌السلام به شیعیان)]] | |||
[[معیارهای اخلاقی در فقه امام صادق علیه‌السلام]] | |||
[[پژوهشی در روایات تفسیری امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام]] | |||
[[طب الإمام الصادق علیه‌السلام (محسن عقیل)]] | |||
[[طب الإمام الصادق علیه‌السلام (قزوینی)]] | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۲۲: | ||
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | ||
[[رده:حالات فردی]] | [[رده:حالات فردی]] | ||
[[رده:امام صادق(ع)]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۲۸
| پندهای امام صادق(ع) به ره جويان صادق | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نادری قمی، محمدمهدی (تحقیق و نگارش) مصباح یزدی، محمدتقی (نویسنده) |
| ناشر | مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره)، مرکز انتشارات |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1389 ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | 978-964-411-334-5 |
| موضوع | احادیث شیعه
جعفر بن محمد(ع)، امام ششم، 80 - 148ق. - احادیث جعفر بن محمد(ع)، امام ششم، 80 - 148ق. - کلمات قصار |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 45/2 /م6پ9 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
پندهاى امام صادق(ع) به ره‌جويان صادق اثر فارسى آيت‌الله محمدتقى مصباح يزدى، با تحقيق و نگارش محمد مهدى نادرى قمى، شرح و توضيح مبسوط حديثى گران‌بهايى از امام صادق(ع)، خطاب به عبدالله بن جندب است كه در آن، بسيارى از مباحث و موضوعات اخلاقى مانند محاسبه نفس، آخرت‌طلبی، دنیاگرایی و آثار گفتارها و رفتارهای انسان‌ها بر يكديگر و... توضیح داده شده است.
نویسنده معتقد است اين يك دستور اخلاقى است كه مؤمنان نبايد به محض اين كه خطايى از برادران دينى خود مشاهده كردند، با آنها قطع رابطه كرده و ايشان را منحرف، غيرقابل هدايت و اهل جهنم بدانند.
در این کتاب، بخشى از مباحث درس‌هاى اخلاق در جمع طلاب حوزه علمیه قم طى سال‌هاى 1376 تا 1378ش مطرح و منتشر شده است.
ساختار
كتاب با مقدمه ناشر در اشاره به لزوم يافتن راهبر و راهنما براى رهروان راه حقيقت آغاز و مطالب در قالب بيست‌وهشت درس، ارائه گرديده است.
كتاب، جز مجموعه مشكات بوده كه بازتوليد نگاشته‌ها و آثارى است كه در گذشته، در قالب‌هاى متفاوتى منتشر شده‌اند.
هر يك از مطالب اين كتاب، گنجى گران‌قدر و توشه‌اى تمام ناشدنى است و امام صادق(ع) در اين حديث، مطالبى بسيار مفيد و ارزنده را بيان فرموده‌اند كه قطعاً براى كسانى كه در مسير خودسازى و سير و سلوك و تقرب الى الله گام برمى‌دارند، مى‌تواند بسيار راه‌گشا باشد.
گزارش محتوا
در درس اول، ضمن اشاره به اينكه تقرب به خداوند، گرايش فطرى انسان بوده و پيروى از اهل‌بيت(ع) راه رسيدن به عرفان حقيقى است، بزرگ‌ترين خطر تهديد كننده سالك و ويژگى‌هاى دوستان اهل‌بيت(ع) كه عبارت است از عظمت آخرت در آنان، پر نور بودن دل آنها، اجتناب از دنياگرايى و انس با خدا، بيان شده است.
در اين روايت، امام صادق(ع) ابتدا هشدار مى‌دهند كسانى كه در مسير صحيحى قرار مى‌گيرند و مى‌خواهند راه درست خداشناسى را طى كنند، بايد توجه داشته باشند كه خطرات بسيارى در پيش رويشان وجود دارد. به نظر نویسنده طرح اين نكته از سوى امام در ابتداى اين روايت، براى توجه دادن به اين نكته است كه گرچه خداوند ايمان به خود را در دل ما قرار داده و در ميان مذاهب نيز مذهب اهل‌بيت(ع) را انتخاب كرده و ظاهراً راه خود را يافته‌ايم، اما از يك نكته نبايد غفلت كنيم و آن اينكه راحت طلبى و تنبلى، هميشه در انسان وجود دارد و همين موجب مى‌شود كه انسان وقتى به جايى مى‌رسد، تصور كند ديگر مشكلى نداشته و كار تمام است، در حالى كه اگر خوب بينديشد، مى‌بينيد كه تازه اول مشكل است؛ هر قدر انسان در نردبان تكامل بالاتر مى‌رود، سقوطش خطرناك‌تر مى‌شود.
