پرش به محتوا

ابن ‌نطاح، محمد بن صالح: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
خط ۲۸: خط ۲۸:
| پیش از =  
| پیش از =  
| اساتید =  
| اساتید =  
| مشایخ = علی بن ‌محمد مدائنی، محمد بن ‌عمر واقدی
| مشایخ = علی بن ‌محمد مدائنی، محمد بن ‌عمر واقدی
| معاصرین =  
| معاصرین =  
| شاگردان =  
| شاگردان =  
خط ۵۲: خط ۵۲:


==مشایخ==
==مشایخ==
مهم‌ترین مشایخ روایی او عبارتند از: [[ابوالحسن علی بن ‌محمد مدائنی]]، [[حسن بن ‌میمون نصری]]، ابوعبیده معمر بن ‌مثنّی و [[محمد بن ‌عمر واقدی]]. ابن ‌نطاح محدث معتبری بود و از بسیاری از راویان سدۀ 2ق/8م چون ابوعاصم، محمد بن ‌عبدالله و از معتمر بن ‌سلیمان و معاصرانش و دیگران حدیث نقل کرده است. ابن ‌حبان از طریق عمرو بن ‌محمد همدانی از او روایت کرده و او را از ثقات دانسته است. در عین حال بیشترین شهرت و اعتبار او در تاریخ‌نگاری است.  
مهم‌ترین مشایخ روایی او عبارتند از: [[ابوالحسن علی بن ‌محمد مدائنی]]، [[حسن بن ‌میمون نصری]]، ابوعبیده معمر بن ‌مثنّی و [[محمد بن ‌عمر واقدی]]. ابن ‌نطاح محدث معتبری بود و از بسیاری از راویان سدۀ 2ق/8م چون ابوعاصم، محمد بن ‌عبدالله و از معتمر بن ‌سلیمان و معاصرانش و دیگران حدیث نقل کرده است. ابن ‌حبان از طریق عمرو بن ‌محمد همدانی از او روایت کرده و او را از ثقات دانسته است. در عین حال بیشترین شهرت و اعتبار او در تاریخ‌نگاری است.  
آثار یافت نشده ابن ‌نطاح از این قرارند:  
آثار یافت نشده ابن ‌نطاح از این قرارند:  
# افخاذ العرب
# افخاذ العرب
خط ۵۹: خط ۵۹:
# الرد علی ابی عبیدﺓ فی کتاب الدیباج
# الرد علی ابی عبیدﺓ فی کتاب الدیباج
# الدولة العباسیة و مقتل زید بن ‌علی(ع).
# الدولة العباسیة و مقتل زید بن ‌علی(ع).
[[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج]] در [[الأغاني|الاغانی]] بخش‌هایی از آثار او را آورده است. مهم‌ترین اثر وی، الدولة العباسیة است که درباره دولت عباسیان نگاشته است. [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] این اثر را نخستین تألیف در تاریخ عباسیان می‌شمارد، در حالی که [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن ‌ندیم]] در بیان احوال مدائنی، استاد ابن ‌نطاح، آورده است که وی دربارۀ خلافت سفّاح، منصور، مهدی، هادی، هارون و امین کتابی پرداخته است. [[روزنتال، فرانتس|روزنتال]] نیز احتمال می‌دهد که کتاب ابن ‌نطاح پیراستۀ کتاب استادش [[حسن بن ‌میمون]] و یا ذیلی بر آن باشد.  
[[ابوالفرج اصفهانی، علی بن حسین|ابوالفرج]] در [[الأغاني|الاغانی]] بخش‌هایی از آثار او را آورده است. مهم‌ترین اثر وی، الدولة العباسیة است که درباره دولت عباسیان نگاشته است. [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]] این اثر را نخستین تألیف در تاریخ عباسیان می‌شمارد، در حالی که [[ابن ندیم، محمد بن اسحاق|ابن ‌ندیم]] در بیان احوال مدائنی، استاد ابن ‌نطاح، آورده است که وی دربارۀ خلافت سفّاح، منصور، مهدی، هادی، هارون و امین کتابی پرداخته است. [[روزنتال، فرانتس|روزنتال]] نیز احتمال می‌دهد که کتاب ابن ‌نطاح پیراستۀ کتاب استادش [[حسن بن ‌میمون]] و یا ذیلی بر آن باشد.  


به هر حال کتاب ابن ‌نطاح یکی از چند کتاب نخستین و مهم در تاریخ خلفای عباسی بوده و نوشته‌های او به علت شهرت وی به امانت در نقل، اعتبار بیشتری داشته است.  
به هر حال کتاب ابن ‌نطاح یکی از چند کتاب نخستین و مهم در تاریخ خلفای عباسی بوده و نوشته‌های او به علت شهرت وی به امانت در نقل، اعتبار بیشتری داشته است.  


چیزی که شگفت می‌نماید این است که این اثر چندان مورد توجه و یا مورد بهره‌برداری مورخان معاصر ابن ‌نطاح و تاریخ‌نگاران بعدی قرار نگرفته است. فقط [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|طبری]] گاه از روایات او سود جسته و [[مسعودی، علی بن حسین|مسعودی]] نیز از اثر وی یاد کرده است. تاریخ‌نگاران متأخر نیز غالباً، شاید به دلیل دسترسی نداشتن به تالیفات او به یاد و آثارش بسنده کرده‌اند. با این همه کسان دیگری چون [[احمد بن ‌علی خزاز]]، [[بشر بن ‌موسی اسدی]]، [[احمد بن ‌قاسم بن ‌مساور جوهری]]، [[هیثم ابن ‌خلف دوری]]، به آثار او استناد جسته‌اند. <ref>یوسفی اشکوری، حسن، ج5، ص 50</ref>.
چیزی که شگفت می‌نماید این است که این اثر چندان مورد توجه و یا مورد بهره‌برداری مورخان معاصر ابن ‌نطاح و تاریخ‌نگاران بعدی قرار نگرفته است. فقط [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|طبری]] گاه از روایات او سود جسته و [[مسعودی، علی بن حسین|مسعودی]] نیز از اثر وی یاد کرده است. تاریخ‌نگاران متأخر نیز غالباً، شاید به دلیل دسترسی نداشتن به تالیفات او به یاد و آثارش بسنده کرده‌اند. با این همه کسان دیگری چون [[احمد بن ‌علی خزاز]]، [[بشر بن ‌موسی اسدی]]، [[احمد بن ‌قاسم بن ‌مساور جوهری]]، [[هیثم ابن ‌خلف دوری]]، به آثار او استناد جسته‌اند. <ref>یوسفی اشکوری، حسن، ج5، ص 50</ref>.


==پانویس==
==پانویس==