احیای تفکر اسلامی
| احیای تفکر اسلامی | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | مطهری، مرتضی (نويسنده) |
| ناشر | صدرا |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 13سده |
| چاپ | 1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 229 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
احیای تفکر اسلامی، از آثار اسلام‌شناس معاصر، مرتضی مطهری (1298-1358ش.)، شامل 5 سخنرانى در حسینیه ارشاد (تهران) در سال 1349ش، با هدف آسیب‌شناسی اندیشه و عملکرد اسلامی در دوران معاصر و شناسایی سبک صحیح اندیشیدن و زیستن بر اساس مکتب اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است. در این اثر، تعریف صحیح زهد اسلامی و هدف‌های والای آن تبیین شده است.
ساختار و محتوا
این کتاب، به‌ترتیب بر اساس محورهای ذیل سامان یافته است:
- اقبال و احیاى فکر دینى (بزرگداشت محمد اقبال لاهوری و تبیین نظر او درباره مقایسه ویژگی‌های فرهنگ اسلامی و غربی و تحلیل وضعیت فرهنگی - اجتماعی مسلمانان در دوران معاصر).
- تفکر دیروز و امروز مسلمین درباره میزان تأثیر عمل در سعادت انسان (ارزش عمل در تعلیم و تربیت اسلامی، نقش بنی‌امیه در پیدایش مرجئه و نقد و بررسی آن).
- تفکر زنده و تفکر مرده (تفاوت حیات بدن و حیات روح، توکل و زهد مثبت و منفی، فعالیت تولیدی امام علی(ع)).
- تفکر اسلامى درباره زهد و ترک دنیا (انواع زهد، کدام زهد مورد قبول اسلام است؟ هدف‌های زهد اسلامی).
- فلسفه زهد در تفکر اسلامى (حکمت‌های پنج‌گانه زهد و رهایی از وابستگی دنیوی و بهره‌مندی از لذت‌های معنوی).
تاریخ سخنرانی
اثر حاضر از 5 سخنرانى در سال 1349ش، در حسینیه ارشاد تشکیل شده است؛ سخنرانى اول در تاریخ 7 اردیبهشت 1349ش، به‌مناسبت یادبود مصلح اسلامى، اقبال لاهورى، درباره «اقبال و احیاى فکر دینى» برگزار شده و سخنرانی‌هاى بعدى، هریک به فاصله یک هفته از سخنرانى قبلى انجام شده است[۱].
نمونه مباحث
در نهج‌البلاغه است که کسى آمد خدمت امیرالمؤمنین على(ع)، عرض کرد مرا نصیحتى بفرمایید. حضرت در مقام نصیحت او چند جمله فرمودند که اولین جملهاش این است: «لا تَكنْ مِمَّنْ يرْجُو الآخِرَةَ بِغَيرِ عَمَلٍ وَ يرَجِّى التَّوْبَةَ بِطولِ الْأمَلِ؛ يقولُ فِي الدُّنْيا بِقَوْلِ الزّاهِدينَ وَ یعْمَلُ فيها بِعَمَلِ الرّاغِبين...»؛ اى مرد! از آن کسان مباش که آخرت را دوست مىدارد، ولى نمىخواهد عمل کند. از آن کسانى مباش که وقتى سخن مىگوید، سخن کسى است که به مادیات دنیا بىاعتناست، ولى وقتى پاى عمل به میان مىآید، آدم اسیر و بیچارهاى است؛ عملش عمل شیفتگان و مغرورین به دنیاست[۲]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.