ملکی تبریزی، جواد بن شفیع
| نام | ملکی تبریزی، جواد بن شفیع |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ملکی، جواد بن شفیع
میرزا جواد ملکی تبریزی Mirza Jawad Maleki Tabrizi |
| نام پدر | حاج میرزا شفیع |
| متولد | قبل از سال 1280ق |
| محل تولد | تبریز |
| رحلت | 1343ق |
| اساتید | آخوند ملا محمد كاظم خراسانى
ملا حسينقلى همدانى سيد مرتضى كشميرى |
| برخی آثار | أسرار الصلوة (ملکی تبریزی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02081AUTHORCODE |
ميرزا جواد بن شفيع ملكى تبريزى، معروف به ميرزا جواد آقا ملكى تبريزى (م 1343 ق)، فقیه، عارف، حکیم، استاد اخلاق، صاحب كتاب ارزشمند «المراقبات» يا «أعمال السنة» مى‌باشد.
ولادت
از سال تولد وى اطلاع دقيقى در دست نيست ولى با توجه به اين كه او در درس سيد حسن بن محمد كوه‌كمرى معروف به سيد حسين ترك (م 1299 ق) شركت داشته است، و براى شركت در درس خارج، حداقل نوزده سال در نظر گرفته شود سال تولدش قبل از سال 1280ق بايد باشد.
او در شهر تبريز چشم به جهان گشود به دليل انتساب وى به خانوادۀ ملك التجار تبريزى به ملكى مشهور شده است.
پدر وى در ابتدا عامل مضاربه ناصرالدين شاه بود ولى بواسطۀ كلام پير فرزانه حاج ميرزا على نقى همدانى با دنياى تهذيب و عرفان آشنا شده و مؤمنى شايسته و متقى مى‌گردد و فرزندى نمونه تربيت مى‌كند.
هجرت به نجف
ميرزا جواد آقا پس از طى مقدمات در تبريز براى كسب مدارج عالى‌تر علمى به نجف اشرف مشرف مى‌گردد. او در آن شهر در فقه و اصول از بزرگانى همچون علامه شيخ آقا رضا همدانى (م 1322 ق)، علامۀ نورى (م 1320 ق)، آخوند خراسانى (م 1329 ق)، آيت‌اللّه سيد حسين ترك (م 1299 ق) و سيد مرتضى كشميرى (م 1323 ق) استفاده مى‌نمايد.
وى همچنين مراتب و مدارج سلوك و عرفان را در محضر استاد اكبر و يگانۀ اخلاق و عرفان ملا حسينقلى همدانى (م 1311 ق) طى نموده و در زمرۀ خواص شاگردان آن بزرگوار قرار مى‌گيرد.
استاد اخلاق او
يكى از مهم‌ترين عواملى كه شخصيت ميرزا جواد آقا را تحت تأثير قرار داده بود وجود مقدس استاد عرفا و حكما ملا حسينقلى همدانى (م 1311 ق) مى‌باشد. ملا حسينقلى كه از اعاظم علما و از بزرگان فقهاى شيعه و خاتم علماى اخلاق در عصرش بوده بر اساس سبک سيد على بن طاوس حسنى (م 664 ق) در قول و عمل ره مى‌پيمود. او هيچ كدام از رياست‌هاى دنيوى، حتى نماز جماعت را نمى‌پذيرفت.
در أعيان الشيعة دربارۀ او آمده است: «كان فقيها أصوليا متكلما أخلاقيا إلهيا من الحكماء العرفاء السالكين مراقبا محاسبا لنفسه بعيدا عن الدنيا و أسبابها و الرياسات لم يتعرض للفتوى...لم يكن في زمانه و لا قبله بسنين و لا بعده كذلك من يماثله في علم الأخلاق و تهذيب النفس.»[۱]
بازگشت به ايران
ميرزا جواد آقا در سال 1320 پس از كسب عالى‌ترين مدارج علمى و اخلاقى به ايران بازگشته و به زادگاهش تبريز مى‌رود. او در آن شهر در خانه‌اش به تدريس علم اخلاق و عرفان و موعظه مى‌پردازد و با مواعظ دل‌نشين خود به تهذيب اخلاق مردم و عمل به واجبات دينى مشغول مى‌گردد. در درس وى در حدود 400 نفر از مستعدين و طالبين مباحث عرفانى شركت داشته‌اند.
سفر به قم
در سال 1329ق در پى حملۀ روسيه به مناطق شمالى ايران و محاصرۀ تبريز به وسيلۀ آنها، مردم آن مناطق آواره شده و ميرزا جواد آقا نيز بناچار ابتدا به تهران آمده و پس از زيارت حضرت عبدالعظيم به قم مهاجرت مى‌نمايد.
در قم اين بزرگوار به موعظه و تهذيب نفوس ادامه داده، و درس اخلاقى را براى عموم مردم در فيضيه برگزار مى‌كند او همچنين درس اخلاق و عرفان خصوصى را نيز براى شاگردان خاصش داشته است كه رهبر كبير انقلاب اسلامى امام خمينى (قده) يكى از آنان مى‌باشد.
علامه آقا بزرگ تهرانى در الذريعة مى‌فرمايد: «حاج سيد آقا روح اللّه خمينى در قم نزد حاج شيخ عبدالكريم حائرى يزدى و مير سيد على يثربى و ميرزا محمد على شاه‌آبادى و حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى و ديگران در فقه و اصول و معقول و عرفان و اخلاق شاگردى نمود».[۲]
وى همچنين درس خارج فقه را كه متن آن كتاب مفاتيح فقيه محقق ملا فيض كاشانى (م 1091 ق) بوده، تدريس مى‌نموده است. علاوه بر تدريس، در مسجد بالا سر حرم نيز نماز جماعت را اقامه مى‌كرده است.
