ابن طقطقی، محمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
(غنی سازی متن) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
| (۴۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
|- | |- | ||
|نام‌های دیگر | |نام‌های دیگر | ||
| data-type="authorOtherNames" | | | data-type="authorOtherNames" | ابن ال‍طق‍طق‍ی، ابوجعفر محمد | ||
ابن ال‍طق‍طق‍ی، محمد بن علی | |||
ابن طباطبا، محمد بن علی | |||
Muḥammad ibn ʻAlī Ibn al-Ṭiqṭaqā | Muḥammad ibn ʻAlī Ibn al-Ṭiqṭaqā | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" |660 | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |عراق | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" |709 | | data-type="authorDeathDate" |709 ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" | | | data-type="authorTeachers" |جمال‌الدين ابوالحسن على بن محمد دستجردانى | ||
[[ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد|ابن فوطى]] شيبانى | |||
فخرالدين على بن يوسف بوقى | |||
سيد على بن احمد عبيدلى | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۹: | ||
|- class="articleCode" | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
| data-type="authorCode" | | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02430AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
''' | '''صفى‌الدين ابوجعفر محمد بن تاج‌الدين على بن محمد بن رمضان معروف به ابن طقطقى''' (660-709ق)، عالم، اديب، مورخ، نسب‌شناس، نویسنده و نقيب سادات علوى حله، نجف، کربلا<ref>جعفریان، رسول، ص207</ref>، نویسنده کتاب مشهور [[الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]] | ||
نسب او به قاسم رسى مى‌رسد. پدرش تاج‌الدين على از عالمان بنام و از ثروتمندان بزرگ بود و نقابت علویان را به عهده داشت. وى داراى زمین‌هاى بسيار در سواحل فرات و دجله بود. | |||
صفى‌الدين محمد، ابتدا در حله مى‌زيست و پس از قتل پدر در 680ق1281/م (يا 672ق1273/م) مقام نقابت علویان كوفه، بغداد، كربلا و نجف را به دست آورد. او نسبت به پدر از نفوذ اجتماعى و سياسى و اقتصادى كمترى برخوردار بود و غالباً به سفر مى‌پرداخت. از اربل، بصره، كوفه و اصفهان ديدار كرد و در 696ق1297/م به ایران آمد و به مراغه رفت و در 700ق1301/م وارد تبريز شد. | |||
در 701ق1302/م، به موصل رفت و در این شهر کتاب مشهورش «الفخري» يا «الآداب السلطانية» را نوشت و آن را به فخرالدين بن عيسى حاكم مغولى موصل تقديم كرد. | |||
ابن طقطقى با ایران و فرهنگ و ادب پارسى آشنايى و بدانها دلبستگى داشت. وى را کتاب ديگرى به نام «الغايات» است. | |||
او علاوه بر تاريخ‌نگارى از شاعران و اديبان برجسته و ماهر بوده و در مورد اشعار برخى از اديبان نقدهایی دارد و اشعارى طولانى در رثاى عزالدين عبدالعزيز موصلى و چندين شعر در مورد ابوالمعالى غطاوى حلى سروده است. | |||
==استادان== | |||
# جمال‌الدين ابوالحسن على بن محمد دستجردانى، وزير سلطان غازان در ديوان ممالك در سال 695؛ | |||
# [[ابن فوطی، عبدالرزاق بن احمد|ابن فوطى]] شيبانى؛ | |||
# ظهيرالدين على بن محمد كازرونى؛ | |||
# علامه فقيه يحيى بن سعيد حلّى؛ | |||
# فخرالدين على بن يوسف بوقى؛ | |||
# سيد اسماعيل كيا؛ | |||
# علاّمه على بن عيسى اربلى؛ | |||
# سيد عبدالكريم بن طاووس حلّى؛ | |||
# سيد شرف‌الدين ابوجعفر عبيدلى؛ | |||
# سيد على بن احمد عبيدلى؛ | |||
# شمس‌الدين بن عبدالحمید؛ | |||
# نجم‌الدين محمد بن محمد كتبى (كبير)؛ | |||
# تاج‌الدين على بن عبدالحمید حسینى؛ | |||
# صفى‌الدين عبدالمؤمن ارموى؛ | |||
# امیر فخرالدين بغدى بن قشتمر؛ | |||
# فلك‌الدين محمد بن ايدمر؛ | |||
# نصر مليسى حبشى؛ | |||
# شرف‌الدين ابوالقاسم على علقمى؛ | |||
# كمال‌الدين احمد بن ضحاك؛ | |||
# نجم‌الدين حمزة بن ثویه علوى عبيدلى؛ | |||
# عزالدين زيد بن ابى‌نمّى؛ | |||
# ابراهیم زركشى؛ | |||
# محمد بن حسن رازى. | |||
==شاگردان== | |||
# شرف‌الدين محمد بن عبيداللّه عبيدلى؛ | |||
# عزيزالدين حسن بن احمد جسراوى اديب؛ | |||
# عزالدين حسین بن محمد حلّى مقرى؛ | |||
# عزالدين عبدالعزيز بن جمعة موصلى؛ | |||
# عزالدين يونس بن يحيى خالدى نيلى. | |||
==آثار== | |||
== آثار == | |||
# الأصيلي في أنساب الطالبيين؛ | |||
# الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية؛ | |||
# منية الفضلاء في تاريخ الخلفاء و الوزراء؛ | |||
# کتاب التاريخ؛ | |||
# کتاب الغايات؛ | |||
و... | و... | ||
