۱۰۶٬۴۵۴
ویرایش
رساله‌هاى خطى فقهى: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'رجایی، سید مهدی' به 'رجایی، مهدی'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مى' به 'مى') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رجایی، سید مهدی' به 'رجایی، مهدی') |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
[[گروهي از محققان]] (محقق و مصحح) | [[گروهي از محققان]] (محقق و مصحح) | ||
[[رجایی، | [[رجایی، مهدی]] (محقق و مصحح) | ||
[[هاشمی شاهرودی، محمود]](سرويراستار) | [[هاشمی شاهرودی، محمود]](سرويراستار) | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
'''رساله‌هاى خطى فقهى'''، مجموعه‌ای از آثار خطی فقهی به زبان عربی و فارسی است که نویسندگان و فقیهان متعددی (مانند [[قطب راوندی، سعید بن هبةالله|قطب راوندی]]، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]]، ملا عبدالله شوشتری، [[عاملی، حسین بن عبدالصمد|شیخ حسین بن عبدالصمد عاملی]] پدر [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] و...) آنها را در موضوعات گوناگون مانند نماز، روزه، زکات، ارث، بیع، احکام جهاد دفاعی و دعوتی و... نوشته‌اند. | '''رساله‌هاى خطى فقهى'''، مجموعه‌ای از آثار خطی فقهی به زبان عربی و فارسی است که نویسندگان و فقیهان متعددی (مانند [[قطب راوندی، سعید بن هبةالله|قطب راوندی]]، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]]، ملا عبدالله شوشتری، [[عاملی، حسین بن عبدالصمد|شیخ حسین بن عبدالصمد عاملی]] پدر [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] و...) آنها را در موضوعات گوناگون مانند نماز، روزه، زکات، ارث، بیع، احکام جهاد دفاعی و دعوتی و... نوشته‌اند. | ||
آقای تقوی در مقدمه‌اش – که تاریخ و مکان نگارشش را مشخص نکرده - تأکید کرده است: «این کتاب مجموعه رساله‌های خطی فقهی است که در طول سالیان گذشته در شماره‌های مختلف فصلنامه فقه اهل‌بیت(ع) منتشر شده است... هرکدام از این رساله‌ها از جهتی و برخی نیز از جهات متعددی دارای اهمیت و شایسته نشر است: برخی از آنها حاوی نکات بدیع و تحلیل دقیق در یک فرع فقهی است که در کتب تفصیلی فقه دیده نمی‌شود، برخی دیگر از این رساله‌ها نوشته شخصیت‌های طراز اول علمی و فلسفی است که وجهه فقهی آنان ناشناخته مانده یا دست‌کم تحت الشعاع شهرت فلسفی ایشان بوده است؛ مانند [[جواهر الفرائض|رساله جواهر الفرائض]] از [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] در باب ارث و رساله شارع النجاة از [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] که رساله عملیه وی به فارسی بوده و مانند بسیاری از آثار این فقیه و فیلسوف نامدار، ناتمام مانده است و... تحقیق و تصحیح نسخ خطی این رساله‌ها با همت فضلای گرامی حجج اسلام آقایان: [[رجایی، | آقای تقوی در مقدمه‌اش – که تاریخ و مکان نگارشش را مشخص نکرده - تأکید کرده است: «این کتاب مجموعه رساله‌های خطی فقهی است که در طول سالیان گذشته در شماره‌های مختلف فصلنامه فقه اهل‌بیت(ع) منتشر شده است... هرکدام از این رساله‌ها از جهتی و برخی نیز از جهات متعددی دارای اهمیت و شایسته نشر است: برخی از آنها حاوی نکات بدیع و تحلیل دقیق در یک فرع فقهی است که در کتب تفصیلی فقه