رواقی، علی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    خط ۸۱: خط ۸۱:


    [[بخشی از تفسیری کهن به پارسی]]  
    [[بخشی از تفسیری کهن به پارسی]]  
    [[تفسیر بصائر یمینی]]


    [[ترجمه قرآن موزه پارس]]  
    [[ترجمه قرآن موزه پارس]]  

    نسخهٔ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۹

    رواقی، علی
    نام رواقی، علی
    نام‎های دیگر
    نام پدر
    متولد 8 آذر سال 1320ش
    محل تولد مشهد
    رحلت
    اساتید غلامحسین یوسفى

    بدیع‌الزمان فروزانفر

    محمد پروین گنابادى

    مجتبى مینوى

    برخی آثار قرآن کریم (مترجم ناشناخته (قرن دهم))

    تفسیر قرآن پاک

    بخشی از تفسیری کهن به پارسی

    کد مؤلف AUTHORCODE04173AUTHORCODE

    على رواقى (متولد 1320-مشهد)، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران، قرآن‌پژوه، عضو پیوسته‌ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، مصحح، محقق، شاهنامه شناس، برگزیده دومین همایش چهره‌های ماندگار (۱۳۸۱)

    ولادت

    در 8 آذر سال 1320ش، در شهر مشهد متولد شد.

    تحصیلات

    در سال 1339ش تحصیلات دوره کارشناسى خود را در دانشکده ادبیات دانشگاه مشهد آغاز نمود. در سال 1344ش، به تهران مهاجرت نمود و تحصیلات کارشناسى ارشد و دکترا را تا سال 1353ش در دانشگاه تهران گذراند.

    وى از سال 1349ش تدریس متون زبان فارسى شامل شاهنامه، تاریخ بیهقى و آثار ناصرخسرو را در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران آغاز کرد. سپس در سال 1354ش با استفاده از یک فرصت مطالعاتى، به فرانسه رفت و در زمینه فرهنگ‌نویسى، به تحقیق پرداخت و در سال 1356ش در دانشگاه پل‌والرى‌مون‌پلیه، زبان فارسى را تدریس کرد.

    وى مؤسسه‌اى فرهنگى به نام برادر شهیدش محمد رواقى بنیاد نهاده است که در طبع و نشر آثار مختلف فعالیت دارد.

    از جمله اساتید و مربیان ایشان، مى‌توان به افراد زیر اشاره کرد: دکتر احمدعلى رجایى بخارایى، دکتر غلامحسین یوسفى، بدیع‌الزمان فروزانفر، مجتبى مینوى، دکتر على‌اکبر فیاض و محمد پروین گنابادى.

    آثار

    1. پژوهش و ويرايش قرآن مترجم قدس؛
    2. تصحيح مقامات الحريرى؛
    3. تفسير قرآن پاک؛
    4. تصحيح جلد اول بصاير يمينى؛
    5. باز هم شاهنامه چگونه بايد بخوانيم؛
    6. تصحيح مقاصد اللغة؛
    7. ذيلى بر فرهنگ‌هاى فارسى؛
    8. زبان فارسى در ماوراءالنهر؛
    9. سبک ‌شناسى يا گونه‌شناسى ترجمه‌هاى قرآن؛
    10. فرهنگ فارسى تاجیكى؛
    11. فرهنگ مصدر در زبان فارسى؛
    12. فرهنگ‌واره واژگان قرآنى.

    وابسته‌ها