تسخیری، محمدعلی

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    تسخیری، محمد علی
    نام تسخیری، محمد علی
    نام‎های دیگر
    نام پدر آيت‌الله على‌اكبر تسخيرى
    متولد 1323 ش
    محل تولد نجف
    رحلت 28 مرداد 1399ش
    اساتید شهيد صدر

    خويى

    سید محمدتقی حکیم

    شيخ جواد تبريزى

    برخی آثار محاضرات في علوم القرآن (تسخیری)

    الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي عليه‌السلام

    الأحاديث المشتركة حول عيسی المسيح عليه‌السلام

    کد مؤلف AUTHORCODE00650AUTHORCODE

    محمدعلى تسخيرى (۱۳۲۳-1399ش)، نماینده استان تهران در پنجمین دوره مجلس خبرگان رهبری و مشاور مقام معظم رهبری در امور فرهنگی جهان اسلام، معاون بين‌الملل دفتر مقام معظم رهبری از سال ۱۳۶۹، مشاور عالی امور بين‌الملل بعثه مقام معظم رهبری در امور حج و معاون بين‌الملل آن، رئيس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی از زمان تأسيس ۱۳۷۳تا ۱۳۸۰، مشاور وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی در امور بين‌الملل، معاون بين‌الملل سازمان تبليغات اسلامی از ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰، عضو هيأت امنای سازمان تبليغات اسلامی، دبيركل مجمع جهانی اهل‌بيت عليهم‌السلام به مدت ۹ سال و عضو شورای عالی آن، عضو شورای عالی مجمع جهانی تقريب مذاهب اسلامی، دبيركل مجمع جهانی تقريب مذاهب اسلامی،عضو كميته فقهی مجمع اهل‌بيت مستقر در حوزه علميه قم، رئيس كميته فرهنگی هشتمين كنفرانس سران اسلامی در تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری در دوره سوم استان گيلان از سال ۱۳۷۷، استاد دانشگاه امام صادق(ع) در رشته فقه مقارن، استاد دانشگاه تربيت مدرس در رشته اقتصاد اسلامی، اشراف بر مجله‌های التوحيد، رسالة‌الثقلين و رسالة‌التقريب، عضو كميته فقهی بانك جهانی توسعه اسلامی، عضو مؤسسه انديشه اسلامی «آل البيت»،

    ولادت

    پدرش آيت‌الله علی‌اکبر تسخیری تنکابنی از اهالی رامسر و مادرش، انسیه بیگم از اهالی اصفهان بود. محمدعلی تسخیری در ۲۷ مهر ۱۳۲۳ش، در شهر نجف چشم به جهان گشود. از صفحات درخشان زندگى خانواده ايشان شهادت برادر بزرگوارشان، محمدحسين تسخيرى و جانبازى سه برادر ديگر ايشان مى‌باشد.

    تحصیلات

    وى در اوان كودكى، روخوانى قرآن كريم را فراگرفت، سپس تحصيلات ابتدايى را در مدرسه «منتدى النشر» به پايان رساند كه با مديريت محمدرضا مظفر اداره مى‌شد. وى در آنجا، علاوه بر مظفر از استادانى همچون: الغبان و شيخ مطر بهره برد و سپس تحصيلات متوسطه را در دبيرستان شبانه «خورنق» پى گرفت. در همان روزگار، به سفارش پدر، روزها نزد يكى از افراد متدين نجف، كار مى‌كرد. چون علاقه ويژه‌اى به شعر و مطالعه آثار شاعران و نويسندگان بزرگ داشت، موفق شد در سايه تشويق آموزگارانش، قريحه شعر و ادب‌دوستى‌اش را نيز شكوفا سازد.

    در سال 1341 دوره دبيرستان را به پايان رساند، آن‌گاه وارد دانشكده فقه شد و در رشته زبان عربى و علوم اسلامى به تحصيل پرداخت. هم‌زمان، فراگيرى دروس حوزوى را نيز آغاز كرد.