در درس دوم و سوم، به لزوم محاسبه نفس اشاره شده است. امام(ع) در اين روايت به اين نكته اشاره فرموده‌اند كه هر كس افتخار انتساب به مكتب ما را دارد و از معرفت اسلام بهره‌مند مى‌باشد، وظيفه دارد در هر شبانه روز نسبت به اعمال خود محاسبه‌اى داشته باشد. به عبارت ديگر، هر كس بايد از خودش حساب بكشد؛ اگر ديد كارهاى خوبى انجام داده، از خدا بخواهد كه توفيق زيادتى آن كارها را به او مرحمت كند و اگر ديد لغزشى از وى سر زده، استغفار كند تا در قيامت مبتلا به خزى و رسوايى نشود.
در درس چهارم، از نگاه مؤمن به دنيا نگريسته شده است. نویسنده معتقد است اگر در مواعظ پيامبر و اهل‌بيت(ع) دقت كنيم، خواهيم ديد كه يكى از مسائل محورى و مهمى كه زياد بر آن تكيه شده و درباره آن مطالب گوناگونى بيان گرديده است، مسأله «توجه به آخرت» و «پرهيز از دل باختگى در برابر دنيا» است.
امام(ع) در اين بخش از روايت، به شيوه بيانىِ قرآن كريم، به عبدالله بن جندب مى‌فرمايد: «خوشا به حال كسى كه نسبت به كافران حسرت نخورد براى آنچه از نعمت‌هاى دنيا و زيورهاى آن به ايشان داده شده است! خوشا به حال كسى كه آخرت را برگزيد و در راه آن كوشش نمود! خوشا به حال آن كه آرزوهاى دروغين فريبش نداد!»
در درس پنجم، تأثيرات گفتارى و رفتارى انسان‌ها بر يكديگر بررسى شده است. نویسنده معتقد است همه انسان‌ها در زندگى اجتماعى خود به صورت‌هاى گوناگون، بر يكديگر آثارى مطلوب يا غير مطلوب مى‌گذارند كه بيشتر اين تأثيرها، از راه گفتار و درصد كم‌ترى نيز از راه رفتار مى‌باشد.
درس ششم، در مقام توضيح ايمان حقيقى و آثار آن است؛ آثارى كه مى‌توان از راه آنها مؤمن حقيقى را شناخت. به نظر نویسنده، اسلام ظاهرى و ايمان دو مقوله متفاوت هستند. اسلام ظاهرى فقط ملاك احكام ظاهرى اجتماعى است و موجب سعادت اخروى نمى‌شود.
وى معتقد است اسلام ظاهرى كه با اقرار به شهادتين حاصل مى‌شود، در صورتى است كه فرد -هرچند در ظاهر- به لوازم شهادتين ملتزم باشد. بنابراین اگر كسى شهادتين را گفت ولى به معاد اقرار نكرد و آن را قبول نداشت، قطعاً كافر است و حتى اسلام ظاهرى هم ندارد. وى تصور برخى كه معتقدند اقرار به شهادتين موجب اسلام مى‌شود و اسلام موجب نجات است، گرچه فرد اقرار به برخى از اصول و ضروريات اسلام مانند پذيرش و اقرار به معاد نداشته باشد را از نقص معرفت نسبت به مسائل و معارف اسلامى‌دانسته است.
در درس هفتم، جهل در فرهنگ اسلامى، مورد بررسى قرار گرفته است. امام(ع) در اين فراز از سخن خود مى‌فرمايند: از ديرباز، بنيان جهل و نادانى قوى گرديده، بازارش رونق گرفته، پايه‌هايش محكم شده و ريشه دوانده است. آن حضرت، يكى از عوامل رونق‌دهنده بازار جهل و تحكيم آن را اين امر مى‌دانند كه دين خدا به بازى گرفته شده است، آن چنان كه حتى كسانى كه علم خود را وسيله تقرّب به خدا قرار داده‌اند نيز مقصد و نيتشان خدايى نيست و دنبال غير او هستند. حضرت اين‌گونه افراد را با وصف ستم‌پيشگان معرفى مى‌كند.
