ابن طقطقی، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ايران' به 'ایران') |
جز (added Category:نسب‌شناسان using HotCat) |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" | ابن ال‍طق‍طق‍ی، ابوجعفر محمد | ||
ابن ال‍طق‍طق‍ی، محمد بن علی | |||
ابن طباطبا، محمد بن علی | |||
Muḥammad ibn ʻAlī Ibn al-Ṭiqṭaqā | Muḥammad ibn ʻAlī Ibn al-Ṭiqṭaqā | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
فخرالدين على بن يوسف بوقى | فخرالدين على بن يوسف بوقى | ||
سيد على بن احمد عبيدلى | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۴۰: | خط ۳۹: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02430AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۵: | ||
'''صفى‌الدين ابوجعفر محمد بن تاج‌الدين على بن محمد بن رمضان معروف به ابن طقطقى''' (660-709ق)، عالم، اديب، مورخ، نسب‌شناس، نویسنده و نقيب سادات علوى حله، نجف، کربلا<ref>جعفریان، رسول، ص207</ref>، نویسنده کتاب مشهور [[الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]] | '''صفى‌الدين ابوجعفر محمد بن تاج‌الدين على بن محمد بن رمضان معروف به ابن طقطقى''' (660-709ق)، عالم، اديب، مورخ، نسب‌شناس، نویسنده و نقيب سادات علوى حله، نجف، کربلا<ref>جعفریان، رسول، ص207</ref>، نویسنده کتاب مشهور [[الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]] | ||
نسب او به قاسم رسى مى‌رسد. پدرش تاج‌الدين على از عالمان بنام و از ثروتمندان بزرگ بود و نقابت علویان را به عهده داشت. وى داراى | نسب او به قاسم رسى مى‌رسد. پدرش تاج‌الدين على از عالمان بنام و از ثروتمندان بزرگ بود و نقابت علویان را به عهده داشت. وى داراى زمین‌هاى بسيار در سواحل فرات و دجله بود. | ||
صفى‌الدين محمد، ابتدا در حله مى‌زيست و پس از قتل پدر در 680ق1281/م (يا 672ق1273/م) مقام نقابت علویان كوفه، بغداد، كربلا و نجف را به دست آورد. او نسبت به پدر از نفوذ اجتماعى و سياسى و اقتصادى كمترى برخوردار بود و | صفى‌الدين محمد، ابتدا در حله مى‌زيست و پس از قتل پدر در 680ق1281/م (يا 672ق1273/م) مقام نقابت علویان كوفه، بغداد، كربلا و نجف را به دست آورد. او نسبت به پدر از نفوذ اجتماعى و سياسى و اقتصادى كمترى برخوردار بود و غالباً به سفر مى‌پرداخت. از اربل، بصره، كوفه و اصفهان ديدار كرد و در 696ق1297/م به ایران آمد و به مراغه رفت و در 700ق1301/م وارد تبريز شد. | ||
در 701ق1302/م، به موصل رفت و در | در 701ق1302/م، به موصل رفت و در این شهر کتاب مشهورش «الفخري» يا «الآداب السلطانية» را نوشت و آن را به فخرالدين بن عيسى حاكم مغولى موصل تقديم كرد. | ||
ابن طقطقى با ایران و فرهنگ و ادب پارسى آشنايى و بدانها دلبستگى داشت. وى را کتاب ديگرى به نام «الغايات» است. | ابن طقطقى با ایران و فرهنگ و ادب پارسى آشنايى و بدانها دلبستگى داشت. وى را کتاب ديگرى به نام «الغايات» است. | ||
| خط ۶۳: | خط ۶۲: | ||