    اساتید

    تحصيلات مقدماتى و دروس حوزوى را تا مرحله درس خارج در محضر اساتيد بزرگى نظير آيات عظام شهيد صدر، خويى، سید محمدتقی حکیم، شيخ جواد تبريزى، شيخ كاظم تبريزى، صدرا بادكوبى و شيخ مجتبى لنكرانى سپرى نمود و در كنار آن، دروس دانشگاهى را نيز در رشته ادبيات عرب، فقه و اصول در دانشكده معروف فقه نجف اشرف فراگرفت. ايشان هم‌زمان با تحصيل در حوزه علميه نجف اشرف به تدريس دروس رايج حوزوى نيز اشتغال داشت و در نتيجه مجاهدت‌هاى سياسى، مدتى در سياه‌چال‌هاى رژيم بعث زندانى شد.

    فعالیتهای سیاسی، اجتماعی

    پس از انقلاب 1377 عراق به رهبرى عبدالكريم قاسم، احزاب سياسى مانند حزب كمونيست و ملى‌گراها كه افكار ضد اسلامى داشتند، فعالیت‌های خود را از سر گرفتند و با آموزه‌هاى اسلامى به‌شدت برخورد می‌كردند؛ ازاين‌رو، حزب «جماعة العلماء» براى رويارويى با اين هجوم، به سازمان‌دهى جوانان مسلمان دست يازيد. تسخيرى نيز با مطالعه نشريات حزب «جماعة العلماء»، در جريان اهداف و برنامه‌هاى آن حزب قرار گرفت. فعالیت‌های انقلابى وى ادامه يافت تا اينكه در سال 1344 به‌طور رسمى به «حزب الدعوة» پيوست كه با نظارت آيت‌الله صدر اداره مى‌شد. تسخيرى در آن زمان، با سرودن اشعار انقلابى به افشاگرى بر ضد نظام حاكم بر عراق پرداخت كه به دستگيرى و زندانى شدن وى انجاميد. وى پس از مدتى با ميانجى‌گرى علماى نجف، به‌ويژه امام خمينى(ره)، از زندان رهايى يافت و سپس راهى نجف شد. دروس حوزوى را در حوزه نجف ادامه داد. وى در محضر استادانى چون مجتبى لنكرانى و كاظم تبريزى، دوره سطح را به پايان رساند و به درس خارج فقه راه يافت. در سال 1349 به دليل فعالیت‌های سياسى بر ضد رژيم عراق، از اين كشور اخراج شد و به ايران آمد.

    ايشان در حوزه علميه قم نزدیک به 12 سال در درس‌هاى اساتيد بزرگى نظير آيات عظام گلپايگانى، ميرزا هاشم آملى و وحيد خراسانى شركت نمود. در اين مدت همچنين به تدريس علوم حوزوى در حوزه علميه قم و پاره‌اى مراكز علمى و دانشگاهى كشور پرداخت.

    بعد از پيروزى انقلاب شكوهمند اسلامى ايران ايشان با قبول مسئوليت‌هاى اجرايى و شركت در همايش‌هاى بين‌المللى و داخلى، تمامى تلاش خويش را صرف امور فرهنگى و تبليغى در داخل و خارج كشور نمود. از جمله فعالیت‌های ايشان در زمينه‌هاى علمى، فرهنگى و تبليغى در اين دوره، نگارش تعداد بسيارى كتاب و مقاله و همچنين ايراد سخنرانى و انجام مصاحبه‌هاى گوناگون در مناسبت‌هاى مختلف مى‌باشد.

    وفات

    این عالم بزرگ در تاریخ 28 مرداد 1399ش درگذشت.[۱]

    آثار

    - كتب:

    1. اقليت‌هاى مسلمانان، راه‌كارها و مشكلات؛
    2. ايده‌هاى گفتگو با ديگران؛
    3. درباره وحدت و تقريب مذاهب اسلامى؛
    4. رسالت ما تقريب در انديشه‌ها، انسجام در عمل؛
    5. در پرتو قانون اساسى.

    -مقالات:

    1. ميانه‌گرايى اسلامى در فاصله افراط، تروريسم و وادادگى؛
    2. ميانه‌روى اسلامى و امنيت انسان؛
    3. مهم‌ترين مسائل مطرح ميان اسلام و غرب؛
    4. موضع غرب نسبت به خيزش اسلامى؛
    5. موانعى بر سر راه تقريب؛
    6. مشكلات فرهنگى و اجتماعى جهان اسلام در پرتو جهانى شدن؛
    7. مشكلات جهان اسلام و درمان آن در پرتو جهانى‌سازى؛
    8. لزوم گفتگوى پيروان اديان ابراهیمى؛

    و...

