۱۴۶٬۵۳۱
ویرایش
حسن التعهد في أحاديث التسمية في التشهد: تفاوت میان نسخهها
حسن التعهد في أحاديث التسمية في التشهد (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۰۹
، ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۴بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
'''حسن التعهد في أحاديث التسمية في التشهد'''، اثر [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلالالدین سیوطی]] (متوفی 911ق)، رسالهای است کوچک و مختصر پیرامون روایاتی که صحت تسمیه (بسم الله و بالله و...) را در ابتدای تشهد، تأیید میکنند. این کتاب با تحقیق [[باجور، احمد عبد الله|احمد عبدالله باجور]] منتشر شده است. | '''حسن التعهد في أحاديث التسمية في التشهد'''، اثر [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلالالدین سیوطی]] (متوفی 911ق)، رسالهای است کوچک و مختصر پیرامون روایاتی که صحت تسمیه (بسم الله و بالله و...) را در ابتدای تشهد، تأیید میکنند. این کتاب با تحقیق [[باجور، احمد عبد الله|احمد عبدالله باجور]] منتشر شده است. | ||
تألیفات فراوانی به [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] نسبت داده شده است که بسیاری از آنها، نوشته او نیست، اما شواهدی چند، صحت انتساب این اثر به او را تأیید میکند که عبارتند از: ذکر آن توسط نویسندگان | تألیفات فراوانی به [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]] نسبت داده شده است که بسیاری از آنها، نوشته او نیست، اما شواهدی چند، صحت انتساب این اثر به او را تأیید میکند که عبارتند از: ذکر آن توسط نویسندگان «[[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]]»، «[[هدية العارفين، أسماء المؤلفين و آثار المصنفين|هدية العارفین]]» و «[[عقود الجواهر]]» در زمره آثار [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|سیوطی]]، وجود نسخهای از آن در دارالکتب المصریه و وضوح اسم کتاب در نسخه خطی آن<ref>ر.ک: مقدمه محقق، ص9</ref>. | ||
موضوع احادیث مندرج در کتاب که هشت عدد میباشد، همگی حول آغاز تشهد با تسمیه است. این در حالی است که اکثر علمای اهل سنت، معتقدند که گفتن بسمله در تشهد مطلوب نبوده و شافعی نیز به دلیل عدم ثبوت آن در روایات، آن را ذکر نکرده است و ابوحامد بسمله را فقط از [[امام علی علیهالسلام|حضرت علی(ع)]] و ابن عمر نقل نموده و هیچ فقیه دیگری آن را نقل نکرده است<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>. | موضوع احادیث مندرج در کتاب که هشت عدد میباشد، همگی حول آغاز تشهد با تسمیه است. این در حالی است که اکثر علمای اهل سنت، معتقدند که گفتن بسمله در تشهد مطلوب نبوده و شافعی نیز به دلیل عدم ثبوت آن در روایات، آن را ذکر نکرده است و ابوحامد بسمله را فقط از [[امام علی علیهالسلام|حضرت علی(ع)]] و ابن عمر نقل نموده و هیچ فقیه دیگری آن را نقل نکرده است<ref>ر.ک: همان، ص12</ref>. | ||