دروس اتحاد عاقل به معقول: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ش' به 'ش') |
جز (جایگزینی متن - 'رده: فيلسوفان قرن چهاردهم، آ-ی' به 'رده:آثار فلسفی') |
||
| (۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR10574J1.jpg | | تصویر =NUR10574J1.jpg | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
| عنوان‌های دیگر = | | عنوان‌های دیگر = | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[ | [[حسنزاده آملی، حسن]] (نویسنده) | ||
| زبان =فارسی | | زبان =فارسی | ||
| کد کنگره =BBR 1350 /ح5د4 1366 | | کد کنگره =BBR 1350 /ح5د4 1366 | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۰: | ||
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10574AUTOMATIONCODE | | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10574AUTOMATIONCODE | ||
| چاپ =2 | | چاپ =2 | ||
| تعداد جلد =1 | |||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =10574 | |||
| کتابخوان همراه نور =10574 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
'''دروس اتحاد عاقل به معقول'''، نوشته استاد [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملى]]، به زبان فارسى و درباره يكى از مهم‌ترين مسائل حكمى است كه فهم بسيارى از معارف قرآنى، در مسير تكامل انسانى و هضم كثيرى از اسرار احاديث و روايات صادره از | '''دروس اتحاد عاقل به معقول'''، نوشته استاد [[حسنزاده آملی، حسن|حسنزاده آملى]]، به زبان فارسى و درباره يكى از مهم‌ترين مسائل حكمى است كه فهم بسيارى از معارف قرآنى، در مسير تكامل انسانى و هضم كثيرى از اسرار احاديث و روايات صادره از اهل‌بيت وحى(ع)، بر آن متفرع است؛ يعنى مسئله اتحاد عاقل به معقول. | ||
حضرت استاد، در مقدمه كتاب اتحاد عاقل به معقول، راجع به چگونگى تأليف آن، چنين مى‌نگارد: «از آن رو كه حكيمان گفته‌اند:نفس را مشغول بدار و گر نه او تو را مشغول مى‌كند، دأب راقم سطور اين بود كه هر گاه تعطيلى حوزه علميه تهران يا قم اقبال مى‌نمود، در شهرش، بلد طيب آمل، به انبساط بساط درس و بحث با تنى چند از خواص صاحب‌دل متمتع بود و به بركات آن ذوات محترم خير مآل و نفوس شيقه به كمال، از اين مأدبه الهى مائده‌هايى عايد اين كمترين مى‌شد كه چند رساله در فنون موضوعات به سلك تحرير درآورد و از آن جمله، همين صحيفه است كه نمودارى از آن محضر است، تا چه قبول افتد و چه در نظر آيد. | حضرت استاد، در مقدمه كتاب اتحاد عاقل به معقول، راجع به چگونگى تأليف آن، چنين مى‌نگارد: «از آن رو كه حكيمان گفته‌اند:نفس را مشغول بدار و گر نه او تو را مشغول مى‌كند، دأب راقم سطور اين بود كه هر گاه تعطيلى حوزه علميه تهران يا قم اقبال مى‌نمود، در شهرش، بلد طيب آمل، به انبساط بساط درس و بحث با تنى چند از خواص صاحب‌دل متمتع بود و به بركات آن ذوات محترم خير مآل و نفوس شيقه به كمال، از اين مأدبه الهى مائده‌هايى عايد اين كمترين مى‌شد كه چند رساله در فنون موضوعات به سلك تحرير درآورد و از آن جمله، همين صحيفه است كه نمودارى از آن محضر است، تا چه قبول افتد و چه در نظر آيد. | ||
