موسوعة الأسماء و الأعلام المبهمة في القرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

# رفع ابهام از اقوام، حیوانات، مکان‎ها، زمان‎ها و مواردی ازاین‎دست؛ همچون: '''أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحٰابَ اَلْكهْفِ وَ اَلرَّقِيمِ كٰانُوا مِنْ آيٰاتِنٰا عَجَباً''' (کهف: 9) (آیا گمان کردی که اصحاب کهف و رقیم از نشانه‎های شگفت‎انگیز ما بودند؟)، که نویسنده در صدد بیان مکان آن کهف و رقیم است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39413/1/8 ر.ک: مقدمه، ج1، ص8]</ref>.

# رعایت اختصار و اعتماد بر مطلبی که در آیه یا آیات دیگر بیان شده است؛ مثلاً در آیه 7 سوره فاتحه '''صِرَاطَ الذِينَ أَنعَمتَ عَلَيهِمْ'''، نعمت‎داده‎شده‎ها مبهمند، ولی آیه 69 سوره نساء '''وَ مَن يُطِعِ اللهَ وَ الرسُولَ فَأُوْلَئِكَ مَعَ الذِينَ أَنْعَمَ اللهُ عَلَيْهِم منَ النبِيينَ وَ الصديقِينَ وَ الشهَدَاء وَ الصالِحِينَ وَ حَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقًا'''، آنها را بیان کرده است.

# شهرت: چون مصداق خاص لفظ یا عبارتی، مشهور بوده است، دیگر نیازی به‎ تصریح نبوده است؛ همان‎ طور که خداوند متعالی می‎فرماید: '''وَ قُلْنَا يا آدَمُ اسْكُنْ أَنتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنةَ''' (بقرة: 35). در این آیه، نام همسر حضرت آدم(ع)، یعنی حوا(س) را به سبب شهرتش مبهم گذاشته است.

# کتمان و پوشیده داشتن نام کسی به جهت برخی مصالح؛ مانند: '''وَ مِنَ الناسِ مَن يعْجِبُكَ قَوْلُهُ فِي الْحَياةِ الدنْيا وَيشْهِدُ اللهَ عَلَی مَا فِي قَلْبِهِ وَهُوَ أَلَد الْخِصَامِ''' (بقره: 204). در این آیه، نام شخصی که سخن او پیامبر(ص) را به تعجب واداشته نیامده است تا شاید از این طریق، دل او به اسلام و وحی متمایل و مسلمان شود. گفته شده نام این شخص اَخنس بن شُرَیق بوده است.

# عدم فایده در اظهار؛ مانند: '''أَوْ کَالذِي مَر عَلَی قَرْيةٍ وَ هِي خَاوِيةٌ عَلَی عُرُوشِهَا قَالَ أَنیَ يحْيي هَذِهِ اللهُ بَعْدَ مَوْتِهَا''' (بقر: 259). اگر خداوند به نام گوینده سخن فوق (عُزَیر)، تصریح می‌کرد، چندان تفاوتی نمی‌کرد و فایده خاصی بر آن مترتب نبود.

# تعظیم به وصف: بزرگداشت کسی یا گروهی با بیان وصف کامل، بی‎آنکه از شخص، نامی برده شود؛ آن‎چنان‎که خداوند متعالی می‎فرماید: '''وَ الذِي جَاء بِالصدْقِ وَ صَدقَ بِهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الْمُتقُونَ''' (زمر: 33).

و نیز '''إِن جَاءكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَينُوا''' (حجرات: 6) که مراد، ولید بن عقبه است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/39413/1/28 ر.ک: مقدمه، ج1، ص28-29]</ref>؛<ref>[http://lib.eshia.ir/26683/1/829 دفتر تبلیغات اسلامی، ج1، ص829]</ref>.

نویسنده در مواردی نیز تفسیر آیات را به‎صورت مرتب و پشت سر هم مراعات ننموده است؛ مثلا تفسیر آیه 19 سوره مائده، پیش از آیه 18 بیان شده است<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1704/173 ر.ک: شریفی معصومه؛ رفیعی، محسن، ص173-174]</ref>.

# [[موذن، عبدالله بن عبدالله|عبدالله بن سلامه ادکاوی]]، در ابتدای سوره توبه نام‎های دیگر این سوره را آورده و می‌گوید:

#:[[ابن عسکر، محمد بن علی|ابن عسکر]] نام‎های این سوره را «مبعثرة» و «بُحوث» ذکر نموده و بعضی نام آن را «بَحوث» آورده‌اند.