وهابی کیست و چه می‌گوید؟

وهابی کیست و چه می‌گوید؟
وهابی کیست و چه می‌گوید؟
پدیدآوران	فهیم کرمانی، مرتضی (نویسنده)
ناشر	مشعر
مکان نشر	تهران - ایران
سال نشر	1388 ش
چاپ	2
شابک	‎978-964-540-103-8
زبان	فارسی
تعداد جلد	1
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf
	v; t; e;

وهابى كيست و چه مى‌گويد؟، تأليف مرتضى فهيم کرمانى، سير كوتاه و فشرده‌اى است درباره برخى از مسائل مهمى كه وهابى‌ها در مكه و مدينه بر گروهى از زائران غير متخصص و ناآگاه، ايراد گرفته و اذهان ساده‌لوحان بى‌سواد و ناآگاهان را با دروغ‌هايى ساختگى، به علماى شيعه بدبين كرده و آنان را از صراط مستقيم منحرف ساخته‌اند.^[۱]

كتاب، گردآورى سخنان مؤلف و برگرفته از چندين كتاب مانند «كشف الارتياب»، «شفاء السقام» و... مى‌باشد.^[۲]

كتاب از يك پيشگفتار و سه بخش تشكيل شده است.

بخش اول با عنوان «سيره مسلمين» بحثى درباره «زيارت» در بين مسلمانان، به‌خصوص زيارت قبر پيامبر(ص) است. مؤلف در اين‌باره مى‌گويد: مسلمانان به زيارت قبور انبيا، امامان، اوليا، صالحان و بزرگان دين و در رأس تمام آن‌ها، قبر مقدس پيامبر اعظم(ص) مى‌رفتند و در كنار قبرشان به نماز و دعا مى‌پرداختند و به‌وسيله آن‌ها تبرک و توسل به خداى تعالى مى‌جستند و از آن‌ها كه آبرومند در پيشگاه خدا هستند، درخواست می‌كردند براى آن‌ها نيز طلب سعادت نمايند.

و اين مسئله مورد اجماع و اتفاق تمام گروه‌هاى مسلمان بود كه حتى يك نفر هم مخالف نداشت؛ تااينكه ابن تيميه حرانى زبان به توهين و جسارت برداشت و گفت: زيارت پيامبر(ص) حرام و بدعت است و مسافرت كردن به اين منظور، سفر معصيت است و موجب قصر نماز نخواهد شد.

وقتى اين سختن را گفت، بسيارى از بزرگان و عالمان آن زمان، عقيده فاسد او را برملا و آشكار ساختند و بر رد مزخرفاتش كتاب‌هايى نوشتند.

مؤلف در ادامه اين بحث، اسامى كسانى را كه در رد ابن تيميه كتاب نوشته‌اند به‌همراه نام كتاب هريك آورده است.^[۳]

وى سپس به تاريخ وهابيت و محمد بن عبدالوهاب، خاندان سعود و فعالیت‌های اين دو گروه اشاره مى‌كند.

در بخش دوم كتاب، با عنوان «امور مهم» به دوازده مورد از مسائل مهم كه عمدتاً از موارد مورد اختلاف اين فرقه و ساير مذاهب مى‌باشد، پرداخته شده و توضيح داده شده است؛ از جمله اين مسائل، مى‌توان به قرآن و احتجاج به آن، هر گناهى كفر نيست، عدم جواز تكفير ساير مسلمانان، معناى عبادت، حيات پيامبر(ص) بعد از فوت و... اشاره نمود.

بخش سوم كتاب به شبهات وهابيت و عكس‌العمل علما و اهل نظر در مقابل وهابيت اشاره مى‌كند. از جمله شبهات مورد بحث در اين بخش ديد وهابيت به پيامبران و اولياى الهى و بحث توسّل مى‌باشد.

همچنين در اين بخش به شبهه شفاعت پاسخ داده شده است. نویسنده بعد از بررسى شبهه شفاعت، وارد بحث و بررسى ساير شبهات در اين زمينه، از جمله طلب شفاعت از مردگان، زيارت، بوسيدن ضرايح و قبه‌هاى شريف و... مى‌شود و با دلايل عقلى و نقلى همچون نمونه‌هاى تاريخى از سيره بزرگان، شفاعت و توسل را امرى بديهى و جايز مى‌شمارد.^[۴]