شوکانی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '،ف' به '، ف') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ]]' به ']]') |
||
| (۳۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR02797.jpg|بندانگشتی|شوکانی، محمد]] | [[پرونده:NUR02797.jpg|بندانگشتی|شوکانی، محمد]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |شوکانی، محمد | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | شوکانی، اب‍و عبدالله محمد بن علی | ||
ص‍ن‍ع‍ان‍ی، محمد بن علی | ص‍ن‍ع‍ان‍ی، محمد بن علی | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |علی | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1173ق برابر با 1760 م | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |«هجرۀ شوكان» یمن | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1250 ق یا 1834 م | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |عبدالقادر بن احمد كوكبائى | ||
حسن بن ابراهيم مغربى | |||
يحيى بن محمد الحوتى | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[فتح القدیر]] | ||
[[البدر الطالع بمحاسن من بعد القرن السابع]] | |||
[[البدر الطالع بمحاسن من بعد القرن السابع | |||
[[ | [[العقد الثمين في إثبات وصاية أمير المؤمنين]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE02797AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد بن علی بن محمد بن عبدالله شوكانی ''' (1173-1250ق)، ملقب به بدرالدین شوکانی، فقیه، از علمای بزرگ زیدی که دارای تفکرات سلفی بود. | |||
== ولادت == | |||
در روز 28 ذیقعده سال 1173ق در «هجرۀ شوكان» یمن به دنيا آمد. پدر وى، عالمى بود كه منصب قضاوت نيز داشت و معروف به صلاح و پاکى روح بود. در دامن پدر در صنعا پرورش يافت و با مهيا بودن محيط خانوادگى و وسايل رزق و اسباب حيات، به فراگيرى علم مشغول گشت. | |||
==جايگاه علمى== | ==جايگاه علمى== | ||
تحصيلات خود را از قرائت قرآن و حفظ آن نزد اساتيد فن آغاز و در محضر حسن بن عبدالله هبل ختم نمود.پس از آن کتاب‌هاى زيادى را در علوم مختلف حفظ كرد.از عالمان زيادى دانش آموخت.، همراه با تحصيل به تدريس نيز اشتغال ورزيد و دروس او، روزانه به بيش از ده درس در تفسير، حديث، اصول، معانى، بيان، و منطق، مى‌رسيد.در سن 20 سالگى اقدام به افتاء نمود بدون اينكه با اعتراض اساتيدش مواجه شود.وى از هوش و استعداد بسيار قوى برخوردار بود.در نتيجه در حديث و تفسير سرآمد هم روزگاران خود شد.به دليل عدم موافقت والدينش در حيات آنها موفق به سفرهاى علمى نگشت بدين جهت تحصيل و تدريسش، منحصر به صنعا و يمن بود. | |||
شوكانى بر خلاف بسيارى از هم دورانش كه اهل حكايت و نقل بودند و کتاب‌هاى آنها مملو از آن است، اهل تحقيق و اجتهاد و نظر در ادله و منادى بازگشت به كتاب و سنت بود.اين امر او را در صف مقدم مجتهدين تلاشگر قرار داده است.از جانبى نيز حسد حسودان و نقد مقلدان بر وى بيشتر گرديد. | |||
شوكانى بر خلاف بسيارى از هم دورانش كه اهل حكايت و نقل بودند و | |||
==شغل== | ==شغل== | ||
وى به رغم دورى از دنيا طلبى و پرهيز از پذيرفتن مناصب گوناگون و...صرف تمام توان در راه | وى به رغم دورى از دنيا طلبى و پرهيز از پذيرفتن مناصب گوناگون و...صرف تمام توان در راه علم، در سن 36 سالگى به منصب قضاوت در صنعا برگزيده شد.سپس-وزارت را قرين آن نموده متولى امور داخلى و خارجى يمن گشت و به بهترين وجه با مردم سلوك كرده، به خوبى از عهدۀ مسئوليت برآمد. | ||
==مذهب== | ==مذهب== | ||
