آل کاشفالغطاء، محمدحسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Yqorbani@noornet.net صفحهٔ آل کاشفالغطاء، محمدحسین را به محمدحسین کاشف‌الغطا منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | کاشفالغطاء، | | data-type="authorOtherNames" | کاشفالغطاء، محمدحسین بن علی بن محمدرضا | ||
کاشفالغطاء ن‍ج‍ف‍ی، محمدحسین | کاشفالغطاء ن‍ج‍ف‍ی، محمدحسین | ||
محمدحسین کاشفالغطاء | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |علی بن محمدرضا کاشفالغطاء (متوفای 1350ق) | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۳: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |[[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیتالله سید محمدکاظم یزدى]] | ||
[[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آیتالله آخوند خراسانى]] | |||
[[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|آیتالله محمدتقى شیرازى]] | |||
[[نوری، حسین بن محمدتقی|آیتالله حسین نورى (محدث نورى)]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| data-type="authorWritings" |[[مقتل الحسين علیه‌السلام (کاشفالغطاء)]] | | data-type="authorWritings" |[[مقتل الحسين علیه‌السلام (کاشفالغطاء)]] | ||
[[الارض و التربه الحسینیه]] | |||
[[تحریر المجلة]] | [[تحریر المجلة]] | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۱: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|کاشفالغطاء (ابهام زدایی)}} | |||
''' | '''محمدحسین کاشفالغطاء''' (۱۲۹۴- ۱۳۷۳ق)، عالم بزرگ شیعه از خاندان کاشف‌الغطا و از مراجع تقلید شیعه، آغازگر فقه تطبیقی در عراق، نویسنده کتاب [[أصل الشيعة و أصولها]] در معرفی و دفاع از شیعه، برادر کوچک [[کاشفالغطاء، احمد|شيخ احمد کاشفالغطاء]] | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
در سال ۱۲۹۴ق، در محله عماره نجف دیده به جهان گشود. پدر او [[آیتالله شیخ على کاشف‌الغطا]] (متوفاى 1320ق)، از مراجع بلندپایه تقلید عراق بود. | |||
در سال ۱۲۹۴ق، در محله عماره نجف دیده به جهان گشود. پدر او آیتالله شیخ على کاشف‌الغطا (متوفاى 1320ق)، از مراجع بلندپایه تقلید عراق بود. | جد او [[کاشفالغطاء، جعفر بن خضر|آیتالله شیخ جعفر کاشف‌الغطا]] (متوفى 1228ق)، سرشناس‌ترین و پرآوازه‌ترین فرد این خاندان است و فرزندان و نوادگان وى از دانشمندان و مجتهدان بزرگ عراق بودند. | ||
جد او آیتالله شیخ جعفر کاشف‌الغطا (متوفى 1228ق)، سرشناس‌ترین و پرآوازه‌ترین فرد این خاندان است و فرزندان و نوادگان وى از دانشمندان و مجتهدان بزرگ عراق بودند. | ==تحصیلات== | ||
== | |||
محمدحسین، در ده سالگى وارد حوزه علمیه نجف شد. ادبیات عرب، حساب، نجوم، فقه و اصول را با پشتکار و شوق فراوان فراگرفت. | محمدحسین، در ده سالگى وارد حوزه علمیه نجف شد. ادبیات عرب، حساب، نجوم، فقه و اصول را با پشتکار و شوق فراوان فراگرفت. | ||
وی از ذوق ادبى برخوردار بود و از ابتداى نوجوانى به سرودن شعر و نویسندگى پرداخت. پانزده ساله بود که کتاب «العبقات العنبرية» را درباره خاندان خود نوشت. | وی از ذوق ادبى برخوردار بود و از ابتداى نوجوانى به سرودن شعر و نویسندگى پرداخت. پانزده ساله بود که کتاب «العبقات العنبرية» را درباره خاندان خود نوشت. | ||