دیده نمی‌شود، برخی دیگر از این رساله‌ها نوشته شخصیت‌های طراز اول علمی و فلسفی است که وجهه فقهی آنان ناشناخته مانده یا دست‌کم تحت الشعاع شهرت فلسفی ایشان بوده است؛ مانند [[جواهر الفرائض|رساله جواهر الفرائض]] از [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصیرالدین طوسی]] در باب ارث و رساله شارع النجاة از [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میرداماد]] که رساله عملیه وی به فارسی بوده و مانند بسیاری از آثار این فقیه و فیلسوف نامدار، ناتمام مانده است و... تحقیق و تصحیح نسخ خطی این رساله‌ها با همت فضلای گرامی حجج اسلام آقایان: [[رجایی، مهدی|سید مهدی رجائی]]، [[حسینی جلالی، محمدجواد|سید محمدجواد جلالی]]، [[غفوری، خالد|شیخ خالد غفوری]]، سیدحسن فاطمی، سید مهدی طباطبایی و خانم زهرا رجایی انجام گرفته است»<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص7-9</ref>. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
# «حدّ کرّ، کافور حنوط، فرسخ و صاع»، نوشته [[مجلسی، محمدباقر|علامه محمدباقر مجلسی]] به زبان فارسی است. در این رساله مختصر از جمله چنین آمده است: در کمیت کر خلاف عظیمى است میان علما. اعتقاد اکثر علما آن است که هزارودویست رطل است، به رطل عراقى یا سه شبر و نیم طول در سه شبر و نیم عرض در سه شبر و نیم عمق است، که مجموع آن چهل و دو شبر و هفت ثُمن مى‌شود که تخمیناً هشتاد و سه من و نیم به وزن شاه و پنجاه و شش مثقال و ثمن صیرفى مى‌شود...<ref>ر.ک: همان، ص423-424</ref>. | # «حدّ کرّ، کافور حنوط، فرسخ و صاع»، نوشته [[مجلسی، محمدباقر|علامه محمدباقر مجلسی]] به زبان فارسی است. در این رساله مختصر از جمله چنین آمده است: در کمیت کر خلاف عظیمى است میان علما. اعتقاد اکثر علما آن است که هزارودویست رطل است، به رطل عراقى یا سه شبر و نیم طول در سه شبر و نیم عرض در سه شبر و نیم عمق است، که مجموع آن چهل و دو شبر و هفت ثُمن مى‌شود که تخمیناً هشتاد و سه من و نیم به وزن شاه و پنجاه و شش مثقال و ثمن صیرفى مى‌شود...<ref>ر.ک: همان، ص423-424</ref>. | ||
# «نماز جمعه»، نوشته محمد بن حسن از فقهای ناشناخته قرن دوازدهم، به زبان فارسی با تحقیق زهرا رجایی موسوی است. نویسنده چنین نوشته است: هرچه مذکور شد از تحریض و ترغیب در ذکر خداى تعالى و تشنیع از تلهى و اعراض از آن و ترجیح لهو و تجارت بر آن، خصوصیت ندارد به نماز جمعه، بلکه هرچه ذکر بر او صادق است، داخل در ذکر کلّى است، مثل نماز در اوّل وقت کردن و نماز جماعت و قرآن خواندن و...<ref>ر.ک: همان، ص466</ref>. | # «نماز جمعه»، نوشته محمد بن حسن از فقهای ناشناخته قرن دوازدهم، به زبان فارسی با تحقیق زهرا رجایی موسوی است. نویسنده چنین نوشته است: هرچه مذکور شد از تحریض و ترغیب در ذکر خداى تعالى و تشنیع از تلهى و اعراض از آن و ترجیح لهو و تجارت بر آن، خصوصیت ندارد به نماز جمعه، بلکه هرچه ذکر بر او صادق است، داخل در ذکر کلّى است، مثل نماز در اوّل وقت کردن و نماز جماعت و قرآن خواندن و...<ref>ر.