الشفاعة في الكتاب و السنة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سوال' به 'سؤال') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'الشفاعة (ابهام زدایی)' به 'الشفاعة (ابهام‌زدایی)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
| چاپ =1 | | چاپ =1 | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور = | | کتابخانۀ دیجیتال نور =03395 | ||
| کتابخوان همراه نور =03395 | | کتابخوان همراه نور =03395 | ||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر| الشفاعة (ابهام‌زدایی)}} | |||
'''الشفاعة في الكتاب و السنّة''' اثر آیت‌الله [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى]] مى‌باشد. | |||
==گزارش محتوا== | |||
اسلام دين دنيا و آخرت است و بر مسلمان واجب است اينكه اهتمام هم بر امور دنيوى و هم بر امور اخروى داشته باشد و همانطور كه به امور دنياوى خود مى‌پردازد براى حيات اخروى خود توشه و زاد تهيّه نمايد و براى همين امر است كه مسلمان بايد به فرائض دينى خود عمل و از محرمات الهى اجتناب كند و بطور خلاصه يگانه غرض دين، همان شوق بندگان بسوى بندگى و اطاعت است ولى از آنجا كه انسان ضعيف خلق شده و با غرايز عجين و به وسيله شهوات محاصره شده است لذا گناهانى از او صادر مى‌شود كه گاهى از روى اراده مخالفت مى‌كند و گاهى عصيان مى‌كند بدون اينكه اراده آنرا داشته باشد سپس وجدان و ضمير انسان او را تحت فشار قرار ميدهند آيا در اين حالت بايد انسان نااميد و مايوس شود؟لا ييأس من روح الله الاّ القوم الكافرين (يوسف87/) انسان در اين حالت بايد اميد به رحمت و آرزوى عفو و لطف او را داشته باشد.در اين هنگام اسلام در مقابل انسان عاصر و گنهكار پشيمان درهاى آرزو را باز مى‌كند تا به سوى خدا خود برگردد و مسير سعادت با اطمينان طى كند.و اين درهاى رحمت توبه و انابه و استغفار و شفاعت است.و شفاعت مختص به خداى متعال مى‌باشد و دليل آن آياتى كه در قرآن آمده است يا شفاعت مخصوص كسانى است كه خدا به آنها اذن داده باشد و به شفاعت آنها راضى باشد اما با شرايط خاص كه يكى از شفعاء نبى اكرم اسلام(ص) مى‌باشد و اين مسئله مورد اتفاق همه علماء اسلام مى‌باشد با اينكه در فروع آن باهم اختلافى دارند.اين مسئله از زمان پيامبر اكرم(ص) تا زمانهاى بعد روش مسلمانان درخواست شفاعت از شافعان راستين بوده و پيوسته از آنان در حال حيات و سمات درخواست شفاعت می‌كردند تا اينكه در قرن‌هفتم ابن تميّه با اين روش مستمر ميان مسلمانان مخالفت كرد و گفت: «پروردگارا:پيامبر و ديگر بندگان صالح خود را شفيعان ما در روز قيامت قرار ده ولى ما حق نداريم بگوئيم اى پيامبر خدا، يا اى ولى خدا، در حقّ من شفاعت نما زيرا شفاعت چيزى است كه جز خدا كسى بر آن قادر نيست هرگاه چنين چيزى را از پيامبر كه در برزخ به سر مى‌برد بخواهى شرك ورزيده‌اى.» و سه قرن بعد عبدالوهاب مجدّدا شفاعت از شافعان راستين را تحريم كرده و درخواست‌كننده را مشرك و عمل او را شرك ناميد.[[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله سبحانى]] با نوشتن اين كتاب درصدد هستند كه اين نظريه را كه ابن تميّه ابراز كرده مورد بررسى و تحليل قرار دهد و اوّل آراء انديشمندان اسلام از همه مذاهب اسلام را مى‌آورد و سپس شفاعت را از منظر قرآن كريم كه به دو قسم شفاعت مقبوله و شفاعت مردوده است مورد كنكاش قرار ميدهد و سپس حقيقت شفاعت را ذكر مى‌كند و علّت اينكه چرا شفاعت جعل شد را مى‌آورد و بعد آثار شفاعت و ماذونين به شفاعت را نوشته و سپس اشكالات و سؤالاتى (5 مورد) كه در مورد شفاعت است را مطرح مى‌كند و آخر روايات و احاديث شفاعت كه 50 روايت از اهل سنّت و 62 روايت كه از شيعه مى‌باشد مى‌آورد آنچه كه بايد به آن توجه داشت اينكه استاد در تمامى كتاب در مقام ردّ يا اثبات مطالب از ادله‌اى كه مورد اعتماد و پذيرش است قرآن | اسلام دين دنيا و آخرت است و بر مسلمان واجب است اينكه اهتمام هم بر امور دنيوى و هم بر امور اخروى داشته باشد و همانطور كه به امور دنياوى خود مى‌پردازد براى حيات اخروى خود توشه و زاد تهيّه نمايد و براى همين امر است كه مسلمان بايد به فرائض دينى خود عمل و از محرمات الهى اجتناب كند و بطور خلاصه يگانه غرض دين، همان شوق بندگان بسوى بندگى و اطاعت است ولى از آنجا كه انسان ضعيف خلق شده و با غرايز عجين و به وسيله شهوات محاصره شده است لذا گناهانى از او صادر مى‌شود كه گاهى از روى اراده مخالفت مى‌كند و گاهى عصيان مى‌كند بدون اينكه اراده آنرا داشته باشد سپس وجدان و ضمير انسان او را تحت فشار قرار ميدهند آيا در اين حالت بايد انسان نااميد و مايوس شود؟