البرهان القاطع في إثبات الصانع و جميع ما جاءت به الشرائع: تفاوت میان نسخه‌ها

دومین نشانه پیامبران، دشمنی آنان با نزدیکان و ارحامی است که از لحاظ طبیعی محبت بین آن‎ها حاکم است و در مقابل دشمن امید به یاری آنان وجود دارد؛ لکن پیامبران در راه حق از آنان بریدند؛ همچون حضرت نوح که در راه حق، فرزند و پاره جگر خویش را وانهاد و همچون ابراهیم که از پدرش به‎خاطر مشرک بودنش بیزاری جست و همچون حضرت محمد(ص) که با همه عطوفت و مهربانی و دلسوزی، نزدیک‎ترین خویشاوندان خود را به‎جهت دوری آنان از حق، فراموش کرد و برای آن‎ها طلب رحمت نکرد، ولی افرادی بیگانه را که با او هیچ پیوند خونی نداشتند، به‎خاطر حق‎پذیری‌اشان ستود و برایشان دعای خیر نمود<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38552/1/9 ر.ک: همان، ص9-10]</ref>.

چهارمین نشانه پیامبران، دستیابی به اهدافشان است؛ چنان‎که خداوند فرموده: '''و العاقبة للمتقين''' (اعراف: 128) و بخاری در حدیثی از ابن عباس چنین نقل نموده: پیامبران مبتلا می‌شوند؛ بعد از مدتی عاقبت از آن آنان است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/38552/1/11 ر.ک: همان، ص11]</ref>.