در هیجده‌سالگی، دروس سطح حوزه را به پایان برد و به درس خارج فقه و اصول [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیتالله سید محمدکاظم یزدى]] و [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین| | در هیجده‌سالگی، دروس سطح حوزه را به پایان برد و به درس خارج فقه و اصول [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیتالله سید محمدکاظم یزدى]] و [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آیتالله آخوند خراسانى]] راه یافت. وى شرحى چهار جلدی بر کتاب «[[العروة الوثقی و بهامشها تعليقات أعلام العصر و مراجع الشيعة الإمامية|العروة الوثقى]]» نوشته [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیتالله سید محمدکاظم یزدى]] نگاشت که احتمالا نخستین شرحى است که بر این کتاب نوشته شده باشد. | ||
او علاوه بر مطالعات گسترده در تاریخ و ادبیات و شعر، فلسفه و حکمت را نیز عمیقا خواند؛ خود در این‌باره مى‌گوید: | او علاوه بر مطالعات گسترده در تاریخ و ادبیات و شعر، فلسفه و حکمت را نیز عمیقا خواند؛ خود در این‌باره مى‌گوید: | ||
«تمام کتاب‌هاى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین]]، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا شیرازى]] از مشاعر، [[عرشية (الحكمة العرشية)|عرشیه]] و [[شرح الهداية الاثيرية|شرح هدایه]] گرفته تا اسفار و [[شرح اصول الكافي (ملاصدرا)|شرح اصول کافى]] را نزد استادان برجسته آموختم...». | «تمام کتاب‌هاى [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین]]، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا شیرازى]] از مشاعر، [[عرشية (الحكمة العرشية)|عرشیه]] و [[شرح الهداية الاثيرية|شرح هدایه]] گرفته تا اسفار و [[شرح اصول الكافي (ملاصدرا)|شرح اصول کافى]] را نزد استادان برجسته آموختم...». | ||
همچنین به یادگیرى علم حدیث، تفسیر و عرفان پرداخت. | همچنین به یادگیرى علم حدیث، تفسیر و عرفان پرداخت. | ||
آیتالله کاشف‌الغطا پس از سال‌ها تحصیل و رسیدن به مقام اجتهاد، به تدریس آموخته‌هایش برای طلاب جوان پرداخت. ده‌ها طلبه در مسجد هندى و مقبره میرزاى شیرازى در صحن حرم [[امام على(ع)|حضرت على(ع)]] گرد مى‌آمدند و در درس او شرکت مى‌جستند. | آیتالله کاشف‌الغطا پس از سال‌ها تحصیل و رسیدن به مقام اجتهاد، به تدریس آموخته‌هایش برای طلاب جوان پرداخت. ده‌ها طلبه در مسجد هندى و مقبره میرزاى شیرازى در صحن حرم [[امام على(ع)|حضرت على(ع)]] گرد مى‌آمدند و در درس او شرکت مى‌جستند. | ||
==سفرهاى پربار== | ==سفرهاى پربار== | ||
کاشف‌الغطا در سفر حج با دانشمندان اهل سنت حجاز به گفتگو نشست و آنها را به وحدت فراخواند. سپس به سوریه و لبنان رفت و مسلمانان را با ترفندهاى استعمارگران و راه‌هاى مبارزه با آنها آشنا کرد. با علماى شیعه و سنى سخن گفت. پرهیز از اختلاف و همکارى دانشمندان شیعه و سنى از سخنان اوست که با اندیشمندان در میان مى‌گذاشت. کاشف‌الغطا در لبنان ازدواج کرد. پس از ماه‌ها اقامت در لبنان که به گفتگو با دانشمندان برجسته شیعه، سنى و مسیحى، نقد مقاله‌ها و فعالیت‌هاى تبلیغى و علمى گذشت، به مصر رفت و به تدریس در «الأزهر»، بزرگ‌ترین حوزه علمیه جهان اهل سنت پرداخت. او که نفوذ مسیحیت در مصر را احساس مى‌کرد. با کشیشان درباره انجیل و مسیح(ع) سخن گفت و اسلام را به آنها معرفى کرد. | کاشف‌الغطا