# علامه فقيه يحيى بن سعيد حلّى؛ | # علامه فقيه يحيى بن سعيد حلّى؛ | ||
# فخرالدين على بن يوسف بوقى؛ | # فخرالدين على بن يوسف بوقى؛ | ||
# | # سيد اسماعيل كيا؛ | ||
# علاّمه على بن عيسى اربلى؛ | # علاّمه على بن عيسى اربلى؛ | ||
# | # سيد عبدالكريم بن طاووس حلّى؛ | ||
# | # سيد شرف‌الدين ابوجعفر عبيدلى؛ | ||
# | # سيد على بن احمد عبيدلى؛ | ||
# شمس‌الدين بن | # شمس‌الدين بن عبدالحمید؛ | ||
# نجم‌الدين محمد بن محمد كتبى (كبير)؛ | # نجم‌الدين محمد بن محمد كتبى (كبير)؛ | ||
# تاج‌الدين على بن | # تاج‌الدين على بن عبدالحمید حسینى؛ | ||
# صفى‌الدين عبدالمؤمن ارموى؛ | # صفى‌الدين عبدالمؤمن ارموى؛ | ||
# | # امیر فخرالدين بغدى بن قشتمر؛ | ||
# فلك‌الدين محمد بن ايدمر؛ | # فلك‌الدين محمد بن ايدمر؛ | ||
# نصر مليسى حبشى؛ | # نصر مليسى حبشى؛ | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۸: | ||
# نجم‌الدين حمزة بن ثویه علوى عبيدلى؛ | # نجم‌الدين حمزة بن ثویه علوى عبيدلى؛ | ||
# عزالدين زيد بن ابى‌نمّى؛ | # عزالدين زيد بن ابى‌نمّى؛ | ||
# | # ابراهیم زركشى؛ | ||
# محمد بن حسن رازى. | # محمد بن حسن رازى. | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۶: | ||
#جعفریان، رسول، منابع تاریخ اسلام، انصاریان، چاپ صدر، چاپ اول، آبان 1376 | #جعفریان، رسول، منابع تاریخ اسلام، انصاریان، چاپ صدر، چاپ اول، آبان 1376 | ||
#يوسفى اشكورى، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج2، مدخل آل طباطبا، ص65، زير نظر [[موسوی بجنوردی، محمدکاظم|كاظم موسوى بجنوردى]]، تهران، 1374. | #يوسفى اشكورى، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج2، مدخل آل طباطبا، ص65، زير نظر [[موسوی بجنوردی، محمدکاظم|كاظم موسوى بجنوردى]]، تهران، 1374. | ||
#[[رجایی، مهدی| | #[[رجایی، مهدی|سيد مهدى رجائى]]، مقدمه کتاب الأصيلي، مكتبة آيةالله‌العظمى المرعشي النجفي، قم، 1418ق. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[المختصر في أخبار مشاهیر الطالبیة و الأئمة الإثنی عشر]] | |||
[[الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]] | [[الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]] | ||
| خط ۱۲۰: | خط ۱۲۰: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:نسب‌شناسان]] | |||
[[رده: | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۴۴
| نام | ابن طقطقی، محمد بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن ال‍طق‍طق‍ی، ابوجعفر محمد
ابن ال‍طق‍طق‍ی، محمد بن علی ابن طباطبا، محمد بن علی Muḥammad ibn ʻAlī Ibn al-Ṭiqṭaqā |
| نام پدر | تاج‌الدين على |
| متولد | 660 |
| محل تولد | عراق |
| رحلت | 709 ق |
| اساتید | جمال‌الدين ابوالحسن على بن محمد دستجردانى
ابن فوطى شيبانى فخرالدين على بن يوسف بوقى سيد على بن احمد عبيدلى |
| برخی آثار | الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02430AUTHORCODE |
صفى‌الدين ابوجعفر محمد بن تاج‌الدين على بن محمد بن رمضان معروف به ابن طقطقى (660-709ق)، عالم، اديب، مورخ، نسب‌شناس، نویسنده و نقيب سادات علوى حله، نجف، کربلا[۱]، نویسنده کتاب مشهور الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية
نسب او به قاسم رسى مى‌رسد. پدرش تاج‌الدين على از عالمان بنام و از ثروتمندان بزرگ بود و نقابت علویان را به عهده داشت. وى داراى زمین‌هاى بسيار در سواحل فرات و دجله بود.
