في رحاب أهل‌البيت(ع): علم الأئمة الاثني‌عشر(ع) بالغيب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مىآ' به 'می‌آ') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'الأئمة الاثني‌عشر(ع) (ابهام زدایی)' به 'الأئمة الاثني‌عشر(ع) (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[حصینی موسوی، سید عبدالرحیم]] (نویسنده) | ||
[[مجمع جهانی | [[مجمع جهانی اهل‌بیت علیهم‌السلام، گروه پژوهش و پاسخ به شبهات]] (نویسنده) | ||
| زبان = | | زبان = عربی | ||
| کد کنگره = | | کد کنگره = | ||
| موضوع =اسلام - مسايل متفرقه | | موضوع =اسلام - مسايل متفرقه | ||
غيب گويي (اسلام) - جنبه‌های قرآني | غيب گويي (اسلام) - جنبه‌های قرآني | ||
غيب گويي - | غيب گويي - جنبه‌های قرآني | ||
چهارده معصوم - جنبههاي قرآني | چهارده معصوم - جنبههاي قرآني | ||
علم امام - جنبههاي قرآني | علم امام - جنبههاي قرآني | ||
| ناشر = مجمع جهانی | | ناشر = مجمع جهانی اهل‌بيت عليهم‌السلام. مرکز چاپ و نشر | ||
| مکان نشر =ايران - قم | | مکان نشر =ايران - قم | ||
| سال نشر = 1426ق | | سال نشر = 1426ق | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
| شابک =964-8686-50-5 | | شابک =964-8686-50-5 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =57197 | ||
| کتابخوان همراه نور =57197 | | کتابخوان همراه نور =57197 | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|الأئمة الاثني‌عشر(ع) (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''في رحاب أهل‌البيت(ع): علم الأئمة الاثني‌عشر(ع) بالغيب'''، جلد دهم از مجموعه کتابچه‌هایى است در چهل مجلد که موضوعات مختلف کلامى، فقهى و تاریخى و قرآنى را مورد بررسى قرار داده است. [[ | '''في رحاب أهل‌البيت(ع): علم الأئمة الاثني‌عشر(ع) بالغيب'''، جلد دهم از مجموعه کتابچه‌هایى است در چهل مجلد که موضوعات مختلف کلامى، فقهى و تاریخى و قرآنى را مورد بررسى قرار داده است. [[حصینی موسوی، سید عبدالرحیم|سید عبدالرحیم موسوى]] و یک گروه تحقیقى، تدوین و تنظیم این مجموعه را به انجام رسانده‌اند. | ||
اثر حاضر، مباحث مربوط به علم ائمه(ع) به عالم غیب را در خود جای داده است. | اثر حاضر، مباحث مربوط به علم ائمه(ع) به عالم غیب را در خود جای داده است. | ||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
در فصل دوم، به تبیین رابطه میان عصمت و علم به غیب، پرداخته شده<ref>ر.ک: همان، ص27-37</ref> و در فصل سوم، ضمن هفت امر زیر، دیدگاه قرآن و سنت پیرامون علم غیب، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است: | در فصل دوم، به تبیین رابطه میان عصمت و علم به غیب، پرداخته شده<ref>ر.ک: همان، ص27-37</ref> و در فصل سوم، ضمن هفت امر زیر، دیدگاه قرآن و سنت پیرامون علم غیب، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است: | ||
# آیاتی که حاکی از وجود علم غیب نزد انبیا و صالحین در زمان حیاتشان است که از جمله آنها، عبارت است از: آیات 93-96 سوره یوسف '''اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هٰذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يأْتِ بَصِيراً وَ أْتُونِي بِأَهْلِكمْ أَجْمَعِينَ وَ لَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يوسُفَ لَوْ لاَ أَنْ تُفَنِّدُونِ قَالُوا تَاللَّهِ إِنَّك لَفِي ضَلاَلِك الْقَدِيمِ فَلَمَّا أَنْ جَاءَ الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيراً قَالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَكمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ''' (این پیراهن مرا ببرید و آن را بر چهره پدرم بیفکنید [تا] بینا شود و همه کسان خود را نزد من آورید و چون کاروان رهسپار شد، پدرشان گفت اگر مرا به کمخردى نسبت ندهید، بوى یوسف را میشنوم؛ گفتند: به خدا سوگند که تو سخت در گمراهى دیرین خود هستى؛ پس چون مژدهرسان آمد، آن [پیراهن] را بر چهره او انداخت، پس بینا گردید؛ گفت: آیا به شما نگفتم که بىشک من از [عنایت] خدا چیزهایى | # آیاتی که