شوكانى در آغاز فقه را بر اساس مذهب امام زيد آموخت و از پيشوايان و مفتيان مذهب زيديه شد.آنگاه در آموزش حديث، به جايى رسيد كه تقليد را كنار گذاشت و به اجتهاد نايل آمد و كتاب «الجرار المتدقق على حدائق الأزهار» را نوشت.از آن روى كه با تقليد مخالف بود مورد بى مهرى بسيار هم مذهبان خويش قرار گرفت و وى در قبال آنان با روايت احاديثى از آل بيت پيامبر(ص) تقليد را مذموم و حرام مى‌شمرد و در اين باره رساله‌اى تحت عنوان «القول المفيد فى حكم التقليد» نوشت.در عقيده سلفى و از [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] و شاگردش ابن قيّم بسيار متأثر است.در اين باره كتابى به نام «التحف بمذهب السلف» نگاشت.در جهت تطهير اعتقاد توحيدى از مظاهر شرك و تمييز آن از بدعتها و خرافات و تبيين صحيح و روشن آن مطالب بسيارى در کتاب‌هاى خود نوشت.از جمله در كتاب «قطر الولىّ على حديث الولىّ». | |||
شوكانى در آغاز فقه را بر اساس مذهب امام زيد آموخت و از پيشوايان و مفتيان مذهب زيديه شد.آنگاه در آموزش حديث، به جايى رسيد كه تقليد را كنار گذاشت و به اجتهاد نايل آمد و كتاب «الجرار المتدقق على حدائق الأزهار» را نوشت.از آن روى كه با تقليد مخالف بود مورد بى مهرى بسيار هم مذهبان خويش قرار گرفت و وى در قبال آنان با روايت احاديثى از آل بيت پيامبر(ص) تقليد را مذموم و حرام مى‌شمرد و در اين باره رساله‌اى تحت عنوان «القول المفيد فى حكم التقليد» نوشت.در عقيده سلفى و از [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] و شاگردش ابن قيّم بسيار متأثر است.در اين باره كتابى به نام «التحف بمذهب السلف» نگاشت.در جهت تطهير اعتقاد توحيدى از مظاهر شرك و تمييز آن از بدعتها و خرافات و تبيين صحيح و روشن آن مطالب بسيارى در | |||
==اساتيد و شاگردان== | ==اساتيد و شاگردان== | ||
وى در مورد شاگردان و اساتيد خود كتابى بنام «الإعلام بالمشايخ الأعلام و التلاميذ الكرام» نوشته و شرح حال برخى از آنان را در كتاب «البدر الطالع»آورده است. | وى در مورد شاگردان و اساتيد خود كتابى بنام «الإعلام بالمشايخ الأعلام و التلاميذ الكرام» نوشته و شرح حال برخى از آنان را در كتاب «البدر الطالع»آورده است. | ||
بارزترين اساتيد وى عبارتند از:1-حسن بن ابراهيم مغربى(م 1208 ه)2-امام عبدالقادر بن احمد كوكبائى(م 1207 ه)3-يحيى بن محمد الحوتى(م 1247 ه)4-قاضى عبدالرحمن بن حسن الاكوع (م 1206 ه). | بارزترين اساتيد وى عبارتند از:1-حسن بن ابراهيم مغربى(م 1208 ه) 2-امام عبدالقادر بن احمد كوكبائى(م 1207 ه) 3-يحيى بن محمد الحوتى(م 1247 ه) 4-قاضى عبدالرحمن بن حسن الاكوع (م 1206 ه). | ||
بارزترين شاگردان وى عبارتند از:1-محمد بن محمد بن زيارة(م 1381 ه)2-محمد بن احمد سودى (1226 ه)3-محمد بن احمد مشحم صعدى(1223 ه)4-احمد بن عبدالله ضمدى(م 1222 ه) 5-فرزندش احمد بن محمد شوكانى(م 1281 ه). | بارزترين شاگردان وى عبارتند از:1-محمد بن محمد بن زيارة(م 1381 ه)2-محمد بن احمد سودى (1226 ه)3-محمد بن احمد مشحم صعدى(1223 ه)4-احمد بن عبدالله ضمدى(م 1222 ه) 5-فرزندش احمد بن محمد شوكانى(م 1281 ه). | ||
== | ==وفات== | ||
شوكانى در 26 جمادى الثانى سال 1250 هجرى دار فانى را بدرود گفت و در صنعاء مدفون گشت. | |||
== | ==آثار== | ||
وى سه امر را در شخصيت خود جمع كرده است.الف)خوش فكرى و تيزهوشى و تلاش كه وى را از زمرۀ مجددين علماى اسلامى در رأس هر قرن قرار داده است.ب) کثرت تبحر در علوم مختلف.ج) تأليفات گسترده در علوم و فنون گوناگون.تأليفات چاپى ايشان را به 15 عنوان مى‌رسانند كه در تفسير، فقه، حديث، رجال، اصول و حكام مى‌باشد.تأليفات خطى وى نيز بنا به گزارش شاگردان و علماى ديگر به 114 عدد رسيده است. | |||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[فتح القدیر]] | [[فتح القدیر]] | ||