شروع تصنيف و تدريس آن، در 1355/9/29ش، بود و در مدت دو سال به پايان رسيد.در سير علمى، حق مقتدا و برهان متبع است، نه قول اين و آن؛ هر چند در اين رساله، اقوال اعاظم متوغلين در حكمت متعاليه و معارف حقه الهيه را به عنوان تأييد و تسديد نقل كرده‌ايم و از انفاس قدسى آنان استمداد نموده‌ايم و به ظاهر در كنار سفره آنان نشسته‌ايم، ولى: | شروع تصنيف و تدريس آن، در 1355/9/29ش، بود و در مدت دو سال به پايان رسيد.در سير علمى، حق مقتدا و برهان متبع است، نه قول اين و آن؛ هر چند در اين رساله، اقوال اعاظم متوغلين در حكمت متعاليه و معارف حقه الهيه را به عنوان تأييد و تسديد نقل كرده‌ايم و از انفاس قدسى آنان استمداد نموده‌ايم و به ظاهر در كنار سفره آنان نشسته‌ايم، ولى: | ||
{{شعر}}{{ب|''بر در شاهى، گدايى نكته‌اى در كار كرد''|2=''گفت بر هر خوان كه بنشستم خدا رزاق بود''}}{{پایان شعر}} | |||
{{شعر}} | |||
{{ب|''بر در شاهى، گدايى نكته‌اى در كار كرد''|2=''گفت بر هر خوان كه بنشستم خدا رزاق بود''}} | |||
{{پایان شعر}} | |||
| خط ۴۱: | خط ۳۹: | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
كتاب، مشتمل بر بيست و سه درس است. | كتاب، مشتمل بر بيست و سه درس است. | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
استاد، با نقل و بررسى آراى كسانى كه بحث اتحاد عاقل به معقول را پرورانده‌اند و يا به نحوى درباره آن ابراز نظر كرده‌اند، تحقيق جامعى را درباره مسئله مزبور ارائه مى‌كند، آن‌گاه به فروعى كه خود نسبت به برخى از مسائل اصلند، ولى از مسئله اتحاد عاقل به معقول منشعبند، اشاره كرده و در مورد هر كدام بر حسب مقام، به بحث و تحقيق مى‌پردازد. | استاد، با نقل و بررسى آراى كسانى كه بحث اتحاد عاقل به معقول را پرورانده‌اند و يا به نحوى درباره آن ابراز نظر كرده‌اند، تحقيق جامعى را درباره مسئله مزبور ارائه مى‌كند، آن‌گاه به فروعى كه خود نسبت به برخى از مسائل اصلند، ولى از مسئله اتحاد عاقل به معقول منشعبند، اشاره كرده و در مورد هر كدام بر حسب مقام، به بحث و تحقيق مى‌پردازد. | ||
كسى كه به عمق دروس كتاب دست يابد، خواهد فهميد كه جزا، نفس عمل است و آدمى، بهشت و جهنم را از اين نشئه با خود مى‌برد و نيز به اين نكته خواهد رسيد كه علم و عمل عرض نيستند، بلكه هر دو جوهر و انسان‌سازند و هم‌چنين خواهد دانست كه ملكات نفسانى هر كسى، مواد صور برزخى اوست و آدمى هيچ‌گاه بى‌بدن نيست، جز آن‌كه بدن‌ها در طول همند و تفاوتشان به كمال و نقص است و خلاصه كلام، آن‌كه تصديق خواهد كرد كه طلعت دل آراى دين و قرآن و روايات در پس پرده‌هايى ضخيم كه در جهالت‌ها و غفلت‌ها ريشه دارند، پنهان مانده و خود را هنوز هم كه هنوز است به كسى جز تعدادى اندك، نشان نداده است. | كسى كه به عمق دروس كتاب دست يابد، خواهد فهميد كه جزا، نفس عمل است و آدمى، بهشت و جهنم را از اين نشئه با خود مى‌برد و نيز به اين نكته خواهد رسيد كه علم و عمل عرض نيستند، بلكه هر دو جوهر و انسان‌سازند و هم‌چنين خواهد دانست كه ملكات نفسانى هر كسى، مواد صور برزخى اوست و آدمى هيچ‌گاه بى‌بدن نيست، جز آن‌كه بدن‌ها در طول همند و تفاوتشان به كمال و نقص است و خلاصه كلام، آن‌كه تصديق خواهد كرد كه طلعت دل آراى دين و قرآن و روايات در پس پرده‌هايى ضخيم كه در جهالت‌ها و غفلت‌ها ريشه دارند، پنهان مانده و خود را هنوز هم كه هنوز است به كسى جز تعدادى اندك، نشان نداده است. | ||