== | ==پانویس== | ||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | |||
#جعفریان، رسول، منابع تاریخ اسلام، انصاریان، چاپ صدر، چاپ اول، آبان 1376 | |||
#يوسفى اشكورى، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج2، مدخل آل طباطبا، ص65، زير نظر [[موسوی بجنوردی، محمدکاظم|كاظم موسوى بجنوردى]]، تهران، 1374. | |||
#[[رجایی، سید مهدی|سيد مهدى رجائى]]، مقدمه کتاب الأصيلي، مكتبة آيةالله‌العظمى المرعشي النجفي، قم، 1418ق. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[المختصر في أخبار مشاهیر الطالبیة و الأئمة الإثنی عشر]] | |||
[[الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]] | [[الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۰
| نام | ابن طقطقی، محمد بن علی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن ال‍طق‍طق‍ی، ابوجعفر محمد
ابن ال‍طق‍طق‍ی، محمد بن علی ابن طباطبا، محمد بن علی Muḥammad ibn ʻAlī Ibn al-Ṭiqṭaqā |
| نام پدر | تاج‌الدين على |
| متولد | 660 |
| محل تولد | عراق |
| رحلت | 709 ق |
| اساتید | جمال‌الدين ابوالحسن على بن محمد دستجردانى
ابن فوطى شيبانى فخرالدين على بن يوسف بوقى سيد على بن احمد عبيدلى |
| برخی آثار | الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02430AUTHORCODE |
صفى‌الدين ابوجعفر محمد بن تاج‌الدين على بن محمد بن رمضان معروف به ابن طقطقى (660-709ق)، عالم، اديب، مورخ، نسب‌شناس، نویسنده و نقيب سادات علوى حله، نجف، کربلا[۱]، نویسنده کتاب مشهور الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية
نسب او به قاسم رسى مى‌رسد. پدرش تاج‌الدين على از عالمان بنام و از ثروتمندان بزرگ بود و نقابت علویان را به عهده داشت. وى داراى زمین‌هاى بسيار در سواحل فرات و دجله بود.
صفى‌الدين محمد، ابتدا در حله مى‌زيست و پس از قتل پدر در 680ق1281/م (يا 672ق1273/م) مقام نقابت علویان كوفه، بغداد، كربلا و نجف را به دست آورد. او نسبت به پدر از نفوذ اجتماعى و سياسى و اقتصادى كمترى برخوردار بود و غالباً به سفر مى‌پرداخت. از اربل، بصره، كوفه و اصفهان ديدار كرد و در 696ق1297/م به ایران آمد و به مراغه رفت و در 700ق1301/م وارد تبريز شد.
در 701ق1302/م، به موصل رفت و در این شهر کتاب مشهورش «الفخري» يا «الآداب السلطانية» را نوشت و آن را به فخرالدين بن عيسى حاكم مغولى موصل تقديم كرد.
ابن طقطقى با ایران و فرهنگ و ادب پارسى آشنايى و بدانها دلبستگى داشت. وى را کتاب ديگرى به نام «الغايات» است.
او علاوه بر تاريخ‌نگارى از شاعران و اديبان برجسته و ماهر بوده و در مورد اشعار برخى از اديبان نقدهایی دارد و اشعارى طولانى در رثاى عزالدين عبدالعزيز موصلى و چندين شعر در مورد ابوالمعالى غطاوى حلى سروده است.
استادان
- جمال‌الدين ابوالحسن على بن محمد دستجردانى، وزير سلطان غازان در ديوان ممالك در سال 695؛
- ابن فوطى شيبانى؛
- ظهيرالدين على بن محمد كازرونى؛
- علامه فقيه يحيى بن سعيد حلّى؛
- فخرالدين على بن يوسف بوقى؛
- سيد اسماعيل كيا؛
- علاّمه على بن عيسى اربلى؛
- سيد عبدالكريم بن طاووس حلّى؛
- سيد شرف‌الدين ابوجعفر عبيدلى؛
- سيد على بن احمد عبيدلى؛
- شمس‌الدين بن عبدالحمید؛
- نجم‌الدين محمد بن محمد كتبى (كبير)؛
- تاج‌الدين على بن عبدالحمید حسینى؛
- صفى‌الدين عبدالمؤمن ارموى؛
- امیر فخرالدين بغدى بن قشتمر؛
- فلك‌الدين محمد بن ايدمر؛
- نصر مليسى حبشى؛
- شرف‌الدين ابوالقاسم على علقمى؛
- كمال‌الدين احمد بن ضحاك؛
- نجم‌الدين حمزة بن ثویه علوى عبيدلى؛
- عزالدين زيد بن ابى‌نمّى؛
- ابراهیم زركشى؛
- محمد بن حسن رازى.
شاگردان
- شرف‌الدين محمد بن عبيداللّه عبيدلى؛
- عزيزالدين حسن بن احمد جسراوى اديب؛
- عزالدين حسین بن محمد حلّى مقرى؛
- عزالدين عبدالعزيز بن جمعة موصلى؛
- عزالدين يونس بن يحيى خالدى نيلى.
آثار
- الأصيلي في أنساب الطالبيين؛
- الفخري في الآداب السلطانية و الدول الإسلامية؛
- منية الفضلاء في تاريخ الخلفاء و الوزراء؛
- کتاب التاريخ؛
- کتاب الغايات؛
و...
پانویس
- ↑ جعفریان، رسول، ص207
منابع مقاله
- جعفریان، رسول، منابع تاریخ اسلام، انصاریان، چاپ صدر، چاپ اول، آبان 1376
- يوسفى اشكورى، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج2، مدخل آل طباطبا، ص65، زير نظر كاظم موسوى بجنوردى، تهران، 1374.
- سيد مهدى رجائى، مقدمه کتاب الأصيلي، مكتبة آيةالله‌العظمى المرعشي النجفي، قم، 1418ق.