[[البدر الطالع بمحاسن من بعد القرن السابع]] | [[البدر الطالع بمحاسن من بعد القرن السابع]] | ||
[[ | [[العقد الثمين في إثبات وصاية أمير المؤمنين]] | ||
[[ | [[القول المفيد في أدلة الاجتهاد والتقليد]] | ||
[[ | [[إرشاد الثقات إلی اتفاق الشرائع علی التوحيد و المعاد و النبوات]] | ||
[[التحف في مذاهب السلف]] | |||
[[السیل الجرار المتدفق علی حدائق الأزهار]] | |||
[[الدراري المضیة]] | |||
[[الدرر البهية في المسائل الفقهية]] | |||
[[الأدلة الرضینة لمتن الدرر البهية في المسائل الفقهية]] | |||
[[الفتح الرباني من فتاوى الإمام الشوكاني]] | |||
[[الأدلة الرصینة (صحیح: الرضیة) لمتن الدرر البهية في المسائل الفقهیة]] | |||
[[إرشاد السائل إلى دلائل المسائل]] | |||
[[كشف الشبهات عن المشتبهات]] | |||
[[إتحاف المهرة بالكلام علی حديث: «لاعدوی و لاطیرة»]] | |||
[[أدب الطلب و منتهى الأرب]] | |||
[[إرشاد الفحول إلی تحقيق الحق من علم الأصول]] | |||
[[الفوائد المجموعة في الأحاديث الموضوعة]] | |||
[[الرسائل السلفية في إحياء سنة خير البرية صلي الله تعالي عليه و سلم]] | [[الرسائل السلفية في إحياء سنة خير البرية صلي الله تعالي عليه و سلم]] | ||
[[إرشاد | [[نيل الأوطار شرح منتقي الأخبار من أحاديث سيد الأخیار]] | ||
[[تحفة الذاکرين بعده الحصن و الحصين من کلام سيد المرسلين صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم]] | |||
[[در السحابة في مناقب القرابة و الصحابة]] | |||
[[بلوغ المنى في حكم الإستمنی]] | |||
[[إتحاف الأکابر بإسناد الدفاتر]] | |||
[[قطر الولي على حديث الولي]] | |||
[[الفوائد المجموعة في الأحادیث الموضوعة]] | |||
[[وبل الغمامة في تفسیر «و جاعل ألذین أتبعوک فوق ألذین کفروا إلی یوم القیمة»]] | |||
[[الدر النضید في إخلاص کلمة التوحید]] | |||
[[وبل الغمام علی شفاء الأوام]] | |||
[[البحث المسفر عن تحریم کل مسکر و مفتر]] | |||
[[رفع الباس عن حديث النفس و الهم و الوسواس]] | |||
[[إرشاد الغبي إلى مذهب أهل البیت في صحب النبي صلی الله علیه و سلم]] | |||
[[القول الجلي في حل لبس النساء للحلي]] | |||
[[الأدب العربي الحديث]] | |||
[[ | [[مجموعة الرسائل المنيرية]] | ||
[[بلوغ المنى في حكم الإستمنى]] | |||
[[رسالة في وجوب توحيد الله عزوجل]] | |||
[[فتح الولي الحميد: في شرح کتاب الدر النضید في إخلاص کلمة التوحید]] | |||
[[الرسائل السلفية في إحياء سنة خیر البریة صلی الله علیه و سلم]] | |||
[[رسائل و أبحاث في حدیث أفتراق الأمة]] | |||
[[التیسیرات الفقهیة في شرح الدرر البهیة]] | |||
[[مجموعة رسائل فی شرح الصدور بتحریم رفع القبور، رفع الریبة عما یجوز و عما لا یجوز من الغیبة، الدواء العاجل لدفع العدو الصائل]] | |||
[[التعلیقات الزهیة علی الدرر البهیة]] | |||
[[الأدلة الرضیة لمتن الدرر البهیة في المسائل الفقهیة «للإمام محمد بن علي الشوکاني»]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۷
| نام | شوکانی، محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | شوکانی، اب‍و عبدالله محمد بن علی
ص‍ن‍ع‍ان‍ی، محمد بن علی |
| نام پدر | علی |
| متولد | 1173ق برابر با 1760 م |
| محل تولد | «هجرۀ شوكان» یمن |
| رحلت | 1250 ق یا 1834 م |
| اساتید | عبدالقادر بن احمد كوكبائى
حسن بن ابراهيم مغربى يحيى بن محمد الحوتى |
| برخی آثار | فتح القدیر |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02797AUTHORCODE |
محمد بن علی بن محمد بن عبدالله شوكانی (1173-1250ق)، ملقب به بدرالدین شوکانی، فقیه، از علمای بزرگ زیدی که دارای تفکرات سلفی بود.