پاره‌اى از مطالب مطرح شده در كتاب، اجمالا، عبارت است از: تنقيح موضوع در اتحاد عاقل به معقول؛ ريشه‌هاى تاريخى بحث؛ علم، جزء هيچ‌يك از مقولات نيست؛ حقيقت نفس ناطقه در كتاب الهى؛ در معنی «النفس | پاره‌اى از مطالب مطرح شده در كتاب، اجمالا، عبارت است از: تنقيح موضوع در اتحاد عاقل به معقول؛ ريشه‌هاى تاريخى بحث؛ علم، جزء هيچ‌يك از مقولات نيست؛ حقيقت نفس ناطقه در كتاب الهى؛ در معنی «النفس جسمانیة الحدوث و روحانیة البقاء»؛ بيان و برهان [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] در اتحاد عاقل به معقول؛ در تجرد نفس ناطقه؛ نفس انسان، مثال ذات بارى تعالى است ذاتا، صفتا و فعلا؛ نحوه حصول صور معلومات در نفس؛ معناى علم حضورى؛ احق امور، پيروى از حق است؛ هر صورت عارى از ماده، علم است؛ اقوال مختلف در حقيقت ابصار؛ نقد نظريه قدم نفوس بشرى؛ حشر برزخى ارواح؛ كلام فيض در اينكه صورت جهنم، صورت اعدام و نقايص دنياست؛ انسان، با عمل خود محشور است و... | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۲: | ||
كتاب، در سال 1364ش، از طرف وزارت ارشاد، به عنوان كتاب سال شناخته شد و به دانش‌دوستان معرفى گرديد. فهرست كتب، اشخاص، آيات و روايات در آخر كتاب ذكر شده است. | كتاب، در سال 1364ش، از طرف وزارت ارشاد، به عنوان كتاب سال شناخته شد و به دانش‌دوستان معرفى گرديد. فهرست كتب، اشخاص، آيات و روايات در آخر كتاب ذكر شده است. | ||
{{کتاب سال جمهوری اسلامی ایران}} | |||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: فلسفه، مذهب و روان‌شناسی]] | [[رده: فلسفه، مذهب و روان‌شناسی]] | ||
[[رده: فلسفه اسلامی]] | [[رده: فلسفه اسلامی]] | ||
[[رده:عصر مدرسان فلسفه قرن چهاردهم]] | [[رده:عصر مدرسان فلسفه قرن چهاردهم]] | ||
[[رده: | [[رده:آثار فلسفی]] | ||
[[رده:کتاب سال جمهوری اسلامی ایران]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۰۵
| دروس اتحاد عاقل به معقول | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسنزاده آملی، حسن (نویسنده) |
| ناشر | حکمت |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1366 ش |
| چاپ | 2 |
| موضوع | اتحاد عاقل و معقول
شناخت (فلسفه اسلامی) فلسفه اسلامی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BBR 1350 /ح5د4 1366 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
دروس اتحاد عاقل به معقول، نوشته استاد حسنزاده آملى، به زبان فارسى و درباره يكى از مهم‌ترين مسائل حكمى است كه فهم بسيارى از معارف قرآنى، در مسير تكامل انسانى و هضم كثيرى از اسرار احاديث و روايات صادره از اهل‌بيت وحى(ع)، بر آن متفرع است؛ يعنى مسئله اتحاد عاقل به معقول.
حضرت استاد، در مقدمه كتاب اتحاد عاقل به معقول، راجع به چگونگى تأليف آن، چنين مى‌نگارد: «از آن رو كه حكيمان گفته‌اند:نفس را مشغول بدار و گر نه او تو را مشغول مى‌كند، دأب راقم سطور اين بود كه هر گاه تعطيلى حوزه علميه تهران يا قم اقبال مى‌نمود، در شهرش، بلد طيب آمل، به انبساط بساط درس و بحث با تنى چند از خواص صاحب‌دل متمتع بود و به بركات آن ذوات محترم خير مآل و نفوس شيقه به كمال، از اين مأدبه الهى مائده‌هايى عايد اين كمترين مى‌شد كه چند رساله در فنون موضوعات به سلك تحرير درآورد و از آن جمله، همين صحيفه است كه نمودارى از آن محضر است، تا چه قبول افتد و چه در نظر آيد.