لا ييأس من روح الله الاّ القوم الكافرين (يوسف87/) انسان در اين حالت بايد اميد به رحمت و آرزوى عفو و لطف او را داشته باشد.در اين هنگام اسلام در مقابل انسان عاصر و گنهكار پشيمان درهاى آرزو را باز مى‌كند تا به سوى خدا خود برگردد و مسير سعادت با اطمينان طى كند.و اين درهاى رحمت توبه و انابه و استغفار و شفاعت است.و شفاعت مختص به خداى متعال مى‌باشد و دليل آن آياتى كه در قرآن آمده است يا شفاعت مخصوص كسانى است كه خدا به آنها اذن داده باشد و به شفاعت آنها راضى باشد اما با شرايط خاص كه يكى از شفعاء نبى اكرم اسلام(ص) مى‌باشد و اين مسئله مورد اتفاق همه علماء اسلام مى‌باشد با اينكه در فروع آن باهم اختلافى دارند.اين مسئله از زمان پيامبر اكرم(ص) تا زمانهاى بعد روش مسلمانان درخواست شفاعت از شافعان راستين بوده و پيوسته از آنان در حال حيات و سمات درخواست شفاعت می‌كردند تا اينكه در قرن‌هفتم ابن تميّه با اين روش مستمر ميان مسلمانان مخالفت كرد و گفت: «پروردگارا:پيامبر و ديگر بندگان صالح خود را شفيعان ما در روز قيامت قرار ده ولى ما حق نداريم بگوئيم اى پيامبر خدا، يا اى ولى خدا، در حقّ من شفاعت نما زيرا شفاعت چيزى است كه جز خدا كسى بر آن قادر نيست هرگاه چنين چيزى را از پيامبر كه در برزخ به سر مى‌برد بخواهى شرك ورزيده‌اى.» و سه قرن بعد عبدالوهاب مجدّدا شفاعت از شافعان راستين را تحريم كرده و درخواست‌كننده را مشرك و عمل او را شرك ناميد.[[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله سبحانى]] با نوشتن اين كتاب درصدد هستند كه اين نظريه را كه ابن تميّه ابراز كرده مورد بررسى و تحليل قرار دهد و اوّل آراء انديشمندان اسلام از همه مذاهب اسلام را مى‌آورد و سپس شفاعت را از منظر قرآن كريم كه به دو قسم شفاعت مقبوله و شفاعت مردوده است مورد كنكاش قرار ميدهد و سپس حقيقت شفاعت را ذكر مى‌كند و علّت اينكه چرا شفاعت جعل شد را مى‌آورد و بعد آثار شفاعت و ماذونين به شفاعت را نوشته و سپس اشكالات و سؤالاتى (5 مورد) كه در مورد شفاعت است را مطرح مى‌كند و آخر روايات و احاديث شفاعت كه 50 روايت از اهل سنّت و 62 روايت كه از شيعه مى‌باشد مى‌آورد آنچه كه بايد به آن توجه داشت اينكه استاد در تمامى كتاب در مقام ردّ يا اثبات مطالب از ادله‌اى كه مورد اعتماد و پذيرش است قرآن كريم؟؟؟ و روايات صحيح است استفاده مى‌كند. | ||
و در آخر كتاب فهرست موضوعات بطور كامل ذكر شده است. | و در آخر كتاب فهرست موضوعات بطور كامل ذكر شده است. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[الشفاعة]] | [[الشفاعة]] | ||
[[عالم الآخرة]] | |||
[[التذكرة في أحوال الموتی و أمور الآخرة]] | |||
[[الشفاعة العظمى في يوم القيامة]] | |||
[[معرفة المعاد]] | |||
[[الروح]] | |||
[[تسلية الفؤاد في بيان الموت و المعاد]] | |||
[[بقاء النفس بعد فناء الجسد]] | |||
[[المعاد الجسماني]] | |||
[[منهج الرشاد في معرفة المعاد]] | |||
[[انسان از آغاز تا انجام]] | |||
[[بازگشت به دنیا در پایان تاریخ (تحلیل و بررسی مسئله رجعت)]] | |||
[[منازل الآخره: سرنوشت انسان هنگام مرگ و بعد از آن]] | |||
[[موسوعة علامات الساعة]] | |||
[[الشفاعة (بهبهانی)]] | [[الشفاعة (بهبهانی)]] | ||
| خط ۴۰: | خط ۶۹: | ||
[[رده:کلام و عقاید]] | [[رده:کلام و عقاید]] | ||
[[رده: مباحث خاص کلامی]] | [[رده: مباحث خاص کلامی]] | ||
[[رده:معادشناسی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۲۰
| الشفاعة في الکتاب و السنة | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبحانی تبریزی، جعفر (نویسنده) |
| عنوان‌های دیگر | رساله موجزه تبین مفهوم الشفاعه و حدودها و آثارها البنادة و شروطها و طلبها |
| ناشر | [بی نا] |
| مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
| چاپ | 1 |
| موضوع | شفاعت |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 222/7 /س2ش7 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
الشفاعة في الكتاب و السنّة اثر آیت‌الله جعفر سبحانى مى‌باشد.