ولادت
در روز 28 ذیقعده سال 1173ق در «هجرۀ شوكان» یمن به دنيا آمد. پدر وى، عالمى بود كه منصب قضاوت نيز داشت و معروف به صلاح و پاکى روح بود. در دامن پدر در صنعا پرورش يافت و با مهيا بودن محيط خانوادگى و وسايل رزق و اسباب حيات، به فراگيرى علم مشغول گشت.
جايگاه علمى
تحصيلات خود را از قرائت قرآن و حفظ آن نزد اساتيد فن آغاز و در محضر حسن بن عبدالله هبل ختم نمود.پس از آن کتاب‌هاى زيادى را در علوم مختلف حفظ كرد.از عالمان زيادى دانش آموخت.، همراه با تحصيل به تدريس نيز اشتغال ورزيد و دروس او، روزانه به بيش از ده درس در تفسير، حديث، اصول، معانى، بيان، و منطق، مى‌رسيد.در سن 20 سالگى اقدام به افتاء نمود بدون اينكه با اعتراض اساتيدش مواجه شود.وى از هوش و استعداد بسيار قوى برخوردار بود.در نتيجه در حديث و تفسير سرآمد هم روزگاران خود شد.به دليل عدم موافقت والدينش در حيات آنها موفق به سفرهاى علمى نگشت بدين جهت تحصيل و تدريسش، منحصر به صنعا و يمن بود.
شوكانى بر خلاف بسيارى از هم دورانش كه اهل حكايت و نقل بودند و کتاب‌هاى آنها مملو از آن است، اهل تحقيق و اجتهاد و نظر در ادله و منادى بازگشت به كتاب و سنت بود.اين امر او را در صف مقدم مجتهدين تلاشگر قرار داده است.از جانبى نيز حسد حسودان و نقد مقلدان بر وى بيشتر گرديد.
شغل
وى به رغم دورى از دنيا طلبى و پرهيز از پذيرفتن مناصب گوناگون و...صرف تمام توان در راه علم، در سن 36 سالگى به منصب قضاوت در صنعا برگزيده شد.سپس-وزارت را قرين آن نموده متولى امور داخلى و خارجى يمن گشت و به بهترين وجه با مردم سلوك كرده، به خوبى از عهدۀ مسئوليت برآمد.
مذهب
شوكانى در آغاز فقه را بر اساس مذهب امام زيد آموخت و از پيشوايان و مفتيان مذهب زيديه شد.آنگاه در آموزش حديث، به جايى رسيد كه تقليد را كنار گذاشت و به اجتهاد نايل آمد و كتاب «الجرار المتدقق على حدائق الأزهار» را نوشت.از آن روى كه با تقليد مخالف بود مورد بى مهرى بسيار هم مذهبان خويش قرار گرفت و وى در قبال آنان با روايت احاديثى از آل بيت پيامبر(ص) تقليد را مذموم و حرام مى‌شمرد و در اين باره رساله‌اى تحت عنوان «القول المفيد فى حكم التقليد» نوشت.در عقيده سلفى و از ابن تيميه و شاگردش ابن قيّم بسيار متأثر است.در اين باره كتابى به نام «التحف بمذهب السلف» نگاشت.در جهت تطهير اعتقاد توحيدى از مظاهر شرك و تمييز آن از بدعتها و خرافات و تبيين صحيح و روشن آن مطالب بسيارى در کتاب‌هاى خود نوشت.از جمله در كتاب «قطر الولىّ على حديث الولىّ».