حاکی از وجود علم غیب نزد انبیا و صالحین در زمان حیاتشان است که از جمله آنها، عبارت است از: آیات 93-96 سوره یوسف '''اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هٰذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يأْتِ بَصِيراً وَ أْتُونِي بِأَهْلِكمْ أَجْمَعِينَ وَ لَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يوسُفَ لَوْ لاَ أَنْ تُفَنِّدُونِ قَالُوا تَاللَّهِ إِنَّك لَفِي ضَلاَلِك الْقَدِيمِ فَلَمَّا أَنْ جَاءَ الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيراً قَالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَكمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ''' (این پیراهن مرا ببرید و آن را بر چهره پدرم بیفکنید [تا] بینا شود و همه کسان خود را نزد من آورید و چون کاروان رهسپار شد، پدرشان گفت اگر مرا به کمخردى نسبت ندهید، بوى یوسف را میشنوم؛ گفتند: به خدا سوگند که تو سخت در گمراهى دیرین خود هستى؛ پس چون مژدهرسان آمد، آن [پیراهن] را بر چهره او انداخت، پس بینا گردید؛ گفت: آیا به شما نگفتم که بىشک من از [عنایت] خدا چیزهایى میدانم که شما نمیدانید)<ref>ر.ک: همان، ص38-39</ref>. | ||
# آیاتی که علم غیب را منحصر در خداوند دانسته و آن را از غیر او، نفی می‌کند، مانند: آیه 65 سوره نمل: '''قُلْ لاَ يعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيبَ إِلاَّ اللَّهُ''' (بگو هرکه در آسمان‌ها و زمین است جز خدا غیب را نمیشناسند)؛ آیه 59 سوره انعام: '''وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيبِ لاَ يعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ''' (و کلیدهاى غیب، تنها نزد اوست جز او [کسى] آن را | # آیاتی که علم غیب را منحصر در خداوند دانسته و آن را از غیر او، نفی می‌کند، مانند: آیه 65 سوره نمل: '''قُلْ لاَ يعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيبَ إِلاَّ اللَّهُ''' (بگو هرکه در آسمان‌ها و زمین است جز خدا غیب را نمیشناسند)؛ آیه 59 سوره انعام: '''وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيبِ لاَ يعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ''' (و کلیدهاى غیب، تنها نزد اوست جز او [کسى] آن را نمیداند)<ref>ر.ک: همان، ص45</ref>. | ||
# آیاتی که امکان علم غیب را برای غیر خداوند اثبات می‌کند، مانند آیه 66 سوره کهف: '''هَلْ أَتَّبِعُك عَلَى أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْداً''' (آیا تو را به شرط اینکه از بینشى که آموخته شدهاى به من یاد دهى، پیروى کنم) و آیه 188 سوره اعراف: '''وَ لَوْ كنْتُ أَعْلَمُ الْغَيبَ لاَسْتَكثَرْتُ مِنَ الْخَيرِ''' (و اگر غیب | # آیاتی که امکان علم غیب را برای غیر خداوند اثبات می‌کند، مانند آیه 66 سوره کهف: '''هَلْ أَتَّبِعُك عَلَى أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْداً''' (آیا تو را به شرط اینکه از بینشى که آموخته شدهاى به من یاد دهى، پیروى کنم) و آیه 188 سوره اعراف: '''وَ لَوْ كنْتُ أَعْلَمُ الْغَيبَ لاَسْتَكثَرْتُ مِنَ الْخَيرِ''' (و اگر غیب میدانستم قطعاً خیر بیشترى می‌اندوختم)<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>. | ||
# آیاتی که اعطای علم غیب به خاتم‌الانبیاء(ص) را اثبات می‌کند، مانند: آیه 3 و 4 سوره نجم: '''وَ مَا ينْطِقُ عَنِ الْهَوَى إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْي يوحَى''' (و از سر هوس سخن نمى‌گوید؛ این سخن به‌جز وحی‌اى که وحى می‌شود نیست)، آیه 44 سوره آل عمران: '''ذٰلِك مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيبِ نُوحِيهِ إِلَيك''' (این [جمله] از اخبار غیب است که به تو وحى می‌کنیم) <ref>ر.ک: همان، ص49</ref>. | # آیاتی که اعطای علم غیب به خاتم‌الانبیاء(ص) را اثبات می‌کند، مانند: آیه 3 و 4 سوره نجم: '''وَ مَا ينْطِقُ عَنِ الْهَوَى إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْي يوحَى''' (و از سر هوس سخن نمى‌گوید؛ این سخن به‌جز وحی‌اى که وحى می‌شود نیست)، آیه 44 سوره آل عمران: '''ذٰلِك مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيبِ نُوحِيهِ إِلَيك''' (این [جمله] از اخبار غیب است که به تو وحى می‌کنیم)<ref>ر.