فرهنگ فارسی (متوسط): تفاوت میان نسخه‌ها

در بخش اول که به لغات اختصاص یافته از مشخصات زیر برخوردار است. شامل تعداد معتنی‌به از لغات و اصطلاحات فارسی، عربی، ترکی، مغولی، هندی و لغات زبان‌های اروپایی مستعمل فارسی است. بنابر‌این لغات فصیح در متون نظم و نثر، لغات غیر فصیح و عامیانه و متداول در این کتاب درج شده‌اند. کلمات متشابه ماخوذ از یک زبان که از ریشه‌های مختلف می‌باشد، جداگانه پشت سر هم قید شده‌ و با شماره مشخص شده‌اند. کلمات متشابه برگرفته از زبان‌های مختلف هریک جداگانه واحدی به شمار رفته و پشت سر هم و با شماره ذکره شده‌اند. همواره لغات فارسی مقدم بر عربی و عربی مقدم بر سایر زبان‌ها شده است. لغاتی که از لحاظ دستوری اختلاف دارند ولی ریشه آن‌ها یکی است تحت یک ماده ذکر شده‌اند. هر کلمه بسیط یا مرکب واحدی مستقل به شمار رفته است. مصادر مرکب از دو سه کلمه یک واحد شمرده شده و مصادر و تعبیراتی از سه کلمه بیشتر ذیل کلمه «اهم» آمده‌اند. اسم مصدر؛ اسم فاعل، اسم مفعول، صفت فاعلی (مختوم به ان ) صفت مشبهه، صیغه مبالغه و...یک واحد به شمار آمده‌اند. اغلاط مشهور یا کلمات تحریف شده و مصحف داخل پرانتز قرار داده شده‌اند. از ذکر لغات دساتیری به جز موارد بسیار متداول، لغات پازند و پهلوی غیر مستعمل و لهجه‌های ایرانی غیر متداول پرهیز شده است. در مواردی که کلمات چند وجه نوشتاری داشته هردو را ذکر کرده و در مواردی یکی از آن‌ها را به دیگری ارجاع داده است. این کلمات با حرکت اول کلمه فتح، کسر، وضم مرتب شده‌اند. در مواد اصلی که دارای مواد فرعی هستند اعم از ترکیبات اسمی، فعلی یا جملات باشند عنوان ترکیبات یاد شده ذکر شده‌اند در غیر این صورت به سبک برخی از فرهنگ‌ها از ذکر ماده صرف نظر شده و با علامت به آن اشاره شده است. <ref> رک: همان، ص چهل و نه- پنجاه ویک  </ref>