درس هشتم، به بيان ثمرات استقامت در دين‌دارى اختصاص يافته است. امام(ع) در اين فراز از روايت مى‌فرمايند: اى پسر جندب، اگر شیعیان ما استقامت داشته باشند (يعنى به وظايف دينى‌شان درست عمل كنند و به آنچه معتقدند، پاى‌بند باشند و در پيروى ما از راه صحيح خارج نشوند) فرشتگان با آنان مصافحه مى‌كنند و ابرها بر سرشان سايه مى‌اندازند و از بالاى سر و زير پا برایشان روزى مى‌فرستد و هيچ درخواستى از خدا نمى‌كنند، مگر اين كه به آنها عطا مى‌كند.در درس نهم، شرط نجات‌بخش بودن ولايت اهل‌بيت(ع) بيان گرديده است. در ادامه روايت، امام(ع) مؤمنان را از بدگويى نسبت به شیعیان بر حذر داشته و به ايشان سفارش مى‌كند كه حتى اگر برخى از شیعیان گناه‌كار باشند، جز سخن خير، چيز ديگرى درباره آنها نگويند، بلكه با خضوع و خشوع و التماس، دعا كنند كه خداوند به آنها توفيق دهد تا گناهان‌شان را ترك و توبه كنند تا مشمول آمرزش حق تعالى قرار گيرند.
نویسنده معتقد است اين يك دستور اخلاقى است كه مؤمنان نبايد به محض اين كه خطايى از برادران دينى خود مشاهده كردند، با آنها قطع رابطه كرده و ايشان را منحرف، غيرقابل هدايت و اهل جهنم بدانند.
امام(ع) در بخشى از روايت كه در درس دهم آمده است، به ابن جندب، نجات يافتگان از عذاب الهى را كسانى معرفى مى‌كند كه خوف و رجاى حقيقى و متعادل در دل‌هايشان وجود دارد.
درس يازدهم، در مورد شادى از ديدگاه اسلام مى‌باشد. نویسنده پس از اشاره به چند نمونه از رواياتى كه در اين زمينه وارد شده و توضيح آنها، به اين نتيجه رسيده است كه جاى هيچ‌گونه شكى نيست كه از نظر اهل‌بيت(ع) شاد كردن مؤمنان كارى بسيار پسنديده و بلكه بالاترين عبادات است اما به اعتقاد وى، درباره اين مطلب سؤالات و ابهاماتى وجود داشته و گاهى هم اشتباهاتى شده و برداشت‌ها و نتيجه‌هاى نادرستى گرفته شده است، لذا در اين درس، به بررسى و توضيح اين امر پرداخته است.
دام‌هاى شيطان، برحذر بودن از چند كاستى اخلاقى، پاداش‌هايى بزرگ براى شیعیان واقعى، شيعه از منظر امام صادق(ع)، گناه مغفور و نيكى مقبول، راه رسيدن به جوار الهى، چند نكته و سفارش اخلاقى، عاقل برحذر از تملق جاهل، رابطه مؤمن با دنيا و ماديات، رابطه مؤمن با مؤمنان ديگر، نماز مقبول و آثار آن از جمله عناوين ساير دروس مى‌باشد.
وضعيت كتاب
فهرست مطالب در ابتداى كتاب آمده و پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع اختصاص يافته است.
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.
وابسته‌ها
مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة در تزكيه نفس و حقايق و معارف الهى
مصباح الشريعة و مفتاح الحقيقة منسوب به امام جعفر صادق عليه‌السلام
الإمام الصادق و المذاهب الأربعة
امام صادق(ع) و مذاهب چهارگانه (ترجمه)
الأخلاق عند الإمام الصادق عليه‌السلام
الفكر التربوي الإسلامي عند الإمام جعفر بن محمد الصادق
مسند الإمام الصادق أبي‌عبدالله جعفر بن محمد عليهماالسلام
مناهج أنوار المعرفة في شرح مصباح الشریعة و مفتاح الحقیقة
منهج‌اليقين (شرح نامه امام صادق علیه‌السلام به شیعیان)
معیارهای اخلاقی در فقه امام صادق علیه‌السلام
پژوهشی در روایات تفسیری امام باقر و امام صادق علیهما‌السلام