پرش به محتوا

تعالیم مولوی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NURتعالیم مولویJ1.jpg | عنوان =تعالیم مولوی | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = هنری وینفیلد، ادوارد (نویسنده) دولتشاهی، اسماعیل (مترجم) |زبان | زبان = | کد کنگره =‏ | موضوع = |ناشر | ناشر =جامی | مکان نشر =تهران...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۹: خط ۹:
|زبان  
|زبان  
| زبان =
| زبان =
| کد کنگره =
| کد کنگره =PK ۶۴۸۰/ی۹۱و۹‏
| موضوع =
| موضوع =مولوی، جلال‌الدین‌محمدبن‌محمد، ‮‭۶۷۲-۶۰۴‬ق.- اقتباسها
|ناشر  
|ناشر  
| ناشر =جامی  
| ناشر =جامی  
خط ۱۶: خط ۱۶:
| سال نشر =1403  
| سال نشر =1403  


| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE172819AUTOMATIONCODE
| چاپ =
| چاپ =
| شابک =9ـ195ـ176ـ600ـ978
| شابک =9ـ195ـ176ـ600ـ978
| تعداد جلد =
| تعداد جلد =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =172819
| کتابخوان همراه نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| کد پدیدآور =
خط ۲۶: خط ۲۶:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''تعالیم مولوی''' تألیف ادوارد هنری وینفیلد، ترجمه دکتر اسماعیل دولتشاهی، وینفیلد در این کتاب حکایت‌های مثنوی را مرتب و منظم کرده و به صورتی منطقی و علمی عرضه داشته است؛ حکایت‌هایی را که درون قصه‌های دیگر بوده است، بیرون آورده و در جای خود ذکر کرده و بدین ترتیب مبتدیان را از سردرگمی و تعقیب موضوع از لابلای حکایت‌های مختلف رها کرده است.  
'''تعالیم مولوی''' تألیف [[هنری وینفیلد، ادوارد|ادوارد هنری وینفیلد]]، ترجمه دکتر [[دولتشاهی، اسماعیل|اسماعیل دولتشاهی]]، [[هنری وینفیلد، ادوارد|وینفیلد]] در این کتاب حکایت‌های [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را مرتب و منظم کرده و به صورتی منطقی و علمی عرضه داشته است؛ حکایت‌هایی را که درون قصه‌های دیگر بوده است، بیرون آورده و در جای خود ذکر کرده و بدین ترتیب مبتدیان را از سردرگمی و تعقیب موضوع از لابلای حکایت‌های مختلف رها کرده است.  


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۲: خط ۳۲:


==گزارش کتاب==
==گزارش کتاب==
آغاز بدیع و بی‌مانند مثنوی با تمثیل نی که یادکردی عاشقانه از خدا به صورتی لطیف و شاعرانه است، چنان سرشار از معنا و ذوق و حال است که به نظر زنده‌یاد زرین‌کوب «نی‌نامه ... خود هستۀ اصلی مضمون تمام شش دفتر مثنوی را دربر دارد ... و تمام این شش دفتر ... تفسیر گونه‌ای بر همان ابیات است ... و در واقع تطویل همین نی‌نامه است و با رشته‌ای نامرئی تمام دفاتر شش‌گانه با همین نی‌نامه پیوند پیدا می‌کند».
آغاز بدیع و بی‌مانند [[مثنوی معنوی|مثنوی]] با تمثیل نی که یادکردی عاشقانه از خدا به صورتی لطیف و شاعرانه است، چنان سرشار از معنا و ذوق و حال است که به نظر زنده‌یاد زرین‌کوب «نی‌نامه... خود هستۀ اصلی مضمون تمام شش دفتر [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را دربر دارد... و تمام این شش دفتر... تفسیر گونه‌ای بر همان ابیات است... و در واقع تطویل همین نی‌نامه است و با رشته‌ای نامرئی تمام دفاتر شش‌گانه با همین نی‌نامه پیوند پیدا می‌کند».


مولوی شعر و قافیه را در ادای مقصود خویش ناتوان می‌بیند و حرف را در بیان مفاهیم و معانی عمیقی که در ضمیر دارد، مانند «خار دیوار رزان» مانع مقصود می‌انگارد و به منزلۀ بلوری ناشفاف. با این همه تخیل بسیار شاعرانه و عوالم بی‌کران اندیشه‌اش به زبان آفرینشگر او چنان نیرویی می‌بخشد که می‌تواند در بیان تأثیر عشق، جسم خاک را بر افلاک ببرد و کوه را در رقص آورد و چالاک تصویر کند. به این سبب است که «حرف و صوت و گفت را برهم می‌زند» تا بتواند آنچه را در جهان پهناور اندیشه و در درون خویش دارد، به دیگران القا کند و این کاری است بزرگ.
[[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] شعر و قافیه را در ادای مقصود خویش ناتوان می‌بیند و حرف را در بیان مفاهیم و معانی عمیقی که در ضمیر دارد، مانند «خار دیوار رزان» مانع مقصود می‌انگارد و به منزلۀ بلوری ناشفاف. با این همه تخیل بسیار شاعرانه و عوالم بی‌کران اندیشه‌اش به زبان آفرینشگر او چنان نیرویی می‌بخشد که می‌تواند در بیان تأثیر عشق، جسم خاک را بر افلاک ببرد و کوه را در رقص آورد و چالاک تصویر کند. به این سبب است که «حرف و صوت و گفت را برهم می‌زند» تا بتواند آنچه را در جهان پهناور اندیشه و در درون خویش دارد، به دیگران القا کند و این کاری است بزرگ.


