رواقی، علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←آثار) |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
== آثار== | == آثار== | ||
{{ستون-شروع|2}} | |||
#پژوهش و ويرايش قرآن مترجم قدس؛ | #پژوهش و ويرايش قرآن مترجم قدس؛ | ||
#تصحيح مقامات الحريرى؛ | #تصحيح مقامات الحريرى؛ | ||
| خط ۶۸: | خط ۷۰: | ||
#فرهنگ مصدر در زبان فارسى؛ | #فرهنگ مصدر در زبان فارسى؛ | ||
#فرهنگ‌واره واژگان قرآنى. | #فرهنگ‌واره واژگان قرآنى. | ||
{{پایان}} | |||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
نسخهٔ ۲۵ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۱۷
| نام | رواقی، علی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 8 آذر سال 1320ش |
| محل تولد | مشهد |
| رحلت | |
| اساتید | غلامحسين يوسفى |
| برخی آثار | قرآن کریم (مترجم ناشناخته (قرن دهم)) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04173AUTHORCODE |
على رواقى (متولد 1320-مشهد)، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، قرآن پژوه، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، مصحح، محقق، شاهنامه شناس، برگزیده دومین همایش چهره های ماندگار (۱۳۸۱)
ولادت
در 8 آذر سال 1320ش، در شهر مشهد متولد شد.
تحصیلات
در سال 1339ش تحصيلات دوره كارشناسى خود را در دانشكده ادبيات دانشگاه مشهد آغاز نمود. در سال 1344ش، به تهران مهاجرت نمود و تحصيلات كارشناسى ارشد و دكترا را تا سال 1353ش در دانشگاه تهران گذراند.
وى از سال 1349ش تدريس متون زبان فارسى شامل شاهنامه، تاريخ بيهقى و آثار ناصرخسرو را در دانشكده ادبيات دانشگاه تهران آغاز كرد. سپس در سال 1354ش با استفاده از يك فرصت مطالعاتى، به فرانسه رفت و در زمينه فرهنگ‌نويسى، به تحقيق پرداخت و در سال 1356ش در دانشگاه پل‌والرى‌مون‌پليه، زبان فارسى را تدريس كرد.
وى مؤسسه‌اى فرهنگى به نام برادر شهيدش محمد رواقى بنياد نهاده است كه در طبع و نشر آثار مختلف فعاليت دارد.
از جمله اساتيد و مربيان ايشان، مى‌توان به افراد زير اشاره كرد: دكتر احمدعلى رجايى بخارايى، دكتر غلامحسين يوسفى، بديع‌الزمان فروزانفر، مجتبى مينوى، دكتر على‌اكبر فياض و محمد پروين گنابادى.
آثار
- پژوهش و ويرايش قرآن مترجم قدس؛
- تصحيح مقامات الحريرى؛
- تفسير قرآن پاک؛
- تصحيح جلد اول بصاير يمينى؛
- باز هم شاهنامه چگونه بايد بخوانيم؛
- تصحيح مقاصد اللغة؛
- ذيلى بر فرهنگ‌هاى فارسى؛
- زبان فارسى در ماوراءالنهر؛
- سبک شناسى يا گونه‌شناسى ترجمه‌هاى قرآن؛
- فرهنگ فارسى تاجیكى؛
- فرهنگ مصدر در زبان فارسى؛
- فرهنگ‌واره واژگان قرآنى.