۱۴۶٬۹۷۵
ویرایش
دریچهای به شعر سپید پارسی (از آغاز تا دهۀ 1370) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۰ مهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۱:۵۹
، ۱۰ مهجایگزینی متن - 'سیدع' به 'سید ع'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'سیدع' به 'سید ع') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
ب) دورۀ تکوین (حدود دهههای 1340 ـ 1350): در این دوره هم شاملو و هم شماری از شاعران جوانتر، با اعتماد به نفس و حضور در نشستهای ادبی و نشریههای فرهنگی به تکوین شعر سپید یاری میرسانند. بهتدریج بر هواخواهان این نوع شعر در گرایشهای موسیقایی و غیرموسیقایی، پیچیده و ساده، اجتماعی و فردی افزوده میشود: [[بیژن جلالی]]، [[احمدرضا احمدی]] و شماری درخور توه از شاعران برای خود خوانندگانی پیدا میکنند. | ب) دورۀ تکوین (حدود دهههای 1340 ـ 1350): در این دوره هم شاملو و هم شماری از شاعران جوانتر، با اعتماد به نفس و حضور در نشستهای ادبی و نشریههای فرهنگی به تکوین شعر سپید یاری میرسانند. بهتدریج بر هواخواهان این نوع شعر در گرایشهای موسیقایی و غیرموسیقایی، پیچیده و ساده، اجتماعی و فردی افزوده میشود: [[بیژن جلالی]]، [[احمدرضا احمدی]] و شماری درخور توه از شاعران برای خود خوانندگانی پیدا میکنند. | ||
ج) دورۀ تثبیت (حدود دهههای 1360 ـ 1370): در این دوره شاعران جوان بسیار زیادی به سپیدسرایی روی میآورند. این شاعران بهتدریج و برخلاف شاعران دو دهۀ قبل، از بازتاب مستقیم سمائل سیاسی و اجتماعی در سرودههایشان دوری میکنند. در آغاز رواج نوعی شعر ساختارگرا و سپس گسترش شعر ساختارگریز در میان شماری از علاقمندان شعر سپید پذیرفته میشود. شمس لنگرودی و | ج) دورۀ تثبیت (حدود دهههای 1360 ـ 1370): در این دوره شاعران جوان بسیار زیادی به سپیدسرایی روی میآورند. این شاعران بهتدریج و برخلاف شاعران دو دهۀ قبل، از بازتاب مستقیم سمائل سیاسی و اجتماعی در سرودههایشان دوری میکنند. در آغاز رواج نوعی شعر ساختارگرا و سپس گسترش شعر ساختارگریز در میان شماری از علاقمندان شعر سپید پذیرفته میشود. شمس لنگرودی و سید علی صالحی از شناختهترین سپیدسرایان در این دوره محسوب میشوند. | ||
د) دورۀ گسترش و فوران (حدود دهههای 1380 ـ 1390): در این دوره شعر سپید به دلایل مختلف، بهویژه گسترش فضای مجازی از زبان عمومی تأثیر میپذیرد، از فضای روشنفکری ادبی منتزع میشود و میکوشد تا با تکیه بر رمانتیسیسم نو و بهویژه قصارنویسی به قلمرو مخاطبان عام نزدیک شود. | د) دورۀ گسترش و فوران (حدود دهههای 1380 ـ 1390): در این دوره شعر سپید به دلایل مختلف، بهویژه گسترش فضای مجازی از زبان عمومی تأثیر میپذیرد، از فضای روشنفکری ادبی منتزع میشود و میکوشد تا با تکیه بر رمانتیسیسم نو و بهویژه قصارنویسی به قلمرو مخاطبان عام نزدیک شود. | ||