تسخیری، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۸

تسخیری، محمد علی

نام	تسخیری، محمد علی
نام‎های دیگر
نام پدر	آيت‌الله على‌اكبر تسخيرى
متولد	1323 ش
محل تولد	نجف
رحلت	28 مرداد 1399ش
اساتید	شهيد صدر خويى سید محمدتقی حکیم شيخ جواد تبريزى
برخی آثار	محاضرات في علوم القرآن (تسخیری) الأحاديث المشتركة حول الإمام المهدي عليه‌السلام الأحاديث المشتركة حول عيسی المسيح عليه‌السلام
کد مؤلف	AUTHORCODE00650AUTHORCODE

محمدعلى تسخيرى (۱۳۲۳-1399ش)، نماینده استان تهران در پنجمین دوره مجلس خبرگان رهبری و مشاور مقام معظم رهبری در امور فرهنگی جهان اسلام، معاون بين‌الملل دفتر مقام معظم رهبری از سال ۱۳۶۹، مشاور عالی امور بين‌الملل بعثه مقام معظم رهبری در امور حج و معاون بين‌الملل آن، رئيس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی از زمان تأسيس ۱۳۷۳تا ۱۳۸۰، مشاور وزير فرهنگ و ارشاد اسلامی در امور بين‌الملل، معاون بين‌الملل سازمان تبليغات اسلامی از ۱۳۶۰ تا ۱۳۷۰، عضو هيأت امنای سازمان تبليغات اسلامی، دبيركل مجمع جهانی اهل‌بيت عليهم‌السلام به مدت ۹ سال و عضو شورای عالی آن، عضو شورای عالی مجمع جهانی تقريب مذاهب اسلامی، دبيركل مجمع جهانی تقريب مذاهب اسلامی،عضو كميته فقهی مجمع اهل‌بيت مستقر در حوزه علميه قم، رئيس كميته فرهنگی هشتمين كنفرانس سران اسلامی در تهران و عضو مجلس خبرگان رهبری در دوره سوم استان گيلان از سال ۱۳۷۷، استاد دانشگاه امام صادق(ع) در رشته فقه مقارن، استاد دانشگاه تربيت مدرس در رشته اقتصاد اسلامی، اشراف بر مجله‌های التوحيد، رسالة‌الثقلين و رسالة‌التقريب، عضو كميته فقهی بانك جهانی توسعه اسلامی، عضو مؤسسه انديشه اسلامی «آل البيت»،

ولادت

پدرش آيت‌الله علی‌اکبر تسخیری تنکابنی از اهالی رامسر و مادرش، انسیه بیگم از اهالی اصفهان بود. محمدعلی تسخیری در ۲۷ مهر ۱۳۲۳ش، در شهر نجف چشم به جهان گشود. از صفحات درخشان زندگى خانواده ايشان شهادت برادر بزرگوارشان، محمدحسين تسخيرى و جانبازى سه برادر ديگر ايشان مى‌باشد.

تحصیلات

وى در اوان كودكى، روخوانى قرآن كريم را فراگرفت، سپس تحصيلات ابتدايى را در مدرسه «منتدى النشر» به پايان رساند كه با مديريت محمدرضا مظفر اداره مى‌شد. وى در آنجا، علاوه بر مظفر از استادانى همچون: الغبان و شيخ مطر بهره برد و سپس تحصيلات متوسطه را در دبيرستان شبانه «خورنق» پى گرفت. در همان روزگار، به سفارش پدر، روزها نزد يكى از افراد متدين نجف، كار مى‌كرد. چون علاقه ويژه‌اى به شعر و مطالعه آثار شاعران و نويسندگان بزرگ داشت، موفق شد در سايه تشويق آموزگارانش، قريحه شعر و ادب‌دوستى‌اش را نيز شكوفا سازد.