در سفر حج با دانشمندان اهل سنت حجاز به گفتگو نشست و آنها را به وحدت فراخواند. سپس به سوریه و لبنان رفت و مسلمانان را با ترفندهاى استعمارگران و راه‌هاى مبارزه با آنها آشنا کرد. با علماى شیعه و سنى سخن گفت. پرهیز از اختلاف و همکارى دانشمندان شیعه و سنى از سخنان اوست که با اندیشمندان در میان مى‌گذاشت. کاشف‌الغطا در لبنان ازدواج کرد. پس از ماه‌ها اقامت در لبنان که به گفتگو با دانشمندان برجسته شیعه، سنى و مسیحى، نقد مقاله‌ها و فعالیت‌هاى تبلیغى و علمى گذشت، به مصر رفت و به تدریس در «الأزهر»، بزرگ‌ترین حوزه علمیه جهان اهل سنت پرداخت. او که نفوذ مسیحیت در مصر را احساس مى‌کرد. با کشیشان درباره انجیل و مسیح(ع) سخن گفت و اسلام را به آنها معرفى کرد. | ||
سه سال در مصر و لبنان اقامت کرد و به ارشاد مردم پرداخت. شروع جنگ جهانى اول و اشغال عراق به دست انگلیس او را برای دفاع از وطن، به بازگشت به میهن فراخواند. | سه سال در مصر و لبنان اقامت کرد و به ارشاد مردم پرداخت. شروع جنگ جهانى اول و اشغال عراق به دست انگلیس او را برای دفاع از وطن، به بازگشت به میهن فراخواند. | ||
| خط ۷۰: | خط ۶۳: | ||
# اخذ معافیت تحصیلی برای طلاب؛ | # اخذ معافیت تحصیلی برای طلاب؛ | ||
# حضور در شهر کوت که خط مقدم نبرد با انگلیسی‌ها بود برای دفاع از وطن (در جریان اشغال بسیاری از شهرهای عراق توسط انگلستان در جنگ جهانی اول)؛ | # حضور در شهر کوت که خط مقدم نبرد با انگلیسی‌ها بود برای دفاع از وطن (در جریان اشغال بسیاری از شهرهای عراق توسط انگلستان در جنگ جهانی اول)؛ | ||
# حضور در کنگره جهانى اسلام در سال 1350ق، در جمع یک‌صدوپنجاه نفر از شخصیت‌هاى سیاسى و مذهبى کشورهاى مسلمان از سراسر دنیا، از جمله [[محمد رشید رضا|رشید رضا]] (نویسنده سنى‌مذهب تفسیر المنار) و علامه اقبال لاهورى و ایراد سخنانی روشنگر، هیجان‌انگیز و وحدت‌آفرین و در پی آن عهده‌دار شدن امامت جماعت کنگره با اصرار فراوان حاضران و اقتدای تمامى علماى اهل سنت، حتى وهابیون، ناصبى‌ها و خوارج به او و نیز برگزاری نماز جمعه به امامت وی؛ | # حضور در کنگره جهانى اسلام در سال 1350ق، در جمع یک‌صدوپنجاه نفر از شخصیت‌هاى سیاسى و مذهبى کشورهاى مسلمان از سراسر دنیا، از جمله [[محمد رشید رضا|رشید رضا]] (نویسنده سنى‌مذهب تفسیر المنار) و علامه [[اقبال لاهورى]] و ایراد سخنانی روشنگر، هیجان‌انگیز و وحدت‌آفرین و در پی آن عهده‌دار شدن امامت جماعت کنگره با اصرار فراوان حاضران و اقتدای تمامى علماى اهل سنت، حتى وهابیون، ناصبى‌ها و خوارج به او و نیز برگزاری نماز جمعه به امامت وی؛ | ||
# پیام به رزمندگان مسلمان عرب (در نبرد با متجاوزان صهیونیست که در سال 1327ش/1367ق/1948م، فلسطین را اشغال کردند) و تشویق آنان به ادامه نبرد با متجاوزان؛ | # پیام به رزمندگان مسلمان عرب (در نبرد با متجاوزان صهیونیست که در سال 1327ش/1367ق/1948م، فلسطین را اشغال کردند) و تشویق آنان به ادامه نبرد با متجاوزان؛ | ||
# حضور در کنفرانس اسلامى پاکستان (دومین گردهمایى جهان اسلام در سال 1371ق/1330ش، در شهر کراچى) و سخنرانی در آنجا و سپس چهل روز درنگ در پاکستان و سفر به شهرهاى لاهور، راولپندى، کشمیر آزاد (مظفرآباد) و پیشاور و مردم را به وحدت، عمل به قرآن و مبارزه با استعمار فراخواندن؛ | # حضور در کنفرانس اسلامى پاکستان (دومین گردهمایى جهان اسلام در سال 1371ق/1330ش، در شهر کراچى) و سخنرانی در آنجا و سپس چهل روز درنگ در پاکستان و سفر به شهرهاى لاهور، راولپندى، کشمیر آزاد (مظفرآباد) و پیشاور و مردم را به وحدت، عمل به قرآن و مبارزه با استعمار فراخواندن؛ | ||
| خط ۷۶: | خط ۶۹: | ||
