روش (ابهام‌زدایی)

روش ، عنوانی برای هر یک از کتابهای ذیل است:

• تحلیل زبان قرآن و روش‌شناسی فهم آن، نوشته محمدباقرسعيدى روشن، درصدد پاسخگویی به پرسشهایى از اين قبيل است: زبان قرآن از چه هويتى برخوردار است و خداوند در مخاطبۀ تشريعى و ابلاغ پيام هدايت انسان از چه سبک و شيوه‌اى استفاده كرده است؟ آيا در قرآن از زبان تخصصى، علمى، فلسفى و...استفاده شده و يا به زبان متعارف و معمول بشر با او مخاطبه شده است؟ و...

• روش شیخ طوسی در تفسیر تبیان، تأليف پژوهشگر معاصر؛ اكبر ايرانى قمى به زبان فارسى، شیوه تفسیری شيخ طوسى را تشریح می‌کند.

• روش‌شناسی علم کلام، نوشته رضا برنج‌کار (متولد1342ش)، به سبک آموزشی و منبعی برای همه درس‌های کلام در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته‌های فلسفه و کلام اسلامی، فلسفه غرب و کلام در ایران است. هدف اصلی کتاب روشن‌کردن روش علم کلام در دو مرحله استنباط و دفاع است.

• روش تفسیر قرآن، نوشته محمود رجبى مهم‌ترين محورهاى روش تفسير؛ يعنى قواعد تفسير، منابع تفسير، علوم مورد نياز در تفسير و شرايط مفسر را تبیین می‌کند.

• روش‌شناسی اجتهاد، نوشته مجتبی رحیمی است که زیر نظر محمدتقی اکبرنژاد (متولد 1358ش) انجام یافته و در 2 جلد چاپ شده است. این کتاب خواننده را با منظومه‌های کامل فقهی - اصولی آشنا کرده و بسته جامعی برای هریک از این مکتب‌های شیعی ارائه می‌کند.

• روش تفسیر قرآن به قرآن از دیدگاه علامه طباطبایى(ره)، سلسله دروس شیخ محمدحسن وکیلی در نقد «مکتب تفکیک» است که توسط روح‌الله شفیعیان تدوین و تألیف شده است.

• روش‌ها و گرایش‌های تفسیری تألیف حسين علوى مهر می‌باشد. كتاب پيرامون روشها و گرايش‌هاى تفسيرى نوشته شده كه شامل سه بخش، كليات، روشهاى تفسيرى و گرايش‌هاى تفسيرى مى‌باشد.

• روش برداشت از قرآن، يكى از نوشته‌هاى ارزنده قرآن‌پژوه معاصر؛ على صفائى حائرى مشهور به «عين صاد» (1330 - 1378ش)، به زبان فارسى است. همان‌طور كه از عنوان كتاب پيداست و نویسنده خودش نيز تصريح كرده است، اثر حاضر، تفسير قرآن نيست، بلكه به روش‌شناسى تفسير و توضيحى براى دست يافتن به روش مناسب فهم و برداشت از قرآن می‌پردازد.

• روش‌ها و گرایش‌های تفسیری، درسنامه‌ای شامل 16 جلسه برای دانشجویان دانشکده مجازی علوم حدیث دانشگاه قرآن و حدیث است که در آن 4 روش مهمّ تفسیری (قرآن به قرآن، روایی، عقلی و اجتهادی) و 8 گرایش (عرفانی، کلامی، ادبی، اجتماعی، فلسفی، اخلاقی، فقهی و علمی) بررسی و تبیین شده است.