در سال 1341 دوره دبيرستان را به پايان رساند، آن‌گاه وارد دانشكده فقه شد و در رشته زبان عربى و علوم اسلامى به تحصيل پرداخت. هم‌زمان، فراگيرى دروس حوزوى را نيز آغاز كرد.

اساتید

تحصيلات مقدماتى و دروس حوزوى را تا مرحله درس خارج در محضر اساتيد بزرگى نظير آيات عظام شهيد صدر، خويى، سید محمدتقی حکیم، شيخ جواد تبريزى، شيخ كاظم تبريزى، صدرا بادكوبى و شيخ مجتبى لنكرانى سپرى نمود و در كنار آن، دروس دانشگاهى را نيز در رشته ادبيات عرب، فقه و اصول در دانشكده معروف فقه نجف اشرف فراگرفت. ايشان هم‌زمان با تحصيل در حوزه علميه نجف اشرف به تدريس دروس رايج حوزوى نيز اشتغال داشت و در نتيجه مجاهدت‌هاى سياسى، مدتى در سياه‌چال‌هاى رژيم بعث زندانى شد.

فعالیتهای سیاسی، اجتماعی

پس از انقلاب 1377 عراق به رهبرى عبدالكريم قاسم، احزاب سياسى مانند حزب كمونيست و ملى‌گراها كه افكار ضد اسلامى داشتند، فعالیت‌های خود را از سر گرفتند و با آموزه‌هاى اسلامى به‌شدت برخورد می‌كردند؛ ازاين‌رو، حزب «جماعة العلماء» براى رويارويى با اين هجوم، به سازمان‌دهى جوانان مسلمان دست يازيد. تسخيرى نيز با مطالعه نشريات حزب «جماعة العلماء»، در جريان اهداف و برنامه‌هاى آن حزب قرار گرفت. فعالیت‌های انقلابى وى ادامه يافت تا اينكه در سال 1344 به‌طور رسمى به «حزب الدعوة» پيوست كه با نظارت آيت‌الله صدر اداره مى‌شد. تسخيرى در آن زمان، با سرودن اشعار انقلابى به افشاگرى بر ضد نظام حاكم بر عراق پرداخت كه به دستگيرى و زندانى شدن وى انجاميد. وى پس از مدتى با ميانجى‌گرى علماى نجف، به‌ويژه امام خمينى(ره)، از زندان رهايى يافت و سپس راهى نجف شد. دروس حوزوى را در حوزه نجف ادامه داد. وى در محضر استادانى چون مجتبى لنكرانى و كاظم تبريزى، دوره سطح را به پايان رساند و به درس خارج فقه راه يافت. در سال 1349 به دليل فعالیت‌های سياسى بر ضد رژيم عراق، از اين كشور اخراج شد و به ايران آمد.

ايشان در حوزه علميه قم نزدیک به 12 سال در درس‌هاى اساتيد بزرگى نظير آيات عظام گلپايگانى، ميرزا هاشم آملى و وحيد خراسانى شركت نمود. در اين مدت همچنين به تدريس علوم حوزوى در حوزه علميه قم و پاره‌اى مراكز علمى و دانشگاهى كشور پرداخت.

بعد از پيروزى انقلاب شكوهمند اسلامى ايران ايشان با قبول مسئوليت‌هاى اجرايى و شركت در همايش‌هاى بين‌المللى و داخلى، تمامى تلاش خويش را صرف امور فرهنگى و تبليغى در داخل و خارج كشور نمود. از جمله فعالیت‌های ايشان در زمينه‌هاى علمى، فرهنگى و تبليغى در اين دوره، نگارش تعداد بسيارى كتاب و مقاله و همچنين ايراد سخنرانى و انجام مصاحبه‌هاى گوناگون در مناسبت‌هاى مختلف مى‌باشد.

نسخهٔ ‏۹ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۸

ولادت

تحصیلات

اساتید

فعالیتهای سیاسی، اجتماعی

وفات

آثار

پانویس

منابع مقاله

وابسته‌ها