ک: همان، ص49</ref>. | ||
# نصوصی که دربردارنده اثبات اعطای علم غیب به ائمه(ع) هستند، مانند: آیه 40 سوره نمل: '''قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكتَابِ أَنَا آتِيك بِهِ قَبْلَ أَنْ يرْتَدَّ إِلَيك طَرْفُك''' (کسى که نزد او دانشى از کتاب [الهى] بود، گفت: من آن را پیش از آنکه چشم خود را بر هم زنى برایت می‌آورم) و آیه 33 سوره احزاب: '''إِنَّمَا يرِيدُ اللَّهُ لِيذْهِبَ عَنْكمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيتِ وَ يطَهِّرَكمْ تَطْهِيراً''' (خدا فقط می‌خواهد آلودگى را از شما خاندان [ پیامبر ] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند)<ref>ر.ک: همان، ص51-53</ref>. | # نصوصی که دربردارنده اثبات اعطای علم غیب به ائمه(ع) هستند، مانند: آیه 40 سوره نمل: '''قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكتَابِ أَنَا آتِيك بِهِ قَبْلَ أَنْ يرْتَدَّ إِلَيك طَرْفُك''' (کسى که نزد او دانشى از کتاب [الهى] بود، گفت: من آن را پیش از آنکه چشم خود را بر هم زنى برایت می‌آورم) و آیه 33 سوره احزاب: '''إِنَّمَا يرِيدُ اللَّهُ لِيذْهِبَ عَنْكمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيتِ وَ يطَهِّرَكمْ تَطْهِيراً''' (خدا فقط می‌خواهد آلودگى را از شما خاندان [ پیامبر ] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند)<ref>ر.ک: همان، ص51-53</ref>. | ||
# نصوصی که بر وجود علم غیب نزد امام علی(ع) دلالت دارند، مانند آیه 32 سوره فاطر: '''ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَينَا مِنْ عِبَادِنَا''' (سپس این کتاب را به آن بندگان خود که [آنان را] برگزیده بودیم، به میراث دادیم) و آیه 12 سوره الحاقه: '''تَعِيهَا أُذُنٌ وَاعِيةٌ''' (و گوش‌هاى شنوا آن را نگاه دارد)<ref>ر.ک: همان، ص58-59</ref>. لازم به ذکر است که نویسندگان محترم، آیات مزبور را به کمک روایات، بر ائمه(ع) تطبیق نموده‌اند. | # نصوصی که بر وجود علم غیب نزد امام علی(ع) دلالت دارند، مانند آیه 32 سوره فاطر: '''ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَينَا مِنْ عِبَادِنَا''' (سپس این کتاب را به آن بندگان خود که [آنان را] برگزیده بودیم، به میراث دادیم) و آیه 12 سوره الحاقه: '''تَعِيهَا أُذُنٌ وَاعِيةٌ''' (و گوش‌هاى شنوا آن را نگاه دارد)<ref>ر.ک: همان، ص58-59</ref>. لازم به ذکر است که نویسندگان محترم، آیات مزبور را به کمک روایات، بر ائمه(ع) تطبیق نموده‌اند. | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references /> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
| خط ۷۶: | خط ۷۵: | ||
[[الإمام المهدي عليه‌السلام في روايات أهل السنة]] | [[الإمام المهدي عليه‌السلام في روايات أهل السنة]] | ||
[[المهدوية عند | [[المهدوية عند أهل‌البیت علیهم‌السلام (طبع جدید)]] | ||
[[الشفاعة (بهبهانی)]] | [[الشفاعة (بهبهانی)]] | ||
| خط ۱۰۸: | خط ۱۰۷: | ||
[[رده:کلیات]] | [[رده:کلیات]] | ||
[[رده:آثار کلی درباره اسلام، آثار کلی – آثار اختصاصی]] | [[رده:آثار کلی درباره اسلام، آثار کلی – آثار اختصاصی]] | ||
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۵
| علم الأئمة الإثني عشر عليهم‌السلام بالغيب | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حصینی موسوی، سید عبدالرحیم (نویسنده) مجمع جهانی اهل‌بیت علیهم‌السلام، گروه پژوهش و پاسخ به شبهات (نویسنده) |
| ناشر | مجمع جهانی اهل‌بيت عليهم‌السلام. مرکز چاپ و نشر |
| مکان نشر | ايران - قم |
| سال نشر | 1426ق |
| چاپ | 2 |
| شابک | 964-8686-50-5 |
| موضوع | اسلام - مسايل متفرقه
غيب گويي (اسلام) - جنبه‌های قرآني غيب گويي - جنبه‌های قرآني چهارده معصوم - جنبههاي قرآني علم امام - جنبههاي قرآني |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، الأئمة الاثني‌عشر(ع) (ابهام‌زدایی) را ببینید.
