نوایی، عبدالحسین

نام	نوایی، عبدالحسین
نام های دیگر
نام پدر
متولد	1302 هـ.ش
محل تولد
رحلت	1383 هـ.ش
اساتید
برخی آثار
کد مولف	AUTHORCODE2126AUTHORCODE

ولادت

«عبدالحسين نوايى»، در سال 1302ش، در تهران متولد گرديد.

تحصیلات

وى تحصيلات خود رادر مدارس ابتدايى (تمدن) و (ابن سينا) آغاز نمود. او در دوره متوسطه در مدرسه شرف تحصيل كرد و پس از گذراندن اين دوره، على‌رغم ميل باطنى خود، به دانشسراى عالى رفت. دكتر نوايى دراين مورد مى‌نويسد: برخلاف ميلم به دانشسرا رفتم؛ چون علاقه به اين حرفه نداشتم. تمايل داشتم كه ديپلمات شوم.

دكتر نوايى پس از دوره دانشسراى عالى، تحصيلات خود را در دانشكده حقوق پى گرفت، اما به دلايلى از ادامه تحصيل در رشته حقوق بازماند. البته وى يك سال بعد دوباره در رشته حقوق شركت نمود و توانست شاگرد دوم شود. نوايى به لحاظ اينكه ناگزير بود يكى از دو رشته انتخاب نمايد و با توجه به اينكه يك سال از دوره دانشسرا را نيز گذرانده بود، لذا در همين رشته ادامه تحصيل داد. او سپس به فرانسه رفته و توانست دوره دكترا را از دانشگاه سوربن اخذ نمايد.

عبدالحسين نوايى در كنار تحصيلات تكميلى خود در فرانسه، به كار معلمى نيز پرداخت.

عبدالحسين نوايى علاوه بر تأليف و خلق آثار متعدد، در دانشگاه‌ها و مؤسسات علمى مختلف به تدريس پرداخته است كه از آن جمله‌اند: دانشگاه تهران و مركز اسناد در سطح ليسانس، دانشگاه‌هاى تربيت مدرس، شهيد بهشتى، الزهرا و پژوهشگاه فرهنگ و مركز اسناد رسمى، دانشگاه‌هاى آزاد واحد شهر رى و ابهر در سطح فوق ليسانس و دكترى.

در سال 64-1363 بخش دكترى تاريخ در دانشگاه آزاد اسلامى ايجاد گرديد و دكتر نوايى از همان سال تا سال 1376 عضو ثابت هيئت علمى آن بوده و همان‌طوركه خود مى‌گويد، اولين دانشجوى فارغ‌التحصيل رشته تاريخ شاگرد وى بوده است.

عبدالحسين نوايى در زمينه اتكاى خود به تاريخ‌نگارى، بخش اعظم فعاليت خود را در دوره قاجاريه متمركز نمود. او تحقيقات و پژوهش‌هاى خود را در دو زمينه آغاز نمود: اول، مطالب مربوط به مسائل مشروطيت و ديگرى، در رابطه با بابيگرى است.

چنان‌كه خود درباره قاجاريه مى‌گويد: «من قاجاريه را به آن بدى نمى‌بينم كه ديگران مى‌بينند. افراد را در زمان خودشان و با معيارهاى زمان خودشان بايد مورد قضاوت قرار داد و الا با مسائل يك قرن يا دو قرن بعد نمى‌شود افرادى را كه دو قرن - سه قرن پيش از ما بوده‌اند، داورى كرد. من قاجاريه را بدون اينكه بخواهم ادعا كنم مردان بزرگ و يا نام‌آورى بوده‌اند، افراد خائن و نادرستى نمى‌دانم، اما مى‌توانم ادعا كنم كه در اين دوره غير از دو يا سه نفر، واقعا خائن؛ يعنى كسى كه آمده و به كشورش خيانت كرده، بيشتر نداريم. بقيه، كسانى هستند كه خواسته‌اند اين مملكت را حفظ كنند، اما ممكن است به علت جهل و بى‌اطلاعى و عقب‌ماندگى از دانش اروپا، مسائل سياسى اروپا و روابط بين دول، اشتباهاتى كرده باشند؛ اما آنان هرگز قصد خيانت نداشتند. شايد در آن زمان به‌درستى به نقش استعمار و مطامع قدرت‌هاى اروپايى پى نبرده بودند و شايد به اندازه لازم آگاهى نداشتند؛ چون شناخت استعمار منوط است به دانستن مفاهيم و اصطلاحات علوم سياسى، شناخت روابط بين‌الملل، شناخت مسائل اقتصادى، شناخت اينكه كارخانه اروپاييان بايد با مواد خام ارزان بگردد؛ اين مسائل را نمى‌دانستند، كجا درس خوانده بودند كه بدانند؟ اطلاعى نداشتند».

اساتيد

بديع‌الزمان فروزانفر؛
بهار؛
بهمنيار؛
ميرزا عبدالعظيم خان قريب.

جوايز

در سال 1349ش، دكتر نوايى موفق به دريافت جايزه بهترين كتاب سال به جهت تصحيح و تعليق كتاب «أحسن التواريخ» و در سال 1364ش، موفق به دريافت جايزه بهترين كتاب سال به‌خاطر تأليف كتاب «اسناد تاريخى ايران از 1038 تا 1105ق» شد.