مقریزی، احمد بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۷ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۸:۲۶

مقریزی، احمد بن علی

نام	مقریزی، احمد بن علی
نام های دیگر	مقریزی، ابوالعباس مقریزی، تقی‌الدین
نام پدر
متولد
محل تولد
رحلت	845 هـ.ق
اساتید
برخی آثار	‏اتعاظ الحنفا باخبار الائمه الفاطمیین الخلفا النزاع و التخاصم فی ما بین بنی أمیة و بنی‌هاشم
کد مؤلف	AUTHORCODE637AUTHORCODE

ابوالعباس تقى‌الدين احمد بن على مقريزى، (766 - 845ق)، از نامورترين مورخان تاريخ مصر، در سده‌هاى هشتم و نهم هجرى است. مقريزى، منسوب است به محله مقريز در بعلبك لبنان كه جد اعلاى او، ابراهيم، از محدّثان بزرگ آن ديار به شمار مى‌آمده است و به سبب شهرت وى، فرزندانش هم به آن مكان منسوب شده‌اند.

او در سال 766ق، در قاهره مصر به دنيا آمد و تحت تربيت جدّ مادرى‌اش، معروف به ابن صائغ حنفى، قرار گرفت و حافظ قرآن گرديد. وى در خانواده‌اى مشهور به علم و دانش رشد يافت و دانش‌هاى عصر خويش را فراگرفت.

دوران حيات مقريزى، معاصر با سال‌هاى پايانى دولت مماليك بحرى (648 - 792ق) و آغاز حاكميت مماليك برجى و چركسى (782 - 922ق) است كه بر مصر و شام حكومت مى‌كردند. اين سلسله، سنيان متعصبى بودند و سياست سنى‌مآبانه ايوبيان را دنبال مى‌كردند و اينكه سلسله ناتوانى از خلفاى عباسى را در قاهره نگه داشته بودند، مبيّن همين سياست است.

از سلاطين معاصر مقريزى كه وى براى آنها تاريخ نگاشته است، مى‌توان از الظاهر سيف برقوق (784 - 801ق) و پسرش، الناصر فرج بن برقوق (801 - 808ق) نام برد كه كتاب «إغاثة الأمة بكشف الغمة»، پيرامون موضوع بحران‌هاى اقتصادى مصر و علل پيدايش آنها هم‌زمان با سلطنت سلطان اخير، نوشته شده است.

مقريزى براى فراگرفتن دانش و نشر آن، به سرزمين‌هايى چون مكه و دمشق، سفر نمود و در آنجا به تدريس مشغول گرديد. وى علاقه‌مند بود كه در مكه به كتابت مشغول شود و به نقل حديث بپردازد. اين آرزوى او، برآورده شد و مدتى در آنجا اقامت گزيد و برخى از آثار خويش را در آنجا نگاشت.

وى پس از گذراندن عمر خويش در كسب و نشر دانش و علوم اسلامى و تأليف كتاب‌هاى فراوان و بر عهده داشتن عنوان‌هاى دينى و دولتى همچون قاضى، محتسب، مدرس و امام جماعت، در شانزدهم رمضان سال 845ق، در قاهره درگذشت.

مقريزى، براى فراگرفتن علوم و دانش‌هاى زمان خويش، نزد استادان فراوانى، شاگردى نمود. برخى شمار استادان و شيوخ او را تا 600 تن دانسته‌اند كه يكى از بارزترين استادان وى، عبدالرحمن بن خلدون است. به‌طور طبيعى هريك از استادان وى در دانش‌هايى همچون فقه، حديث، ادبيات، تاريخ و ديگر علوم تأثيرهايى بر او داشته‌اند.

شمار آثار و تأليف‌هاى مقريزى را تا 200 مجلد كتاب نوشته‌اند؛ هرچند فقط تعدادى از آنها را نام برده‌اند. برخى محققانِ آثار مقريزى، شُمار كتاب‌هاى موجود او را 36، 41 و 47 مجلد دانسته و نام همين تعداد را برده‌اند.

آثار مقريزى را بر اساس معيارهاى گوناگون مى‌توان به چند دسته تقسيم نمود. اگر معيارِ تقسيم، حجم آثار باشد مى‌توان گفت كتاب‌هاى او بر دو گونه‌اند:

برخى از آثار او به‌صورت دائرةالمعارف مى‌باشند، مانند كتاب «المواعظ و الاعتبار بذكر الخطط و الآثار» كه به خطط مقريزى شهرت يافته است و نيز كتاب «السلوك لمعرفة دول الملوك».

برخى ديگر از آثار او، كتاب‌هاى كم‌حجم در موضوع‌هاى معينى هستند، مانند كتاب «النزاع و التخاصم فى ما بين بنى امية و بنى هاشم» و كتاب «اغاثة الأمة بكشف الغمة». اين چند كتاب، از مشهورترين آثار مقريزى هستند كه سخاوى و زركلى از آنها نام برده‌اند.

اما اگر در كتاب‌هاى مقريزى، مكان و سرزمين، معيار تقسيم قرار گيرد، باز مى‌توان مجموعه آثار او را بر دو نوع تقسيم نمود:

برخى از آثار وى در خصوص تاريخ مصر نگاشته شده‌اند (مقريزى با نگارش آثارى در تاريخ مصر پس از اسلام، تاريخ اين كشور را انسجام ويژه‌اى بخشيد)، مانند «عقد الجواهر الأسفاط فى ملوك مصر و الفسطاط» كه با عنوان «عقد جواهر الأسفاط فى أخبار مدينة الفسطاط» نيز از آن نام برده‌اند و نيز كتاب «اتعاظ الحنفاء بأخبار الأئمة الفاطميين الخلفاء».

دسته دوم، آثارى هستند كه در تاريخ عمومى و سيره نوشته شده‌اند، مانند «الخبر عن البشر» و نيز «إمتاع الأسماع بما للرسول من الأبناء و الأموال و الحفدة و المتاع».