في رحاب أهل‌البيت(ع): علم الأئمة الاثني‌عشر(ع) بالغيب، جلد دهم از مجموعه کتابچه‌هایى است در چهل مجلد که موضوعات مختلف کلامى، فقهى و تاریخى و قرآنى را مورد بررسى قرار داده است. سید عبدالرحیم موسوى و یک گروه تحقیقى، تدوین و تنظیم این مجموعه را به انجام رسانده‌اند.
اثر حاضر، مباحث مربوط به علم ائمه(ع) به عالم غیب را در خود جای داده است.
ساختار
کتاب با مقدمه گروه تحقیق و تدوین (كلمة المجمع)، آغاز گردیده و مطالب در یک مقدمه و شش فصل، سامان‌دهی شده است.
گزارش محتوا
در مقدمه گروه تحقیق، به موضوع کتاب و اهمیت آن، اشاره شده است[۱].
در مقدمه، ابتدا، به رابطه میان جسم و روح اشاره گردیده و سپس به تبیین مراد از علم به عالم غیب، پرداخته شده و در پایان، موضوع فصول کتاب، ذکر گردیده است[۲].
بحث در فصل اول، حول محور اشتیاق و نیاز انسان به ارتباط با غیب و امور غیبی می‌باشد. در بسیاری از آیات قرآن کریم، به تحصیل علم، دعوت شده است. نویسنده، معتقد است که قرآن میان عالم غیب و شهادت تفکیکی قائل نبوده و علم به غیب و به ماوراء محسوسات را نیز علم محسوب کرده است؛ زیرا علم به غیب، بر هر علمی که از غیر حواس ظاهری، به هر طریقی به دست آمده باشد، اطلاق می‌شود، مانند علم به غیب از طریق براهین عقلی یا ادله نقلی، مثل علم به وجود و وحدت صانع[۳].
در فصل دوم، به تبیین رابطه میان عصمت و علم به غیب، پرداخته شده[۴] و در فصل سوم، ضمن هفت امر زیر، دیدگاه قرآن و سنت پیرامون علم غیب، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است:
- آیاتی که حاکی از وجود علم غیب نزد انبیا و صالحین در زمان حیاتشان است که از جمله آنها، عبارت است از: آیات 93-96 سوره یوسف اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هٰذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يأْتِ بَصِيراً وَ أْتُونِي بِأَهْلِكمْ أَجْمَعِينَ وَ لَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يوسُفَ لَوْ لاَ أَنْ تُفَنِّدُونِ قَالُوا تَاللَّهِ إِنَّك لَفِي ضَلاَلِك الْقَدِيمِ فَلَمَّا أَنْ جَاءَ الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيراً قَالَ أَ لَمْ أَقُلْ لَكمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (این پیراهن مرا ببرید و آن را بر چهره پدرم بیفکنید [تا] بینا شود و همه کسان خود را نزد من آورید و چون کاروان رهسپار شد، پدرشان گفت اگر مرا به کمخردى نسبت ندهید، بوى یوسف را میشنوم؛ گفتند: به خدا سوگند که تو سخت در گمراهى دیرین خود هستى؛ پس چون مژدهرسان آمد، آن [پیراهن] را بر چهره او انداخت، پس بینا گردید؛ گفت: آیا به شما نگفتم که بىشک من از [عنایت] خدا چیزهایى میدانم که شما نمیدانید)[۵].
- آیاتی که علم غیب را منحصر در خداوند دانسته و آن را از غیر او، نفی می‌کند، مانند: آیه 65 سوره نمل: قُلْ لاَ يعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيبَ إِلاَّ اللَّهُ (بگو هرکه در آسمان‌ها و زمین است جز خدا غیب را نمیشناسند)؛ آیه 59 سوره انعام: وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيبِ لاَ يعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ (و کلیدهاى غیب، تنها نزد اوست جز او [کسى] آن را نمیداند)[۶].
