ابن حنبل، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 خرداد الی 24 تیر' به '') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن حنبل (ابهام زدایی)}} | |||
'''ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل بن هلال شيبانى مروزى''' (164- 241 ق)، متکلم، پيشواى مذهب حنبلى (یکی از چهار مذهب فراگیر فقهی اهل سنت)، از بزرگان محدثين و فقهاى اسلام، مشهورترین کتاب أحمد بن حنبل همان [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مُسند]] اوست که از معتبرترین کتب در نزد اهل سنت است. | '''ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل بن هلال شيبانى مروزى''' (164- 241 ق)، متکلم، پيشواى مذهب حنبلى (یکی از چهار مذهب فراگیر فقهی اهل سنت)، از بزرگان محدثين و فقهاى اسلام، مشهورترین کتاب أحمد بن حنبل همان [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مُسند]] اوست که از معتبرترین کتب در نزد اهل سنت است. | ||
نسخهٔ ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۴۵
| نام | ابن حنبل، احمد بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | احمد بن حنبل
احمد حنبل ام‍ام ابن حنبل ش‍ی‍ب‍ان‍ی، اح‍م‍دب‍ن محمد ابن حنبل، اب‍و ع‍ب‍دال‍ل‍ه احمد Ahmad ibn Hanbal |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 164ق |
| محل تولد | بغداد |
| رحلت | 241 ق |
| اساتید | القاضی ابویوسف
هشیم بن بشیر ابی حازم الواسطی سفیان بن عیینة |
| برخی آثار | فضائل الصحابة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00445AUTHORCODE |
ابوعبدالله احمد بن محمد بن حنبل بن هلال شيبانى مروزى (164- 241 ق)، متکلم، پيشواى مذهب حنبلى (یکی از چهار مذهب فراگیر فقهی اهل سنت)، از بزرگان محدثين و فقهاى اسلام، مشهورترین کتاب أحمد بن حنبل همان مُسند اوست که از معتبرترین کتب در نزد اهل سنت است.
ولادت
در ربيع‌الاول 164 در بغداد متولد شد. خاندان احمد، خراسانى بودند و جدش والى سرخس بود و در قيام عباسيان، جزء مبلغان شيعه بنى‌عباس گرديد. پدرش فرمانده لشكر بود و در 30 سالگى درگذشت. مادرش در حالى كه احمد را باردار بود، از مرو به بغداد رفت و احمد در بغداد به دنيا آمد.
تحصیلات
احمد در 14 سالگى به مكتب‌خانه مى‌رفت و در همان سن نوجوانى در محضر بزرگان حاضر مى‌شد.
او به كوفه و بصره نيز سفرهایى داشت و از علماى حديث آن شهرها نيز استفاده كرد. احمد پنج بار حج انجام داد كه سه سفر آن با پاى پياده بود. در این سفرها نيز از افراد معتبر حديث مى‌شنيد. احمد خيلى زود به مرحله‌اى رسيد كه خود مى‌توانست فقه و حديث را تدريس كند، با این حال گفته‌اند كه او تا پيش از 40 سالگى فتوا نمى‌داد. او شاگردان و راویان بسيارى داشت و راویان حديث بعد از او، كه درس او را درك كردند، در انتقال احاديث از تلاش‌هاى او در زمینه انتقال حديث استفاده كرده‌اند.
یکى از حوادث مهم در زندگى او، واقعه محنه است كه حتى باعث شده است كه ستايشگران او به اغراق روى بياورند. در واقعه محنه، مأمون در سال 218ق نامه‌اى به شرطه بغداد نوشت كه از قاضيان و محدثان بغداد در مسأله «خلق قرآن» سؤال كند و آنان را تهديد كند كه اگر به خلق قرآن شهادت ندهند، كشته مى‌شوند. به همین علت، همه آنان این مسأله را پذيرفتند. در جلسه‌اى كه احمد بن حنبل حضور داشت او این شهادت را نداد و فقط گفت كه قرآن كلام الله است و عده‌اى ديگر نيز او را تأييد كردند. شرطه بغداد ماجرا را برای مأمون گزارش داد و مأمون در نامه‌اى آن‌ها را به جهل و نادانى متصف كرد و گفت اگر از سخن خود بازنگشتند، آن‌ها را به نزد او بفرستيد. در نهایت همه جز احمد بن حنبل و محمد بن نوح به خلق قرآن شهادت دادند و این دو زندانى شده و سپس به اقامتگاه خليفه در طرسوس فرستاده شدند. محمد بن نوح در بازگشت به بغداد و در حالى‌كه در بند بود، درگذشت و فقط احمد به بغداد بازگشت و تا زمان معتصم در حبس ماند. در آن دوره به محضر خليفه فراخوانده شد و با آن‌كه تهديد به تازيانه شده بود، با شجاعت و مقاومت تحسين‌آمیزى با عقيده خلق قرآن مبارزه كرد. همین عمل او در میان عامه مردم از او یک قهرمان ساخت. او در نهایت محكوم به ضربات تازيانه شد. او در مجموع 28 ماه در بند بود. معتصم پس از مشاهده سرسختى او، از زندان آزادش كرد ولى تدريس و حديث گفتن علنى را برای او ممنوع ساخت.
