ابن وهب، عبدالله بن وهب: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:NUR16090.jpg|بندانگشتی|         ]]

|-ابن وهب، عبدالله بن وهب

| data-type="authorfatherName" |

| data-type="authorbirthDate" |

| data-type="authorBirthPlace" |

| data-type="authorDeathDate" |

| data-type="authorTeachers" |[[         |            ]]

| data-type="authorWritings" |[[             ]]

[[                 ]]

==تولد==

او در حدود 17 سالگی به تحصیل علم پرداخت. در مدینه به خدمت مالک بن انس رسید و مدت 20 سال در صحبت وی بود و از او فقه آموخت. گفته‌اند وی نخستین بار (144ق)، در مراسم حج با مالک دیدار کرد. ابن وهب پیش از معاصر هم‌وطن خود ابن قاسم عتقی، نزد مالک تحصیل کرد و همین امر موجب تفاخر او بود. وی از محضر فقیهان دیگری چون لیث بن سعد و ابن دینار نیز فقه آموخت. علاوه بر روایت از استادان یاد شده، از محدثانی چون ابن جریح، ابن عیینه، ابن لهیعه، حمید بن زیاد، سفیان ثوری و عبدالرحمن بن زیاد افریقی نیز حدیث شنید.

از نظر اعتبار در نقل حدیث، رجال‌شناسانی چون ابن سعد، عجلی، یحیی بن معین و ابوزرعه او را ثقه دانسته‌اند؛ بااین‌همه، در منابع گاه از تساهل او در نقل سخن رفته است. این در حالی است که تصریح شده، وی از نخستین کسانی بوده که بین «حدّثني» و «حدّثنا» و بین «أخبرنا» و «حدّثنا» فرق می‌نهاده و در روایت، نحوه اخذ خود از شیوخ را با دقت بیان می‌کرده است.

در شرح احوال ابن وهب، از زهد او بسیار گفتگو شده و ابونعیم اصفهانی در «حلية الأولياء»، فصلی را بدو اختصاص داده است. درباره شدت زهد او گفته شده که چون قضای مصر از سوی خلیفه به وی پیشنهاد شد، از پذیرفتن آن سر باز زد و در توضیح علت امتناع خود، یادآور شد که عالمان با پیامبران و قضات با سلاطین محشور خواهند شد.

همچنین باید روایت ابن وهب از «موطأ» مالک را یاد کرد که در طی قرون متمادی رواج داشته است و نیز گفته شده که نسخه‌هایی از آن در کتابخانه‌های قیروان و فیض‌الله استانبول نگهداری می‌شود. ابن وهب تفسیری نیز داشته که ثعلبی در «الكشف و البيان»، از آن یاد کرده است. همچنین کتابی از ابن بشکوال در دست است که در آن از استادانی یاد شده که ابن وهب از آنان روایت کرده است و نسخه خطی آن در یک کتابخانه شخصی در رباط دیده شده است<ref>ر.ک: شعار، جعفر، ج5، ص91-92</ref>.