شروع تصنيف و تدريس آن، در 1355/9/29ش، بود و در مدت دو سال به پايان رسيد.در سير علمى، حق مقتدا و برهان متبع است، نه قول اين و آن؛ هر چند در اين رساله، اقوال اعاظم متوغلين در حكمت متعاليه و معارف حقه الهيه را به عنوان تأييد و تسديد نقل كرده‌ايم و از انفاس قدسى آنان استمداد نموده‌ايم و به ظاهر در كنار سفره آنان نشسته‌ايم، ولى:
| بر در شاهى، گدايى نكته‌اى در كار كرد | گفت بر هر خوان كه بنشستم خدا رزاق بود |
...غرض از تدوين اين رساله، تحقيق در يكى از مهم‌ترين مسائل علمى فن اعلى؛ يعنى علم الهى و ما فوق الطبيعه، مى‌باشد كه عبارت از اتحاد عاقل به معقول است و نيل بدان، طريقه‌اى أقوم در وصول به معرفت نفس است كه اساس همه خيرات و سعادات و قطب جميع مباحث حكميه و محور تمام مسائل عقليه و نقليه و معرفت آن، اشرف معارف است. مرجو از فياض على الاطلاق اينكه مستعدين را معدى تام بود.
ساختار
كتاب، مشتمل بر بيست و سه درس است.
گزارش محتوا
استاد، با نقل و بررسى آراى كسانى كه بحث اتحاد عاقل به معقول را پرورانده‌اند و يا به نحوى درباره آن ابراز نظر كرده‌اند، تحقيق جامعى را درباره مسئله مزبور ارائه مى‌كند، آن‌گاه به فروعى كه خود نسبت به برخى از مسائل اصلند، ولى از مسئله اتحاد عاقل به معقول منشعبند، اشاره كرده و در مورد هر كدام بر حسب مقام، به بحث و تحقيق مى‌پردازد.
كسى كه به عمق دروس كتاب دست يابد، خواهد فهميد كه جزا، نفس عمل است و آدمى، بهشت و جهنم را از اين نشئه با خود مى‌برد و نيز به اين نكته خواهد رسيد كه علم و عمل عرض نيستند، بلكه هر دو جوهر و انسان‌سازند و هم‌چنين خواهد دانست كه ملكات نفسانى هر كسى، مواد صور برزخى اوست و آدمى هيچ‌گاه بى‌بدن نيست، جز آن‌كه بدن‌ها در طول همند و تفاوتشان به كمال و نقص است و خلاصه كلام، آن‌كه تصديق خواهد كرد كه طلعت دل آراى دين و قرآن و روايات در پس پرده‌هايى ضخيم كه در جهالت‌ها و غفلت‌ها ريشه دارند، پنهان مانده و خود را هنوز هم كه هنوز است به كسى جز تعدادى اندك، نشان نداده است.
پاره‌اى از مطالب مطرح شده در كتاب، اجمالا، عبارت است از: تنقيح موضوع در اتحاد عاقل به معقول؛ ريشه‌هاى تاريخى بحث؛ علم، جزء هيچ‌يك از مقولات نيست؛ حقيقت نفس ناطقه در كتاب الهى؛ در معنی «النفس جسمانیة الحدوث و روحانیة البقاء»؛ بيان و برهان ابن سينا در اتحاد عاقل به معقول؛ در تجرد نفس ناطقه؛ نفس انسان، مثال ذات بارى تعالى است ذاتا، صفتا و فعلا؛ نحوه حصول صور معلومات در نفس؛ معناى علم حضورى؛ احق امور، پيروى از حق است؛ هر صورت عارى از ماده، علم است؛ اقوال مختلف در حقيقت ابصار؛ نقد نظريه قدم نفوس بشرى؛ حشر برزخى ارواح؛ كلام فيض در اينكه صورت جهنم، صورت اعدام و نقايص دنياست؛ انسان، با عمل خود محشور است و...
وضعيت كتاب
كتاب، در سال 1364ش، از طرف وزارت ارشاد، به عنوان كتاب سال شناخته شد و به دانش‌دوستان معرفى گرديد. فهرست كتب، اشخاص، آيات و روايات در آخر كتاب ذكر شده است.