گزارش محتوا
اسلام دين دنيا و آخرت است و بر مسلمان واجب است اينكه اهتمام هم بر امور دنيوى و هم بر امور اخروى داشته باشد و همانطور كه به امور دنياوى خود مى‌پردازد براى حيات اخروى خود توشه و زاد تهيّه نمايد و براى همين امر است كه مسلمان بايد به فرائض دينى خود عمل و از محرمات الهى اجتناب كند و بطور خلاصه يگانه غرض دين، همان شوق بندگان بسوى بندگى و اطاعت است ولى از آنجا كه انسان ضعيف خلق شده و با غرايز عجين و به وسيله شهوات محاصره شده است لذا گناهانى از او صادر مى‌شود كه گاهى از روى اراده مخالفت مى‌كند و گاهى عصيان مى‌كند بدون اينكه اراده آنرا داشته باشد سپس وجدان و ضمير انسان او را تحت فشار قرار ميدهند آيا در اين حالت بايد انسان نااميد و مايوس شود؟لا ييأس من روح الله الاّ القوم الكافرين (يوسف87/) انسان در اين حالت بايد اميد به رحمت و آرزوى عفو و لطف او را داشته باشد.در اين هنگام اسلام در مقابل انسان عاصر و گنهكار پشيمان درهاى آرزو را باز مى‌كند تا به سوى خدا خود برگردد و مسير سعادت با اطمينان طى كند.و اين درهاى رحمت توبه و انابه و استغفار و شفاعت است.و شفاعت مختص به خداى متعال مى‌باشد و دليل آن آياتى كه در قرآن آمده است يا شفاعت مخصوص كسانى است كه خدا به آنها اذن داده باشد و به شفاعت آنها راضى باشد اما با شرايط خاص كه يكى از شفعاء نبى اكرم اسلام(ص) مى‌باشد و اين مسئله مورد اتفاق همه علماء اسلام مى‌باشد با اينكه در فروع آن باهم اختلافى دارند.اين مسئله از زمان پيامبر اكرم(ص) تا زمانهاى بعد روش مسلمانان درخواست شفاعت از شافعان راستين بوده و پيوسته از آنان در حال حيات و سمات درخواست شفاعت می‌كردند تا اينكه در قرن‌هفتم ابن تميّه با اين روش مستمر ميان مسلمانان مخالفت كرد و گفت: «پروردگارا:پيامبر و ديگر بندگان صالح خود را شفيعان ما در روز قيامت قرار ده ولى ما حق نداريم بگوئيم اى پيامبر خدا، يا اى ولى خدا، در حقّ من شفاعت نما زيرا شفاعت چيزى است كه جز خدا كسى بر آن قادر نيست هرگاه چنين چيزى را از پيامبر كه در برزخ به سر مى‌برد بخواهى شرك ورزيده‌اى.» و سه قرن بعد عبدالوهاب مجدّدا شفاعت از شافعان راستين را تحريم كرده و درخواست‌كننده را مشرك و عمل او را شرك ناميد.آیت‌الله سبحانى با نوشتن اين كتاب درصدد هستند كه اين نظريه را كه ابن تميّه ابراز كرده مورد بررسى و تحليل قرار دهد و اوّل آراء انديشمندان اسلام از همه مذاهب اسلام را مى‌آورد و سپس شفاعت را از منظر قرآن كريم كه به دو قسم شفاعت مقبوله و شفاعت مردوده است مورد كنكاش قرار ميدهد و سپس حقيقت شفاعت را ذكر مى‌كند و علّت اينكه چرا شفاعت جعل شد را مى‌آورد و بعد آثار شفاعت و ماذونين به شفاعت را نوشته و سپس اشكالات و سؤالاتى (5 مورد) كه در مورد شفاعت است را مطرح مى‌كند و آخر روايات و احاديث شفاعت كه 50 روايت از اهل سنّت و 62 روايت كه از شيعه مى‌باشد مى‌آورد آنچه كه بايد به آن توجه داشت اينكه استاد در تمامى كتاب در مقام ردّ يا اثبات مطالب از ادله‌اى كه مورد اعتماد و پذيرش است قرآن كريم؟؟؟ و روايات صحيح است استفاده مى‌كند.
و در آخر كتاب فهرست موضوعات بطور كامل ذكر شده است.