مؤلفو الشيعة في صدر الإسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سید رضی مؤلف نهج‌البلاغة' به 'سید رضی مؤلف نهج‌البلاغه') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
[[شرف‌الدین، سید عبدالحسین]] (نویسنده) | [[شرف‌الدین، سید عبدالحسین]] (نویسنده) | ||
[[حسینی اشکوری، احمد]] ( | [[حسینی اشکوری، احمد]] (مقدمه‌نویس و مصحح) | ||
| زبان =عربی | | زبان =عربی | ||
| کد کنگره =BP 55/2 /ش4م8 | | کد کنگره =BP 55/2 /ش4م8 | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
[[سید رضی مؤلف نهج‌البلاغه]] | [[سید رضی مؤلف نهج‌البلاغه]] | ||
[[أكذوبتان ... حول الشريف الرضي التقي الزاهد]] | [[أكذوبتان... حول الشريف الرضي التقي الزاهد]] | ||
[[مع علماء النجف الأشرف]] | [[مع علماء النجف الأشرف]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۰
| مؤلفو الشيعة في صدر الإسلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شرف‌الدین، سید عبدالحسین (نویسنده) حسینی اشکوری، احمد (مقدمه‌نویس و مصحح) |
| ناشر | مکتبة الأندلس |
| مکان نشر | بغداد - عراق |
| چاپ | 1 |
| موضوع | نویسندگان شیعه - سرگذشت‌نامه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 55/2 /ش4م8 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مؤلفو الشيعة في صدر الإسلام از آثار سودمند علامه مجاهد و پژوهشگر بزرگ سيد عبدالحسين شرف‌الدين (كاظمين 1290- 1377ق نجف) است كه در آن گروهى از نويسندگان شيعى در دوره صدر اسلام تا دوره حضرت امام هادى(ع) را معرفى كرده است. در اين اثر ارزنده، پيشگامى شيعه در تأليف كتاب و ترويج علم آشكار شده است. مؤلف اثبات كرده است كه اولين نویسنده در صدر اسلام، عبارت از اميرالمؤمنين على(ع) است كه به كتابت قرآن كريم پرداخت[۱]
ساختار
اين اثر مختصر، شامل مباحث مفيدى است ولى فصل‌بندى خاصّى ندارد. البته شخصيت‌ها و نويسندگان شيعه مطرح شده در اين اثر، بر اساس ترتيب تاريخى ياد شده‌اند.
گزارش محتوا
در مورد روش و محتواى اثر حاضر چند نكته گفتنى است:
- كتاب حاضر سالها قبل در شماره‌هاى سال اول و دوم مجله عرفان به صورت مجموعه مقالاتى منتشر شده بود. نام اصلى كه نویسنده محترم براى مقاله‌اش انتخاب كرده بود چنين بود: «مختصر الكلام في مؤلفي الشيعة من صدر الإسلام». انتشار اين مقالات از سال 1327ق آغاز شد. هدف نویسنده آن بود كه اثبات كند كه شيعه نسبت به ديگران، در زمينه تأليف علوم اسلامى پيش‌قدم است و تبليغات منفى دشمنان، بى‌اساس است[۲]
- خلاصه‌ى اين كتاب به اندازه يك مقاله شش صفحه‌اى در مجموعه آثار امام شرف‌الدين منتشر شده است[۳]
- روش نویسنده در اين كتاب، يك روش كاملاً علمى و تحقيقى است و جنبه تبليغاتى و حماسى صرف ندارد. نویسنده براى اين منظور با استناد به تأليفات نويسندگان مختلف جهان اسلام اثبات كرده است كه شیعیان در زمينه نگارش علوم گوناگون نقشى اساسى و غيرقابل انكار داشته‌اند. به همين جهت با آنكه بيش از يك قرن از نگارش اين اثر گذشته است ولى هنوز هم ارزش و اعتبار علمى خود را در مجامع پژوهشى حفظ كرده است.