اگر واژگان و زبان و طرز تعبیر مولوی با همۀ شاعران متفاوت است، بدان سبب است که عالم اندیشه و احساس تخیل وی نیز به رنگی دیگر است. با این همه او نیز چون نی که آوایش موقوف بر دمیدن نای‌زن است، از عشق و معشوق الهام می‌گیرد و تا سرچشمۀ فیض او نجوشد، طبع وی نیز جوشش و پویشی نمی‌تواند داشت و سخنی از او نمی‌توان شنید.
اگر واژگان و زبان و طرز تعبیر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] با همۀ شاعران متفاوت است، بدان سبب است که عالم اندیشه و احساس تخیل وی نیز به رنگی دیگر است. با این همه او نیز چون نی که آوایش موقوف بر دمیدن نای‌زن است، از عشق و معشوق الهام می‌گیرد و تا سرچشمۀ فیض او نجوشد، طبع وی نیز جوشش و پویشی نمی‌تواند داشت و سخنی از او نمی‌توان شنید.


نیکلسون مستشرق معروف که مثنوی را تصحیح و ترجمه کرده است، دربارۀ وینفیلد نویسندۀ این کتاب می‌نویسد: «همۀ دوستداران مثنوی مرهون زحمات وینفیلدند. وی نخستین کسی بود که با ترجمۀ منتخباتی از شش دفتر آن به نثر، محتویات آن را تجزیه و تحلیل کرد و جنبۀ غنی آن را نشان داد. معلومات وسیع او دربارۀ تصوف مشرق‌زمین که از یادداشت‌های او بر طبع و ترجمۀ "گلشن راز" پیداست، ترجمۀ مثنوی او را به صورت راه‌های تحسین‌انگیزی در پیچ‌وخم‌های این اثر درمی‌آورد و به طور کلی ترجمۀ او درخود شایستگی والایی است که از آن برخوردار است».
[[نیکلسون، رینولد الین|نیکلسون]] مستشرق معروف که مثنوی را تصحیح و ترجمه کرده است، دربارۀ [[هنری وینفیلد، ادوارد|وینفیلد]] نویسندۀ این کتاب می‌نویسد: «همۀ دوستداران [[مثنوی معنوی|مثنوی]] مرهون زحمات [[هنری وینفیلد، ادوارد|وینفیلد]]<nowiki/>ند. وی نخستین کسی بود که با ترجمۀ منتخباتی از شش دفتر آن به نثر، محتویات آن را تجزیه و تحلیل کرد و جنبۀ غنی آن را نشان داد. معلومات وسیع او دربارۀ تصوف مشرق‌زمین که از یادداشت‌های او بر طبع و ترجمۀ "گلشن راز" پیداست، ترجمۀ مثنوی او را به صورت راه‌های تحسین‌انگیزی در پیچ‌وخم‌های این اثر درمی‌آورد و به طور کلی ترجمۀ او درخود شایستگی والایی است که از آن برخوردار است».


این کتاب، پژوهشی جامع پیرامونِ حکمت و اندرز و فلسفۀ مولانا جلال‌الدین رومی، عارف بزرگ فارسی است. این کتاب فلسفۀ عرفانی مولوی و آموزه‌های اساسی وی از جمله عشق، وحدت وجود و جستجوی معنای زندگی را شرح و توضیح داده است.
این کتاب، پژوهشی جامع پیرامونِ حکمت و اندرز و فلسفۀ [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا جلال‌الدین رومی]]، عارف بزرگ فارسی است. این کتاب فلسفۀ عرفانی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] و آموزه‌های اساسی وی از جمله عشق، وحدت وجود و جستجوی معنای زندگی را شرح و توضیح داده است.


وینفیلد در این کتاب حکایت‌های مثنوی را مرتب و منظم کرده و به صورتی منطقی و علمی عرضه داشته است؛ حکایت‌هایی را که درون قصه‌های دیگر بوده است، بیرون آورده و در جای خود ذکر کرده و بدین ترتیب مبتدیان را از سردرگمی و تعقیب موضوع از لابلای حکایت‌های مختلف رها کرده و همچنین نتایجی را که مولوی از حکایات گرفته، خاطرنشان کرده است.
وینفیلد در این کتاب حکایت‌های [[مثنوی معنوی|مثنوی]] را مرتب و منظم کرده و به صورتی منطقی و علمی عرضه داشته است؛ حکایت‌هایی را که درون قصه‌های دیگر بوده است، بیرون آورده و در جای خود ذکر کرده و بدین ترتیب مبتدیان را از سردرگمی و تعقیب موضوع از لابلای حکایت‌های مختلف رها کرده و همچنین نتایجی را که [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] از حکایات گرفته، خاطرنشان کرده است.


او می‌گوید: «هدف من این بوده است که راه‌های عمده‌ای از میان جنگل انبوه مثنوی بگشایم و زیبایی‌های آن را تا اندازه‌ای در دسترس همگان قرار دهم».<ref>[https://literaturelib.com/books/13240 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
او می‌گوید: «هدف من این بوده است که راه‌های عمده‌ای از میان جنگل انبوه [[مثنوی معنوی|مثنوی]] بگشایم و زیبایی‌های آن را تا اندازه‌ای در دسترس همگان قرار دهم».<ref>[https://literaturelib.com/books/13240 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>




خط ۵۸: خط ۵۸:


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
[[رده:زبان و ادبیات هند و ایرانی]]
[[رده:مقالات(بهمن) باقی زاده]]  
[[رده:مقالات(بهمن) باقی زاده]]  
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1403]]
[[رده:فاقد اتوماسیون]]
[[رده:فاقد اتوماسیون]]