طبقات الفقهاء الشافعية (محمد بن احمد عبادی)
طبقات الفقهاء الشافعية، اثر ابوعاصم محمد بن احمد عبادی (متوفی 458ق)، کتابی است در معرفی و شرح حال کوتاه و مختصر فقها و علمای مذهب شافعی.
| طبقات الفقهاء الشافعية(عبادی، محمد بن احمد) | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عبادی، محمد بن احمد (نويسنده) |
| ناشر | مطبعة بريل |
| مکان نشر | هلند - لیدن |
| سال نشر | 1343ش - 1964م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | فقیهان شافعی -- سرگذشتنامه -- متون قدیمی تا قرن 14 - فقیهان اهل سنت - سرگذشتنامه - متون قدیمی تا قرن 14 - شافعیه - سرگذشتنامه - متون قدیمی تا قرن 14 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 2ط2ع 150 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
کتاب با مقدمه کوتاهی از مؤلف در اشاره به موضوع آن آغاز شده است. نویسنده، مطالب کتاب را با شرح حال ابوعبدالله محمد بن ادریس، معروف به امام شافعی (150-204ق)، یکی از ائمه چهارگانه اهل سنت و پیشوای مذهب شافعی آغاز نموده و شرح حال شاگردان و فقهای مذهب او را، در شش طبقه، به شرح زیر، ارائه نموده است:
- طبقه اول؛ مجموعا 46 تن که از جمله آنها عبارتند از: ابویعقوب یوسف بن یحیی بویطی، ابوابراهیم اسماعیل بن یحیی مزنی، ابومحمد ربیع بن سلیمان بن کامل مرادی، ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل، ابوبکر عبدالله بن زبیر قرشی حمیدی و...[۱].
- طبقه دوم؛ متشکل از 29 نفر از جمله: عصام بن ابوالجواد، ابوبکر بن عبدالله بن محمد بن زیاد بن ایوب بن واصل نیشابوری، ابومحمد عبدالرحمن بن ابوحاتم رازی، ابوبکر بن محمد بن اسحاق بن خزیمه و...[۲].
- طبقه سوم؛ دربردارنده مجموعا 23 نفر که از جمله آنها، عبارتند از: ابویحیی زکریا بن یحیی ساجی (نویسنده کتاب «اختلاف العلماء»)، ابوالعباس احمد بن عمر بن سریج قاضی بغدادی و ابوعلی محمد بن عبدالوهاب ثقفی[۳].
- طبقه چهارم؛ مجموعا 42 نفر که ابوالعباس احمد بن قاص طبری (صاحب «أدب القاضي»)، ابوالولید حسان بن محمد قرشی نیشابوری (صاحب «المخرج علی الصحيحين») و ابومنصور بن مهران، از جمله آنها میباشند[۴].
- طبقه پنجم؛ شامل 17 نفر که از جمله ایشان، عبارتند از: ابوطاهر محمد بن محمد بن محمش زیادی، ابوالطیب سهل بن محمد بن سلیمان صعلوکی و ابواسحاق ابراهیم بن محمد مهرجانی اسفراینی (صاحب «الفروع و الأصول»)[۵].
- طبقه ششم؛ که 5 نفر میباشند و عبارتند از: ابومعمر سالم بن عبدالله هروی، حاکم ابوعلی استرآبادی، ابوالفتح ناصر بن حسین عمری، ابومحمد عبدالله بن یوسف جوینی و ابوعلی حسین بن محمد قاضی مروروذی[۶].
در مورد هریک از علما، ضمن ارائه شرح حال، به برخی از خصوصیات اخلاقی ایشان و اوضاع اجتماعی و سیاسی زمان زندگی، بهصورت مختصر و موجز، اشاراتی شده است.
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.