- به نظر مى‌رسد نویسنده در شرايطى اين كتاب را نوشته است كه پرسشها و شبهاتى درباره نقش علمى شيعه در تاريخ اسلام مطرح شده و بلكه تبليغاتى منفى و جنگ روانى و رسه‌گانه‌اى شديد و ظالمانه‌اى بر ضد مذهب تشيع در جريان بوده است[۴]همان‌طور كه معاصران ايشان، علامه سيد حسن صدركه «تأسيس الشيعة لعلوم الإسلام» را نوشت و علامه شيخ آقا بزرگ تهرانى كه «الذريعةإلى تصانيف الشيعة» را پديد آورد و آيت‌الله شيخ محمدحسین كاشف الغطا ء كه كتاب «تاريخ آداب اللغة العربية» نوشته جرجى زيدان (درگذشته 1914م) را نقادى كرد؛ همگى همين دغدغه و هدف را داشتند و درصدد پاسخگويى علمى به شبهات دشمنان بودند.[۵]
- موضوع كتاب حاضر عبارت از پيشتازى شيعه در تأليف كتاب است ولى نویسنده كتابش را با سرور همه شيعييان و افتخار همه بشريت حضرت اميرالمؤمنين على(ع) آغاز كرده است و روشن كرده كه اولين نویسنده، او بود كه بعد از رحلت پيامبر(ص) نخستين كارش را كتابت قرآن قرار داد و تا از آن فراغت حاصل نكرد مشغول كار ديگرى نشد. همچنين اميرالمؤمنين(ع) بعد از آن كتابى درباره ديات نوشت[۶]
- همچنين نویسنده نوشته است كه حضرت امام اميرالمؤمنين(ع) مصحفى براى حضرت فاطمه(س) نگاشت كه در آن امثال و حكمتها و اخبار و قضايايى را بيان كرده بود.[۷]
- سيد احمد حسينى در مقدمه توضيح داده است كه عمده منابع نویسنده در اثر حاضر عبارت از کتاب‌هاى اهل سنت است و اين مطلب، ردّ كردن ضمنى كسانى است كه خوش دارند شايعه بسازند و بدون هيچ سندى تبليغات و ادّعا كنند كه تشيّع در قرن‌هاى بعد به وجود آمد و اثرى از آن در صدر اسلام نيست و اين مذهب از زمان صفويه به بعد انتشار و گسترش يافته است![۸]با مطالعه كتاب حاضر، بطلان اين گونه شايعات و اصالت مذهب تشيع و حقانيت آن و تقدم شيعه در موضوع نگارش علوم اسلامى ثابت مى‌شود و همچنين آشكار مى‌گردد كه اين مطلب، يقينى و متواتر است و در كتاب‌هاى معتبر اهل سنت نيز ثبت شده است و هيچ شكى در آن نيست.
- همان طور كه محقق گرامى سيد احمد حسينى توضيح داده است؛ آنچه در اثر حاضر آمده، فقط بيان نمونه‌هايى از مؤلفان شيعه است و همه نويسندگان شيعى در صدر اسلام و دوره‌هاى بعد را شامل نمى‌شود[۹]
- نویسنده در مورد ابومخنف نوشته است كه او كتاب‌هاى بسيارى تأليف كرد مانند كتاب مغازى، سقيفه، فتوح اسلام، جمل، صفين، نهروان، غارات، مقتل حجر بن عدى؛ البته كتاب مقتل ابى مخنف كه در مورد شهادت سيدالشهداء(س) و مشهور است منسوب به اوست و از ايشان نيست و به دروغ به او بسته‌اند و همين دلالت بر جلالت و عظمتش مى‌كند[۱۰]
- نویسنده، سلمان و ابوذر را نيز از جمله نويسندگان شيعى دانسته كه درباره سيره رسول اكرم(ص) و على(ع) مطالبى تأليف كرده‌اند[۱۱]
- نویسنده محترم در مورد طبقه صحابه به صورت بسيار مختصر، نوشته و در بيان شرح حال آنان با اشاراتى گذشته است ولى در مورد ديگران تفصيل داده است. بنا بر نظر سيد احمد حسينى، اين مطلب از آنجا به وجود آمده كه مؤلف بنا بر اختصار داشته ولى بعد از بررسى زندگى نويسندگان شيعى طبقه صحابه، از نظرش برگشته و تفصيل داده است.[۱۲]به نظر مى‌رسد كه بهتر آن است كه بگوييم بر طبق نظر نویسنده، طبقه صحابه چون مشهورترند نياز به توضيح بيشتر نداشته ولى در مورد ديگران، تفصيل مناسب بوده است.
