ديوان مهيار الديلمي: تفاوت میان نسخه‌ها

از دیگر مختصه‌های شعر مهیار دیلمی، توجه بـه‌ اعیاد ایرانی و تفاخر او‌ نسبت‌ به مذهب تشیع و سـرزمین ایران است. [[مهیار دیلمی، مهیار بن مرزوبه|مهیار دیلمی]] در اشعارش به کاربرد اسطوره‌های ایران باستان، اخوانیات و دلتنگی برای وطنش، دیلم و فارس و اعیاد ملی همچون نوروز، سده و مهرگان پرداخته و با این موضوعات بخش‌های مهمی از فرهنگ ایرانی را بـه نسل‌های آینده معرفی نموده است.

نکته قابل‌توجهی که باید به آن اشاره کرد آن است که آن‌گونه که در مقدمه احمد نسیم بر دیوان آمده، ظاهراً مهیار هیچ‌یک از خلفای عباسی را مدح نکرده است. عجیب بودن این مطلب ازآن‌جهت است که بیشتر شاعرانی که مدح می‌کردند، مدایح خود را منحصر به خلفا می‌کردند.<ref>ر.ک: مقدمه، ص6</ref>‏ گرچه شاعر خلفا را مدح نکرده است؛ اما بنا به تعبیر برخی محققان، مدح وزرا در غالب اشعار مهیار دیلمی وجود دارد. <ref>ر.ک: نجاریان، محمدرضا؛ شاهین، فردین، ص 292-290</ref>‏