امین شیرازی، احمد

احمد امین شیرازی (1319 - 1402ش)، ادیب ممتاز، دانش‌آموخته حوزه علمیه قم و مشهد و مدرّس ادبیات عربی و پژوهشگر نوآور در عرصه آموزش زبان و ادبیات عربی، صرف روان با حدیث و قرآن، نحو روان با حدیث و قرآن، الصرف الحدیث في بیان القرآن و الحدیث و بلاغت روان با حديث و قرآن از آثار فاخر اوست.

نام	امین شیرازی، احمد
نام‎های دیگر	ش‍ي‍رازي‌، اح‍م‍د ام‍ي‍ن‌ ام‍ي‍ن‌، اح‍م‍د
نام پدر
متولد	8 اردیبهشت 1319ش
محل تولد	شیراز
رحلت	2 بهمن 1402 ش
اساتید	نورى همدانى فاضل لنکرانى اعتمادى جوادى آملى شهید مفتح
برخی آثار	‏آئین بلاغت: شرح مختصر المعانی صرف روان با حدیث و قرآن البلیغ في المعاني و البیان و البدیع نحو روان با حدیث و قرآن
کد مؤلف	AUTHORCODE05608AUTHORCODE

برای دیگر کاربردها، امین (ابهام زدایی) را ببینید.

برای دیگر کاربردها، احمد امین (ابهام زدایی) را ببینید.

ولادت

احمد امین شیرازى در 8 اردیبهشت 1319ش (1359ق)، در شیراز زاده شد.

تحصیلات

پس از تحصیلات نخستین، در هفده‌سالگی (1336ش) رهسپار مشهد مقدس شد و در مدرسه نواب سکونت گزید و مدت هفت سال علوم ادبى را نزد ادیب نامى خراسان محمدتقی ادیب نیشابورى فراگرفت و هرآنچه را آموخت، نگاشت و تدریس کرد و مورد توجه فراوان استادش قرار گرفت؛ به‌گونه‌ای که استاد، یک دوره درس خصوصى نحو و بلاغت براى او قرار داد و به دریافت اجازات متعدد تدریس و تعلیم علوم ادبى نائل آمد و پس ‌از آن شرح لمعه و خلاصة الحساب شیخ بهایى را نزد حضرت آیت‌الله حاج سید احمد مدرس یزدى فراگرفت.

در سال 1343ش، رهسپار قم شد و به تدریس و تحصیل پرداخت. او به دعوت آیت‌الله‌العظمی گلپایگانى به تدریس علوم ادبى در مدرسه علوى (اول خیابان تهران) پرداخت و هم‌زمان به تحصیل سطوح عالیه مشغول شد. اساتید ایشان ازاین‌قرارند:

حضرات آیات: نورى همدانى (رسائل)، فاضل لنکرانى (مکاسب و کفایه)، اعتمادى (قوانین)، شهید مفتح (حکمت شرح منظومه)، جوادى آملى (اسفار)، حسن‏‌زاده آملى (شرح چغمینى و تشريح الأفلاك شیخ بهایى - رحمه‌الله - در علم نجوم) و گرامى قمى (منطق شرح منظومه).

پس‌ از آن به درس خارج آیات عظام آقایان: گلپایگانى، میرزا هاشم آملى، اراکى، محقق داماد، حاج ‌آقا مرتضى حائرى و وحید خراسانى، حاضر شد و مبانى علمی‌اش را استوار ساخت.

مشاغل

او در کنار تحصیل در مدرسه منتظریه (حقانى) و مسجد امام و مدرسه فیضیه و مدرسه علمیه رضویه به تدریس علوم ادبى اشتغال داشت و درس‌هایش، از جمله معروف‌ترین و شلوغ‌ترین درس‌های ادبى حوزه علمیه قم بود.

سپس به دعوت مرحوم آیت‌الله حاج سید مهدى ابن‌ الرضا به خوانسار رفت و مدت سه سال در مدرسه علمیه ولی‌عصر(عج) به تدریس علوم دینى پرداخت و در مدارس آن شهر به تبلیغ دین اشتغال داشت.

پس از پیروزى انقلاب اسلامى به دعوت مرحوم آیت‌الله سید حسن طاهرى خرم‌آبادی به خرم‌آباد رفت و به تدریس در حوزه خواهران و کارهاى فرهنگى و انقلابى در ارگان‌ها و نهادهاى مختلف انقلابى پرداخت.

در سال 1362 به قم بازگشت و به تألیف و تدریس و تبلیغ دین در شهرهاى مختلف مشغول شد و آثار فراوان پدید آورد.