الثغور الباسمة في مناقب السیدة فاطمة: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عبدالحکیم انیس]]، نسبت این کتاب را به نویسنده، صحیح و ثابت دانسته است؛ زیرا [[جلال‌الدین سیوطی]] خودش در کتاب‌های [[التحدث بنعمة الله]] و [[حسن المحاضرة]] و [[فهرس المؤلفات]] آن را از آثار خودش شمرده است و مورخانی مانند [[حاج خلیفه]] و... نیز این رساله را به‌عنوان یکی از کتاب‌های او برشمرده‌اند. این محقق می‌گوید: نام این کتاب «الثغور الباسمة في مناقب السيدة فاطمة» است که نویسنده در کتاب‌های مذکور آورده و در نسخه‌های ظاهریه و دارالکتب المصریه و... نیز نوشته شده است و نام‌های دیگر مانند همان نام با حذف کلمه «السيدة» و یا تبدیل آن به «سيدتنا» و یا «ستّنا»! از دست‌کاری‌های نسخه‌نویسان است<ref>ر.ک: همان، ص11-12</ref>.

[[عبدالحکیم انیس]]، منابع سی‌وپنج‌گانه مورد استفاده نگارنده را با ذکر نام کتاب و نویسنده مشخص کرده و مواردی را که سیوطی بدون نام‌ بردن از آن بهره برده، در درون دو کمان«( )» قرار داده و منتقدانه افزوده است: [[جلال‌الدین سیوطی]] در مستندنویسی حدیث اول، از 6 موضع از کتاب [[تحفة الأشراف بمعرفة الأطراف]] نوشته حافظ [[مزی]] (درگذشته 742ق) سودجسته، ولی یادی از او نکرده است<ref>ر.ک: همان، ص13-16</ref>. گفتنی است: انتقاد مذکور جای بررسی دارد و اگر وارد باشد، از نویسنده بزرگی مانند [[جلال‌الدین سیوطی]] و پدیدآورنده کتاب [[الفارق بين المصنف و السارق]] بسی شگفت‌آور است!

* [[ترمذی]] با سند از بُریده و عائشه نقل کرده است که آن دو گفتند: «كان أحبُّ الناس إلی رسول‌الله(ص) فاطمةَ(س)»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص68</ref>؛ یعنی: حضرت فاطمه(ع) محبوب‌ترین مردم در نزد پیامبر(ص) بود.

* [[طبرانی]] با سند حسن از [[امام علی(ع)]] نقل کرده است: پیامبر(ص) به فاطمه(س) گفت: «إنّ الله يرضی لرضاكِ و يغضب لغضبك»<ref>ر.ک: همان، ص73</ref>؛ یعنی: خدا برای خشنودی تو، راضی می‌شود و برای خشم تو، غضب می‌کند.