- نویسنده درباره ابوحمزه ثمالى ذكر كرده است كه او از ياران مقرب در نزد امامان معصوم(ع) بود و كتابى در مورد تفسير قرآن نوشت و همچنين كتابى در باب نوادر و زهد نگاشت[۱۳]
- نویسنده يادآور شده است كه ابان بن تغلب از ياران محبوب امامان(ع) بود و امام باقر(ع) به او گفته بود كه در مسجد مدينه بنشين و فتوا بده؛ بدرستى كه من دوست دارم كه در بين اصحابم كسى مانند تو ديده شود. ابان كتاب‌هاى بسيارى تأليف كرده بود مانند: تفسير غريب القرآن، فضائل، كتاب صفين[۱۴]
- نویسنده ذكر كرده است كه هشام بن حكم كه از حاذق‌ترين مردم در مورد كلام، فقه، حديث، تفسير و لغت بود، كتاب‌هاى متعددى تأليف كرد مانند: توحيد، امامت، علل تحريم، فرائض، رد بر زنادقه و دهريه و خوارج[۱۵]
- اين اثر با ذكر ابوتمّام طائى، پايان يافته است و به نظر مى‌رسد كه مطلب ناتمام مانده و هدف نویسنده بيشتر و فراتر از اين بوده ولى مؤلف به هر صورت موفق به اتمام نشده است. همان‌طور كه سيد احمد حسينى نوشته است به نظر مى‌رسد كه احتمالاً نویسنده از سوى مدير نشريه العرفان و ديگران در فشار قرار گرفته است و به ناچار مقصودش را ناتمام رها كرده است[۱۶]
وضعيت كتاب
نویسنده در مواردى پاورقى‌هايى براى مطالبش نوشته است: توضيح واقعه‌اى تاريخى، و منبع آن با ذكر شماره جلد و صفحه، ذكر لغت و يا اصطلاحى، معرفى شخصيتى تاريخى معرف‍‌ارجاع به ديگر منابع.
پانويس
- ↑ متن كتاب، ص 13
- ↑ موسوعة الإمام السيد عبدالحسين شرف‌الدين، ج 6، ص 72
- ↑ همان، ج 6، ص 72- 77
- ↑ همان، ج 6، ص 73
- ↑ حكيمى، محمدرضا، ص24-22
- ↑ متن كتاب، ص 12- 14
- ↑ همان، ص 15
- ↑ همان، ص 9
- ↑ همان، ص 9- 10
- ↑ همان، ص 40- 42
- ↑ همان، ص 17
- ↑ همان، ص 10
- ↑ همان، ص 34-35
- ↑ همان، ص 32- 34
- ↑ همان، ص 79- 84
- ↑ همان، ص 10
منابع مقاله
- مقدمه و متن كتاب.
- موسوعة الإمام السيد عبدالحسين شرف‌الدين، إعداد و تحقيق مركز العلوم و الثقافة الإسلامية، قسم إحياء التراث الإسلامي، بيروت، دارالمورخ العربي، الطبعة الثانية، 1431ق.
- حكيمى، محمدرضا، «شيخ آقا بزرگ تهرانى»، انتشارات دليل ما، چاپ هشتم 1385ش.
وابسته‌ها
الدرجات الرفيعة في طبقات الشيعة
یادنامه مفسر کبیر استاد علامه طباطبایی
پیشگامان تشیع در ایران، همراه با رویکردی تفصیلی به رجال اشعریان
حياة الشيخ محمد بن يعقوب الكليني
مصفی المقال في مصنفي علم الرجال
أكذوبتان... حول الشريف الرضي التقي الزاهد
تراجم الرجال: مجموعه تراجم لأعلام اکثرهم مغمورون تنشر موادها التاریخیة لاول مرة
همرهی خضر: بیست‌و‌پنج سال همراه علامه امینی، گوشه‌هایی از زندگی علامه امینی
طبقات أعلام الشيعة و هو نقباء البشر في القرن الرابع عشر (دار المرتضی)
الفوائد الرضوية في أحوال علماء المذهب الجعفرية
فهرست آل بابويه و علماء البحرين
مهر تابان: یادنامه و مصاحبات تلمیذ و علامه عالم ربانی علامه سید محمدحسین طباطبائی تبریزی (طبع جدید)
مهر تابان: یادنامه و مصاحبات تلمیذ و علامه، عالم ربانی علامه سید محمدحسین طباطبائی تبریزی (طبع قدیم)
میر محمدمؤمن استرآبادی مروج تشیع در جنوب هند
زندگی‌نامه و خدمات علمی و فرهنگی علامه میرزا ابوالحسن شعرانی
مطلع انوار: احوال دانشوران شیعه پاکستان و هند
رياض العلماء و حياض الفضلاء (مطبعة الخيام)
الشمس الساطعة؛ رسالة في ذكری العالم الرباني العلامة السيد محمدحسين الطباطبائي التبريزي