پرش به محتوا

الإمام الحسين: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ۴ مه
جز
جایگزینی متن - ' .' به '. '
({{سرور شهیدان}}←‏وابسته‌ها)
جز (جایگزینی متن - ' .' به '. ')
خط ۳۹: خط ۳۹:
نویسنده بیشتر به جنبۀ جهادی و انقلابی امام حسین(ع) تکیه کرده و به منتقدان قیام او تاخته است. وی می‌گوید: ما امروز، بیش از هر دورۀ دیگری، به رهبری چون حسین(ع) و مجاهدی چون حسین(ع) و پیشوایی چون حسین(ع) نیازمندیم تا در پی او راه بسپریم و در پرتو و جود او خواسته‌ها و تمایلات خود را متعادل کنیم. (ص١۵).  
نویسنده بیشتر به جنبۀ جهادی و انقلابی امام حسین(ع) تکیه کرده و به منتقدان قیام او تاخته است. وی می‌گوید: ما امروز، بیش از هر دورۀ دیگری، به رهبری چون حسین(ع) و مجاهدی چون حسین(ع) و پیشوایی چون حسین(ع) نیازمندیم تا در پی او راه بسپریم و در پرتو و جود او خواسته‌ها و تمایلات خود را متعادل کنیم. (ص١۵).  


او به خُردەگیران به قیام آن حضرت خُرده می‌گیرد و می‌گويد: اگر از كسى به شگفت آيم، از مورّخانی است که امام حسین را به سبب حرکتش نکوهش می‌کنند. حال آنکه ما در هر روز به قهرمانانی درود می‌فرستیم کە علیه حکومتهای فاسد خود شوريدند تا وضع موجود را دگرگون سازند و وضع مطلوبی جایگزین آن کنند .. و از اين قهرمانان، يا بزرگترين اين قهرمانان، حسين بن على است. (ص ٢٨٠).
او به خُردەگیران به قیام آن حضرت خُرده می‌گیرد و می‌گويد: اگر از كسى به شگفت آيم، از مورّخانی است که امام حسین را به سبب حرکتش نکوهش می‌کنند. حال آنکه ما در هر روز به قهرمانانی درود می‌فرستیم کە علیه حکومتهای فاسد خود شوريدند تا وضع موجود را دگرگون سازند و وضع مطلوبی جایگزین آن کنند. . و از اين قهرمانان، يا بزرگترين اين قهرمانان، حسين بن على است. (ص ٢٨٠).


انتقادات نویسنده، بویژه به معاویه و یزید، درخور عنایت است. وى مى‌گويد: «یزید بر آيین مسيحيّت و دور از فرهنگ اسلام برورش يافت». (ص٥٨). و دو خطاى بزرگ معاویه را چنین برمی‌شمرد: اصرار او برای پيروز شدن بر [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] با دست زدن به‌ کارهایی که در اسلام قابل بخشش نيست؛ واگذارى حكومت به يزيد.(ص۶١).
انتقادات نویسنده، بویژه به معاویه و یزید، درخور عنایت است. وى مى‌گويد: «یزید بر آيین مسيحيّت و دور از فرهنگ اسلام برورش يافت». (ص٥٨). و دو خطاى بزرگ معاویه را چنین برمی‌شمرد: اصرار او برای پيروز شدن بر [[امام علی علیه‌السلام|على(ع)]] با دست زدن به‌ کارهایی که در اسلام قابل بخشش نيست؛ واگذارى حكومت به يزيد.(ص۶١).