    پانویس


    منابع مقاله

    1. http://www.taskhiri.com
    2. http://fa.wikipedia.org

    وابسته‌ها

    القواعد الأصولية و الفقهية علی مذهب الإمامية

    القواعد الأصولية و الفقهية علی مذهب الإمامية (چاپ اول)

    محاضرات في علوم القرآن (تسخیری)

    الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي عليه‌السلام

    الأحاديث المشتركة حول عيسی المسيح عليه‌السلام

    المختصر المفيد في تفسير القرآن المجيد

    الحج في الاحاديث المشترکه بين السنه و الشيعه

    الوحده الاسلامىه في الاحاديث المشترکه بين السنه و الشيعه

    وحدت اسلامی بر پایه مرجعیت علمی اهل‌بیت علیهم‌السلام

    ماضی المرجعیة الشیعیة و حاضرها

    دروس فی الاقتصاد

    الظاهرة العاطفیة الإنسانیة في سیرة الرسول صلی‌الله‌علیه‌وآله

    نظام العقوبات الإسلامية

    دروس في أصول‌الدين

    معرفة الذات لبنائها الجديد

    حول کتاب «الآيات الشيطانية»

    نحو حياة أفضل

    احياگر فرهنگ و بيدادگري اسلامى

    حول الدستور الإسلامي في موادة العامة

    القرآن و معرفة الطبيعة

    حول الشیعة و المرجعیة

    نظرة سريعة إلي حياة نبي الاسلام صلی‌الله‌عليه‌وآله‌و‌سلم

    الشفق الوهوب

    الإمامان الحسن و الحسين عليما السلام في الأحاديث المشترکة بين السنة و الشيعة

    حقوق انسان

    الإمام المهدي في الأحادیث المشترکة بین السنة و الشیعة

    الإنسان و القضاء و القدر

    تفسیر القرآن الکریم، الأجزاء العشرة الأولی من القرآن الکریم

    گزیده‌ای از اندیشه برخی شخصیت‎های تقریبی

    الحورا مع الذات و الآخر

    حول القرآن

    الصوم

    جامع البیان فی الأحادیث المشترکة حول القرآن

    حول الصحوة الإسلامیة

    امام مهدی علیه‌السلام در آینه روایات شیعه و اهل سنت

    اقتصاد اسلامى

    فی الطریق إلی التوحید الإلهی

    جهانی شدن جهان اسلام

    العودة إلی الذات و بناؤها من جدید

    اقلیت‎های مسلمانان

    صلاة الجمعة

    الحج (تسخیری)

    رسالتنا تقریب الفکر و توحید العمل

    القرآن و معرفة الطبيعة

    حول الوحدة و التقریب

    النصوص الإقتصادیة من القرآن و السنة مع مقارنتها بمصادر من الشیعة الإمامیة

    موسی الکلیم علیه‌السلام فی الأحادیث المشترکة بین السنة و الشیعة

    الأمر بالمعروف و النهی عن المنکر فی الأحادیث المشترکة بین السنة و الشیعة

    پیرامون بیداری اسلامی

    ایده‌های گفت و گو با دیگران

    ایده‌های گفت و گو با دیگران

    من الظواهر العامة فی الإسلام

    رسالت ما: تقریب در اندیشه‌ها و وحدت در عمل

    مرجعیت شیعه از آغاز تاکنون

    رسالتنا تقریب الفکر و توحید العمل

    حول الدستور الإسلامی الإیرانی

    بوادر المدرسة التقریبیة فی أصول الفقه

    المختصر المفيد في تفسير القرآن المجيد

    الأقلیات الإسلامیة و علاقاتها بمجتمعاتها

    الأحادیث القدسیة المشترکة بین السنة و الشیعة

    المأثورة المشترکة

    دراسات فی الحضارة الإسلامیة

    رجالات التقریب

    حوزة العمیة العراقیة و التقریب

    در پرتو قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران (توضیح و مبانی و شرح الزامات قانون)

    من حیاة أهل‌البیت علیهم‌السلام

    حول الشیعة و المرجعة "فی الوقت الحاضر"

    الجهاد فی الماثور عن أهل السنة و الإمامیة

    الإقتصاد الإسلامی

    الأحادیث الأخلاقیة المشترکة

    الإمامة و الولاية في القرآن الكريم