دیوان کامل جهان ملک خاتون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی | ||
| کد کنگره =/د9 / 5418 PIR | | کد کنگره =/د9 / 5418 PIR | ||
| موضوع = شعر | | موضوع = شعر فارسی- قرن 8ق. | ||
|ناشر | |ناشر | ||
| ناشر = زوار | | ناشر = زوار | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| شابک = | | شابک = | ||
| تعداد جلد = 1 | | تعداد جلد = 1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =29067 | ||
| کتابخوان همراه نور = | | کتابخوان همراه نور = | ||
| کد پدیدآور =18787 | | کد پدیدآور =18787 | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''دیوان کامل جهان ملک خاتون،''' مجموعه اشعار [[جهان ملک خاتون|جهان ملک خاتون]] (زنده در 786ق)، بانوی شاعر نامور نیمه دوم قرن هشتم است که به کوشش | '''دیوان کامل جهان ملک خاتون،''' مجموعه اشعار [[جهان ملک خاتون|جهان ملک خاتون]] (زنده در 786ق)، بانوی شاعر نامور نیمه دوم قرن هشتم است که به کوشش [[پوراندخت کاشانی‌راد]] و [[کامل احمدنژاد]]، منتشر شده است. | ||
اشعار جهان بالغ بر ١٥٩٣٧ بیت و ١٤١٣ غزل با احتساب غزل‌های تکراری است. دیوان او مشتمل است بر یک دیباچه (به نثر و لابه لای آن چند بیتی از اشعار خود و دیگر شاعران) و مدح سلطان احمد بهادر ایلکانی، ١٤ هزار غزل، ترجیع‌بندی مسبع در طلب وصل معشوق، مرثیه فرزند دلبندش، سلطان بخت دارای ١١٧ بیت، مقدار کمی مثنوی، مقطعات با ٤٨ بیت و فرجامین سخن او تعداد ٣٥٧ رباعی است. او از معدود شاعران زن ایرانی است که به سرودن غزل اهتمام ورزیده است<ref>کردافشاری، راویه؛ خاتمی، احمد، ص190- 191</ref>. | اشعار جهان بالغ بر ١٥٩٣٧ بیت و ١٤١٣ غزل با احتساب غزل‌های تکراری است. دیوان او مشتمل است بر یک دیباچه (به نثر و لابه لای آن چند بیتی از اشعار خود و دیگر شاعران) و مدح سلطان احمد بهادر ایلکانی، ١٤ هزار غزل، ترجیع‌بندی مسبع در طلب وصل معشوق، مرثیه فرزند دلبندش، سلطان بخت دارای ١١٧ بیت، مقدار کمی مثنوی، مقطعات با ٤٨ بیت و فرجامین سخن او تعداد ٣٥٧ رباعی است. او از معدود شاعران زن ایرانی است که به سرودن غزل اهتمام ورزیده است<ref>کردافشاری، راویه؛ خاتمی، احمد، ص190- 191</ref>. | ||
استعداد ادبی او از آبشخور اشعار شاعرانی چون [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] ، [[خواجو]]، [[سلمان ساوجی، سلمان بن محمد|سلمان ساوجی]] و حتی پیش از آنها [[منوچهری دامغانی]]، [[نظامی گنجوی|نظامی]] و [[انوری، محمد بن محمد|انوری]]، سرشار گردیده و به‌عنوان شاعر غزل‌سرای زن درخشیده است. اشعار جهان بسیار سلیس و روان و قابل فهم برای همگان است؛ از این جهت غزلیات او را می‌توان متأثر از اشعار سعدی دانست. در دیوان او شمار تعداد غزل‌هایی که به استقبال غزلیات سعدی سروده شده، چشمگیر است و از منظر زبانی، اشعار او مدیون زبان فصیح، سهل و ممتنع سعدی | استعداد ادبی او از آبشخور اشعار شاعرانی چون [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]]، [[خواجو]]، [[سلمان ساوجی، سلمان بن محمد|سلمان ساوجی]] و حتی پیش از آنها [[منوچهری، احمد بن قوص|منوچهری دامغانی]]، [[نظامی گنجوی|نظامی]] و [[انوری، محمد بن محمد|انوری]]، سرشار گردیده و به‌عنوان شاعر غزل‌سرای زن درخشیده است. اشعار جهان بسیار سلیس و روان و قابل فهم برای همگان است؛ از این جهت غزلیات او را می‌توان متأثر از اشعار سعدی دانست. در دیوان او شمار تعداد غزل‌هایی که به استقبال غزلیات سعدی سروده شده، چشمگیر است و از منظر زبانی، اشعار او مدیون زبان فصیح، سهل و ممتنع سعدی است، اما بی‌تردید، زبان وی فاقد فصاحت و بلاغتی است که در سخن سعدی شاهد آن هستیم. به‌هرروی او در نمونه‌های هم‌جنس خود تا اندازه‌ای هم از نظر کمیت و هم کیفیت اشعار، بی‌نظیر است<ref>همان، ص191</ref>. | ||