- آیاتی که امکان علم غیب را برای غیر خداوند اثبات می‌کند، مانند آیه 66 سوره کهف: هَلْ أَتَّبِعُك عَلَى أَنْ تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمْتَ رُشْداً (آیا تو را به شرط اینکه از بینشى که آموخته شدهاى به من یاد دهى، پیروى کنم) و آیه 188 سوره اعراف: وَ لَوْ كنْتُ أَعْلَمُ الْغَيبَ لاَسْتَكثَرْتُ مِنَ الْخَيرِ (و اگر غیب میدانستم قطعاً خیر بیشترى می‌اندوختم)[۷].
- آیاتی که اعطای علم غیب به خاتم‌الانبیاء(ص) را اثبات می‌کند، مانند: آیه 3 و 4 سوره نجم: وَ مَا ينْطِقُ عَنِ الْهَوَى إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْي يوحَى (و از سر هوس سخن نمى‌گوید؛ این سخن به‌جز وحی‌اى که وحى می‌شود نیست)، آیه 44 سوره آل عمران: ذٰلِك مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيبِ نُوحِيهِ إِلَيك (این [جمله] از اخبار غیب است که به تو وحى می‌کنیم)[۸].
- نصوصی که دربردارنده اثبات اعطای علم غیب به ائمه(ع) هستند، مانند: آیه 40 سوره نمل: قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكتَابِ أَنَا آتِيك بِهِ قَبْلَ أَنْ يرْتَدَّ إِلَيك طَرْفُك (کسى که نزد او دانشى از کتاب [الهى] بود، گفت: من آن را پیش از آنکه چشم خود را بر هم زنى برایت می‌آورم) و آیه 33 سوره احزاب: إِنَّمَا يرِيدُ اللَّهُ لِيذْهِبَ عَنْكمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيتِ وَ يطَهِّرَكمْ تَطْهِيراً (خدا فقط می‌خواهد آلودگى را از شما خاندان [ پیامبر ] بزداید و شما را پاک و پاکیزه گرداند)[۹].
- نصوصی که بر وجود علم غیب نزد امام علی(ع) دلالت دارند، مانند آیه 32 سوره فاطر: ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْكتَابَ الَّذِينَ اصْطَفَينَا مِنْ عِبَادِنَا (سپس این کتاب را به آن بندگان خود که [آنان را] برگزیده بودیم، به میراث دادیم) و آیه 12 سوره الحاقه: تَعِيهَا أُذُنٌ وَاعِيةٌ (و گوش‌هاى شنوا آن را نگاه دارد)[۱۰]. لازم به ذکر است که نویسندگان محترم، آیات مزبور را به کمک روایات، بر ائمه(ع) تطبیق نموده‌اند.
- روایاتی که دلالت بر علم ائمه(ع) و اخبار آنها از غیب دارد، مانند روایتی از پیامبر(ص) که فرمودند: «أنا مدينة العلم و علي بابها» (من شهر علم هستم و علی دروازه آن)[۱۱].
در فصول بعدی کتاب، به‌ترتیب، موضوعاتی نظیر علم غیب و علم نفس فلسفی، علم غیب در نزد غیر امامیه و مباحث تاریخی مربوط به این موضوع و رویکردهای تفسیری دیدگاه‌های امامیه پیرامون علم غیب، در سه مرحله عصر ائمه(ع)، بعد از غیبت معصوم(ع) و دوران علمای متأخر، مورد بحث و بررسی قرار گرفته است[۱۲].
نتیجه و خلاصه مباحث کتاب، در انتهای آن آمده است[۱۳].
وضعیت کتاب
فهرست مطالب، در انتهای کتاب آمده و در پاورقی‌ها به ذکر منابع پرداخته شده است.
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.
وابسته‌ها
الإمام المهدي عليه‌السلام في روايات أهل السنة
المهدوية عند أهل‌البیت علیهم‌السلام (طبع جدید)
رؤية الله بين التنزيه و التشبيه
في رحاب أهل‌البيت(ع): صيانة القرآن الكريم من التحريف
في رحاب أهل‌البيت(ع): نظرية عدالة الصحابة
في رحاب أهل‌البيت(ع): الإمامة و النص
في رحاب أهل‌البيت(ع): أفضلية الإمام علي(ع) علی الصحابة
في رحاب أهل‌البيت(ع): أسطورة تحريف القرآن
في رحاب أهل‌البيت(ع): العصمة في النبوة و الإمامة
في رحاب أهل‌البيت(ع): الإمام المهدي في روايات أهل السنة (طبع ثانی)