ک: همان، ص466</ref>. | ||
# «رساله رضاعیه»، نوشته [[خواجویی، اسماعیل بن محمدحسین|محمداسماعیل مازندرانی خواجویی]] با تحقیق [[رجایی، | # «رساله رضاعیه»، نوشته [[خواجویی، اسماعیل بن محمدحسین|محمداسماعیل مازندرانی خواجویی]] با تحقیق [[رجایی، مهدی|سید مهدی رجایی]] است. او چنین نوشته است: در شرع اسلام به‌حسب نسب، خداى تعالى هفت زن را حرام کرد: مادر و دختر و خواهر و عمّه و خاله و دختر برادر و دختر خواهر... و به‌حسب رضاع دو زن را: مادر رضاعى و خواهر رضاعى و...<ref>ر.ک: همان، ص468</ref>. | ||
# «رساله أجوبة مسائل میرزا محمدحفیظ»، نوشته [[خواجویی، اسماعیل بن محمدحسین|محمداسماعیل مازندرانی خواجویی]] با تحقیق [[رجایی، | # «رساله أجوبة مسائل میرزا محمدحفیظ»، نوشته [[خواجویی، اسماعیل بن محمدحسین|محمداسماعیل مازندرانی خواجویی]] با تحقیق [[رجایی، مهدی|سید مهدی رجایی]] است. او چنین نوشته است: استغفار بعد از تسبیحات و کذلک قرائت سوره بعد از حمد و تسلیم آخر نماز واجب نیست، ولیکن احتیاط در قرائت سوره کامله و تسلیم است.<ref>ر.ک: همان، ص475</ref>. | ||
# «البرهان المؤسّس لتحقيق أنّ المتنجس لا ينجس»، نوشته سید عبدالکریم موسوی جزایری، به زبان عربی با تحقیق حمید رسولیان و همراه با ترجمه فارسی است. نویسنده با بیان اینکه نجاست از متنجس سرایت نمی‌کند، تأکید کرده است: دلایل ما عبارت است از: الف)- أصالة الطهارة در ملاقات‌کننده با متنجس، به دلیل «كل شيء طاهر حتى تعلم أنه قذر». علاوه بر اینکه ما براى اثبات ادعاى خود نیازى به دلیل نداریم؛ زیرا دلیلى بر وجوب تطهیر نداریم و این دلالت بر عدم وجوب مىنماید؛ ب)- اخبار...<ref>ر.ک: همان، ص499</ref>. | # «البرهان المؤسّس لتحقيق أنّ المتنجس لا ينجس»، نوشته سید عبدالکریم موسوی جزایری، به زبان عربی با تحقیق حمید رسولیان و همراه با ترجمه فارسی است. نویسنده با بیان اینکه نجاست از متنجس سرایت نمی‌کند، تأکید کرده است: دلایل ما عبارت است از: الف)- أصالة الطهارة در ملاقات‌کننده با متنجس، به دلیل «كل شيء طاهر حتى تعلم أنه قذر». علاوه بر اینکه ما براى اثبات ادعاى خود نیازى به دلیل نداریم؛ زیرا دلیلى بر وجوب تطهیر نداریم و این دلالت بر عدم وجوب مىنماید؛ ب)- اخبار...<ref>ر.ک: همان، ص499</ref>. | ||
# «رسالة في حکم شیربها»، نوشته [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمی]] (صاحب [[قوانين الأصول (طبع قديم)|قوانین]])، به زبان عربی و با تحقیق سیدحسن فاطمی است. یکى از رسم‌هاى ایرانیان، قراردادن چیزى براى خانواده دختر هنگام ازدواج است که به آن «شیربها» گفته مى‌شود... نویسنده در این رساله فرض‌هاى قابل تصوّر را مورد بررسى دقیق قرار داده و گرفتن شیربها را در مواردى حلال و در مواردى حرام شمرده و در موارد جایز، گاه پرداخت آن را لازم و گاه غیر لازم دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص503-504</ref>. | # «رسالة في حکم شیربها»، نوشته [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|میرزا ابوالقاسم قمی]] (صاحب [[قوانين الأصول (طبع قديم)|قوانین]])، به زبان عربی و با تحقیق سیدحسن فاطمی است. یکى از رسم‌هاى ایرانیان، قراردادن چیزى براى خانواده دختر هنگام ازدواج است که به آن «شیربها» گفته مى‌شود... نویسنده در این رساله فرض‌هاى قابل تصوّر را مورد بررسى دقیق قرار داده و گرفتن شیربها را در مواردى حلال و در مواردى حرام شمرده و در موارد جایز، گاه پرداخت آن را لازم و گاه غیر لازم دانسته است<ref>ر.ک: همان، ص503-504</ref>. | ||