وى در علم حديث و علوم وابسته به آن، جايگاه بلندى داشت. مطالعه «مسند» و ديگر آثار او مى‌تواند جايگاهش را نشان دهد. وى در رجال حديث و شناخت راویان و همچنين علل حديث، آگاه بود و نظريات او در علم رجال مورد توجه علماى پس از وى قرار گرفت. او در علم قرائت نيز تبحر فراوانى داشت. فقه حنبلى، مذهبى فقهى است كه منسوب به اوست. این مذهب، چهارمین مذهب از مذاهب رسمى اهل سنت است. البته وى آنقدر به روايت حديث توجه داشت كه شخصيتش به عنوان یک محدث، فقاهت او را تحت‌الشعاع قرار داده بود، ولى با تلاش نسل‌هاى بعد از او، برای تدوین فقه حنبلى، امروز احمد به عنوان فقيه و پيشواى مذهب شناخته مى‌شود.
اساتید
- القاضی ابویوسف متوفی ۱۸۲هجری قمری.
- هشیم بن بشیر ابی حازم الواسطی متوفی ۱۸۳ هجری قمری.
- سفیان بن عیینة متوفی ۱۹۸هجری قمری.
- محمد ادریس شافعی متوفی ۲۰۴هجری قمری.
- عبدالرزاق بن همام متوفی ۲۱۱ هجری قمری.
- الولید بن مسلم.
- عبدالرحمان بن مهران.
- یحیی القطان.
شاگردان و راویان
شاگردان و راویان او بسيارند، ولى از بين آن‌ها چند نفر به عنوان ناقل آثار و افكار احمد به نسل‌هاى آينده اهمیت بيشترى دارند. بعضى از راویان او از این قرارند:
- ابوالعباس احمد بن جعفر اصطفرى،
- احمد بن ابى‌خيثمه زهير بن حرب،
- ابوبكر احمد بن محمد بن مجاح مروزى،
- ابوداود سجستانى،
- ابوحاتم رازى.
وفات
او در سن 77 سالگى بعد از یک بيمارى نه روزه در بغداد در 241ق درگذشت.
تأليفات
- مسند احمد حنبل
- فضائل الصحابه احكام النساء
- الاسامى و الكنى
- الاشربه
- الرد على الجهيمه
- الصلوة
- العلل و معرفة الرجال
- الورع
- المسائل و الرسايل المرویه عن الامام احمد بن حنبل في العقيده
منابع مقاله
پايگاه اطلاع‌رسانى دايره‌المعارف طهور، اعلام، شخصيت‌ها، فقهاء و اصولیين، 20 فروردين 1390.
وابسته‌ها
المسائل و الرسائل المرویة عن الإمام أحمد بن حنبل في العقیدة
أحاديث المهدي عليه‌السلام من مسند أحمد بن حنبل و يليه كتاب البيان في أخبار صاحب الزمان عليه‌السلام
فضائل أهل البیت علیهم‌السلام من کتاب فضائل الصحابة
مسند الامام احمد بن محمد بن حنبل ابی‌عبدالله الشیبانی
الزهد (ابن حنبل، احمد بن محمد)
کتاب المسائل عن إمامی أهل الحديث أحمد بن حنبل و إسحاق إبن راهویة
الجامع في العلل و معرفة الرجال
فضائل أمیر المؤمنين علي بن أبي‌طالب عليه‌السلام
فضائل أمیر المؤمنين علي بن أبي‌طالب عليه‌السلام