# نامه به محمدعلى جناح (اولین نخست‌وزیر پاکستان) و گوشزد کردن هدف‌هاى استعمارى پیمان‌هاى نظامى آمریکا به او؛ | # نامه به محمدعلى جناح (اولین نخست‌وزیر پاکستان) و گوشزد کردن هدف‌هاى استعمارى پیمان‌هاى نظامى آمریکا به او؛ | ||
# به‌حضور پذیرفتن سرجان تروتبیک، سفیر انگلیس در عراق، در تاریخ 27 محرم 1373ق و گفتگو درباره کمونیسم، اسرائیل و گوشزد کردن جنایت‌هاى انگلیس در جهان به او. | # به‌حضور پذیرفتن سرجان تروتبیک، سفیر انگلیس در عراق، در تاریخ 27 محرم 1373ق و گفتگو درباره کمونیسم، اسرائیل و گوشزد کردن جنایت‌هاى انگلیس در جهان به او. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
{{ستون-شروع|2}} | |||
# [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیتالله سید محمدکاظم یزدى]]؛ | # [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیتالله سید محمدکاظم یزدى]]؛ | ||
# [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین| | # [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آیتالله آخوند خراسانى]]؛ | ||
# آیتالله مصطفى تبریزى؛ | # آیتالله مصطفى تبریزى؛ | ||
# آیتالله میرزا محمدباقر اصطهباناتى؛ | # آیتالله میرزا محمدباقر اصطهباناتى؛ | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۱: | ||
# [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|آیتالله محمدتقى شیرازى]]؛ | # [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|آیتالله محمدتقى شیرازى]]؛ | ||
# [[نوری، حسین بن محمدتقی|آیتالله حسین نورى (محدث نورى)]]. | # [[نوری، حسین بن محمدتقی|آیتالله حسین نورى (محدث نورى)]]. | ||
{{پایان}} | |||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
# [[حکیم، محسن|آیتالله سید محسن حکیم]]؛ | # [[حکیم، سید محسن|آیتالله سید محسن حکیم]]؛ | ||
# [[مغنیه، محمدجواد|آیتالله محمدجواد مغنیه]]؛ | # [[مغنیه، محمدجواد|آیتالله محمدجواد مغنیه]]؛ | ||
# شهید [[قاضی طباطبایی، محمدعلی|آیتالله قاضى طباطبایى]]؛ | # شهید [[قاضی طباطبایی، محمدعلی|آیتالله قاضى طباطبایى]]؛ | ||
و... | و... | ||
==وفات== | |||
آیتالله شیخ محمدحسین کاشف‌الغطا سرانجام پس از عمرى تلاش خستگى‌ناپذیر، در 18ذی‌قعده 1373ق، در کرند کرمانشاه درگذشت. تشییع جنازه باشکوه او در نجف تا قبرستان وادى السلام، گویاى علاقه وافر مردم به او بود. مراسم یادبود رحلت او در عراق، ایران، پاکستان، لبنان و بسیارى از کشورهاى مسلمان برگزار شد. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
{{ستون-شروع|2}} | |||
#الدين و الإسلام یا «الدعوة الإسلامیة»؛ | #الدين و الإسلام یا «الدعوة الإسلامیة»؛ | ||
# المراجعات الريحانية یا «النقود و الردود» یا «المطالعات و المراجعات»؛ | # المراجعات الريحانية یا «النقود و الردود» یا «المطالعات و المراجعات»؛ | ||
| خط ۱۳۶: | خط ۱۳۳: | ||
# المثل العليا في الإسلام، لا في بحمدون؛ | # المثل العليا في الإسلام، لا في بحمدون؛ | ||
و... | و... | ||
{{پایان}} | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