صفى‌الدين محمد، ابتدا در حله مى‌زيست و پس از قتل پدر در 680ق1281/م (يا 672ق1273/م) مقام نقابت علویان كوفه، بغداد، كربلا و نجف را به دست آورد. او نسبت به پدر از نفوذ اجتماعى و سياسى و اقتصادى كمترى برخوردار بود و غالباً به سفر مى‌پرداخت. از اربل، بصره، كوفه و اصفهان ديدار كرد و در 696ق1297/م به ایران آمد و به مراغه رفت و در 700ق1301/م وارد تبريز شد.
در 701ق1302/م، به موصل رفت و در این شهر کتاب مشهورش «الفخري» يا «الآداب السلطانية» را نوشت و آن را به فخرالدين بن عيسى حاكم مغولى موصل تقديم كرد.
ابن طقطقى با ایران و فرهنگ و ادب پارسى آشنايى و بدانها دلبستگى داشت. وى را کتاب ديگرى به نام «الغايات» است.
او علاوه بر تاريخ‌نگارى از شاعران و اديبان برجسته و ماهر بوده و در مورد اشعار برخى از اديبان نقدهایی دارد و اشعارى طولانى در رثاى عزالدين عبدالعزيز موصلى و چندين شعر در مورد ابوالمعالى غطاوى حلى سروده است.
استادان
- جمال‌الدين ابوالحسن على بن محمد دستجردانى، وزير سلطان غازان در ديوان ممالك در سال 695؛
- ابن فوطى شيبانى؛
- ظهيرالدين على بن محمد كازرونى؛
- علامه فقيه يحيى بن سعيد حلّى؛
- فخرالدين على بن يوسف بوقى؛
- سيد اسماعيل كيا؛
- علاّمه على بن عيسى اربلى؛
- سيد عبدالكريم بن طاووس حلّى؛
- سيد شرف‌الدين ابوجعفر عبيدلى؛
- سيد على بن احمد عبيدلى؛
- شمس‌الدين بن عبدالحمید؛
- نجم‌الدين محمد بن محمد كتبى (كبير)؛
- تاج‌الدين على بن عبدالحمید حسینى؛
- صفى‌الدين عبدالمؤمن ارموى؛
- امیر فخرالدين بغدى بن قشتمر؛
- فلك‌الدين محمد بن ايدمر؛
- نصر مليسى حبشى؛
- شرف‌الدين ابوالقاسم على علقمى؛
- كمال‌الدين احمد بن ضحاك؛
- نجم‌الدين حمزة بن ثویه علوى عبيدلى؛
- عزالدين زيد بن ابى‌نمّى؛
- ابراهیم زركشى؛
- محمد بن حسن رازى.
شاگردان
- شرف‌الدين محمد بن عبيداللّه عبيدلى؛
- عزيزالدين حسن بن احمد جسراوى اديب؛
- عزالدين حسین بن محمد حلّى مقرى؛
- عزالدين عبدالعزيز بن جمعة موصلى؛
- عزالدين يونس بن يحيى خالدى نيلى.
آثار
- الأصيلي في أنساب الطالبيين؛
- الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية؛
- منية الفضلاء في تاريخ الخلفاء و الوزراء؛
- کتاب التاريخ؛
- کتاب الغايات؛
و...
پانویس
- ↑ جعفریان، رسول، ص207
منابع مقاله
- جعفریان، رسول، منابع تاریخ اسلام، انصاریان، چاپ صدر، چاپ اول، آبان 1376
- يوسفى اشكورى، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج2، مدخل آل طباطبا، ص65، زير نظر كاظم موسوى بجنوردى، تهران، 1374.
- سيد مهدى رجائى، مقدمه کتاب الأصيلي، مكتبة آيةالله‌العظمى المرعشي النجفي، قم، 1418ق.