الصّراح من الصّحاح؛ فرهنگ واژگان تازی به فارسی: تفاوت میان نسخه‌ها

الصّراح من الصّحاح؛ فرهنگ واژگان تازی به فارسی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۶

۳۹ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۴

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۴٬۷۱۹

ویرایش

@@ خط ۴۰: / خط ۴۰: @@
 قرشي که کتاب خود را چنين آغاز مي‌کند: «بسم الله الرحمن الرحيم قال الفقير الي مولاه الغني به عمن سواه الواثق بالمتعالي عن الولد و الوالد ابوالفضل محمد بن عمر بن خالد المدعو بجمال القرشي‎ ‎‏ جمّل الله احواله و حصّل آماله،‏‎ ‎‏ احمدالله و هوالمحمود بکل الغات...» در مقدمه، توضيحات جالبي ارائه کرده که در تنويرِ قصد و غايت او از نگارش اين اثر بسي روشنگر است. وي در اين مقدمه آورده است: زماني در پي به دست آوردن صحاح جوهري بوده تا آن را بخرد يا براي خود کتابت کند تا آنکه، در خزانه کتب مدرسه صاحبيه برهانيه مسعوديه در کاشغر به نسخه تصحيح شده قابل اعتمادي از صحاح در چهار مجلّد قطور دست يافته و پس از استخاره، به تلخيص آن به طريق ايجاز نه انتخاب پرداخته است.
-قرشي با استناد به شرحي که در معرفي نسخه خطي صراح‌اللغه در سازمان اسناد و کتابخانه ملي جمهوري اسلامي ايران آمده، از اطاله و اطناب پرهيز کرده، آيات و احاديث و امثال را آورده، اما از آوردن شواهد شعري به جز اندکي ابيات ضروري، صرف نظر کرده و مفردات را به منظور استفاده جوانان و طبقه متوسط علمي، به فارسي ترجمه کرده است. ‏مؤلف دیباچۀ کتاب را به عربی نوشته، از ترجمۀ شواهد خودداری کرده، از آیات، احادیث، اشعار و امثال فقط به آوردن شاهد بسنده کرده، در برابر هر کلمۀ عربی یک واژۀ فارسی آورده، وزن و باب و دیگر مشخصات از قبیل مفرد، جمع و مصدر بودن کلمه را با نشانه‌ها و شماره‌هایی که در جوار آن معلوم کرده و در ترتیب واژه‌ها، با پیروی از صحاح، حرف آخر کلمه را بخش بزرگ باب و حرف نخست را بخش کوچک فصل قرار داده است. در این کتاب نزدیک به چهل هزار واژه آمده است.<ref> ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات</ref>
+قرشي با استناد به شرحي که در معرفي نسخه خطي صراح‌اللغه در سازمان اسناد و کتابخانه ملي جمهوري اسلامي ايران آمده، از اطاله و اطناب پرهيز کرده، آيات و احاديث و امثال را آورده، اما از آوردن شواهد شعري به جز اندکي ابيات ضروري، صرف نظر کرده و مفردات را به منظور استفاده جوانان و طبقه متوسط علمي، به فارسي ترجمه کرده است. ‏مؤلف دیباچۀ کتاب را به عربی نوشته، از ترجمۀ شواهد خودداری کرده، از آیات، احادیث، اشعار و امثال فقط به آوردن شاهد بسنده کرده، در برابر هر کلمۀ عربی یک واژۀ فارسی آورده، وزن و باب و دیگر مشخصات از قبیل مفرد، جمع و مصدر بودن کلمه را با نشانه‌ها و شماره‌هایی که در جوار آن معلوم کرده و در ترتیب واژه‌ها، با پیروی از صحاح، حرف آخر کلمه را بخش بزرگ باب و حرف نخست را بخش کوچک فصل قرار داده است. در این کتاب نزدیک به چهل هزار واژه آمده است.<ref> [https://literaturelib.com/books/4030 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>
 ==پانويس ==
 <references />