# آواى بیدارى (ویژه‌نامه روزنامه جمهورى اسلامى)، فروردین 1372، ص7، 11، 12، 13، 15، 24، 25، 31، 32، 33، 34، 61، 73، 76، 79، 94، 96، 117، 118، 119، 124، 126، 127. | # آواى بیدارى (ویژه‌نامه روزنامه جمهورى اسلامى)، فروردین 1372، ص7، 11، 12، 13، 15، 24، 25، 31، 32، 33، 34، 61، 73، 76، 79، 94، 96، 117، 118، 119، 124، 126، 127. | ||
| خط ۱۴۹: | خط ۱۴۳: | ||
# نامه‌اى از امام کاشف‌الغطا، ص89، 90، 92، 99. | # نامه‌اى از امام کاشف‌الغطا، ص89، 90، 92، 99. | ||
# کاشف‌الغطا سوره خشم، محمدرضا سماک امانى، ص170، 172. | # کاشف‌الغطا سوره خشم، محمدرضا سماک امانى، ص170، 172. | ||
{{متکلمان شیعه}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[مقتل الحسين علیه‌السلام (کاشفالغطاء)]] | |||
[[الارض و التربه الحسینیه]] | |||
[[ | [[تحریر المجلة]] | ||
[[ | [[الفردوس الاعلی]] | ||
[[ | [[النظر الثاقب و نيل الطالب]] | ||
[[ | [[مبادي الإيمان]] | ||
[[ | [[توضیح درباره انجیل و مسیح]] | ||
[[ | [[وجيزة الأحكام]] | ||
[[زمین و تربت حسینی]] | [[زمین و تربت حسینی]] | ||
[[آیین ما]] | [[آیین ما]] | ||
[[أصل الشیعة و أصولها | [[أصل الشیعة و أصولها]] | ||
[[ | [[نقض فتاوی الوهابیة]] | ||
[[ | [[اصل الشیعه و اصولها (قم)]] | ||
[[ | [[تحریر المجلة]] | ||
[[ | [[تحرير المجلة (طبع جدید)]] | ||
[[ | [[نطق تاریخی حضرت آیتالله کاشف الغطاء در کنفرانس اسلامی پاکستان]] | ||
[[ | [[المراجعات الریحانیه]] | ||
[[ | [[حواشي و تعليقات علی العروة الوثقی]] | ||
[[ | [[پژوهشی درباره: انجیل و مسیح به ضمیمه بررسی اندیشه مسیحیت]] | ||
[[ | [[جنه الماوی]] | ||
[[ | [[النظر الثاقب و نيل الطالب (لمرتضی الانصاری)]] | ||
[[ | [[الخطب الاربع]] | ||
[[ | [[صحائف الأبرار]] | ||
[[ | [[العبقات العنبریة]] | ||
[[ | [[الفیزیاء النوویة]] | ||
[[ | [[المثل العلیا فی الإسلام]] | ||
[[ | [[آيين ما (اصل الشيعة)]] | ||
[[ | [[المسح علي الأرجل أو غسلها في الوضوء]] | ||
[[ | [[أصل الشيعة و أصولها]] | ||
[[ | [[الفردوس الأعلي]] | ||
[[ | [[الأرض و التربة الحسينية]] | ||
[[ | [[مبانی اسلام و اصول تشیع]] | ||
[[ | [[پژوهشی درباره انجیل و مسیح]] | ||
[[ | [[بند بندِ سرگذشتم]] | ||
[[ | [[الدین و الإسلام، أو، الدعوة الإسلامیة]] | ||
[[ | [[دایرة المعارف النجفیة]] | ||
[[سؤال و جواب]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده: | [[رده:مراجع تقلید]] | ||
[[رده:متکلمان شیعه]] | |||
نسخهٔ ۱۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۲
| نام | آل‌کاشف‌الغطاء، محمدحسین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | کاشفالغطاء، محمدحسین بن علی بن محمدرضا
کاشفالغطاء ن‍ج‍ف‍ی، محمدحسین محمدحسین کاشفالغطاء |
| نام پدر | علی بن محمدرضا کاشفالغطاء (متوفای 1350ق) |
| متولد | 1877 م |
| محل تولد | نجف اشرف |
| رحلت | 1333 ش یا 1373 ق یا 1954 م |
| اساتید | آیتالله سید محمدکاظم یزدى
آیتالله آخوند خراسانى آیتالله محمدتقى شیرازى آیتالله حسین نورى (محدث نورى) |
| برخی آثار | مقتل الحسين علیه‌السلام (کاشفالغطاء) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10853AUTHORCODE |
برای دیگر کاربردها، کاشفالغطاء (ابهام زدایی) را ببینید.