اساتيد وى
- ملا حسينقلى همدانى (م 1311 ق)
- آخوند ملا محمد كاظم خراسانى (م 1329 ق)
- علامۀ نورى (م 1320 ق)
- علامه آقا رضا همدانى (م 1322 ق)
- سيد مرتضى كشميرى (م 1323 ق)
- سيد حسن بن محمدحسین كوه‌كمرى تبريزى، معروف به سيد حسين ترك (م 1299 ق)
شاگردان
- امام خمينى (قده) حاج روح اللّه بن مصطفى خمينى (م 1409 ق)
- حاج آقا حسين فاطمى قمى (م 1389 ق)
- آخوند ملا على همدانى (م 1398 ق)
- حاج شيخ عباس بن ملا حاجى تهرانى (م 1360 ق)
- سيد محمود مدرس (م 1378 ق)
- شيخ اسماعيل بن حسين تبريزى، معروف به تائب (م 1374 ق)
- حاج ميرزا عبداللّه شالچى (م 1363 ق)
- شيخ حسن بن مشكور لنكرانى (م 1361 ق)
گفتار بزرگان
نقباء البشر: «عالم فقيه و أخلاقي فاضل و ورع و ثقة قام بوظائف الشرعية و كان مروجا للدين مربيا للمؤمنين إلى أن توفّى»،[۳]
أعيان الشيعة: «ميرزا جواد آقا الشهير ملكي التبريزي نزيل قم، عالم فاضل أخلاقي»،[۴]
در كتاب الفوائد الرجاليّة به نقل از شاگردش آیت‌الله مرعشى نجفى (قده): «ممن أروى عنه العلامة الأخلاقي جمال السالكين و قدوة السائرين الأستاذ آیت‌الله‌الحاج ميرزا جواد آقا الملكي التبريزي نزيل قم»، (به نقل از فوائد الرجالية، مقدمۀ ناشر كتاب لقاء اللّه).
ريحانة الأدب: «الحاج ميرزا جواد من أكابر علماء الأخلاق و العرفان، قمة في الأخلاق الفاضلة كما في الجوانب الروحية و المعنويّة، بعيد عن الرذائل و ذمائم الأخلاق. حاج ميرزا جواد از اكابر علماى اخلاقى و عرفانى تبريز در عصر حاضر ما مى‌باشد، در اخلاق فاضله طاق، با كمالات صورى و معنوى آراسته، از رذائل و ذمائم اخلاق پيراسته.»[۵]
مرحوم امام خمينى (قده) عنايت خاصى به ميرزا جواد آقا ملكى داشته، او در كتاب شرح دعاى سحر، از ايشان تعبير به بعض المشايخ من أصحاب السلوك و المعرفة رضى اللّه تعالى عنه في أسرار الصلاة دارند، در كتاب آداب الصلاة نيز تعبير به عارف كامل مرحوم حاجى ميرزا جواد ملكى يا عارف واصل ما مرحوم حاجى ميرزا جواد ملكى دارند.
امام خمينى قدس‌سره در كتاب سرّ الصلاة براى حضور قلب در نماز، كتاب‌هايى از علما مثل سيد بن طاوس، شيخ بهايى، علامۀ مجلسى، شيخ مهدى و شيخ احمد نراقى را ذكر مى‌كند و سپس مى‌نويسد: از علماى معاصر كتب شيخ جليل القدر عارف باللّه حاج ميرزا جواد تبريزى قدس‌سره را مطالعه كن شايد إن شاء اللّه تعالى از اين تأبى و تعسف خارج شوى.[۶]
وفات
در روز یازدهم ذیحجه سال ۱۳۴۳ق (۱۱ تیر ۱۳۰۴ش) اين عالم ربانى چشم از جهان فرو بست و بدن مطهر وى در مقبرۀ شيخان يا مقبرۀ شهداء نزدیک به حرم مطهر فاطمۀ معصومه سلام‌اللّه‌عليها به خاک سپرده شد تا مدفن او محل زيارت عاشقان و عارفين و صالحان گردد.
آثار
- لقاء اللّه و السلوك إليه، معروف به رسالۀ لقائيه يا سير و سلوك. اين كتاب در سال 1358ق به وسيلۀ سيد عبدالحسين حجّت نسخه بردارى شده است.[۷]
- أسرار الصلاة (الذريعة، ج 47/2) در سال 1339ق چاپ سنگى شده است.
- رسالة في الأصول
- رسالة في الفقه
- كتاب المراقبات يا أعمال السنة، چاپ اول آن در سال 1381ق بوده است.
منابع مقاله
- أعيان الشيعة، ج 158/1، ج 254/4، ج 147/6
- مستدركات أعيان، ج 140/6
- ريحانة الأدب، 397/5
- نقباء البشر، 329/1
- معجم المؤلفين، 166/3
- الذريعة، ج 47/2، ج 337/18
- الفوائد الرجالية، ص 141
پانویس
- ↑ أعيان الشيعة، ج 136/6
- ↑ [۱]الذريعة إلى تصانيف الشيعة، ج 22، ص 152
- ↑ نقباء البشر، ج 329/1
- ↑ أعيان الشيعة، ج 254/4
- ↑ ريحانة الأدب، ج 397/5
- ↑ سرّ الصلاة، ص 68
- ↑ الذريعة، 337/18، نقباء البشر، ج 330/1