اساتيد و شاگردان
وى در مورد شاگردان و اساتيد خود كتابى بنام «الإعلام بالمشايخ الأعلام و التلاميذ الكرام» نوشته و شرح حال برخى از آنان را در كتاب «البدر الطالع»آورده است.
بارزترين اساتيد وى عبارتند از:1-حسن بن ابراهيم مغربى(م 1208 ه) 2-امام عبدالقادر بن احمد كوكبائى(م 1207 ه) 3-يحيى بن محمد الحوتى(م 1247 ه) 4-قاضى عبدالرحمن بن حسن الاكوع (م 1206 ه).
بارزترين شاگردان وى عبارتند از:1-محمد بن محمد بن زيارة(م 1381 ه)2-محمد بن احمد سودى (1226 ه)3-محمد بن احمد مشحم صعدى(1223 ه)4-احمد بن عبدالله ضمدى(م 1222 ه) 5-فرزندش احمد بن محمد شوكانى(م 1281 ه).
وفات
شوكانى در 26 جمادى الثانى سال 1250 هجرى دار فانى را بدرود گفت و در صنعاء مدفون گشت.
آثار
وى سه امر را در شخصيت خود جمع كرده است.الف)خوش فكرى و تيزهوشى و تلاش كه وى را از زمرۀ مجددين علماى اسلامى در رأس هر قرن قرار داده است.ب) کثرت تبحر در علوم مختلف.ج) تأليفات گسترده در علوم و فنون گوناگون.تأليفات چاپى ايشان را به 15 عنوان مى‌رسانند كه در تفسير، فقه، حديث، رجال، اصول و حكام مى‌باشد.تأليفات خطى وى نيز بنا به گزارش شاگردان و علماى ديگر به 114 عدد رسيده است.
وابسته‌ها
البدر الطالع بمحاسن من بعد القرن السابع
العقد الثمين في إثبات وصاية أمير المؤمنين
القول المفيد في أدلة الاجتهاد والتقليد
إرشاد الثقات إلی اتفاق الشرائع علی التوحيد و المعاد و النبوات
السیل الجرار المتدفق علی حدائق الأزهار
الدرر البهية في المسائل الفقهية
الأدلة الرضینة لمتن الدرر البهية في المسائل الفقهية
الفتح الرباني من فتاوى الإمام الشوكاني
الأدلة الرصینة (صحیح: الرضیة) لمتن الدرر البهية في المسائل الفقهیة
إرشاد السائل إلى دلائل المسائل
إتحاف المهرة بالكلام علی حديث: «لاعدوی و لاطیرة»
إرشاد الفحول إلی تحقيق الحق من علم الأصول
الفوائد المجموعة في الأحاديث الموضوعة
الرسائل السلفية في إحياء سنة خير البرية صلي الله تعالي عليه و سلم
نيل الأوطار شرح منتقي الأخبار من أحاديث سيد الأخیار
تحفة الذاکرين بعده الحصن و الحصين من کلام سيد المرسلين صلی‌الله‌علیه‌و‌سلم
در السحابة في مناقب القرابة و الصحابة
الفوائد المجموعة في الأحادیث الموضوعة
وبل الغمامة في تفسیر «و جاعل ألذین أتبعوک فوق ألذین کفروا إلی یوم القیمة»
الدر النضید في إخلاص کلمة التوحید
البحث المسفر عن تحریم کل مسکر و مفتر
رفع الباس عن حديث النفس و الهم و الوسواس
إرشاد الغبي إلى مذهب أهل البیت في صحب النبي صلی الله علیه و سلم
القول الجلي في حل لبس النساء للحلي
رسالة في وجوب توحيد الله عزوجل
فتح الولي الحميد: في شرح کتاب الدر النضید في إخلاص کلمة التوحید
الرسائل السلفية في إحياء سنة خیر البریة صلی الله علیه و سلم
رسائل و أبحاث في حدیث أفتراق الأمة
التیسیرات الفقهیة في شرح الدرر البهیة
التعلیقات الزهیة علی الدرر البهیة
الأدلة الرضیة لمتن الدرر البهیة في المسائل الفقهیة «للإمام محمد بن علي الشوکاني»