محمدحسین کاشفالغطاء (۱۲۹۴- ۱۳۷۳ق)، عالم بزرگ شیعه از خاندان کاشف‌الغطا و از مراجع تقلید شیعه، آغازگر فقه تطبیقی در عراق، نویسنده کتاب أصل الشيعة و أصولها در معرفی و دفاع از شیعه، برادر کوچک شيخ احمد کاشفالغطاء
ولادت
در سال ۱۲۹۴ق، در محله عماره نجف دیده به جهان گشود. پدر او آیتالله شیخ على کاشف‌الغطا (متوفاى 1320ق)، از مراجع بلندپایه تقلید عراق بود. جد او آیتالله شیخ جعفر کاشف‌الغطا (متوفى 1228ق)، سرشناس‌ترین و پرآوازه‌ترین فرد این خاندان است و فرزندان و نوادگان وى از دانشمندان و مجتهدان بزرگ عراق بودند.
تحصیلات
محمدحسین، در ده سالگى وارد حوزه علمیه نجف شد. ادبیات عرب، حساب، نجوم، فقه و اصول را با پشتکار و شوق فراوان فراگرفت. وی از ذوق ادبى برخوردار بود و از ابتداى نوجوانى به سرودن شعر و نویسندگى پرداخت. پانزده ساله بود که کتاب «العبقات العنبرية» را درباره خاندان خود نوشت. در هیجده‌سالگی، دروس سطح حوزه را به پایان برد و به درس خارج فقه و اصول آیتالله سید محمدکاظم یزدى و آیتالله آخوند خراسانى راه یافت. وى شرحى چهار جلدی بر کتاب «العروة الوثقى» نوشته آیتالله سید محمدکاظم یزدى نگاشت که احتمالا نخستین شرحى است که بر این کتاب نوشته شده باشد. او علاوه بر مطالعات گسترده در تاریخ و ادبیات و شعر، فلسفه و حکمت را نیز عمیقا خواند؛ خود در این‌باره مى‌گوید: «تمام کتاب‌هاى صدرالمتألهین، ملاصدرا شیرازى از مشاعر، عرشیه و شرح هدایه گرفته تا اسفار و شرح اصول کافى را نزد استادان برجسته آموختم...». همچنین به یادگیرى علم حدیث، تفسیر و عرفان پرداخت. آیتالله کاشف‌الغطا پس از سال‌ها تحصیل و رسیدن به مقام اجتهاد، به تدریس آموخته‌هایش برای طلاب جوان پرداخت. ده‌ها طلبه در مسجد هندى و مقبره میرزاى شیرازى در صحن حرم حضرت على(ع) گرد مى‌آمدند و در درس او شرکت مى‌جستند.
سفرهاى پربار
کاشف‌الغطا در سفر حج با دانشمندان اهل سنت حجاز به گفتگو نشست و آنها را به وحدت فراخواند. سپس به سوریه و لبنان رفت و مسلمانان را با ترفندهاى استعمارگران و راه‌هاى مبارزه با آنها آشنا کرد. با علماى شیعه و سنى سخن گفت. پرهیز از اختلاف و همکارى دانشمندان شیعه و سنى از سخنان اوست که با اندیشمندان در میان مى‌گذاشت. کاشف‌الغطا در لبنان ازدواج کرد. پس از ماه‌ها اقامت در لبنان که به گفتگو با دانشمندان برجسته شیعه، سنى و مسیحى، نقد مقاله‌ها و فعالیت‌هاى تبلیغى و علمى گذشت، به مصر رفت و به تدریس در «الأزهر»، بزرگ‌ترین حوزه علمیه جهان اهل سنت پرداخت. او که نفوذ مسیحیت در مصر را احساس مى‌کرد. با کشیشان درباره انجیل و مسیح(ع) سخن گفت و اسلام را به آنها معرفى کرد. سه سال در مصر و لبنان اقامت کرد و به ارشاد مردم پرداخت. شروع جنگ جهانى اول و اشغال عراق به دست انگلیس او را برای دفاع از وطن، به بازگشت به میهن فراخواند.
فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی
- بازسازی مدرسه علمیه معتمد که حدود یک قرن تولیت آن برعهده خاندان کاشف الغطا بود؛
- اخذ معافیت تحصیلی برای طلاب؛
- حضور در شهر کوت که خط مقدم نبرد با انگلیسی‌ها بود برای دفاع از وطن (در جریان اشغال بسیاری از شهرهای عراق توسط انگلستان در جنگ جهانی اول)؛
- حضور در کنگره جهانى اسلام در سال 1350ق، در جمع یک‌صدوپنجاه نفر از شخصیت‌هاى سیاسى و مذهبى کشورهاى مسلمان از سراسر دنیا، از جمله رشید رضا (نویسنده سنى‌مذهب تفسیر المنار) و علامه اقبال لاهورى و ایراد سخنانی روشنگر، هیجان‌انگیز و وحدت‌آفرین و در پی آن عهده‌دار شدن امامت جماعت کنگره با اصرار فراوان حاضران و اقتدای تمامى علماى اهل سنت، حتى وهابیون، ناصبى‌ها و خوارج به او و نیز برگزاری نماز جمعه به امامت وی؛
- پیام به رزمندگان مسلمان عرب (در نبرد با متجاوزان صهیونیست که در سال 1327ش/1367ق/1948م، فلسطین را اشغال کردند) و تشویق آنان به ادامه نبرد با متجاوزان؛
- حضور در کنفرانس اسلامى پاکستان (دومین گردهمایى جهان اسلام در سال 1371ق/1330ش، در شهر کراچى) و سخنرانی در آنجا و سپس چهل روز درنگ در پاکستان و سفر به شهرهاى لاهور، راولپندى، کشمیر آزاد (مظفرآباد) و پیشاور و مردم را به وحدت، عمل به قرآن و مبارزه با استعمار فراخواندن؛
- پاسخی کوبنده و روشنگر تحت عنوان «المثل العليا في الإسلام، لا في بحمدون» به جمعیت آمریکایى دوستداران خاورمیانه که در پوشش برگزارى سمینارى فرهنگى در صدد فریب دانشمندان مسلمان برآمد و از 25 شخصیت برجسته مسیحى و 25 شخصیت برجسته مسلمان، از سراسر دنیا دعوت نمود تا در سمینارى که درباره ارزش‌هاى اخلاقى اسلام و مسیحیت، در تاریخ 23 آوریل 1945م، در هتل امسادور، واقع در بحمدون لبنان برگزار مى‌گردد، شرکت کنند و بسیارى از اندیشمندان مسلمان و مسیحى دعوت کنگره را پذیرفتند، اما کاشف‌الغطا با تیزبینى توانست متوجه حیله آنها شود؛
- نامه به محمدعلى جناح (اولین نخست‌وزیر پاکستان) و گوشزد کردن هدف‌هاى استعمارى پیمان‌هاى نظامى آمریکا به او؛
- به‌حضور پذیرفتن سرجان تروتبیک، سفیر انگلیس در عراق، در تاریخ 27 محرم 1373ق و گفتگو درباره کمونیسم، اسرائیل و گوشزد کردن جنایت‌هاى انگلیس در جهان به او.
اساتید
- آیتالله سید محمدکاظم یزدى؛
- آیتالله آخوند خراسانى؛
- آیتالله مصطفى تبریزى؛
- آیتالله میرزا محمدباقر اصطهباناتى؛
- آیتالله احمد شیرازى؛
- آیتالله على‌محمد نجف‌آبادى؛
- آیتالله ملا على‌اصغر مازندرانى؛
- آیتالله حاج آقا رضا همدانى؛
- آیتالله محمدتقى شیرازى؛
- آیتالله حسین نورى (محدث نورى).
شاگردان
و...