شعر او از نظر زبانی ساده و به‌دور از تصنع و تکلف و در نهایت سادگی و روانی، برآمده از روح آرام و مردانه بانویی شاهزاده و کاخ‌نشین است. شاعر گونه‌های مختلف اشعار خود را که متأثر از حوادث سخت و خشن روزگار است، صیقل‌‌داده و تراشیده، می‌سراید. گویی درشتی شعر را سخته و پخته و سنجیده به جهانیان عرضه می‌دارد<ref>همان</ref>. | شعر او از نظر زبانی ساده و به‌دور از تصنع و تکلف و در نهایت سادگی و روانی، برآمده از روح آرام و مردانه بانویی شاهزاده و کاخ‌نشین است. شاعر گونه‌های مختلف اشعار خود را که متأثر از حوادث سخت و خشن روزگار است، صیقل‌‌داده و تراشیده، می‌سراید. گویی درشتی شعر را سخته و پخته و سنجیده به جهانیان عرضه می‌دارد<ref>همان</ref>. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده:زبان‌شناسی، علم زبان]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات شرقی (آسیایی)]] | |||
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]] | |||
[[رده:زبانها و ادبیات ایرانی]] | |||
[[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | [[رده:مقالات اردیبهشت 01 مکرمی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | [[رده:مقالات بازبینی شده خرداد 01]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد1401]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۲۰
| دیوان کامل جهان ملک خاتون | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | جهان ملک خاتون (نویسنده)
کاشانی‌راد، پوراندخت (به کوشش) احمدنژاد، کامل (به کوشش) |
| ناشر | زوار |
| مکان نشر | ایران- تهران |
| سال نشر | 1374ش |
| چاپ | یکم |
| موضوع | شعر فارسی- قرن 8ق. |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /د9 / 5418 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دیوان کامل جهان ملک خاتون، مجموعه اشعار جهان ملک خاتون (زنده در 786ق)، بانوی شاعر نامور نیمه دوم قرن هشتم است که به کوشش پوراندخت کاشانی‌راد و کامل احمدنژاد، منتشر شده است.
اشعار جهان بالغ بر ١٥٩٣٧ بیت و ١٤١٣ غزل با احتساب غزل‌های تکراری است. دیوان او مشتمل است بر یک دیباچه (به نثر و لابه لای آن چند بیتی از اشعار خود و دیگر شاعران) و مدح سلطان احمد بهادر ایلکانی، ١٤ هزار غزل، ترجیع‌بندی مسبع در طلب وصل معشوق، مرثیه فرزند دلبندش، سلطان بخت دارای ١١٧ بیت، مقدار کمی مثنوی، مقطعات با ٤٨ بیت و فرجامین سخن او تعداد ٣٥٧ رباعی است. او از معدود شاعران زن ایرانی است که به سرودن غزل اهتمام ورزیده است[۱].
استعداد ادبی او از آبشخور اشعار شاعرانی چون سعدی، حافظ، خواجو، سلمان ساوجی و حتی پیش از آنها منوچهری دامغانی، نظامی و انوری، سرشار گردیده و به‌عنوان شاعر غزل‌سرای زن درخشیده است. اشعار جهان بسیار سلیس و روان و قابل فهم برای همگان است؛ از این جهت غزلیات او را می‌توان متأثر از اشعار سعدی دانست. در دیوان او شمار تعداد غزل‌هایی که به استقبال غزلیات سعدی سروده شده، چشمگیر است و از منظر زبانی، اشعار او مدیون زبان فصیح، سهل و ممتنع سعدی است، اما بی‌تردید، زبان وی فاقد فصاحت و بلاغتی است که در سخن سعدی شاهد آن هستیم. به‌هرروی او در نمونه‌های هم‌جنس خود تا اندازه‌ای هم از نظر کمیت و هم کیفیت اشعار، بی‌نظیر است[۲].
شعر او از نظر زبانی ساده و به‌دور از تصنع و تکلف و در نهایت سادگی و روانی، برآمده از روح آرام و مردانه بانویی شاهزاده و کاخ‌نشین است. شاعر گونه‌های مختلف اشعار خود را که متأثر از حوادث سخت و خشن روزگار است، صیقل‌‌داده و تراشیده، می‌سراید. گویی درشتی شعر را سخته و پخته و سنجیده به جهانیان عرضه می‌دارد[۳].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.
- کردافشاری، راویه؛ خاتمی، احمد، «سبک‌شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)»، پایگاه مجلات تخصصی نور، فروردین 1399- شماره 47.