طبقات الفقهاء الشافعية (محمد بن احمد عبادی)
| طبقات الفقهاء الشافعية(عبادی، محمد بن احمد) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عبادی، محمد بن احمد (نويسنده) |
| ناشر | مطبعة بريل |
| مکان نشر | هلند - لیدن |
| سال نشر | 1343ش - 1964م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | فقیهان شافعی -- سرگذشت نامه -- متون قدیمی تا قرن 14 - فقیهان اهل سنت - سرگذشتنامه - متون قدیمی تا قرن 14 - شافعیه - سرگذشت نامه - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 2ط2ع 150 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
طبقات الفقهاء الشافعية، اثر ابوعاصم محمد بن احمد عبادی (متوفی 458ق)، کتابی است در معرفی و شرح حال کوتاه و مختصر فقها و علمای مذهب شافعی.
کتاب با مقدمه کوتاهی از مؤلف در اشاره به موضوع آن آغاز شده است. نویسنده، مطالب کتاب را با شرح حال ابوعبدالله محمد بن ادریس، معروف به امام شافعی (150-204ق)، یکی از ائمه چهارگانه اهل سنت و پیشوای مذهب شافعی آغاز نموده و شرح حال شاگردان و فقهای مذهب او را، در شش طبقه، به شرح زیر، ارائه نموده است:
- طبقه اول؛ مجموعا 46 تن که از جمله آنها عبارتند از: ابویعقوب یوسف بن یحیی بویطی، ابوابراهیم اسماعیل بن یحیی مزنی، ابومحمد ربیع بن سلیمان بن کامل مرادی، ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل، ابوبکر عبدالله بن زبیر قرشی حمیدی و...[۱].
- طبقه دوم؛ متشکل از 29 نفر از جمله: عصام بن ابوالجواد، ابوبکر بن عبدالله بن محمد بن زیاد بن ایوب بن واصل نیشابوری، ابومحمد عبدالرحمن بن ابوحاتم رازی، ابوبکر بن محمد بن اسحاق بن خزیمه و...[۲].
- طبقه سوم؛ دربردارنده مجموعا 23 نفر که از جمله آنها، عبارتند از: ابویحیی زکریا بن یحیی ساجی (نویسنده کتاب «اختلاف العلماء»)، ابوالعباس احمد بن عمر بن سریج قاضی بغدادی و ابوعلی محمد بن عبدالوهاب ثقفی[۳].
- طبقه چهارم؛ مجموعا 42 نفر که ابوالعباس احمد بن قاص طبری (صاحب «أدب القاضي»)، ابوالولید حسان بن محمد قرشی نیشابوری (صاحب «المخرج علی الصحيحين») و ابومنصور بن مهران، از جمله آنها میباشند[۴].
- طبقه پنجم؛ شامل 17 نفر که از جمله ایشان، عبارتند از: ابوطاهر محمد بن محمد بن محمش زیادی، ابوالطیب سهل بن محمد بن سلیمان صعلوکی و ابواسحاق ابراهیم بن محمد مهرجانی اسفراینی (صاحب «الفروع و الأصول»)[۵].
- طبقه ششم؛ که 5 نفر میباشند و عبارتند از: ابومعمر سالم بن عبدالله هروی، حاکم ابوعلی استرآبادی، ابوالفتح ناصر بن حسین عمری، ابومحمد عبدالله بن یوسف جوینی و ابوعلی حسین بن محمد قاضی مروروذی[۶].
در مورد هریک از علما، ضمن ارائه شرح حال، به برخی از خصوصیات اخلاقی ایشان و اوضاع اجتماعی و سیاسی زمان زندگی، بهصورت مختصر و موجز، اشاراتی شده است.
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.