وفات
آیتالله شیخ محمدحسین کاشف‌الغطا سرانجام پس از عمرى تلاش خستگى‌ناپذیر، در 18ذی‌قعده 1373ق، در کرند کرمانشاه درگذشت. تشییع جنازه باشکوه او در نجف تا قبرستان وادى السلام، گویاى علاقه وافر مردم به او بود. مراسم یادبود رحلت او در عراق، ایران، پاکستان، لبنان و بسیارى از کشورهاى مسلمان برگزار شد.
آثار
- الدين و الإسلام یا «الدعوة الإسلامیة»؛
- المراجعات الريحانية یا «النقود و الردود» یا «المطالعات و المراجعات»؛
- الآيات البينات في قمع البدع و الضلالات؛
- التوضيح في بيان ما هو الإنجيل و من هو المسيح؛
- الفردوس الأعلى؛
- أصل الشيعة و أصولها؛
- الأرض و التربة الحسينية؛
- نبذة من السیاسیة الحسينية؛
- الحكمة و السياسة؛
- محاروة الإمام المصلح كاشف‌الغطاء مع السفيرين البريطاني و الأمیریکي؛
- عين المیزان؛
- نقد «ملوك العرب»، نوشته امین ریحانى؛
- مختارات من شعر الأغاني؛
- خطبة الاتحاد و الاقتصاد؛
- الخطب الأربع؛
- خطبة الباكستان؛
- مقتل الحسين(ع)؛
- قضية فلسطين الكبرى في خطب الإمام الراحل محمدحسين كاشف‌الغطا؛
- حاشیه بر تبصره؛
- سؤال و جواب؛
- وجيزة الأحكام؛
- زاد المقلدين؛
- مناسك الحج (عربى)؛
- مناسک حج (فارسی)؛
- حاشیه بر العروة الوثقى؛
- حواشى بر سفينة النجاة، نوشته آیتالله احمد كاشف‌الغطا (4 جلد)؛
- تحرير المجلة؛
- حواشى بر عين الحياة، ترجمه سفينة النجاة؛
- حاشیه بر مجمع الرسایل (فارسی)؛
- تعلیقات و تراجم بر دیوان سید جعفر حلى؛
- تعلیقات بر دیوان سید محمدسعید حبوبى؛
- تعلیقات بر الوساطة بين المتنبي و خصومه؛
- تعلیقات بر معالم الإصابة
- تعلیقات بر الكلم الجامعة و الحكم النافعة؛
- صحائف الأبرار في وظائف الأسحار (دعا)؛
- جنة المأوى؛
- النظر الثاقب و نيل الطالب (حاشیه بر کتاب مکاسب، نوشته شیخ انصارى)؛
- نزهة السمر و نهزة السفر (سفرنامه حج)؛
- المثل العليا في الإسلام، لا في بحمدون؛
و...
منابع مقاله
- آواى بیدارى (ویژه‌نامه روزنامه جمهورى اسلامى)، فروردین 1372، ص7، 11، 12، 13، 15، 24، 25، 31، 32، 33، 34، 61، 73، 76، 79، 94، 96، 117، 118، 119، 124، 126، 127.
- جنة المأوى، مقدمه.
- شخصیت و اندیشه‌هاى کاشف‌الغطا، ص8، 12، 13.
- ماضي النجف و حاضرها، ج1، ص128، 129، 152، 153، 163، 164.
- موسوعة العتبات المقدسة، جعفر خلیلى، ج6، ص182.
- این است آیین ما، محمدحسین کاشف‌الغطا، ترجمه آیتالله ناصر مکارم شیرازى، ص37، 40، 69، 71، 74، 81، 83، 86.
- نامه‌اى از امام کاشف‌الغطا، ص89، 90، 92، 99.
- کاشف‌الغطا سوره خشم، محمدرضا سماک امانى، ص170، 172.
وابسته‌ها
مقتل الحسين علیه‌السلام (کاشفالغطاء)
نطق تاریخی حضرت آیتالله کاشف الغطاء در کنفرانس اسلامی پاکستان
حواشي و تعليقات علی العروة الوثقی
پژوهشی درباره: انجیل و مسیح به ضمیمه بررسی اندیشه مسیحیت
النظر الثاقب و نيل الطالب (لمرتضی الانصاری)
المسح علي الأرجل أو غسلها في الوضوء